SunnudagsMogginn - 08.05.2011, Blaðsíða 28

28 8. maí 2011
setningu eða tveimur eins og töffararnir gerðu í bíó-
myndunum. Þeir áttu ekkert svar við því.
Ég er laumu-uppistandari. Mér finnst gott að geta út-
skýrt mál og svarað fyrir mig eða skýrt málefnin með
einni setningu. Margir vina minna gera þetta líka, eins
og Gísli Rúnar og fleiri strákar. Ég lít líka á þetta sem
húmor. Ef það er ekki húmor í lífinu þá er ekkert gam-
an. Ég er mjög hrifinn af Oscar Wilde og kaldhæðn-
ishúmor hans og enskum húmor yfirleitt. En ég verð
stundum að lemja á puttana á mér því það er í mér púki
og það er freistandi að grípa til kaldhæðins húmors í
hvert sinn sem tækifæri gefst. En það er verið að eigna
mér alls kyns línur og dót, eitthvað sem ég hef aldrei
sagt. Þetta er svipað og með Hafnarfjarðarbrandarana
sem eru allir frá Noregi. Það þykir sniðugt að segja: Bo
sagði þetta.“
En verða þessi tilsvör ekki stundum til þess að fólk
heldur að þú sért hrokafullur?
„Það er hugsanlegt en þá er það bara yfirleitt það fólk
sem þekkir mig ekki sem heldur að ég sé hortugur og
montinn. Vinafólk mitt og kunningjar vita hver ég er og
skilja að allt er vel meint og einungis gert til að brydda
upp á smá tilbreytingu í dagsins amstri. Ég er ljúfur sem
lamb. Ég tel mig vera sanngjarnan mann og hjartahlýjan
og ég er mikill vinur vina minna. Ég er ástríðufullur og
skapmikill, get farið upp snögglega en er fljótari niður.
Svo geri ég gríðarlegar kröfur til sjálfs mín og þeir sem
ég vinn með láta mig heyra það ef ég er ekki að standa
mig.“
Ertu sjálfsgagnrýninn?
„Já, mjög. Með aldrinum hef ég orðið smámunasam-
ur. Allt verður að vera tipptopp í smáatriðum. Þetta er
auðvitað bilun.“
En er það ekki bara af því að þú hefur reynslu og
veist hvernig hlutirnir koma best út?
„Jú, ef ég geri hlutina ekki á ákveðinn hátt þá koma
þeir ekki vel út. Margir telja að þetta séu stjörnustælar
en það er ekki þannig. Þetta er einfaldlega ákveðin fag-
mennska. En auðvitað geri ég ekki hlutina einn. Ég hef
siglt góðan byr og er óskaplega þakklátur fyrir það.
Fyrst og fremst þakka ég því frábæra fólki sem ég hef
unnið með í gegnum tíðina. Ég hef verið svo heppinn að
hafa unnið með mörgum algjörum snillingum. Ég hef
lært af þeim og þeir væntanlega lært eitthvað af mér.
Þegar ég hef allt þetta hæfileikafólk með mér þá fer fátt
úrskeiðis. Maður sem fær tækifæri til að vinna með sér
betra fólki er heppinn maður.“
Hjónabandið er frábært
Þú varst kornungur þegar þú varðst poppgoð. Er ekki
stórhættulegt fyrir ungan karlmann að vera með æp-
andi unglingsstúlkur í kringum sig?
„Ævintýri sló í gegn árið 1969 og varð aðalhljómsveit
landsins um tíma. Það var æði í gangi. Við fórum til Ak-
ureyrar og þegar við stóðum úti á svölunum á gömlu
hóteli sem hét Varðborg og heitir Hótel Norðurland í
dag var Geislagatan full af krökkum og fullorðnu fólki
sem fögnuðu okkur. Sem ungum strákum, átján ára,
fannst okkur þetta alveg æðislegt og hugsuðum með
okkur: Nú erum við vinsælli en allar hinar hljómsveit-
irnar. En smám saman fórum við að gera okkur grein
fyrir því að þessum vinsældum fylgdi ákveðin ábyrgð og
við vissum líka að vinsældirnar myndu ekki endast að
eilífu.
