SunnudagsMogginn - 25.09.2011, Blaðsíða 26

26 25. september 2011
H
raðbanki var tekinn í notkun
í Monkey Bay í síðasta mán-
uði. Víðs vegar um þorpið
eru múrsteinar í tugatali al-
búnir að taka á sig mynd og umbreytast
i verslanir og þjónustufyrirtæki. Það fer
ekki milli mála að Apaflóaþorpið er á
uppleið þótt engir séu byggingarkran-
arnir. Tem reka leiguhjólaþjónustu, þeir
bíða á vegamótum stæltir hjólreiðak-
napar með dúnmjúka bögglabera og taka
tvö hundruð kall íslenskan fyrir að
skjótast bæjarleið með farþega. Karlpen-
ingurinn situr einn að þessari atvinnu-
grein og farþegarnir oftast nær konur og
því er það undrun þegar kona sést á
reiðhjóli með svartan karl á bögglaber-
anum. Hún er enda hvít og aðkomu-
maður.
Höfðingi heim að sækja
Spurðir að því hvort ekki væri bæj-
arstjóri í Monkey Bay svöruðu malavísk-
ir starfsmenn Þróunarsamvinnustofn-
unar með því að skella upp úr.
Bæjarstjóri! Nei, nei, en hins vegar væri
þorpshöfðingi í nágrenninu sem réði yfir
átta þorpum, vænsti maður, og það gæti
verið áhugavert að ná af honum tali.
Hann er líka höfðingi heim að sækja,
þorpshöfðinginn James Laini. Búinn að
draga fram tvo stássstóla út á bæj-
arhlaðið fyrir framan fábrotið einbýlis-
húsið sitt skammt utan við Monkey Bay
til að taka á móti gestum. Hann er með
bláan snjáðan hött á höfðinu, klæddur
bandarískri hermannskyrtu merkri US
Army á brjóstinu og blæs gráum sígar-
ettureyk út í heiðríkjuna á þessum vor-
degi í þrjátíu gráða hita. Það er hlýja í
augunum sem hann pírir á móti sólinni
undir hattbarðinu um leið og hann tekur
síðasta smókinn og lætur ljósbrúnan fil-
terinn falla í þurran sandinn. Höfðing-
inn er berfættur í lúnum sandölum.
ICEIDA, segir hann – þið komuð
Monkey Bay á kortið. Þegar ICEIDA hóf
starfsemi hér á þessu svæði fyrir rúmum
tuttugu árum var þorpið mjög lítið,
nánast ekkert, en núna er blómleg starf-
semi og viðskipti af ýmsu tagi. Hann
lofar íslenska stuðninginn í hástert,
nefnir ICEIDA á nafn í öðru hverju orði
og það er hreinræktað þakklæti, oflof er
ekki háð í hans munni og hann rifjar
upp samfélagsbreytinguna sem varð
með byggingu sjúkrahússins, umbæt-
urnar í skólamálum og vatnsverkefnin í
þorpunum sem hafi breytt heilsuleysi í
heilbrigði.
Og þegar hann er spurður um nýju
menningarmiðstöðina í útjaðri þorpsins
sem reist var fyrir íslenskt þróunarfé
kveðst hann vera sérstaklega ánægur
með það hús. Ekki aðeins geti hann séð
enska boltann þar á laugardögum heldur
hafi húsið gerbreytt aðstöðu þorpshöfð-
ingjanna en í sýslunni allri eru 116
þorpshöfðingar sem lúta yfirráðum yf-
irþorpshöfðingjans T/A Nankumba.
Hann segir að áður fyrr hafi höfðingja-
fundirnar verið haldnir í ómögulegu
húsi en salurinn í menningarmiðstöð-
inni rúmi þá alla og þar fari vel um hóp-
inn.
Embættið fylgir fjölskyldum
Spurður um persónulega hagi svarar
hann því skilmerkilega, sem er alls ekki
sjálfgefið í Malaví, að hann sé fæddur 27.
Það er hlýja
í augunum
Á fáum stöðum á jarðkringlunni eru Íslendingar
jafn vel kynntir og í þorpinu sem kennt er við
Apaflóa í Malaví. Á þessum slóðum hefur Þróun-
arsamvinnustofnun Íslands stutt við uppbygg-
ingu fátæks fiskimannasamfélags í rúmlega tutt-
ugu ár fyrir íslenskt þróunarfé, reist
sveitasjúkrahús með nýrri fæðingardeild og
skurðstofu, umbylt vatns- og hreinlætismálum,
stórbætt menntun barna og fullorðinna og reist
menningarmiðstöð, svo fátt eitt sé talið.
Texti og myndir: Gunnar Salvarsson
Það fer ekki milli mála að Apaflóaþorpið er á uppleið þótt engir séu byggingakranarnir.
Þorpshöfðinginn James Laini og frú glöð í bragði.
Bjart er yfir ungmennum í Apaflóa.
Innandyra hjá þorpshöfðingjanum ræður einfaldleikinn ríkjum.