Morgunblaðið - 28.08.2009, Síða 33

Morgunblaðið - 28.08.2009, Síða 33
Minningar 33 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. ÁGÚST 2009 Þegar Guðmundur Marinósson giftist Þorgerði Einarsdótt- ur, Deddu, kom hann inn í stórfjölskylduna sem kennd er við Hlíð- arenda á Ísafirði og hefur verið hluti af henni þau tæpu fimmtíu ár sem síðan eru liðin. Þetta var sannarlega stórfjölskylda þar sem mörk kjarna- fjölskyldunnar voru ekki jafn skörp og vanalegt er í dag. Búskapur og önnur umsvif kölluðu enn á mikla samhjálp, samvinna og samvera kyn- slóðanna var mikil í önn hversdags- ins. Guðmundur féll vel inn í þennan hóp enda glaðsinna, hjálpsamur og drífandi. Það var ungt fólk sem horfði af bjartsýni framan í lífsbaráttuna, nítján ára foreldrar sem tóku til við að koma sér upp heimili. Þau keyptu sér íbúð og lagfærðu, sem krafðist mikillar vinnu af þeim báðum. Ekki miklu síðar byggðu þau hús sitt að Hjallavegi 4 þar sem þau bjuggu mest allt sitt líf. Þau Guðmundur og Dedda voru miklir Vestfirðingar og höfðu aldrei í hyggju að flytja annað. Við erfiðar aðstæður kom þó að því að Guðmundur hélt til Reykjavíkur í atvinnuleit. Dedda flutti suður ári síðar og þau komu sér upp fallegu og hlýlegu heimili í Garðabæ þar sem ættingjar og vinir voru ætíð vel- komnir. Heimsóttu þau heimaslóð- irnar „í faðmi fjalla blárra“ svo oft sem þau gátu. Það einkenndi Guð- mund hvað hann var duglegur og vinnusamur en um leið samvisku- samur og vandvirkur. Hann var mik- ill smekkmaður og lagði hart að sér að gera allt sem best og hafa allt í sem bestu lagi. Hann var kröfuharð- ur, ekki síst við sjálfan sig, hann vildi hafa hlutina akkúrat, rétt skyldi vera rétt. Guðmundur var kappsamur og lundin gat verið ör en ef hann skipti skapi var jafnfljótt rokið úr honum. Hann var pólitískur og félagslyndur, tók virkan þátt í starfi Sjálfstæðis- flokksins og fjölbreyttum öðrum fé- lagsmálum. Það var Guðmundi ekki að skapi að láta í minni pokann og það sýndi sig vel í hinum erfiðu veik- indum. Ekki síst tók hann nærri sér að þurfa að hætta að vinna en vinnu- félagar hans reyndust honum ein- staklega vel og vitjuðu hans í veik- indunum. Nú eru þessi líflegu og dugmiklu hjón bæði látinn um aldur fram. Það er sjónarsviptir að svo kraftmiklu, kátu og duglegu fólki. Þeirra er sárt saknað af okkur ætt- ingjunum en minning þeirra verður okkur áfram dýrmæt. Elsku Ingibjörg, Gísli, Guðrún, Rúnar og afadrengirnir Christian Marinó, Arnar Már, Guðmundur Ragnar, Ísak Einar og Þorri Geir. Guð styrki ykkur á þessum erfiðu tímum. Garðar, Ingibjörg Steinunn (Steina), Guðmundur Sigurbjörn (Bjössi) og Inga, Tryggvi og Þor- gerður Arnórs. Það var einn ágústdag árið 1965 að tveir kunningjar mínir buðu mér starf bassaleikara í hljómsveit B.G. Þetta voru þeir Árni Sigurðsson söngvari hljómsveitarinnar og Guð- mundur Marinósson umboðsmaður hennar. Varð þetta upphafið að nær 30 ára samfelldri veru minni í þeirri ágætu hljómsveit. Það má segja að Guðmundur hafi tekið mig í fóstur á þessum fyrstu árum í hljómsveitinni, hann lagði mér lífsreglurnar og kenndi mér ýmsa góða hluti, hefur mér æ síðan verið hlýtt til hans og talið hann með mínum bestu vinum. Hann kenndi mér t.d. að nota rak- spíra enda maðurinn mikið snyrti- Guðmundur Marinósson ✝ Guðmundur Mar-inósson fæddist í Reykjavík 16. júlí 1940. Hann lést á líknardeild Landspít- alans í Kópavogi 10. ágúst sl. og var útför hans gerð frá Foss- vogskirkju 21. ágúst. menni. Finni ég í dag lykt af „Tabac“ eða „Old Spies“ koma þessi gömlu góðu ár óðara upp í hugann. Kostir Guðmundar nutu sín vel í starfi um- boðsmanns, hann hafði leikið í hljómsveit í nokkur ár og þekkti þá hlið vel, svo var hann mjög traustur og áreiðanlegur, það má segja að hann hafi ver- ið 100 prósent maður og stundum rúmlega það. Sumir létu þessi umframprósent fara í taugarnar á sér. Allsstaðar þar sem hann valdi sér vettvang voru honum falin ábyrgð- arstörf sem hann rækti af mikilli trú- mennsku og smekkvísi. Þá var hann mikill fjörkálfur, hafði smitandi hlát- ur og