SunnudagsMogginn - 25.09.2011, Blaðsíða 43

25. september 2011 43
hugmynd,“ rifjar Ulrich upp. Lulu var
skellt á borðið.
Breyting fyrir lífstíð
Reed átti í fórum sínum texta og drög að
nokkrum lögum sem hann hafði unnið
fyrir leikstjórann og danshöfundinn Ro-
bert Wilson vegna uppfærslu hans á
Lulu-leikritunum. „Hann spurði hvort
við værum til í tuskið,“ segir Ulrich, „og
þessi reynsla hefur breytt okkur fyrir
lífstíð.“
James Hetfield, söngvari og gítarleik-
ari, kveðst hafa verið mjög spenntur fyr-
ir samstafinu við Reed en ekki vitað
hvernig best væri að fara inn í það. „Þess
vegna var frábært þegar hann sendi okk-
ur textana. Við gátum stungið okkur á
bólakaf í þá. Ég gat hætt að hugsa sem
söngvari og textahöfundur og einbeitt
mér að tónlistinni. Þetta voru sterkir
textar með tónlistarlegri umgjörð og
andrúmslofti. Við Lars settumst niður
með kassagítarinn og réðumst til atlögu
við tóman strigann. Það var mikil gjöf að
mega þrykkja ’tallica á hann. Og það
gerðum við.“
„Það þrykk næst ekki af,“ bætir Reed
við sposkur.
Hann kveðst hafa verið lengi með
verkefnið í vinnslu en aldrei fundið al-
mennilegan flöt á því. Síðan datt honum í
hug að rokka það upp og þá kom aðeins
ein hljómsveit til greina – Metallica.
„Lulu mín var með höfuð en vantaði búk.
Þeir voru klárir í bátana og í hljóðverinu
létum við á þetta reyna. Lulu hefur ekki
alltaf orðið, í huganum skipti ég stundum
um gír, karaktera. Þetta er ekki einfalt.
Lulu er engin partíplata. Svona lagað get-
ur gerst þegar maður reynir að lyfta her-
legheitunum upp á sama plan og Selby,
Poe, Burroughs, Inge, Tennessee Willi-
ams … Þurfirðu að hugsa, segja sumir,
geturðu ekki rokkað. Það er fráleitt, hug-
urinn er næmasta fyrirbæri sem ég þekki.
Þetta er ný stefna hjá okkur og við negl-
um þetta. Hér vil ég framvegis vera.“
Ekki seinna vænna að finna sinn stað,
karlinn verður sjötugur á næsta ári.
Fallegt en óþægilegt
Saga Luluar er saga um mannlegan
breyskleika. „Þetta gæti átt eftir að verða
óþægilegt,“ segir Rob Trujillo bassaleik-
ari um upplifunina af plötunni, „en á
sama tíma gæti þetta átt eftir að verða
fallegt. Kenndirnar renna saman.“
Lögin á plötunni eru tíu talsins, mörg
hver engin smásmíði. Tvö þeirra losa
ellefu mínúturnar og lengsta lagið er
hálf tuttugasta mínúta að lengd.
Spurður hvort hann hafi dregið Me-
tallica út á sléttuna með þessu verkefni
hlær Reed og svarar með annarri spurn-
ingu: „Hvenær dregur maður þessa
gaura út á sléttuna?“
Metallica-liðar eru eigi að síður sam-
mála um að þeir hafi aldrei upplifað
neitt þessu líkt á löngum ferli. „Þetta
hefur verið ósvikið ferðalag, augljóst og
hvatvíst í senn. Við vorum ekki alltaf
klárir á því hvert við værum að fara en
ferðalagið var eigi að síður helvíti
skemmtilegt,“ segir Ulrich.
Kirk Hammett gítarleikari segir að
Lulu sé klárlega ekki Metallica-plata,
ekki heldur Lou Reed-plata. „Hún er
eitthvað allt annað, ný skepna, blend-
ingur. Enginn í málmheimum hefur gert
neitt þessu líkt.“
„Við erum betra band fyrir vikið,“
segir Trujillo. „Sumir eiga eftir að fara
yfir um þegar þeir heyra plötuna. Það er
besta mál.“
Látum meistara Lou Reed draga þetta
saman: „Þetta er það besta sem ég hef
nokkru sinni gert. Og ég gerði það með
besta bandi sem ég gat fundið í gjörv-
öllum heiminum. Allir voru ærlegir,
verkið kemur tært og ómengað í heim-
inn. Við þöndum okkur út að ystu
mörkum veruleikans.“
’
Metallica og
Cher hefði ver-
ið undarlegt
samstarf. En við?
Það samstarf lá í
augum uppi.
Lars Ulrich og James Hetfield í essinu sínu í Egilshöllinni um árið. Þeir gera afar góðan róm að samstarfinu við Lou Reed og segja það hafa breytt sér fyrir lífstíð.
Morgunblaðið/ÞÖK
Umslag væntanlegrar plötu „Loutallica“.
Frank Wedekind (1864-1918) fæddist í Hannover en bjó lengst af og starfaði í Münc-
hen. Hann vann til skamms tíma hjá Maggi-súpugerðinni áður en hann lagði fyrir sig
söng og leiklist og sló í gegn með satíríska kabarettinum Die elf Scharfrichter árið 1901.
Satíran var vinsælt form í Þýskalandi á þessum tíma og hikuðu menn ekki við að draga
stjórnvöld sundur og saman í háði. Wedekind galt fyrir það með níu mánaða fangels-
isvist eftir að ljóðabók hans, Simplicissimus, kom út. Eftir það gerðist Wedekind drama-
túrg við leikhúsið í München.
Meðfram öðrum störfum sínum skrifaði Wedekind tólf leikrit, hið fyrsta 1891 og það
síðasta 1917. Þeirra frægust eru Lulu-leikritin, Erdgeist (1895) og Die Büchse der Pan-
dora (1904). Verk Wedekinds voru flest umdeild enda höfundurinn bersögull með af-
brigðum. Einkum gengu kynferðislegir tilburðir á sviðinu fram af fólki.
Margir hafa lagt út af Lulu-leikritunum gegnum tíðina. Má þar nefna þöglu myndina
Pandora’s Box, sem G.W. Pabst gerði með Louise Brooks í aðalhlutverki árið 1929 og
rómaða óperu Albans Bergs (1937) sem þykir eitt af lykilverkum tónbókmenntanna á
20. öldinni enda þótt Berg næði ekki að ljúka við það. Af yngri listamönnum sem glímt
hafa við Lulu má nefna söngvarann Rufus Wainwright sem sendi í fyrra frá sér breiðskíf-
una All Days Are Nights: Songs for Lulu. Nú er röðin komin að Lou Reed og Metallica.
Sat inni fyrir satíru
Þýska leikskáldið Frank Wedekind.