Morgunblaðið - 04.06.2010, Side 29

Minningar 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. JÚNÍ 2010
✝ Margét HansínaSigurðardóttir
fæddist í Reykjavík
þann 2. júlí 1928.
Hún lést að Drop-
laugarstöðum 26. maí
2010.
Margrét var einka-
dóttir hjónanna Sig-
urðar Gíslasonar,
lögregluþjóns, f. 3.
maí 1889 í Litla-
Saurbæ í Ölf-
ushreppi, Árnessýslu,
d. 13. ágúst 1947, og
Bjargar Sigríðar Sig-
urðardóttur, f.10. júní 1900 að
Syðri-Brekkum í Akrahreppi,
Skagafirði, d. 5. maí 1988.
Hinn 5. desember 1953 gengu
þau í hjónaband Margrét og
Sveinn Hallgrímsson, kerfisfræð-
ingur, f. 25. desember 1928 í
Reykjavík, d. 13. september 1988.
Foreldrar Sveins, Hallgrímur
Sveinsson, skrifstofustjóri, f. 4.
september 1905 í Reykjavík, d. 9.
október 1948, og Guðríður Otta-
dóttir, f. 1. nóvember 1904 í
Reykjavík, d. 11. mars 1964. Börn
vegamálastjóra og síðar hjá Mjólk-
ursamsölunni. Setti á stofn 1955
barnafataverslunina Vögguna
ásamt Áslaugu Hafberg sem hún
kynntist þegar hún starfaði fyrir
Meyjaskemmuna sem starfrækt
var í sama húsi að Laugavegi 12.
Margrét réðst sem bókari í fullt
starf hjá Mjólkursamsölunni í júní
1962 og vann þar sleitulaust til
ársins 1975 er hún tók upp þráðinn
og lét langþráðan draum rætast
um að setjast á skólabekk í Há-
skóla Íslands. Hún hóf nám í við-
skiptafræði árið 1961 en þurfti frá
að hverfa. Lauk prófi í við-
skiptafræði 1980. Að fengnu prófi
1980 réðst hún sem viðskiptafræð-
ingur hjá Tryggingastofnun rík-
isins, var deildarstjóri frá 1. jan.
1982, fyrst í Upplýsingadeild og
síðar í Endurskoðunardeild þar til
hún lét af störfum fyrir aldurs sak-
ir. Af félagsstörfum ber helst að
geta starfa fyrir Félag eldri borg-
ara í Reykjavík og nágrenni. Var
varaformaður um nokkurra ára
skeið. Fyrst í formannstíð Páls
Gíslasonar og síðar Ólafs Ólafs-
sonar. Var einnig í stjórn Lands-
sambands eldri borgara. Heilsu-
brests tók að gæta er leið að
sjötugu og hefur hún glímt við
margvíslega sjúkdóma síðan.
Útför Margrétar verður gerð frá
Dómkirkjunni í dag, 4. júní 2010,
og hefst athöfnin kl. 13.
Margrétar og Sveins
eru Hallgrímur Sig-
urður Sveinsson, f.
19. mars 1954, og
Björg Sveinsdóttir, f.
20. júlí 1956.
Margét fæddist að
Laugavegi 91 í
Reykjavík en fljót-
lega var flutt á Sól-
eyjargötu 15. Haustið
1932 var síðan flutt í
nýbýlið Varmahlíð,
sem var staðsett í út-
jaðri Reykjavíkur. Ef
það stæði enn í dag
væri það nr.1 við Háuhlíð. Þar bjó
Margrét allt til 1964 að frádregn-
um árum seinni heimstyrjald-
arinnar, þegar húsið var hernum-
ið, bjó fjölskyldan á Grettisgötu 68.
Frá árinu 1964 hefur hún átt
heima í Hörgshlíð 8. Margrét,
gekk í Austurbæjarskólanum og að
loknu skyldunámi fór hún í Versl-
unarskóla Íslands, lauk versl-
unarprófi og síðan stúdentsprófi
1949. Þegar út á vinnumarkaðinn
kom vann hún við ýmis skrif-
stofustörf. Fyrst hjá skrifstofu
Látin er góð vinkona, Magga eins
og hún var alltaf kölluð. Við vorum
mikið saman á yngri árum. Ég
kynntist Möggu á skrifstofu Mjólku-
samsölunnar og varð okkur strax vel
til vina. Eitt sumar fórum við saman
til Skotlands í vikudvöl og var það
góður tími. Við stofnuðum spila-
klúbb fjórar vinkonur sem unnum
saman, Magga Sig., Magga Á., Gústa
og ég og héldum við lengi áfram að
hittast og spila eftir að við hættum
að vinna.