alltaf til í að sprella. Á árunum um og eftir miðja síð- ustu öld voru vegir harðir og holóttir og rúturnar ekki eins þægilegar og í dag. Á löngum og erfiðum hljóm- sveitarferðalögum reyndist meðlim- um oft nauðsyn að setja á veltitank- ana. Sá Guðmundur um kaup á þar til gerðum vökva fyrir mannskapinn og á launamiðanum hét sá frádráttarlið- ur „sound“ og vakti enga sérstaka forvitni þegar fjölskyldumeðlimir fóru yfir uppgjör helgarinnar. Þótt Guðmundur starfaði ekki lengi með hljómsveitinni áttum við félagarnir við hann mikil og góð samskipti í gegn um árin. Hann var lengi með umboð fyrir hljóðfæraverslanir hér í bæ, og þau ár sem B.G. flokkurinn rak skemmtistaðinn Uppsali, var hann í forsvari fyrir eiganda hússins, Sjálfstæðisflokkinn og reyndist ávallt traustur og áreiðanlegur í við- skiptum. Þá kíkti hann oft inn á æf- ingar hjá hljómsveitinni og ef honum líkaði það sem hann heyrði sagð́ann „strákar þetta sándar“, tók bakföll og hló sínum hvella og smitandi hlátri. Þá þóttumst við vissir um að vera á réttri leið. Eftir að hann flutti suður hefur hann verið duglegur að koma vestur að heilsa upp á vini og kunningja, enda orðinn mikill Ísfirðingur eftir áratuga dvöl, í „faðmi fjalla blárra“. Ég þakka honum áralanga vináttu og ræktarsemi, og sendi ástvinum hans mínar bestu samúðarkveðjur. Samúel Einarsson. Góður vinur og starfsfélagi til margra ára, Guðmundur Marinós- son, er látinn. Andlátið bar ekki óvænt að, öðru nær. Hann hafði af karlmennsku og æðruleysi barist við illvíga sjúkdóma um 6 ára skeið, enda baráttujaxl sem átti hvorki til vol né víl þótt fast blési á móti. Víst er að mikinn baráttuanda þurfti til að glíma við öll þau veikindi sem hann hrjáðu. Marga orustuna vann hann og mætti til leiks á ný en þá síðustu vann sá sem ætíð vinnur að lokum. Guðmundur hóf snemma að vinna fyrir sér. Komu þá fljótt í ljós þeir eiginleikar sem mörkuðu allt hans líf. Hann var einstaklega vinnusamur, vandvirkur og samviskusamur og voru skyldurækni og trúmennska meðal hans helstu eðliskosta. Fyrstu manndómsárin starfaði Guðmundur sem sölumaður og ferðaðist vítt og breitt um landið. Söluferðirnar leiddu hann oft til Vestfjarða og þar fann hann ástina sína, hana Þorgerði Sigrúnu Einarsdóttur, sem ávallt var kölluð Dedda. Hún andaðist í mars 2006, langt fyrir aldur fram, eftir stutt en erfið veikindi og var andlát hennar honum mikill missir og sökn- uðurinn djúpur enda voru þau afar samrýmd. Guðmundur var alla tíð fé- lagslyndur. Hann var frímúrari og starfaði í ýmsum öðrum félagasam- tökum. Hann var og rammpólitískur og vann mikið fyrir flokk sinn – Sjálf- stæðisflokkinn – á Vestfjörðum. Hann var músikalskur og barði trommur í ýmsum hljómsveitum fyr- ir vestan, hafði ávallt mikinn áhuga á tónlist og fylgdist þar vel með. En það er maðurinn sjálfur Guðmundur Marinósson með öllum sínum kost- um og göllum sem er okkur sam- starfsfólkinu sérstaklega minnis- stæður. Hann kom til dyranna eins og hann var klæddur. Hann var mik- ill skapmaður og stundum svo þrjóskur og þver að gagnmerkara eintak af innfæddum Vestfirðingi fannst vart. En það sem einkenndi hann öðru fremur var mikil hjarta- hlýja sem m.a. lýsti sér í hjálpsemi, örlæti og umhyggju fyrir þeim sem erfitt áttu. Ekki spillti svo fyrir kímni hans og góðlátleg stríðni. Guðmundur fór ekki alltaf troðnar slóðir og nýtti sér stundum reynsl- una úr sölumannsstörfunum forðum. Síðasti bíllinn sem hann keypti var forláta amerískur Cherokee jeppi, en hann átti einn 14 ára af þeirri tegund og vildi yngja upp. Hann fann einn slíkan á bílasölu en fannst verðið hátt og hafði orð á því við bílasalann. Bíla- salinn hafði samband við seljandann sem féllst á að lækka verðið um 25%. Ekki fannst Guðmundi það nóg og ákvað að beita sölumannasálfræð- inni. Fór í bankann tók út þá fjárhæð sem hann vildi borga fyrir bílinn setti fimmþúsundkalla-seðlafúlguna í gul- an Bónusplastpoka og bað eigandann að fara með sér í bíltúr. Bauð honum svo innihald pokans í skiptum fyrir bílinn en innhaldið var 20% lægra en lækkaða