SunnudagsMogginn - 19.12.2010, Side 20

20 19. desember 2010
É
g er bara býsna góður, þakka þér fyrir. Það er
helst fótboltinn, sem ég æfi þrisvar til fjórum
sinnum í viku, sem er að hrella á mér hnén. Ég
hef komist tiltölulega heill frá hinum grein-
unum,“ segir Magnús Ingvason brosandi þegar fundum
okkar ber saman í Fjölbrautaskólanum í Breiðholti, þar
sem hann kennir.
Það er sannarlega óvenjuleg aðferð til að halda upp á
fimmtugsafmælið að keppa í 28 ólíkum íþróttagreinum á
einu og sama árinu en Magnús er langt kominn með ætl-
unarverk sitt. Eftir júdóið á föstudagskvöldið eru 27
greinar að baki og aðeins eftir mót í ólympískum lyft-
ingum en ekki er komin dagsetning á það ennþá.
„Þetta er að ganga upp. Lyftingamenn ætla að halda
jólamót og ég trúi ekki öðru en af því verði. Þeir fara nú
varla að skemma þetta fyrir mér. Annars er mér að
mæta,“ segir Magnús með stórt glott á vörum.
Í lífshættu í mótókrossi
Raunar er ekki laust við að hann kvíði greininni örlítið,
alltént ef marka má lýsingu í 18. fréttabréfi hans vegna
uppátækisins: „Ég á reyndar í nokkrum vandræðum
með þessa grein og hún er erfiðari en flestar aðrar.
Keppt er í jafnhöttun og snörun. Í snörun t.d. þarf að
rykkja lóðunum frá gólfi og upp fyrir höfuð. Vandamálið
er að lyftingastöngin er 20 kg., klemmur til að festa lóð-
in eru 5 kg. og svo eru léttustu lóðin 10 kg. Þetta eru því
45 kg að lágmarki. Það er meira en að segja það að
„grýta“ því yfir höfuðið. Reyndar eru til minni lóð sem
eru á stærð við mjög litla og pena kökudiska. Það lítur
bara fáránlega út þannig að ég mun reyna hvað ég get við
45 kílóin.“
Spurður hvaða grein hafi verið erfiðust fram að þessu
þarf Magnús ekki að hugsa sig lengi um. „Ég var tví-
mælalaust í mestri lífshættu í mótókrossi. Ég var á 450
kúbika hjóli á erfiðustu braut landsins í Þorlákshöfn.
Mikið var búið að róta í brautinni þegar kom að mér og
sandurinn náði mér í hné. Það var ekkert grín að festa
hjólið meðan aðrir keppendur brunuðu hjá. Ég svitnaði
mest í þessari grein.“
Í spjalli okkar í Sunnudagsmogganum um miðjan
mars lýsti Magnús því yfir að hann kviði mest fyrir list-
dansi á skautum. Raunar var hann á þeim tíma ekki viss
um að af því móti gæti orðið enda ekki gert ráð fyrir full-
orðnum keppendum. Þær pælingar enduðu með því að
ég lofaði að mæta og keppa við hann ef allt um þryti. Til
allrar hamingju gaf sig fram gamall skólabróðir Magn-
úsar, Kristinn Jónsson að nafni, og hjó mig niður úr
snörunni. Misnota ég hér með aðstöðu mína og útnefni
Kristin mann ársins – alltént frá mínum bæjardyrum
séð.
Mótinu lauk á þann veg að Magnús hafnaði í öðru sæti,
á eftir Kristni, og fékk heiðursverðlaun dómnefndar. Að
hans sögn voru áhorfendur afar vinsamlegir og munaði
þar mest um sextíu unglingsstúlkur sem hvöttu þá
Kristin óspart áfram. Svo rammt kvað að látunum að
Magnús upplifði sig sem eldri bróður poppprinsins Just-
ins Biebers.
Hann hafði lært nokkur trix fyrir mótið en þegar á
hólminn kom sleppti hann þeim „til að haldast uppi-
standandi“. „Á móti kom að æfingarnar voru ekkert
sérstaklega merkilegar.“
Ekki verður á allt kosið.
Tapaði fyrir Kalla Þórðar
Magnús komst einnig á pall í venjulegum dansi. Ekki er
heldur keppt í hans aldursflokki þar en fundin var handa
honum „hörkugóð“ dansdama og fimm önnur pör ræst
út. „Við æfðum þrisvar til fjórum sinnum og höfnuðum í
þriðja sæti af sex pörum. Það er ekki slæmur árangur.“
Þess má til gamans geta að Karl Þórðarson, fyrrver-
andi landsliðsmaður í knattspyrnu, og Erna Haralds-
dóttir kona hans urðu í öðru sæti á mótinu. Það kemur
líklega fáum sem sáu Karl leika knattspyrnu á óvart,
hann er með fótafimari mönnum og steig á sinni tíð æð-
isgenginn dans við ófáan varnarjaxlinn.
Hljóp á vegg eftir 292 metra
Einu greinarnar sem Magnús stundar að jafnaði eru fót-
bolti og golf. Hann kann þó sitthvað fyrir sér í ýmsum
öðrum greinum. Handbolti er líklega ekki ein af þeim ef
marka má söguna af því þegar Magnús makaði klíst-
urefninu harpexi á hendurnar á sér fyrir leik. Að því
búnu hélt hann upplitsdjarfur í hornið. Þegar hann ætl-
aði að senda boltann frá sér í fyrsta skipti brá honum
hins vegar í brún; boltinn datt bara dauður við fætur
hans. „Á daginn kom að ég hafði notað margfalt of mikið
harpex. Það var eins og ég hefði dýft lúkunum í trélím.“
Eftir þessa neyðarlegu uppákomu skundaði Magnús inn
á línuna og undi hag sínum vel þar. Hápunktur leiksins
var þegar Magnúsi var dæmt víti. „Því miður brenndi ég
af. En það munaði samt litlu að ég hefði verið með 100%
nýtingu á ferlinum.“
Reynsluleysi sagði til sín í fleiri greinum, eins og
frjálsum íþróttum. Magnús keppti meðal annars í 400
metra hlaupi og reykspólaði upp úr blokkunum. „Ég er
sannfærður um að ég hafi hlaupið fyrstu 292 metrana á
Íslandsmeti – en þá hljóp ég líka á vegg. Ég geri mér ekki
alveg grein fyrir því hvernig ég kláraði hlaupið en þegar
ég skreið í mark hafði ég misst allan áhuga á því að vita
tímann!“
Skondin uppákoma varð líka í hestaíþróttunum.
Magnús Ingvason hóf mikinn sóknarleik undir lok skylmingamótsins og sýndi sannkallaða Zorro-takta.
Sann-
kallaðir
Zorro-
taktar
Sumir halda veislu, aðrir fara
til útlanda. Magnús Ingvason
gerði hvort tveggja og að auki
valdi hann óvenjulega leið til að
fagna fimmtugsafmæli sínu –
keppti á mótum á vegum allra
sérsambanda ÍSÍ. Nú þegar 27
mót af 28 eru að baki lítur hann
stoltur yfir (f)árið.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is