Allt sem við gerðum komst í blöðin. Ég var ungur og
kærulaus og í fyrstu blaðaviðtölum mínum lét ég ým-
islegt flakka án þess að hugsa. Orð mín voru tekin úr
samhengi og ég stundum gerður tortryggilegur og látið
líta út eins og ég stigi ekki í vitið. Ég fór ekki á taugum
en sagði við sjálfan mig: Ókei, ef þetta á að vera svona
þá geri ég hlutina öðruvísi. Ég fór að passa hvað ég sagði
og las yfir öll blaðaviðtöl sem tekin voru við mig áður en
þau voru birt. Reyndar hef ég aldrei verið mikið í við-
tölum. Ég fer í viðtöl ef eitthvað stendur til og ég hef
eitthvað fram að færa og segja. Ég gæti þess að vera ekki
of mikið ofan í fólki. Tónlistariðnaðurinn hérlendis er
lítil markaður og ef maður er í stöðugum viðtölum og
fréttum þá getur fólk fengið alveg nóg af manni. Við
B
jörgvin Halldórsson fagnaði nýlega sextugs-
afmæli sínu með fjölsóttum hátíðartónleikum.
Í áratugi hefur hann verið einn vinsælasti
söngvari þjóðarinnar og hann er ekki að fara
að hætta.
„Ég er sá sami og ég var áður en ég varð sextugur,“
segir Björgvin. „Ég hugsa aðeins öðruvísi en ég gerði
þegar ég var ungur, enda hef ég vonandi þroskast eitt-
hvað. Aldrei skal gráta gengna stund. Ég er á kafi í mús-
íkinni og fylgist vel með hvað er að gerast þar og það
heldur mér ungum. Ég á jafnaldra og gamla vini sem eru
orðnir nokkuð þreyttir á lífinu og aldurinn er farinn að
taka á þeim. Þeir eru þó margir, sem betur fer, sem eru
að snúa við blaðinu. Ég hef þá trú að aldur sé hugar-
ástand. Maður er jafn gamall og manni finnst maður
vera.“
Þú ert búinn að halda þér á toppnum í áratugi.
Hvernig er að vera sextugur söngvari?
„Ég hef reynt að temja mér það í gegnum tíðina að
taka sjálfan mig og það sem ég er að gera ekki of hátíð-
lega. Ég reyni fyrst og fremst að hafa gaman af verk-
efnum mínum. Það er fullt af fólki sem er að gera góða
hluti og ég er bara eitt lítið hjól í vélinni stóru. Það góða
við það að hafa verið í þessum bransa svona lengi er að
ég bý að mikilli reynslu. Þegar ég er að skipuleggja tón-
leika, syngja og taka upp plötur þá er verkefnið ekkert
mál. Ég veit af reynslunni nokkurn veginn hvernig á að
gera hlutina og fátt kemur á óvart. Þetta er það góða við
að eldast í þessum bransa. Og svo fæ ég líka alltaf ágætis
borð á veitingastöðum.“
Kaldhæðnin er brynja
Þú ert þekktur fyrir kaldhæðinn húmor og snögg svör.
Getur verið að kaldhæðni þín sé brynja?
„Já, hún er það. Þetta er hugsanlega einhver sort af
minnimáttarkennd. Það var smá einelti í gangi í barna-
skólanum. Ég var mjög smávaxinn sem barn og stóru
strákarnir voru stundum að hrekkja mig. Ég gat ekki
tekið í lurginn á þeim en gat svarað þeim með einni
Viðtal
Kolbrún Bergþórsdóttir
kolbrun@mbl.is
Ég er laumu-
uppistandari
Björgvin Halldórsson, söngvarinn vinsæli, hefur nóg að
gera og ýmislegt er á döfinni. Meðal annars er hann að
vinna að plötu sem kemur út í sumar. Í viðtali ræðir hann
um ferilinn og kaldhæðnislegan húmor sem hann er þekkt-
ur fyrir. Hjónabandið og trúin koma einnig til umræðu.
Björgvin:
Ég veit af reynslunni
nokkurn veginn hvernig
á að gera hlutina
og fátt kemur á óvart.