verðið. Vissi Guðmundur sem var að fáir standast fullan poka af peningum og bíllinn varð hans. Við vottum dætrum Guðmundar, þeim Guðrúnu og Ingibjörgu, tengdasonum, barnabörnum og að- standendum öllum okkar innilegustu samúð. Blessuð sé minning Guð- mundar Marinóssonar. F.h. samstarfsfólks á Skattstofu Reykjanesumdæmis, Guðmundur Ragnar Ingvason. ✝ Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma, LILJA ÓLAFSDÓTTIR, Skólastíg 11, Bolungarvík, lést á Heilbrigðisstofnun Bolungarvíkur sunnu- daginn 23. ágúst. Útför hennar fer fram frá Hólskirkju Bolungarvík laugardaginn 29. ágúst kl. 14.00. Guðmundur Rósmundsson, Jónína Guðmundsdóttir, Hörður Guðmundsson, Benedikt Guðmundsson, Ingibjörg Sigurðardóttir, Páll Guðmundsson, Valdís Hrólfsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Hjartans þakkir til allra er sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra eigin- manns og föður, ERLENDS SIGURÐSSONAR, Skólatröð 3, Kópavogi. Svanborg Lýðsdóttir, Jónína Þórunn Erlendsdóttir, Birkir Þór Bragason, Lýður Skúli Erlendsson, Sigríður Lára Gunnarsdóttir, Erlendur Örn Erlendsson, Lilja Björk Kristinsdóttir, Hrafnkell Erlendsson, Sigurlaug Viktoría Pettypiece, Aðalheiður Erlendsdóttir, Pétur Ólafsson, Kristinn Erlendsson, Ásta Guðmundsdóttir, Sigrún Erlendsdóttir, Sigurgestur Ingvarsson, Guðrún Lísa Erlendsdóttir, Bragi Baldursson, Þóra Þórhildur Guðjónsdóttir, Elísabet Erlendsdóttir, Björn Á. Björnsson og fjölskyldur. ✝ Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma og langamma, INGIBJÖRG GEORGSDÓTTIR, Bakkagerði 4, Reykjavík, sem lést á Landspítalanum við Hringbraut laugardaginn 15. ágúst, verður jarðsungin frá Bústaðakirkju mánudaginn 31. ágúst kl. 15.00. Árni Magnússon, Sigfríður Þórisdóttir, Björg Árnadóttir, Markús H. Guðmundsson, Magnús Árnason, Rannveig Sigfúsdóttir, Erla S. Grétarsdóttir, Gísli Þ. Arnarson og barnabarnabörn. ✝ Elskulegi maðurinn minn, faðir og afi, EINAR STRAND, Hraunbæ 49, Reykjavík, sem andaðist sunnudaginn 23. ágúst, verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðjudaginn 1. september kl. 15.00. Þeim sem vildu minnast hans er vinsamlegast bent á björgunarsveitir Landsbjargar. Erla Strand, Einar Þór Strand, Ágúst Nils Einarsson Strand, Ásgerður Erla Einarsdóttir Strand, Ingibjörg Helga Ágústsdóttir. ✝ Elskuleg móðir, tengdamóðir og amma, HELGA JÓHANNSDÓTTIR, Víðihlíð, Grindavík, lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja, Víðihlíð í Grindavík, þriðjudaginn 25. ágúst. Jarðarförin verður auglýst síðar. Jóhann Guðfinnsson, Guðríður B. Guðfinnsdóttir, G. Grétar Guðfinnsson, Hallfríður H. Guðfinnsdóttir, makar og barnabörn. Morgunblaðið birtir minningar- greinar alla útgáfudagana. Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is – smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist val- kosturinn Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum. Skilafrestur | Ef birta á minning- argrein á útfarardegi verður hún að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber- ist áður en skilafrestur rennur út. Greinar, sem berast eftir að útför hefur farið fram, eftir tiltekinn skila- frests eða ef útförin hefur verið gerð í kyrrþey, eru birtar á vefnum, www.mbl.is/minningar. Æviágrip með þeim greinum verður birt í blaðinu og vísað í greinar á vefnum. Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Engin lengdar- mörk eru á greinum sem birtast á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja við- hengi við síðuna. Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand- endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletr- aður, en ekki í minningargreinunum. Undirskrift | Minningargreina- höfundar eru beðnir að hafa skírn- arnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. Myndir | Hafi mynd birst í til- kynningu er hún sjálfkrafa notuð með minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að senda hana á netfangið minning@mbl.is og láta umsjónar- menn minningargreina vita. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.