Morgunblaðið - 04.06.2010, Qupperneq 30

Morgunblaðið - 04.06.2010, Qupperneq 30
30 Minningar MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. JÚNÍ 2010 ✝ Liss Mudie Ólafs-son (fædd Jelst- rup) fæddist í Kaup- mannahöfn 30. des. 1924. Hún lést á hjúkrunarheimilinu Hlévangi 27. maí sl. Foreldrar hennar voru Christian Mudie Jelstrup vélstjóri og Elna Petrea Jelstrup. Liss var næstyngst 9 systkina, þau eru öll látin. Auk þess ólst bróðursonur hennar upp á heimilinu. Þann 17. des. 1949 giftist Liss Einari Ólafssyni, f. 12. nóv. 1912, d. 23. feb. 1988, í Kaupmannahöfn (Hellerup). Hún flutti til Keflavík- ur, þar sem þau bjuggu alla tíð síðan, lengst af á Suðurtúni 1. Börn þeirra eru: 1) Ólafur Jón, f. 1950, kvæntur Guðbjörgu Hall- dórsdóttur. a) Lísa, dóttir Ólafs af fyrra hjónabandi, f. 1973. Dætur Ólafs og Guðbjargar eru: b) Þórunn, f. 1988, og c) Arna, f. 1989, 2) Maríanna, f. 1952, gift Þorsteini Marteinssyni. Synir þeirra eru: a) Atli, f. 1975, b) Þórir, f. 1979, c) Högni, f. 1984. 3) Guðrún, f. 1958, gift Einari Páli Svavarssyni. Dætur þeirra eru: a) Erna, f. 1984, b) Halla, f. 1991. Barna- barnabörnin eru 4 talsins. Liss starfaði í Samvinnubank- anum, síðar Landsbanka, í 22 ár. Liss var félagi í Dansk Kvindeklub frá upphafi (1956). Hún starfaði í Norræna félaginu og með Lioness- um í Keflavík. Útför Liss Mudie fer fram frá Keflavíkurkirkju í dag, 4. júní 2010, og hefst athöfnin kl. 13. Liss tengdamóður mína hitti ég fyrst fyrir 37 árum. Ég kom heim með Gunnu á heitum sólardegi snemma sumars. Mamma hennar var í eldhúsinu með ljósan stráhatt í sumarlegum kjól að laga eitthvað bragðgott til að gleðja heimilisfólkið sem sat á veröndinni bakvið húsið. Það var eitthvað framandi og nota- legt við þennan hlýja dag og þessa útlensku konu sem talaði með sterk- um dönskum hreim. Viðmót sem ég átti eftir að kynnast betur næstu ár- in. Sambland af hlýju, tillitsemi og góðmennsku. Líklega vegna þess hversu ungur ég var þegar Liss varð tengdamóðir mín gat ég aldrei skilið brandara um tengdamömmur. Tengdamóðir mín var frá fyrstu kynnum svo yndisleg í minn garð að ég varð algerlega blankur þegar ég heyrði vegið að tengdamömmum almennt. Fyrstu nóttina sem ég gisti hjá Gunnu þeg- ar við vorum enn unglingar beið mín ekki augnaráð frá Liss næsta morg- un heldur beið okkar uppdekkað morgunverðarborð með appelsínu- djús, rúnstykki og vínabrauði. Hún tók mér jafnvel þegar ég var renglu- legur síðhærður unglingur með eng- in önnur áform önnur en að eignast dóttur hennar og þegar ég var orð- inn miðaldra faðir tveggja uppkom- inna barnabarna sem hún átti. Hún var fordómalaus og lagði mat á hlut- ina sem manneskja. Það sem var auðvitað framandi við Liss var danskur uppruni hennar. Hún kom fyrst til Keflavíkur frá Kaupmannahöfn í árslok 1949 og þegar ég kynntist henni hafði hún búið í Keflavík í 25 ár. Fljótlega varð mér ljóst að heima hjá Gunnu var margt öðruvísi en ég þekkti frá mínu heimili eða hafði kynnst hjá jafn- öldrum mínum og frændfólki í Keflavík. Þannig var til dæmis mat- urinn hjá Liss öðruvísi og betri en ég hafði kynnst