Árdís - 01.01.1963, Blaðsíða 52

50
ÁRDÍ S
heimili hennar umkringt af hættum og ógnum stríðsins og var
verustaður fyrir hermenn. En þessi stóra sál hafði fagurt útsýni
hin sjötíu og sex ár er hún dvaldi á þessari jörðu. Skömmu fyrir
andlát sitt skrifaði hún þessi eftirminnilegu orð „Ég gleðst af því
að mega lifa því ennþá logar skært á lampa mínum. Ég hef glöggt
auga fyrir hinni björtu hlið lífsins og sneiði hjá hinni grýttu
götu. Ef dyrnar sem ég þarf að fara gegnum eru of lágar beygi ég
mig. Ef steinn er á leið minni færi ég hann til, ef ég hef krafta til
þess. Sé hann of stór geng ég í kring um hann. Á hverjum degi
finn ég eitthvað sem gleður mig. Trúin á Guð er hyrningarsteinninn
sem vellíðan mín er byggð á — sem gleður hjarta mitt og upp-
ljómar ásjónu mína.“
Stundum fer fyrir okkur eins og skáldinu íslenzka að við
erum svo niðursokkin í áhyggjur, störf og heimþrá að við gleym-
um að gleðjast yfir útsýninu sem við gætum notið — Gleymum
að horfa út um gluggann sem snýr að hafinu. Glugginn sá er
dæmisaga um lífið sjálft. Eitt af því þýðingarmesta í lífinu er að
ná hinu rétta viðhorfi. Hvert sem starfið er og hvar sem heimilið
stendur er það byggt við hið endalausa haf — haf mannlífsins sem
streymdr út í haf eylífðarinnar. Ef við tökum tíma til að horfa út
um gluggann þann sem að hafinu snýr getum við séð brot af dýrð
Guðs og finnum til nálægðar almættisins. Sú reynsla var undir-
staða að þroska hins aldraða sjómanns í Norfolk, negra konunnar í
Tennessee og Frau Goethe í Frankfurt.
Við þessar hugleiðingar koma í hugan nokkrar ljóðlínur eftir
Patience Strong.
“There are upper windows in the regions
of the mind
Opening out on vistas that are broad
and unconfined
The upper windows of a quiet lofty view
The windows of tranquility where
peace comes shining through . . .
Let us try to keep our outlook
bright and clear and sane
and strive to look at life out of the
upper window pane“.