SunnudagsMogginn - 25.09.2011, Blaðsíða 15

25. september 2011 15
þar þrífst. R.E.M. var neðanjarðarsveit
sem krafsaði sig upp á yfirborðið með fá-
heyrðri reisn. Jakkalakkarnir neyddust
til að bugta sig og beygja fyrir þessum
hetjum sem þrýstu á um ný viðmið og
reglur, ekki ósvipað og Bítlarnir knúðu á
um á sjöunda áratugnum. Allt í einu var
áleitin tónlist farin að glymja í útvarpinu
og almenningur keypti verk manna sem
áttu rætur í pönki og utangarðslist. Að
lag eins og „It’s the End of the World as
We Know It (And I Feel Fine)“ nyti vin-
sælda var einkar fáheyrt en er kristaltær
vitnisburður um mátt og megin sveit-
arinnar. Hún gerði það sem listgyðjan
bauð en átti á sama tíma afskaplega
greiða leið að hjörtum almennings.
Það húmar að
Það er augljóst nú að sveitin hélt ekki al-
mennilega haus eftir að Bill Berry,
trommari, gekk úr skaftinu árið 1997.
Það sem gerði R.E.M., eitthvað sem ligg-
ur undir þessari ótrúlegu farsæld, er þessi
hreina og sanna vinátta sem allir með-
limir áttu og eiga. Hún skar í gegnum
veruleika hljómsveitarinnar og gerir
mönnum kleift að ganga frá þessari arf-
leifð sælir og sáttir.
Sem þríeyki brölti bandið áfram nokk
óþægilega og engin af plötunum sem
komu út í þeirri lokaumferð getur talist
framúrskarandi. Það eru skemmtilegir
sprettir á Up (1998) en Reveal (2001),
Around the Sun (2004), Accelerate
(2008) og Collapse into Now (2011), allt
er þetta meira og minna handónýtt. Ég
hef þá kenningu að meðlimir hafi ekki
endilega verið orðnir þreyttir á því að
spila tónlist eða vinna saman, það hlýtur
að vera meira þreytandi að vera sífellt að
ljúga að sjálfum sér – og fjölmiðlum – að
þú sért með eitthvað sem þú ert svo aug-
ljóslega ekki með lengur.
Þar sem maður er í undarlegum erfi-
drykkjuham, skrifandi þetta, langar mig
til að ljúka þessu á textabroti úr hinu
ljúfsára „Fall on Me“. Þetta er söngkafl-
inn þar sem raddarinn mikli, Mike Mills,
kemur með þessar óræðu en undarlega
fallegu línur: „Well I could keep it above/
But then it wouldn’t be sky anymore/So
if I send it to you you’ve got to promise to
keep it whole …“
Og að endingu: Bill, Mike, Michael og
Peter. Takk fyrir tónlistina!
R.E.M. í góðu grilli með Prúðuleikurunum. Þetta var ekki bara eintóm melankólía.
Kornung R.E.M. lætur líða úr sér baksviðs eftir eitthvað sveitt klúbbagiggið. Mynd þessi var tekinn í kynningarskyni fyrir síðustu plötu R.E.M., Collapse into Now.
’
Tilfinningin er eins og að sjá á
eftir gömlum og góðum vini
sem er að kveðja í hinsta sinn,
vini sem gat skilið og huggað þegar
mannlegur máttur réð eigi við slíkt.
Bláfánann?*að Bláa Lónið
var fyrsti staðurinn á Íslandi til þess að fá afhentan
*Til að flagga Bláfánanum
þarf að uppfylla strangar
kröfur hvað varðar hreinleika,
vatnsgæði, öryggismál og
verndun umhverfisins.
Vissir þú