áður. Einnig báru ýms- ar venjur eins og páskar og jól sterkan keim af þjóðerni Liss og persónulegri smekkvísi. Allt hlutir sem ég met ákaflega mikils í dag og er þakklátur fyrir að hafa fengið að kynnast. Það sem lengst hefur lifað af hennar framlagi og orðið þungamiðj- an í lífi okkar er sameiginleg máltíð fjölskyldunnar á jóladag, julefro- kostinn. Árlegur viðburður sem enn í dag er einn heilagasti viðburður í lífi okkar allra, og í huga ömmu- barnanna ómissandi og táknrænn fyrir Liss. Þessi skemmtilegi danski siður sem endist allan jóladaginn með kryddsíld og ostum, buffi og le- verpostej er hefð sem átt hefur skemmtilegan þátt í að mynda þá góðu samheldni sem við njótum og metum svo mikils. Fyrir nokkrum dögum sátum við Gunna saman með Liss í garðstof- unni á Hlévangi. Aftur var kominn heitur sólardagur snemma sumars. Ég minntist dagsins þegar ég hitti hana fyrst, þessa góðu konu sem hefur gefið mér svo margt í þessu lífi. Við vissum öll að hinsta kveðju- stundin var runnin upp. Á þeirri stundu varð mér ljóst hversu þýð- ingarmiklum jarðvegi Liss hefur komið fyrir í hjörtum okkar allra. Jarðvegi sem mun næra og hlúa að öllum þeim góðu minningum um ömmu Liss sem eiga eftir að vaxa og dafna, og við og börnin okkar eigum eftir að ylja okkur við um ókomna framtíð. Minningum sem hjálpa okk- ur alltaf að muna hvað það er að vera góð manneskja. Einar Páll Svavarsson. Elsku amma mín. Kletturinn í tilverunni. Alltaf til staðar, skilyrðislaust. Faðmur þinn svo mjúkur, umhyggja þín svo tak- markalaus, mildi þín svo hlý. Með þér hef ég grátið í sorg en svo miklu oftar grátið af hlátri. Hjá þér voru notalegustu stundirnar, hjá þér gat ég alltaf fundið ró. Þú sýndir mér fjársjóðinn sem falinn er í hefðunum, þú kenndir mér hversu mikið má gefa öðrum með umhyggju og hlýju, þú kenndir mér umburðarlyndi, þú kenndir mér að njóta og hlæja. Vegna þín er ég betri. Lísa. Einar Ólafsson var nágranni minn frá því að ég fór að muna eftir mér sem barn. Hann bjó á móti okk- ur fjölskyldunni við Hafnargötuna í Keflavík. Þegar ég var 15 ára árið 1949 var hann 36 ára og í mínum huga frekar gamall karl sem ein- hverra hluta vegna hafði ekki fest sitt ráð. Seint á því ári flaug hins vegar sú saga um litla bæinn okkar Keflavík að Einari hefði gengið í hjónaband í Kaupmannahöfn. Hann væri á leiðinni með brúðina til Keflavíkur þar sem þau hygðust setjast að. Eins og gengur í litlu þorpi urð- um við systurnar eins og margir aðrir forvitnar og spenntar að sjá nýju konuna hans Einars Ólafsson- ar. Sem unglingar áttum við ekki von á öðru en að bráðlega myndi dönsk kerling á svipuðu reki og hann sjálfur kjaga um þorpið. Undrun okkar var því ekki lítil þeg- ar við sáum Liss í fyrsta skipti. Gullfalleg ung kona lítið eitt eldri en Rósa elsta systir mín. Fáguð heims- kona sem klæddi sig fallega, bauð af sér yndislegan þokka og fór um litla þorpið okkar eins og ferskur and- blær. Mörgum árum seinna kynntist ég Liss betur þegar Einar Páll sonur minn og Guðrún dóttir hennar fóru að vera saman. Og enn betur eftir að þau gengu í hjónaband og ekki síst eftir að við Liss