Morgunblaðið - 04.01.2009, Blaðsíða 41

Minningar 41
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. JANÚAR 2009
Haustið 2000 flutt-
um við fjölskyldan úr
Kópavogi og að Auð-
brekku í Hörgárdal. Mamma hafði
farið þangað áður til þess að skoða
íbúðina og að sögn bjó á efri hæð-
inni kona sem hét Hoffa. Þegar við
vorum komin á áfangastað tók þessi
sama kona á móti okkur með því
skilyrðislausa vinalega viðmóti sem
við áttum seinna eftir að elska hana
fyrir. Nærveru Hoffu er ekki auð-
velt að lýsa með orðum. Hún var
dugleg og hjálpfús kona og tók það
aldrei í mál að leyfa krabbameininu
að vinna á sér bug. Hún missti ekki
einu sinni hárið.
Hún var orkumikil. Ég fór til
hennar í nudd og þegar ég var yngri
kom hún oft og passaði upp á mig og
hundinn ef við vorum ein í húsinu.
Seinna, þegar við vorum flutt að
Möðruvöllum, bjó hún oft hjá okkur.
Hún var alltaf velkomin. Það eru
þessir litlu hlutir sem ég á eftir að
sakna mest. Bíllinn hennar í bíla-
stæðinu, skórnir hennar við dyrnar,
hláturinn hennar inni í stofu þegar
hún og mamma voru að spjalla.
Tveir bollar með nokkrum dropum
af köldu tei á eldhúsborðinu og þeg-
ar ég heyrði byrjunina á It’s my
Life-símhringingunni hennar löngu
áður en hún gerði sér grein fyrir því
að það var hennar sími sem hringdi
ofan í tösku.
Hoffa lifði lífinu alveg þangað til
líkaminn gat ekki meira. Hún hélt
áfram að gefa af sér og sagðist aldr-
ei vera hrædd. Það var erfitt að
horfa á eftir henni þokast hægt nær
dauðanum. Því dimmari sem dag-
urinn var fyrstu desemberdagana,
því verra virtist ástandið vera. En
með lengri degi verður sýnin skýr-
ari og loftið tærara og allt það góða
sem hún gaf af sér er ennþá hjá
okkur. Allt sem hún gerði fyrir mig
mun gera mig að betri manneskju
svo lengi sem ég minnist hennar.
Friður sé með þér, Hoffa.
Vigdís María
Hermannsdóttir.
Eftir einstaka konu liggja ein-
stakar minningar. Ótrúlegt að
hugsa til þess að aldrei aftur sitji
Hoffa með hláturinn sinn við eld-
húsborðið heima í Seljahlíð. Það
rifjaðist upp fyrir mér eitt skipti er
við Hoffa vorum hvor í sínum bún-
ingsklefanum að ég galaði á hana
hvort hún væri með augnblýant,
sem hún og var og rétti mér undir
vegginn. Eitthvað var birtan lítil og
ég málaði á mér augabrúnirnar og
skilaði blýantinum án mikilla vand-
ræða. Þegar við „systur“ hittumst
svo aftur frammi þá reyndist ég
vera með blágrænar augabrúnir.
Þeir sem þekkja til geta gert sér í
hugarlund hlátrasköllin frá Hoffu í
kjölfarið. Já, það var alltaf stutt í
gálgahúmorinn þegar Hoffa var
annars vegar og veit ég að svoleiðis
var það fram á síðasta augnablik.
Hún bar þig í heiminn og hjúfraði að sér.
Hún heitast þig elskaði’ og fyrirgaf þér.
Hún ætíð er skjól þitt, þinn skjöldur og
hlíf.
Hún er íslenska konan, sem ól þig og þér
helgaði sitt líf.
Með landnemum sigldi’ hún um svarrandi
haf.
Hún sefaði harma. Hún vakti’ er hún svaf.
Hún þerraði tárin. Hún þerraði blóð.
Hún var íslenska konan, sem allt á að
þakka vor þjóð.
Hólmfríður
Helgadóttir
✝ HólmfríðurHelgadóttir fædd-
ist á sjúkrahúsinu á
Akureyri 15. mars
1960. Hún lést á
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 18. desember
síðastliðinn og fór út-
för hennar fram frá
Möðruvallakirkju í
Hörgárdal 27. desem-
ber.
Ó! Hún var ambáttin hljóð.
Hún var ástkonan rjóð.
Hún var amma, svo fróð.
Ó! Athvarf umrenningsins,
inntak hjálpræðisins,
líkn frá kyni til kyns.
Hún þraukaði hallæri, hung-
ur og fár.
Hún hjúkraði’ og stritaði
gleðisnauð ár.
Hún enn í dag fórna sér
endalaust má.
Hún er íslenska konan, sem
gefur þér allt sem hún á.
