Saga - 1957, Side 61

275
upp um það, hversu ættina skuli rekja. Er þess
þá fyrst að geta, að sumir fræðimenn hafa dreg-
ið það í efa, að þeir bræður Álfur á Reykjum
og Ólafur væru synir síra Gísla Teitssonar,
heldur talið sennilegra, að þeir hafi verið synir
Gísla Álfssonar lögréttumanns í Árnesþingi
(1589 — 1621; sbr. t. d. P. E. Ó., íslenzkar ævi-
skrár II, 78). Eg held það verði sannað, svo að
ekki sé um að villast, að Gísli Álfsson var ekki
faðir þeirra bræðra. Vorið 1635 skrifar Gísli
biskup Oddsson nokkurs konar vegabréf handa
Gísla Álfssyni, sem gerir ráð fyrir í sinni ær-
legri fátækt að leita góðra manna í guðs trausti
sér og sínu veiku húsi til nokkurrar stoðar.
Segir biskup, að hann sé í þessum sveitum svo
nafnkunnugur, að ekki gjörist þörf til, að hann
skrifi margt um hans góða kynning. Hann sé
blindur fyrir mörgum árum og geti sér sjálfur
ekki öðruvísi bjargað en á sjái og líklegt sé, en
hafi þó móti öllum vonum við hús haldizt til
þessa (Bréfab. Gísla Oddssonar IV, 251—252).
Enginn vafi virðist geta leikið á því, að hér sé
um Gísla Álfsson lögréttumann að ræða. En
hefðu þeir Álfur, Ólafur og Gísli, sem eru þá
allir uppkomnir og sumir jafnvel orðnir gildir
bændux, verið synir hans, virðist með öllu óhugs-
andi, að þeir hefðu látið hann blindan og há-
aldraðan þurfa að leita á náðir góðra manna
bonum til framfæris eða með öðrum orðum taka
upp stafkarls stíg, enda talar biskup svo um
hinn gamla mann sem hann eigi engan að. Þetta
eitt virðist mér næg sönnun þess, að þeir bræð-
ur hafi ekki verið synir Gísla Álfssonar lög-
réttumanns, enda mun einhvers staðar heimild
fyrir því, að hann hafi dáið sem veizlukarl í