eignuðumst saman tvær yndislegar ömmustelp- ur, Ernu og Höllu. Þegar ég kynntist Liss varð mér ljóst að ekki aðeins var konan hans Einars Ólafssonar falleg heldur var hún líka bæði skemmtileg og ynd- isleg í alla staði. Ég hafði gaman af að heyra frásagnir hennar frá þeim tíma þegar hún kom frá kóngsins Kaupmannahöfn í litla þorpið Kefla- vík lengst norður í hafi, og öllu því sem eðlilega kom henni einkennilega fyrir sjónir. Hvernig var að setjast þar að án þess að kunna tungumálið, án þess að þekkja nokkurn nema Einar og hans nánustu fjölskyldu og vera útlendingur sem allir virtust þurfa að stara á. En henni tókst að yfirstíga þetta allt og aðlagast lífi okkar og tilveru. Et til vill vegna þess að allt sem hún gerði og tók sér fyrir hendur var gert af natni, alúð og vandvirkni. Stundum kom ég til hennar í morg- unkaffi og þá var það ekki molakaffi, heldur uppdekkað borð með kræs- ingum sem dugðu langt frameftir degi. Hún hlúði gjarnan að smáat- riðum sem gerðu allt svo persónu- legt og fallegt. Eftir að ég sjálf flutti til útlanda fyrir aldarfjórðungi kynntist ég hlið á Liss sem allir hennar vinir og ætt- ingjar þekkja og kannast við, trygg- lyndi. Aldrei nokkurn tíma gleymdi hún að senda mér afmæliskveðju eða hafa samband ef ég kom heim. Ef hún fór sjálf í ferðalög gleymdi hún aldrei að senda mér kort með mynd af staðnum sem hún dvaldi á, sem auðvitað var oftast Kaupmannahöfn. Og þess vegna veit ég eftir öll þessi ár að Liss var ein af þessum góðu einstaklingum sem maður hitt- ir á lífsleiðinni og þykir vænt um að hafa fengið að kynnast. Við Pétur sendum Gunnu og Ein- ari og öllum ættingjum og vinum innilegar samúðarkveðjur. Sérstak- ar samúðarkveðjur sendum við Ernu og Höllu sem hafa misst ömmu sína sem var þeim svo kær. Erna Sigurbergsdóttir. Liss Mudie Ólafsson ✝ Fjóla Sím-onardóttir fæddist í Reykjavík 9. sept- ember 1918. Hún lést á Landspítalanum, Fossvogi 29. maí síð- astliðinn. Foreldrar hennar voru Pálína J. Páls- dóttir húsmóðir, f. 29. september 1890, d. 23. nóvember 1980, og Símon Guðmundsson útgerðarmaður í Vest- mannaeyjum, f. 21. maí 1881, d. 2. apríl 1955. Bjuggu þau að Eyri í Vest- mannaeyjum fram til 1942 og eftir það í Reykjavík. Alls eignuðust þau 14 börn en 10 komust til fullorðins- ára. Elst var Sigríður, f. 10.2. 1914, d. 27.4. 1994, þá Einar, f. 8.9. 1920, d. 6.11. 1998, Margrét, f. 11.5. 1923, d. 23.9. 2008, Helga, f. 4.7. 1925, Karl, f. 16.11. 1926, d. 12.4. 1976, Sigríður Svanborg, f. 6.12. 1927, Magnús, f. 11.9. 1929, d. 16.8. 2006, Sverrir, f. 19.12. 1930, og Sveinbjörg, f. 18.1. 1934. Fjóla giftist Jóhanni Líndal Gíslasyni skipasmíðameistara 20. desember 1940. Hann var fæddur 20.12. 1911 og lést 31.1. 