Magga var mikil mannkostakona
og afskaplega dugleg og vildi öllum
vel. Hún var alltaf jafn yfirveguð og
róleg. Hún varð stúdent frá Verzl-
unarskóla Íslands 1949, eina konan
með fimmtán eða sextán drengjum.
Seinna fór hún í viðskiptafræði við
Háskóla Íslands, var hún þá nálægt
fimmtugu. Eftir það vann hún hjá
Tryggingastofnun ríkisins og eftir
starfstíma sinn þar vann hún mikið
að málefnum aldraðra.
Magga er búin að vera afskaplega
heilsulítil undanfarin ár. Það var
gott fyrir hana að komast á Drop-
laugarstaði og það fór vel um hana
þar, starfsfólkið gott og tók vel á
móti manni þegar maður kom í heim-
sókn. Hún var alltaf jafnglöð að sjá
mig og þá töluðum við mikið um
gamla daga, þegar við unnum saman
og þegar við ferðuðumst um Skot-
land og fannst mér hún lifna við að
rifja upp allt þetta gamla.
Nú er þessi góða kona og vinkona
búin að fá hvíldina og ég vona að
henni líði vel. Minning hennar mun
lifa með okkur.
Ég votta elsku Halla og Systu
mína dýpstu samúð, minningin um
góða móður mun lifa.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Valborg Eiríksdóttir.
Þegar gömlu skólasystkinin
hverfa yfir í móðuna miklu hvert af
öðru, hvarflar hugurinn til skólaár-
anna, þegar við vorum öll ung og
hraust. Skólaárin í Verzló eru í hug-
um okkar nú beztu ár lífsins, og
mörg okkar urðu nánir vinir ævi-
langt.
Þannig er því farið með Möggu
okkar Sigurðar. Við vorum 6 stelpur
saman í klíku, og við vorum alltaf
saman, ekki bara í skólanum á vet-
urna heldur líka á sumrin; við ferð-
uðumst saman, fórum í útilegur og
skemmtum okkur á ýmsa vegu. Við
vorum auðvitað fátækir námsmenn á
þeim árum og áttum sjaldan pening,
en létum það ekki á okkur fá og gerð-
um gott úr því, sem við höfðum.
Stundum kom það fyrir, að við fórum
á kaffihús eftir skóla á daginn, þá
pöntuðum við eina litla coke og 5 glös
– þetta var fyrir meira en 60 árum og
plast-gos ekki komið í gagnið – veit-
ingafólkið lét þetta eftir okkur, enda
vorum við stilltar og prúðar ungar
stúlkur.
Eftir að skóla lauk, tók alvara lífs-
ins við og hópurinn tvístraðist í allar
áttir, en vináttan var samt alltaf til
staðar og við hittumst af og til, þegar
færi gafst. Nú erum við allar meira
og minna farnar að bila eins og gaml-
ar vélar gera með aldrinum. Nú þeg-
ar við missum Möggu er það fyrsta
stóra höggið í okkar hóp og eftir er
skarð, sem aldrei verður fyllt. Við
óskum Möggu okkar góðrar ferðar
yfir landamærin og vottum börnum
hennar, Halla Sigga og Systu, og
öðrum ættingjum okkar dýpstu sam-
úð.
Ása, Edda, Hrefna, Rúna,
Þuríður.
Enn hefur maðurinn með ljáinn
höggvið skarð í stúdentahópinn frá
Verzlunarskóla Íslands vorið l949.
Enda þótt hópurinn hafi ekki verið
stór, aðeins 17 manns, hefur dauðinn
höggvið stór skörð og óvægin í þann
hóp, svo að nú eru aðeins 6 eftir.
Nú síðast hefur okkar eina bekkj-
arsystir fengið hvíldina, Margrét
Hansína Sigurðardóttir viðskipta-
fræðingur og er að henni sjónar-
sviptir, enda þótt veikindi hafi
hrjáð hana undanfarin ár.
