Morgunblaðið - 20.10.2009, Page 15

Daglegt líf 15
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. OKTÓBER 2009
Mýrdælingar eru nýlega búnir að
halda sína árlegu menningarveislu,
„Regnboginn, list í fögru umhverfi“,
en þetta er í þriðja sinn sem þessi
hátíð er haldin. Í ár var sú ný-
breytni að efnt var til kórakeppni
þar sem fjórir kórar víðsvegar að af
Suðurlandi kepptu um regnboga-
stjörnuna. Þemað í keppninni var
júróvisjónlög og var það sönghópur
frá Eyrarbakka sem bar sigur úr
býtum. Verðlaunaféð, hundrað þús-
und krónur, rann allt til Félags ein-
stakra barna. Auk söngkeppninnar
var regnbogamarkaður og lista-
menn úr Mýrdal sýndu verk af ýms-
um toga, t.d. myndlist, glerlist, ull-
arlist og ljósmyndir svo eitthvað sé
nefnt. Verkin voru til sýnis hér og
þar um Víkurþorpið. Þá las Auður
Hansen frá Norður-Götum í Mýrdal
upp úr nýútkominni ljóðabók sinni,
Hjartans rót, en hún gefur allt sölu-
verð bókarinnar óskipt til Félags
einstakra barna. N1 sér um sölu á
bókinni. Hátíðin heppnaðist í alla
staði mjög vel og eru Mýrdælingar
ánægðir með þessa tilbreytingu frá
hinum hefðbundnu hauststörfum.
  
Smalanir eru langt komnar þó að
enn eigi eftir að ná í eitthvað af fé úr
heiðunum. Veðráttan hefur oft verið
að stríða bændum í haust og illa
gengur að fá mannskap til að manna
göngur nema um helgar. Verður það
oft til þess að smalanir dragast á
langinn þar sem ekki er alltaf hægt
að treysta á gott veður um helgar.
Um síðustu helgi fóru nokkrir smal-
ar inn á Höfðabrekkuafrétt og
fundu nokkrar eftirlegukindur. Þar
á meðal voru tvær veturgamlar ær
frá Karli Pálmasyni í Kerlingadal
sem greinilega höfðu gengið úti síð-
astliðinn vetur. Þær voru enn með
lambamerki og rúbaggakampa og
önnur þeirra var með ómörkuðu
lambi.
  
Víkurbúar hafa beðið lengi um að fá
sjóvarnagarð fyrir sunnan þorpið en
fjaran færist með hverju árinu sí-
fellt nær byggðinni. Ekki hefur
gengið vel að fá fjármagn í fram-
kvæmdina, sem mun fullgerð kosta
mjög mikið. Áhugamannahópur sem
kallar sig „Betri byggð í Mýrdal“
hefur nú blásið til framkvæmda og
byrjað er að gera tilraun með að
keyra grjót í fjöruna til að hefta
ágang sjávar. Peningar eru af
skornum skammti og hefur því fé-
lagsskapurinn efnt til söfnunar með-
al heimamanna og annarra vel-
unnara þorpsins til að hægt sé að
keyra aðeins meira grjót í fjöru-
kampinn.
  
