Saga - 1957, Qupperneq 28

242
taget, tillade vi Undertegnede os at rette f0lgende Hen-
vendelse til det h0je Ministerium:
Vil Ministeriet gennem de særlige Autoriteter sikre
os den Itet, der tilkommer os, til at heise det danske
Flag, naar vi finde Anledning dertil.12)
Þessari málaleitun svaraði Stjórnarráðið
strax næsta dag með því að tilkynna þremenn-
ingunum, að rétturinn til þess að flagga með
danska fánanum væri verndaður af lögreglu-
samþykkt bæjarins, því að samkvæmt henni
væri bannað að skera niður fána, og að bæjar-
fógeta hafi verið falið að gefa lögregluþjónun-
um fyrirmæli um að gæta þess sérstaklega, að
þeir fengju að hafa fána sína í friði.
Varðskipsforinginn á Islands Falk, R. Rothe,
fær mjög góð ummæli hjá Islendingum. ísafold
segir um hann: „Rothe höfuðsmaður er, sem sé,
einhver allra geðugasti skipstjórinn, sem verið
hefur á strandvarnarskipinu, svo óvenju blátt
áfram, viðkynningargóður, og að því er virðist
skilningsgóður á íslenzk efni, skyldurækinn við
strandvarnarstörfin og dugandi“. Ummælin í
öðrum blöðum eru ekki eins ýtarleg, en mjög á
sömu lund, og kemur það heim við munnleg um-
mæli um skipherrann, sem sá, er þetta ritar,
hefur heyrt. Ingólfur telur hann t. d. „prúð-
menni og skyldurækinn", Sjálfum mun Rothe
hafa þótt mjög fyrir þessu, en hins vegar talið
það skyldu sína að taka fánann, enda segir hann
það í viðtali við ritstjóra ísafoldar og tekur þar
fram,13) að hann hefði jafnan sett sér það að
marki að reyna að stuðla að því að bæta sam-
12) Skjöl í Þjsks. Stjr. ísl. I, Db. 3 nr. 934.
13) ísafold 14. júní 1913.