1991. Þeim varð ekki barna auðið. Þau bjuggu á Bíldudal fyrstu hjúskaparár sín og fluttust síðan í Hafnarfjörð 1945 þar sem þau bjuggu síðan. Sveinbjörg, yngsta systir Fjólu, dvaldi hjá þeim hjónum á Bíldudal frá 7 ára aldri og þar til hún var 11 ára. Fjóla vann við verslunarstörf lengst af. Síðustu tvö árin dvaldi hún á Hrafnistu í Hafnarfirði. Útför Fjólu fer fram frá Hafnar- fjarðarkirkju í dag, 4. júní 2010, og hefst athöfnin kl. 13. Fjóla systir mín er látin 91 árs að aldri. Ég þekkti systur mína ekki mikið þegar ég var send vest- ur á Bíldudal til hennar og Jó- hanns, mannsins hennar, vorið 1941, þá 7 ára gömul. Hún hafði flutt vestur 1939 til að vinna í rækjuverksmiðjunni á Bíldudal og var svo lánsöm að kynnast Jóhanni Líndal Gíslasyni þar. Þau giftu sig 1940 og þegar foreldrar mínir fluttust búferlum frá Vestmanna- eyjum til Reykjavíkur var ákveðið að ég skyldi dveljast sumarlangt á Bíldudal hjá systur minni. Þetta var í miðju stríði og ferðin vestur að mörgu leyti erfið og ógnvekj- andi fyrir 7 ára barnið. En vel var tekið á móti mér og dvölin varð nokkuð lengri en til stóð, enda geisuðu jarðarstríð. Sumardvölin varð að 4 árum, suður fór ég ekki fyrr en þau fluttust búferlum í Hafnarfjörð 1945. Árin á Bíldudal voru góð og kenndi Fjóla mér margt sem ég hef búið að æ síðan. Jóhann L Gíslason, maður Fjólu, var skipasmíðameistari og eftir að þau fluttu suður var hann einn af eigendum skipasmíðastöðv- arinnar Bátalóns, m.a. ásamt mági sínum Sigmundi Bjarnasyni, sem var kvæntur Sigríði, elstu systur okkar. Þau bjuggu sér heimili við Strandgötu 83 í Hafnarfirði, með útsýni yfir höfnina og skipasmíða- stöðina og undu sér vel. Ekki varð þeim barna auðið en Fjóla vann við verslunarstörf, sinnti fjöl- skyldu og vinum og skapaði þeim hjónum fallegt og notalegt heimili. Móðir okkar dvaldi hjá þeim nokk- ur ár og einnig Sigríði systur okk- ar í Hafnarfirði áður en hún fór á Hrafnistu í Reykjavík og naut kærleiks og hlýju þeirra hjóna. Jó- hann féll frá 1991 og eftir það fór heilsu Fjólu að hraka. Starfsfólk félagsþjónustunnar í Hafnarfirði sinnti henni af stakri umhyggju þar til hún fór á Hrafnistu í Hafn- arfirði, þar sem hún dvaldi síðustu tvö árin, andlega hress til hins síðasta. Naut hún þar góðrar umönnunar starfsfólksins og hafi þau kæra þökk fyrir. Ég þakka Fjólu systur minni fóstrið í æsku og allt það góða sem hún lagði til mín og fjölskyldu minnar. Blessuð sé minning hennar. Kveðja frá litlu systur, Sveinbjörg Símonardóttir. Elsku Fjóla mín. Ég veit að þú getur ekki sjálf lesið þessa minningargrein, því miður. En ég trúi að þú getir heyrt bænakveðju mína sem ég vil senda til þín á englavængjum – svo ég vil byrja hjartans bæn mína með þökkum: „Ég þakka þér, himneski faðir, að þú lést mig kynnast Fjólu fyrir 6 árum og ég gat aðstoðað hana við heimilishjálp. Ég þakka þér fyrir hlýjar samverustundir okkar og fyrir vaxandi kærleiksanda sem tengdi hjörtu vor nær og nær; ég þakka þér fyrir alla „með- hjálpara“ Fjólu sem ég hitti í fal- legri íbúð hennar á Strandgötunni – fyrst og fremst yngstu systur Bíu og heimaþjónustu, engilinn Elsu góðu og líka kæru Annalísu frá Ítalíu sem bjó uppi og marga aðra. En ég bið fyrirgefningar, faðir, að samt vorum við ekki alltaf við- stödd þegar þörf var og bið um fyrirgefningu elsku Fjólu líka, sérstaklega fyrir þessi síðustu ár, þegar ég fór í burtu og við hitt- umst sjaldan og heyrðumst ekki nógu oft í síma. En nú, faðir, með trausti á mis- kunn þína og náð til okkar allra lyfti ég til þín ljúfri sál okkar heittelskuðu – Fjólu og ömmu minnar í Kristi – að þú vildir planta henni í Paradísargarðinum þínum og hún vildi blómsta þar og gleðja þig, skapara sinn, allra engla og dýrlinga með ljúfu fjólu- bláu brosi sínu. Í Jesú blessaða nafni. Amen.