Hestamannafélagið Sindri hefur nú
starfað í 60 ár og hélt af því tilefni
glæsilega afmælisveislu á Eyrar-
landi í Mýrdal. Petra Kristín Krist-
insdóttir frá Ytri-Sólheimum er for-
maður félagsins, sem um þessar
mundir er mjög virkt. Á hátíðinni
voru veittar ýmsar viðurkenningar
fyrir bæði afrek á árinu og vel unnin
störf í þágu félagsins á und-
anförnum árum. Það hvað félagið er
vel virkt í dag má sérstaklega þakka
mjög öflugu ungmenna- og barna-
starfi en börnin fengu einnig sína
hátíð; pítsuveislu á ströndinni við
Víkurskála, þar sem mættu allflestir
upprennandi knapar á félagssvæði
Sindra.
FAGRIDALUR
Eftir Jónas Erlendsson fréttaritara
Morgunblaðið/Jónas Erlendsson
Hestamenn Verðlaunahafar í ungmennaflokkum Sindra á þessu ári, f.v.:
Jóna Þórey Árnadóttir, Máni Orrason og Guðmundur Elíasson.
Undarlegur há-
vaði berst inn á
skrifstofu
fréttablaðsins
þar sem starfs-
liðið vinnur að næstu útgáfu.
Hávært suðið barst um alla skrif-
stofuna. Flugan og maríuhænan
bjuggust til að stinga sér undir hrúgu
af endurunnum pappír en í sömu
andrá kom í ljós hvaðan hávaðinn
kom. Tvær hunangsflugur flugu suð-
andi inn á skrifstofu Fréttablaðsins
Fluga á vegg og lentu svo rétt við
hliðina á Konna. Þetta voru annars
vegar uppburðarlítil karlfluga og hins
vegar voldug drottning. Nokkur
hundruð vina þeirra sveimuðu um
rétt ofan við greinina.
„Getum við eitthvað aðstoðað ykk-
ur?“ spurði Konni.
„Ja, við höfum verið að lesa Frétta-
blaðið Fluga á vegg og fengum allt í
einu svolitla hugmynd,“ sagði drottn-
ingin Sara. „Það er svolítið af lausum
plássum í búinu okkar, þið vitið …
lausum herbergjum, og nú langar
okkur til að setja auglýsingu í blaðið
hjá ykkur til að kanna hvort önnur
skordýr vantar stað til að búa á.“
Þegar hún lauk máli sínu flaug
karlflugan hljóðlega að Jónsa og
Konna og setti bolla fylltan gylltu
hunangi fyrir framan þá. Hunangs-
ilmurinn barst um alla greinina og
aðrir úr starfsliði blaðsins drógust í
átt að fundinum. Allir störðu á sætan
og glitrandi hunangslöginn.
„Við borgum með hunangi,“ hélt
Sara áfram. „Ef þið birtið auglýs-
inguna í blaðinu ykkar fær hvert og
eitt ykkar einn bolla.“
„Það er ekki gert ráð fyrir auglýs-
ingum í blaðinu hjá okkur,“ sagði
Konni.
„En við hljótum nú samt að geta
fundið leið til að vinna þetta með ykk-
ur!“ var Jónsi fljótur að bæta við.
Hann ætlaði ekki að sleppa hendinni
af hunangsflugunum og þaðan af síð-
ur hunanginu.
„Hvað ef við hjálpum til við að út-
búa auglýsinguna?“ sagði Sara. „Það
er fullt af duglegum hunangsflugum í
búinu mínu og okkur þætti bara gam-
an að hjálpa ykkur með blaðið.“
„En hvað um hmm …“ byrjaði
Konni.
„Engar áhyggjur, við borgum ykk-
ur með hunangi jafnvel þótt við ger-
um auglýsinguna sjálf.“ Sara brosti
til Konna. „En við ætlum að kanna
hvernig landið liggur í garðinum og
sjá hvort einhverjir fleiri vilji kaupa
auglýsingu í blaðinu ykkar. Við
sjáumst síðar!“ Síðan flaug Sara
drottning burt, ásamt tryggum þjóni
sínum og fylgdarliði, og skildi starfs-
lið blaðsins eftir með hunangið.
Nokkrum sekúndubrotum síðar
var bollinn, sem áður var fylltur glitr-
andi hunangi, galtómur.
„Þetta er án nokkurs vafa besta
hunang sem ég hef smakkað,“ sagði
Konni útataður í hunangi.
Maggi reyndi að taka undir með
Konna en hunangið límdi varirnar á
honum saman.
Að aflokinni þessari dásamlegu
máltíð voru skordýrin öll komin í
hálfgert sykursjokk. Þau sleiktu síð-
ustu leifarnar af klístrinu af fótum
sér og fálmurum og maga.
„Þið eruð viðbjóðsleg,“ urraði
Matta að hinum pöddunum. „Að sjá
hvernig þið réðust á hunangið. Þið
voruð algerlega stjórnlaus!“
„Er það virkilega, Matta?“ hló
Kata og teygði sig í hunangsdropa
sem var við það að detta af nefi
Möttu. „Mikið er nú gott að þú skulir
hafa haft svona góða stjórn á þér.“
Allir hlógu, Matta líka.
„En aftur að alvöru lífsins,“ sagði
Konni og batt þar með enda á ærsla-
ganginn. „Við verðum að fara að
koma okkur að verki við næstu út-
gáfu. Hvernig gengur með þrautina,
Kata?“
„Hún er rétt að verða tilbúin!“
sagði Kata stolt. „Matta er að hjálpa
Magga við að endurhanna völund-
arhúsið fyrir blaðið.“
„Frábært!“ sagði Konni við kóngu-
lóna og Möttu.
„Og ég er búinn með fréttina um
meindýraeyðana,“ tilkynnti Jónsi
stoltur. „Sem stendur virðast þeir
ekki ætla að koma í garðinn. Þeir
halda sig bara í borginni.“
„Jæja, við höfum þá fréttina,
þrautina og auglýsinguna varðandi
flugnabúið. Er þá allt komið í útgáfu
morgundagsins?“ spurði Maggi.
„Hljómar vel,“ samsinnti Konni.
„Ég er svo stolt af þér, Maggi. Þú
ert að verða virkilega góður í þessu.
Við þurftum bara einn plástur fyrir
þessa útgáfu!“ sagði Kata og strauk
blíðlega yfir plásturinn á enni Magga.
En fréttateymið átti aðra óvænta
uppákomu í vændum þar sem það
lagði lokahönd á nýjustu útgáfu
blaðsins. Í fyrstu vissi enginn hvað
var að gerast. Var þetta jarðskjálfti?
Í horni skrifstofunnar tók dularfulli
og glansandi belgurinn að hristast.
„Hvað er að gerast?“ hrópaði
Matta.
„É- Ég veit það ekki,“ stamaði
Jónsi.
„Það er eins og eitthvað sé á iði inni
í þessu!“ tísti Maggi og öll skordýrin
hörfuðu. Meira að segja Rikki og
mauraherinn virtust áhyggjufullir.
„Je minn …“ hvíslaði Kata.
ddddddddddd
7. kafli
Endurprentað í samvinnu við World
Association of Newspapers and News
Publishing og með leyfi The Curricul-
um Closet Productions Inc. Öll rétt-
indi áskilin.
Höfundur texta: Cathy Sewell
Myndir: Blaise Sewell
Styrktaraðili: The Curriculum Clos-
et (www.curriculum close.com)
Gestirnir
ÚR BÆJARLÍFINU
Í hvernig borg viltu búa?
HUGMYNDAÞING
Í RÁÐHÚSI REYKJAVÍKUR
SUNNUDAGINN 25. OKTÓBER KL.13–16
www.reykjavik.is/hugmyndir