SunnudagsMogginn - 19.06.2011, Qupperneq 29

19. júní 2011 29
Var það ekki skemmtilegt?
„Nei. Á endanum ferðaðist ég um
heiminn til að fá menn til að fjárfesta í
fjölmiðlafyrirtæki. Ég þvældist um flug-
stöðvar, dragandi á eftir mér litla flug-
freyjutösku með nærbuxunum mínum í,
og var að missa vitið. Þetta var ömurlegt
og innihaldslaust líf, sniðið að þeim sem
drekka sig fulla á hverju kvöldi og kaupa
mellu í hverri höfn. Ég geri hvorugt og
var eins og álfur í þessari veröld. Til að
bjarga geðheilsunni keypti ég mér iPod
og fyllti hann af klassískri músík. Wag-
ner bjargaði lífi mínu.“
Augu sem eru dýpri en alheimurinn
Fyrir nokkrum árum ættleidduð þið
hjónin litla dóttur frá Afríku. Hvernig
gengur uppeldið?
„Sóley er það sem ég og Alda Lóa
fengum út úr góðærinu. Ég er ekki viss
um að við hefðum haft kjark eða pen-
inga til að fara til Tógó til að ættleiða
barn nema vegna bólunnar. Ég mun því
verða íslenska góðærinu ævarandi
þakklátur fyrir að fá að kynnast Sóleyju.
Og það er mikil forréttindi. Hún er ekki
bara með augu sem eru dýpri en al-
heimurinn heldur er hún gáfuð, sniðug,
fyndin og sæt. Um leið og við fengum
hana hvolfdist yfir okkur ábyrgðin sem
fylgir litlu barni. Maður vill ekki gera
neitt til að skemma þennan merkilega
karakter.“
Þú sýnir á þér óvenjulega hlið í
Fréttatímanum þar sem þú skrifar um
mat. Hefur mataráhugi fylgt þér lengi?
„Í kringum hrunið, þegar allir höfðu
vit á efnahagsmálum og pólitík, þá beit
ég það í mig að ég ætti að lesa mér til
um eitthvað allt annað. Ég fór að kynna
mér mat og eldamennsku og komst
fljótlega að því að það gerði mér gott að
elda mat. Það var ekki nóg að vita held-
ur þurfti ég að þjálfa upp hæfni og leikni
sem síðan byggði upp getu og þor. Mér
fannst það mannbætandi að hnoða
brauð.
Ég held að við vanmetum mat. Okkur
er gjarnt að líta svo á að hann tilheyri
dýrinu í okkur. Við viljum hugsa eins og
menn en borða eins og dýr. Maturinn
tilheyrir lægri hvötum. En ég held að
það sé farsælt að borða eins og maður.
Það er líka mjög góð leið til að skoða
menningarsöguna. Það má líka upplifa
heiminn og skynja sköpunarverkið í
gegnum bragð og lykt ekki síður en
augu og eyru.
Annað sem fékk mig til að hugsa um
mat og að matbúa var að ég trúi því að
það hefði læknandi áhrif ef okkur Ís-
lendingum tækist að endurmeta mat-
arsögu okkar. Við höfum neikvæða sýn
á matarhefðir okkar fyrst og fremst fyrir
misskilning. Þegar við hugsum til eigin
hefðar sjáum við fyrir okkur það sem
fólk almennt borðaði. Þetta berum við
svo saman við matarlistasögu annarra
landa. Matarlistasaga er eins og önnur
listasaga. Hún er um það sem best hefur
verið gert. Þetta er því eins og að bera
almenna drátthæfni Íslendinga á mið-
öldum saman við Michelangelo.
Við eigum nokkuð til af efni um al-
mennar matarhefðir en minna af frásög-
um af frábæru skyri eða nosturslega
gerðum lundaböggum. Reyndar glöt-
uðust flestar bestu aðferðirnar við iðn-
væðingu matariðnaðarins – en það er
önnur saga og sorglegri.“
Þú hefur skrifað bækur, gætirðu
hugsað þér að skrifa bók um mat?
„Ég get skrifað endalaust um mat en
mér finnst leiðinlegt að skrifa bækur.
Það á ekki við mig að sitja allan daginn
og ausa upp úr mér. Ég er ekki nógu
gáfaður til þess. Ég myndi tæmast og
verða heimskur á þremur mánuðum.
Þess vegna finnst mér ágætt að vinna
með fólki. Ég læri þá eitthvað jafnóðum
og ég kjafta því frá mér.“
Þú varst kosinn formaður SÁÁ til
eins árs, hvað tekur þá við?
„Það er langt síðan ég hætti að velta
fyrir mér hvað ég eigi að gera í framtíð-
inni. Það sem hefur reynst mér best í líf-
inu er að læra að meta það sem kemur í
fangið á mér. Þegar ég hef teygt mig eftir
einhverju hefur það yfirleitt reynst illa.
Mér hefur alltaf boðist einhver vinna –
á endanum. Frá því ég var 24 ára hef ég
aðeins einu sinni gefist upp á biðinni og
sótt um vinnu. Það var fyrir rúmum
fimmtán árum. Þá sótti ég um vinnu hjá
Morgunblaðinu. Ég var nýkominn úr
meðferð, rosalega blankur og sá fram á
að þurfa að lifa á engu. Ég sótti um
vinnu hjá Styrmi Gunnarssyni. Styrmir
réði mig ekki.“
Morgunblaðið/Eggert
’
Ég þvældist um flugstöðvar, dragandi á eftir
mér litla flugfreyjutösku með nærbuxunum
mínum í, og var að missa vitið. Þetta var öm-
urlegt og innihaldslaust líf, sniðið að þeim sem
drekka sig fulla á hverju kvödli og kaupa mellu í
hverri höfn. Ég geri hvorugt og var eins og álfur í
þessari veröld.