Ó, hún er brúður sem skín!
Hún er barnsmóðir þín
eins og björt sólarsýn!
Ó! Hún er ást, hrein og tær!
Hún er alvaldi kær
eins og Guðsmóðir skær!
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla’ á fold.
Þú veist, hver var skjól þitt, þinn skjöldur
og hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig og gaf
þér sitt líf.
En sólin, hún sígur, – og sólin, hún rís, –
og sjá: Þér við hlið er þín hamingjudís,
sem ávallt er skjól þitt, þinn skjöldur og
hlíf:
Það er íslenska konan, – tákn trúar og
vonar,
sem ann þér og þér helgar sitt líf.
(Ómar Ragnarsson.)
Elsku Benni, Þórdís, Bergvin
Þórir, Anna Ágústa, Ísak Óli og
Karin Thelma, hugurinn er hjá ykk-
ur. Þið eigið yndislegar minningar
um frábæra mömmu, ömmu og
tengdamóður sem verða með ykkur
um ókomna tíð.
Rannveig Guðmundsdóttir.
Lífið er örstutt andartak. Þegar
komið er að leiðarlokum er eitt sem
við skiljum eftir okkur sem máli
skiptir. Minningar. Það eru minn-
ingarnar sem eru svo dýrmætar.
Minningar sem fjölskyldan og vinir
munu eiga um okkur. Hrós og hlý
orð, faðmlag, skilningur og sam-
vera. Það er gæfurík manneskja
sem skilur eftir sig þannig minn-
ingar þegar komið er að kveðju-
stund.
Nú hefur Hoffa, vinkona mín,
kvatt þennan heim, eftir hetjulega
baráttu við hið beitta sverð, krabba-
meinið, og hún hefur sannarlega
skilið eftir sig góðar minningar. Við
kynntumst er við urðum svilkonur
og með okkur tókst vinátta sem
varði í tæp þrjátíu ár. Leiðir skildi
er ég flutti suður en alltaf héldum
við vinskapinn. Það var aðeins eitt
ár á milli okkar eins og sona okkar,
frændanna Benna og Emils. Oft var
mikið brallað og spjallað. Við stofn-
uðum saman saumaklúbb sem enn
hittist á Akureyri, tókum þátt í leik-
starfi og fórum í leikferðalag. Afar
minnisstæð er sláturgerðin okkar
og þreyttumst við sjaldan á að rifja
hana upp. Við vorum um tvítugt og
ákváðum að vera hagsýnar hús-
mæður og taka slátur. Ég spurði
Hoffu hvað hún tæki mörg og hún
kvað 15 vera mátulegt. Ég hélt að
ég þyrfti eitthvað álíka þar sem fjöl-
skyldustærðin var sú sama hjá okk-
ur, par og eitt barn. Það var úr að
við tókum 30 slátur. Við vorum í
viku að sauma vambir og fengum þó
hjálp frá Ingu í Hvammi. Það er
óhætt að segja að slátur hafi oft ver-
ið á borðum á þessum litlu heimilum
þann vetur. Hoffa var enn stórtæk-
ari í að afla heimilinu matar og tók
sig til við að súrsa júgur en ég lét
nægja að smakka júgrin hennar. Já,
hvað við höfum oft hlegið að þessu
saman! Góðleiki, umhyggjusemi,
glaðværð og hlýja eru aðalsmerki
góðrar manneskju. Alla þessa eig-
inleika hafði Hoffa. Hún var ein-
staklega jákvæð og bjartsýn. Það
voru margar gleðistundir og hlátra-
sköll sem glumdu í nærveru hennar.
Við hittumst oftar síðustu ár þegar
Hoffa kom suður. Þá nutum við
samverunnar, fórum á kaffihús,
veitingastaði eða áttum ljúfar stund-
ir heima. Er ég skrifa þessi kveðju-
orð hef ég í höndum kort frá Hoffu
þar sem hún þakkar mér fyrir ómet-
anlegar stundir með von um fleiri
slíkar. Þær verða ekki fleiri. En
ómetanlegar eru þær sem vörðu.
Benni, hefur misst mikið. Hann
var stoð og stytta móður sinnar,
hennar besti og traustasti vinur.
Litlu ömmubörnin sem Hoffa hafði
svo gaman af fá ekki að njóta þess-
arar yndislegu ömmu sinnar í fram-
tíðinni nema í gegnum minningar og
frásagnir foreldra sinna. Lífið er
stundum ósanngjarnt, sérstaklega
þegar ástvinir eru teknir frá okkur
langt fyrir aldur fram.
Elsku Benni, Þórdís og litlu ljós-
in, foreldrar, systkini og aðrir ást-
vinir. Guð blessi ykkur öll og styrki
í ykkar miklu sorg.