Við biðjum börnum hennar, Hall-
grími Sigurði og Björgu, blessunar.
Fyrir hönd skólabræðanna,
Már Elísson.
Margrét H.
Sigurðardóttir
Að kvöldi mánu-
dagsins 3. maí storm-
aði Hanna hress og
kát inn úr dyrunum
heima, var að koma af vinnutengd-
um fyrirlestrum í Reykjavík.
Hvern hefði grunað á þeirri
stundu að hún væri að dauða kom-
in, en svo fór að tveimur klukku-
stundum síðar hné hún niður og
kom ekki til meðvitundar eftir það.
Með Hönnu er gengin mikil
sómakona, gædd fádæma góðum
eiginleikum, hún var kjarkmikil,
söngelsk, mikill hönnuður, verk-
lagin og gekk skipulega til allra
verka, hraðvirk, skildi aldrei við
hálfunnið verk, hreinskiptin, glað-
vær og í alla staði dásamlegur
förunautur, mamma og amma.
Það er með ólíkindum hve miklu
hún kom í verk varðandi heimilið,
verandi í fullu starfi að auki, það
bitnaði svo sannarlega ekki á okk-
ur því hún ofdekraði alla tíð bæði
mig og drengina.
Það er sagt að sjaldan launi
kálfur ofeldi. Því miður er ég
hræddur um að sú líking eigi við
um okkur afganginn af fjölskyld-
unni, við höfum átt einstaklega
góða daga í faðmi Hönnu, það eina
þakklæti sem við getum nú sýnt er
að vera góð við barnabörnin henn-
ar, geyma minningarnar, og lifa
lífinu lifandi því það vildi hún um-
fram allt.
Já, það er staðreynd, okkar
hjartkæra Hanna er farin til æðri
sviða, söngurinn sem alltaf hefur
hljómað á heimilinu er hljóðnaður,
þögnin er þungbær, nú er komið
að okkur að sýna hvað í okkur býr,
þetta er lífsins gangur, það
skiptast á skin og skúrir, sumarið
og sólin fara í hönd, fyrir Hönnu
ætlum við að horfa björtum augum
til framtíðar.
Elsku hjartans Hanna, það gleð-
ur okkur að vita af þér í faðmi
ljóssins, hlýðandi á himneskan
söngvaseið svo fagran að engin
Hanna Eiríksdóttir
✝ Hanna Eiríks-dóttir fæddist á
Eyri við Ingólfsfjörð
22. júní 1945. Hún lést
á gjörgæsludeild
Landspítalans í Foss-
vogi 4. maí sl.
Minningarathöfn
fór fram frá Egils-
staðakirkju 22. maí
2010.
jarðnesk tjáning fær
lýst. Ég þakka þér af
heilum hug fyrir allt
sem þú varst og
gerðir fyrir okkur og
tek svo sannarlega
undir orð Hákonar
heitins Aðalsteins-
sonar, er hann eitt
sinn sagði:
Hamingjuljósið í
heiminum glæddist
hýrnaði almúgans
brá
þann heiðskíra dag
þegar Hanna fæddist
og heppinn var Brynjólfur þá.
Brynjólfur Vignisson.
Það var heiður að kynnast
Hönnu og við kveðjum hana með
miklum trega. Hanna var svo
skemmtileg, þægileg, barngóð og í
alla staði dásamleg kona. Þessi
netta, tignarlega og röska kona
var dugleg að ganga um fallega
umhverfið á Vínlandi og ekki þótti
henni verra ef það rigndi. Hún var
sterk og sýndi mikið æðruleysi
þegar hún sigraðist á krabbamein-
inu um árið. Hún var vinnusöm,
listfeng og snillingur með prjón-
ana og fengum við fjölskyldan
ítrekað að njóta ávaxta þess. Hún
tók okkur alltaf opnum örmum
þegar við flúðum eril höfuðborg-
arinnar austur í rólegheitin á Vín-
landi.
