Árdís - 01.01.1963, Blaðsíða 50

48
ÁRDIS
aftur, Anna mín“, skrifaðir þú í einu bréfinu. „Við konurnar verð-
um að vera hetjurnar þegar sorg ber að höndum og styrkja menn-
ina okkar því þeir eru að mörgu leyti veikbyggðari en við erum.
Reyndu að hugga og gleðja Jón, því sorg hans er jafnvel dýpri
en þín. Guð mun styrkja ykkur bæði ef að þið leitið til hans“. Þá
eins og oftar varst þú leiðarstjarnan mín.
Ég er viss um að ef ég gæti sent þér þessar línur og fengið
svar frá þér, þá mundi mér ekki finnast það eins erfitt að skilja
við heimilið mitt og flytja í ókunn umhverfi.
Þegar að ég kom hingað flutti ég með mér minningar frá
æsku og námsárum mínum. Mikið hefur verið bætt við þann
sjóð þessi tuttugu ár og nú flyt ég það allt með mér.
Nú er mér léttara í sinni en áður en ég skrifaði þessar línur.
Er vegalengdinn á milli okkar löng eða stutt? Það er mér hulið, og
þekking mín á ráðgátum heims og helju er „í molum“.
Þakka þér fyrir allt og allt mamma mín. Ég legg nú þennan
miða í skrifborðsskúffuna hjá seinasta bréfinu frá þér, sem var
dagsett 8. des. 1939.
Guð blessi minningu þína,
Þín elskandi dóttir,
Anna.
Neisti guðs líknsemdar ljómandi skær,
lífinu beztan er unaðinn fær,
móðurást blíðasta, börnunum háð,
blessi þig jafnan og efli þitt ráð
guð, sem að ávöxtin gefur.
JÓNAS HALLGRÍMSSON.