Nú hefur þú kvatt, Hoffa mín,
rétt fyrir hátíðarnar. Þú ert orðin
engill á björtum og góðum stað. Ég
kveð þig með ljóði eftir Davíð St.
sem þú sendir mér í jólakorti og
þakka þér vináttuna og samferðina.
Í hjarta mínu er hátíð.
Hver hugsun og tilfinning mín
verða að örsmáum englum,
sem allir fljúga til þín.
Halla Sigurgeirsdóttir.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Okkar elskulega systir, mágkona
og frænka er fallin frá eftir erfið
veikindi, við kveðjum hana með
miklum söknuði en trúum því að
hún sé komin á góðan stað. Við eig-
um ótal minningar af henni Hoffu
okkar því hún var mikið heima í
Seljahlíðinni í gegnum tíðina og við
geymum góðu stundirnar í hjörtum
okkar. Við munum eftir henni sem
mjög glaðværri manneskju því yf-
irleitt var hún brosandi og létt í
lund, hún var líka stríðin og hafði
gaman af því að hrekkja systkini sín
með uppátækjum sínum fram eftir
öllum aldri og höfðu þau reyndar
líka gaman af. Við þökkum fyrir að
hafa fengið að kynnast henni svona
vel og mun hún alltaf eiga sérstakan
stað í hjarta okkar eins og við vitum
að við áttum stað í hjarta hennar.
Elsku Benni, Þórdís og börn, okk-
ar innilegustu samúðaróskir á þess-
um erfiðu tímum.
Kveðja
Jónína, Kristján, Gunnþór, Stef-
anía, Harpa, Viðar, Sif og börn.
✝
Elskuleg dóttir mín, systir, mágkona og frænka,
SIGRÍÐUR HULDA SIGURÞÓRSDÓTTIR,
Mururima 4,
Reykjavík,
lést föstudaginn 19. desember.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn
5. janúar kl. 13.00.
Guðrún Karlsdóttir,
Áslaug Sigurþórsdóttir, Hannibal Kjartansson,
Gunnar Sigurþórsson, Ragnheiður Sigurþórsdóttir
og systkinabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÞURÍÐUR SVEINBJÖRG VILHELMSDÓTTIR,
Grettisgötu 45,
Reykjavík,
sem lést á krabbameinsdeild Landspítalans við
Hringbraut þriðjudaginn 16. desember, verður
jarðsungin frá Fossvogskapellu þriðjudaginn
6. janúar kl. 15.00.
Hólmgeir Baldursson,
Birgir Ragnar Baldursson, María Magnúsdóttir,
Gísli Freyr Hólmgeirsson,
Sindri Snær Birgisson,
Birta Björk Birgisdóttir,
Magnús Baldur Birgisson.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐLAUG BRYNJA GUÐJÓNSDÓTTIR
íþróttakennari,
áður til heimilis á Laugarásvegi 20,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Skjóli aðfaranótt
aðfangadags jóla.
Hún verður jarðsungin frá Áskirkju miðvikudaginn
7. janúar kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag Íslands,
minningargjöf Guðjóns B. Ólafssonar og Guðlaugar B. Guðjónsdóttur til
rannsókna á krabbameini í blöðruhálskirtli.
Guðjón Jens Guðjónsson, Shelly Olafsson,
Bryndís Guðjónsdóttir, Guðjón Baldursson,
Brynja Guðjónsdóttir,
Ása Björk Guðjónsdóttir, Daníel Oates,
Ólafur Kjartan Guðjónsson
og barnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR JÓHANNSSON
frá Bakkakoti,
Meðallandi,
sem lést þriðjudaginn 23. desember, verður
jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju, miðvikudaginn
7. janúar kl. 14.00.
Ingveldur Halla Sigurðardóttir, Sigurður Gestsson,
Jóhann Grétar Sigurðsson, Gréta Sigfúsdóttir,
Hlöðver Sigurðsson, Þóra Bryndís Karlsdóttir,
Valdís Sigurðardóttir, Sigurður Bjarnason,
Halldór Sigurðsson, Guðlaug María Lewis,
Lísa Dóra Sigurðardóttir,
Linda Sjöfn Sigurðardóttir, Sigurður Karl Ágústsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Maðurinn minn,
HALLDÓR ÞORBJÖRNSSON,
Stýrimannastíg 6,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 26. desember, verður
jarðsunginn frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 6. janúar
kl. 15.00.
Hildur Pálsdóttir.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda efni
til Morgunblaðsins – þá birtist val-
kosturinn Minningargreinar ásamt
frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi). Ef út-
för hefur farið fram eða grein berst
ekki innan hins tiltekna skilafrests
er ekki unnt að lofa ákveðnum birt-
ingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda
þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu ekki
lengri en 3.000 slög (stafir með bil-
um - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
Minningargreinar