“ Systir Victoria. Fjóla Símonardóttir Mig langar til að minnast elskulegs vinar míns, Steina, með nokkrum orðum. Þorsteinn Örn eða Steini var gull af manni, hann gerði mann að betri mann- eskju með sína skemmtilegu og hógværu nærveru. Ég var stöðugt að uppgötva nýjar hliðar á honum, hann einhvern veginn kunni allt, sannur íslenskur karlmaður, veiddi í búið, gerði að matnum, var smið- ur, rafvirki, talaði fjölda tungu- mála, lagfærði það sem þurfti og allt á sinn glaðlega hátt. Söng eins og engill og trallaði með okkur í ferðalögum og naut skemmtilegu stundanna til hins ýtrasta. Heiðr- aði föður sinn og móður og var góður bróðir systkina sinna. Föð- urhlutverkið var alltaf í fyrsta sæti og Hlynur og Sólveig eru gim- steinar pabba síns og sendi ég þeim mínar dýpstu samúðarkveðj- ur svo og allri fjölskyldunni. Ég mun alltaf sakna Steina því betri og traustari vin er ekki hægt að óska sér. Takk fyrir allt og allt. Sigríður (Sigga vinkona). Látinn er góður vinur. Við höfð- um þó ekki þekkst nema í 8 ár og þegar mamma þín sagði mér að þú værir dáinn þá kom það símtal mér ekki á óvart. Ég fann það eft- ir samtal okkar síðast að hlutirnir Þorsteinn Örn Sigurfinnsson ✝ Þorsteinn ÖrnSigurfinnsson fæddist á Fæðing- arheimili Reykjavík- ur 5. júlí 1964. Hann lést á Landspít- alanum föstudaginn 14. maí síðastliðinn. Útför Þorsteins fór fram frá Guðríð- arkirkju í Grafarholti 26. maí 2010. væru ekki eins og þeir ættu að vera. Þú gast ekki talað um það því krakk- arnir voru hjá þér og við ætluðum að heyrast fljótt aftur en af því varð ekki. Ekki átti ég nú samt von á því að þetta tæki svona stuttan tíma, byrj- aði allt með fæðing- arbletti á bakinu og svo rúllaði boltinn. Ég gat alltaf leitað til þín eftir ráðum, bæði góðum og slæmum. Þú sagðir bara þína meiningu og skófst ekki utan af því enda var það þess vegna sem ég leitaði til þín. Við töluðum um allt milli himins og jarðar og samtölin sem koma upp í hugann hjá mér núna snerust um Sól- veigu og Hlyn enda hringdir þú oftast á leiðinni í bæinn þegar þú varst búinn að skila þeim upp á Bifröst. Þú hringdir líka þegar þú varst að dúlla við hárið á Sólveigu og ekki gekk það nú alltaf vel eða þegar þið Hlynur fóruð í veiði- ferðirnar sem voru svona karla- ferðir. Þú sagðir mér frá frænku- boðunum þar sem alltaf var stuð og frá Sigmundarstöðum þar sem þú undir þér vel og dúllaðir við staðinn, eldaðir góðan mat og drakkst rauðvín með. Fékk ég nokkur símtöl þaðan og átti að öf- unda þig en ekki tókst þér að fá mig til þess því mér fannst bara æðislegt að þú værir þarna og hefðir það gott. Hugur minn er núna hjá börnunum þínum, for- eldrum og systkinum því stórt skarð hefur verið höggvið í hóp- inn. Er ég þakklát fyrir að hafa kynnst þér. Elsku vinur, hvíl í friði. Beta.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.