Fréttablaðið - 25.11.2011, Blaðsíða 28

28 25. nóvember 2011 FÖSTUDAGUR
Ég hélt að rannsóknarlögregl-an rannsakaði morðmál hér á
landi en það er víst ekki þannig.
Hún safnar upplýsingum, rann-
sóknargögnum og sönnunargögn-
um saman og kemur fyrir í möppu,
lögregluskýrslum, sem ríkissak-
sóknara eru síðan afhentar. Þá
tekur saksóknari við sem er aðeins
lögfræðimenntaður og „rannsak-
ar“ málið og ákveður fyrir hvað
skuli ákært. Hann hefur hvorki
aðstöðu né færni til þess.
Þetta fyrirkomulag færir ríkis-
saksóknara gífurleg völd. Hann er
ríki í ríkinu. Getur gefið út ákæru
sem ekki er hægt að áfrýja og þarf
hvorki að svara til eins né neins.
Eftir að dómur fellur er ekki hægt
að fá endurupptöku máls nema ný
gögn komi fram, lög 2008. Ríkis-
saksóknari er tryggður í bak og
fyrir. Brotamaður getur kært til
Hæstaréttar ef hann telur að sönn-
unargögn hafi verið rangt metin …
Það er ekki hægt í morðmáli.
Dóttir mín varð fyrir hrotta-
legri nauðgun og tekin af lífi af
fullum ásetningi og miskunnar-
leysi að Engihjalla árið 2000:
1. „Afli beitt til að brjóta sylgju
á gallasmekkbuxum áður en þær
voru dregnar niður fyrir hné (tæk-
nid.).“ – Við það féll hún í gólfið á
stigaganginum.
2. „Marblettur á báðum olnbog-
um aftanvert (réttarl.).“ – Sem hún
fékk við fallið.
3. „Sjáanleg óhreinindi á vinstra
hné og hægra læri síðbuxna Á
(tæknid.)“ – Hún sparkaði í hann
áður en hann tætti nærbuxurnar
utan af henni liggjandi.
4. „Sjáanleg óhreinindi á bakhlið
nærbuxna Áslaugar Perlu tættar í
sundur á báðum hliðum með átaki
(tæknid.). Þau komu er hún spark-
aði og hann tætti þær.
5. „1x4 sm áverki á ytri kynfær-
um bendir til kynferðislegs ofbeld-
is (réttarl.)“ Sem hún fékk er hann
tróð lúkunni á milli læra hennar.
Smekkbuxurnar voru nefnilega
upp að hnjám.
6. „Eingöngu DNA-snið af lim
hans (niðurst. frá Noregi).“ Kyn-
örvun nauðgara er kúgunin og
lítils virðingin. – Hún barðist af
svo miklu offorsi að hann hélt
honum ekki inni. Þá náði hann
ekki að fullkomna glæpinn; fékk
ekki fullnægingu.
7. „2,5-3 sm marblettur á enni
(réttarl.).“ – Sem varð að risastórri
kúlu. – Hann missti alla stjórn og
kýldi hana af afli í ennið. Hún
missti meðvitund.
8. „Hún skildi eftir um 12 áverka
á honum, suma blóðuga og einnig á
fatnaði hans (í skýrslu).“
9. Íbúi 9 b vaknaði um kl. 9.10.
Heyrði strák öskra eitthvað, stutt
setning. Heyrði hvorki sagt neitt
né öskrað á móti. Vissi ekki að kom
frá 8. 9. eða 10. hæð. – Hún rank-
aði við sér í fangi morðingjans við
svalahandriðið og rak upp óp …
10. Engin tímasetning tekin
saman. Ríkissaksóknari sagði í
Hæstarétti að dóttir mín hefði
verið að hámarki 10 mínútur inni
í blokkinni, en þá voru upplýsing-
arnar gagnslausar. Ég tók saman
tímatöflu. Dóttir mín var 5-7 mín-
útur á 10. hæð.
11. Vettvangsskýrsla ekki lesin.
Svalir hreinar, einnig veggur
svalahandriðs, engin fingraför,
engin ummerki eftir dóttur mína.
Ekki einu sinni eitt hár. Maður
missir um 100 á dag. Hún steig
aldrei á svalirnar.
12. Í dómnum stendur „hún var
grátt leikin af ákærða“. Það hefði
tekið hana tíma að komast á fætur.
Hefði hún sleppt að girða upp um
sig sem er ósjálfráð hreyfing til
að lítillækka sig? Ef hún hefði elt
hann hefði hún þurft að styðja sig
við til að halda jafnvægi og fingra-
för hennar alls staðar. Buxurnar
sigið niður undir skóna og hún
flækst í axlaböndunum og smekkn-
um og dottið.
13. Hvaða erindi gat hún átt við
hann? Hvar var veskið hennar?
Hvers vegna beið hann á svölun-
um?
14. Þegar dóttir mín fannst
voru gallasmekkbuxurnar upp að
hnjám nákvæmlega eins og þegar
hann felldi hana. Á stigapalli, til
vinstri við svalir lá veski dóttur
minnar, innarlega til hægri. Þar
rétt hjá fótspor af skóm morð-
ingjans. Hver kom veskinu þar
fyrir? Þessar upplýsingar koma
hvergi fram. Saksóknari hefur
þann rétt að rannsóknarlögreglan
leggi ákveðnar spurningar fyrir
ákærða. Það gerði hann ekki þrátt
fyrir að rík ástæða væri til þess og
yfirheyrslur í skötu líki.
15. Þegar hann var hirtur af lög-
reglunni fundust nærbuxur henn-
ar í rassvasa hans.
