Organistablaðið - 01.05.1969, Síða 2

KJARTAN JÓHANNESSON, organisti
að Stóra-Núpi í Gnúpverjahreppi átti 75 ára afmæli 5. okt. síðastl.
Kjartan er fyrir löngu landskunnur maður fyrir organistastörf sín, í
þágu kirkju og margs konar félagsstarfsemi, ásamt kennslu á harmon-
íum, sem hann hefur stundað mikið. Hann hefur verið farsæll í
starfi, enda húinn mörgum góðum kostum. Tónlistin tók hug hans
allan þegar í æsku og hefur hann helgað henni krafta sína og gáfur.
Við Sigurður ísólfsson organisti við Fríkirkjuna í Reykjavík og
Ingimar sonur hans skruppum austur að Stóra-Núpi á afmælisdaginn
til að árna honum heilla og biðja hann að segja lesendum Organista-
blaðsins eitthvað frá starfi sínu í þágu kirkju og kirkjusöngs.
Að gömlum og góðum íslenzkum sið spyr maður fyrst um ætt og
uppruna.
— Ég er fæddur á Skriðufelli í Þjórsárdal 5. okt. 1893. Foreldrar
mínir voru Margrét Jónsdóttir frá Álfsstöðum á Skeiðum og Jóhannes
Eggertsson úr Njarðvíkum.
— Voru þau sóngvin?
Já, bæði, sérstaklega faðir minn, sem hafði ágæta rödd og
var forsöngvari í kirkjunni.
— Hvar erlu uppalinn?
— Ég tel aðalæskuheimili mitt í Hlíð í Gnúpverjahreppi.
— Hvenær byrjaSi þill tónlislarnám?
— Hausiið 1907 byrjaði ég að leika á harmoníum, sem hefur alla
tíð verið mitt hljóðfæri, hjá Margréti Gísladóttur, konu Gests Einars-
soriar á Hæli. Hún er mjög söngvinn, var organleikari við kirkjuna
á Stóra-Nújii og Iiafði einnig allmarga nemendur. Sama árið sem
ég fermdist byrjaði ég að spila við messur í kirkjunni á Stóra-Núpi.
Faðir minn var |iá forsöngvari þar. Sjiilaði fyrst í 10 ár. Árið 1909
naut ég kennslu Sigfúsar Einarssonar, dómkirkjuorganleikara, þá
einnig í hljómfræði. Sama ár tók ég við organistastarfi við Fríkirkj-
una í Reykjavík og gegndi því í sjö ár (1919—’26). Samtímis var ég
2 ORGANISTABLAÐIÐ