Það er fátt sem toppar jólin
hennar Hönnu, allt góðgætið sem
hún töfraði syngjandi fram í eld-
húsinu, ummm, marmarakakan
hennar var sú allra besta. Róleg-
og notalegheitin sem fylgdu henni
og einnig gamansemin og gleðin
sem einkenndu hana. Hún sinnti
barnabörnunum af mikilli athygli
og alúð og þeim leið svo vel hjá
henni. Hanna var draumamóðir,
tengdamóðir og amma.
Óðinn Þór er svo heppinn að
eiga ógrynni góðra minninga um
Hönnu ömmu sína, en ólíklegt er
að litla Ríkey Sif muni stundirnar
sem hún átti með henni svo hún
fær að kynnast Hönnu ömmu í
sögum sem við eigum eftir að vera
dugleg að segja henni. Minning-
arnar lifa og við yljum okkur við
þær. Bless, fallega Hanna okkar.
Gunnur Guðný
Ásgeirsdóttir.
Elsku amma.
Fyrir nokkrum ár-
um gafst þú mér
myndaalbúm sem þú
hafðir útbúið handa
mér. Það sýndi „lífshlaup“ mitt fram
að þeim tíma í myndum. Það sem ég
tek sérstaklega eftir í dag þegar ég
fletti í gegnum það, er hvað það eru til
fáar myndir af okkur saman. Það er í
raun mjög einföld og eðlileg skýring á
því. Áhugi þinn á ljósmyndun var allt-
af mjög mikill og varst þú því sífellt að
taka myndir og þar af leiðandi ávallt
„á bak við“ myndavélina. Ég á þess-
um ljósmyndaáhuga þínum og ást og
umhyggju í minn garð það að þakka
hvað það er til mikið af myndum af
mér við hin ýmsu tækifæri, svo ekki
sé nú talað um hvaða áhrif þetta hafði
á áhuga minn á ljósmyndun.
Rauður Saab 900 stendur í inn-
keyrslunnni á Grenimel. Þið afi setjist
fram í, þú að sjálfsögðu undir stýri.
Ég sest aftur í, við hlið mér liggur
Heródes í búrinu sínu. Það er lagt af
stað austur fyrir fjall, stoppað í Eden
og keyptur ís og jafnvel smá klink sett
í spilakassa Rauða krossins. Áfram er
haldið í gegnum Selfoss og Flúðir,
þegar komið er fram hjá Reykjabóli
nemur bíllinn staðar á „hæðinni“, þar
er útsýni yfir bústaðinn og allan gróð-
Ingunn Ásgeirsdóttir
✝ Ingunn Ásgeirs-dóttir fæddist í
Reykjavík 23. maí
1922. Hún lést á Dval-
ar- og hjúkr-
unarheimilinu Grund
16. maí síðastliðinn.
Útför Ingunnar var
gerð frá Neskirkju
26. maí 2010.
urinn, þú gefur þér
tíma til þess að dásama
„sveitina þína“ áður en
haldið er áfram síðasta
spölinn að bústaðnum.
Þar er hugað að gróðri,
bakaðar pönnukökur,
farið í heita pottinn,
göngutúr eða farið í
sund á Flúðum. Um
kvöldið eldar þú góm-
sætan mat og spilar við
mig kanöstu fram eftir
kvöldi.
Þegar ég heimsótti þig á Grund
tókstu á móti mér með fallegu brosi.
Við fengum okkur súkkulaðimola og
töluðum um líðandi stund eða rifjuð-
um upp eitthvað skemmtilegt og hlóg-
um innilega alveg eins og í gamla
daga.
Amma mín, takk fyrir alla þá ást og
umhyggju sem þú hefur sýnt mér,
Önnu Guðrúnu og dætrum mínum,
Valdísi Ingunni og Hildi Önnu.
Hvíldu í friði.
Þinn
Valdimar Sverrisson.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins.
Smellt á reitinn Senda inn efni á for-
síðu mbl.is og viðeigandi efnisliður
valinn.
Minningargreinar


  


 



 
    
       
✝
Okkar ástkæri,
KJARTAN INGI KJARTANSSON,
Brákarbraut 10,
Borgarnesi,
andaðist fimmtudaginn 27. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey frá Ólafsvíkurkirkju.
Inga Nelly Husa,
Anders Ólafur Kjartansson,
Kristín Björg Kjartansdóttir, Þorgrímur Benjamínsson
og aðrir aðstandendur.