Saga - 1983, Qupperneq 268

266
IAN WHITAKER
theologie et science au Vle siecle (Bibliotheque Byzantine Études No. III)
(Paris 1962).
44 Nákvæm tilvitnun til málsgreinarinnar virðist breytileg eftir útgefendum. Eg
nota hér enska þýðingu J.S. McCrindle, op. cit. (n 43) 74-5, sem merkir
greinina „I, 149“. Sami hluti er skráður í gríska textanum útg. af Winstedt
The Christian topography of Cosmas Indicopleustes (útg. E.O. Winstedt)
(Cambridge 1909) 82 og í samsvarandi grískum og frönskum útleggingum
Topographie chrétienne (Sources chrétiennes No. CXLI) Vol. I (útg. Walska
Wolska-Conus) (Paris 1968) 398-9 sem „bók 11:80-1“, sjá Broche, op. cit.,
(n 5) 161-62.
45 Um Krates og hið glataða verk hans Geminos sjá Hans Joachim Mette,
Sphairopoiia: Vntersuchungen zur Kosmoiogie des Krates von Pergarnon
(Miinchen 1936) 81-3. Hann segir að Geminos sé „ekki án áhrifa“ frá Pý-
þeasi — að miklu leyti varðandi spurninguna um lengd dagsins — sjá Brot 30
og 37a.9, ibid., 225, 262.
46 Stefansson, op. cit., (n 1) 22; Carpenter, op. cit., (n. 5) 169.
47 Sbr. Hennig op. cit,, (n 4) 124; í undirstöðuumfjöllun um Sólínus, Hermann
Walter, Die ..Coliectanea rerum memorabilium" des C. Iulius Soiinus
(Hermes Einzelschrift No. XXII) (Wiesbaden 1969), er Túlemálið ekki tekið
tii meðferðar.
48 Ég hirði ekki um staðhæfingar Servíusar og leiði hjá mér staðhæfingar
Stefánusar Býsansíusar þar sem ég tel þær of ungar til að koma til greina.
49 Charles I. Elton. Origins of English history (2nd rev. ed.) (London 1890) 72.
50 Richard F. Burton, Ultima Thule; or, a summer in Iceland Vol. I (London
1875) 1-27; D. Wilhelm Koepp, „Ultima omnium Thyle,“ Wissenschaftliche
Zeitschrift der Universitat Greifswald Vol. I No 3 (Gesellschafts-und Sprach-
wissenschaftliche Reihe No. 1) (Greifswald 1952) tilgreinir þrjú Túle, hið
fyrsta, þriðja og fjórða hjá Burton.
51 Rétt er að benda á að Knapowski fjallar ýtarlega um þetta atriði, op. cit■<
(n.5). Hér skal þó getið nokkurra nafna til viðbótar: um Hjaltlandseyjar sja
Thomas Glazebrook Rylands, The Geography of Ptolemy elucidated (Dublin
1893) 8, og Hugo Berger, Geschichte der wissenschaftlichen Erdkunde der
Griechen (2. útg. endsk.) (Leipzig 1903) 345; um meginland Hjaltlands sjá
H.F. Tozer, A history of ancient geography (Cambridge 1897) 159; um Unst
[örmstur eða Ömstur, nyrsta Hjaltlandseyja, þýð] sjá Knapowski op. cit
(n. 5) 14; um Orkneyjar og Hjaltland sjá Mullenhoff, op. cit., (n. 8) 392-
410.
52 Um ísland sjá Burton, op. cit., (n. 50) 7; Broche, op. cit. (n. 5) 149; Vil-
hjalmur Stefansson, Great adventures and explorations: from the earliest
times to the present (New York 1947) 17; Wolfgang Aly, Strabon von ArnO-
seia: Untersuchungen iiber Text, Aufbau und Quellen der Geographiko
(Strabonis Geographica Vol. IV = Antiquitas ritröð I Vol. V) (Bonn 1957)
469-70; D.R. Dicks í Hipparchus, op. cit., (n.8) 180-2; og Paul Pédech, La
méthode historique de Polybe (Collection d’Études anciennes) (Paris 1964)
515 — nokkuð hikandi.
53 Varðandi Noreg yfirleitt sjá H.P. Steensby, „Pytheas fra Massilia og Jy*'
lands Vestkyst," Geografisk Tidskrift Vol. XXIV (Kjobenhavn 1917)