16. Til að mögulegt sé að ýta
mannveru yfir 120 sm handrið þá
þarf massamiðja hennar að vera
yfir 120 sm og hæð hennar þá yfir
2 metrar. „Massamiðja Áslaugar
Perlu var 100 sm“ (Þ.V. eðlisfr.).
Hæð hennar 169,5.
17. Strax taldar allar líkur á að
um hrottalega nauðgun og morð
væri að ræða, en ekki gefin út
ákæra fyrir nauðgun. Ekki skjal-
fest rök fyrir þeirri ákvörðun.
18. Hún var sjúklega lofthrædd.
19. Þegar hún kom af Vogi
sagði hún við mig að hún myndi
aldrei nokkurn tíma láta nokkurn
kúga sig aftur á ævinni. – Hún
féll í einn sólarhring. Hringdi í
Vog, þá var allt uppfullt. Hún átti
pláss næsta mánudag. Þaðan inn
á Vík …
Hér að ofan eru 15-16 sönnunar-
gögn. Fæst þeirra eru lesin. Önnur
gróflega mistúlkuð.
Tilgangur laganna frá 2008 er
eingöngu sá að veita embættis-
mönnum ríkissaksóknara vernd
fyrir brot í starfi vegna vanhæfi,
að yfirlögðu ráði eða öðrum orsök-
um.
Málið er nú hjá umboðsmanni
Alþingis þar sem ég ákæri réttar-
kerfið fyrir brot á lögum og kröfu
um endurupptöku málsins.
Ríkissaksóknari
Örn Sigurðsson arkitekt og Gunnar H. Gunnarsson verk-
fræðingur skrifuðu hinn 11.11.2011
grein í Fréttablaðið sem á að vera
um flugvöllinn í Vatnsmýrinni en
er ekki síður um Ómar Ragnarsson
sem er fjölhæfur snillingur, stjórn-
lagaþingsmaður, Reykvíkingur,
flugrekandi og flugvélaeigandi ef
marka má þessa grein.
Þeir telja hann hafa mikilla
hagsmuna að gæta persónulega.
„Þar telur Ómar sig ugglaust eiga
persónulegra hagsmuna að gæta
sem flugrekandi og flugvélar-
eigandi,“ stendur í þessari grein
þeirra.
Það verður að sjálfsögðu ekki
sagt um greinarhöfunda sem eru
arkitekt og verkfræðingur að þeir
hafi hagsmuna að gæta enda kemur
hvorugt málinu neitt við. Þarf öll
umræða hér að vera um ákveðnar
persónur en ekki um málefnið? Ef
þeir væru í fótbolta með Ómari eða
móti Ómari mundu þeir sennilega
sparka í margumræddan Ómar en
ekki í boltann.
Þeir nefna atkvæðagreiðslu
sem var ómarktæk og fara ekki
rétt með staðreyndir um tilurð
Reykjavíkurflugvallar sem auð-
velt er að fletta upp. Í grein þeirra
stendur „Ómar getur þess ekki að
Reykvíkingar fengu full yfirráð
yfir kjörlendi sínu í Vatnsmýri
þann 1. janúar 1932 til þess eins
að þróa þar áfram ört stækkandi
höfuðborg. Þetta var níu árum
áður en Bretar byggðu herflug-
völl í Vatnsmýri og 14 árum áður
en ríkið gerði hann með valdi að
borgaralegum flugvelli í stríðslok
gegn brýnustu hagsmunum og vilja
Reykvíkinga.“ Í fyrsta lagi hefur
þetta svæði nú vart talist kjörlendi
til bygginga lengst af og í öðru lagi
hófst flugrekstur þarna árið 1919.
Eitthvað er líka dularfullt við
arðsemisútreikningana. Það er
hægt að slá fram alls konar tölum
eins og „… verður þjóðarbúið af
a.m.k. 3.500.000.000 kr. á hverju
því ári … aðrir telja það 14 millj-
arða.“ Þetta minnir nú á Sölva
Helgason þegar hann var að reikna
og reikna. Kannski reiknuðu menn
einhver gríðarleg verð fyrir vænt-
anlegar lóðir þarna, en nú er ekki
2005 eða 2007. Gleymdist kannski
að reikna kostnaðinn við að breyta
svæðinu í byggingarland? Hvað
með hagræðið af flugvellinum?
Árið 2008 fóru 426.971 flugfarþeg-
ar um völlinn í innanlandsflugi og
36.918 í millilandaflugi.
Síðan koma svona hrollvekjur
eins og „… neyðast til að setjast að
í nýjum úthverfum utan við núver-
andi jaðar höfuðborgarsvæðisins,
einkum í nágrannasveitarfélög-
unum“, og sú fullyrðing að það séu
brýnustu hagsmunir höfuðborgar-
búa að losna við flugvöllinn! og svo
órökstuddar fullyrðingar um að
hægt sé að selja þetta á 35 millj-
arða. Held það gerist ekki alveg á
næstunni þannig að Ómar getur
flogið og lent þarna fram í rauðan
dauðann ef hann vill og ef það er
aðalatriðið í málinu.
Það fyndnasta í greininni er
þetta:
„Vatnsmýrin er eins konar orma-
gryfja lýðveldisins. Í umræðum
um hana mætist flest það versta
í íslenskum stjórnmálum og sam-
ræðuhefð. Þar rekast á sýndar-
hagsmunir dreifðra byggða og
gamla bændasamfélagsins ann-
ars vegar og hins vegar megin-
hagsmunir hins unga borgarsam-
félags.“
Þetta eru sem sagt málefnaleg
skrif, ekki „það versta í íslenskum
stjórnmálum og samræðuhefð“ og
svo endar greinin á þessu (fyrir þá
sem ekki lásu hana).
„Í málflutningi sínum bygg-
ir þessi hópur á þröngum einka-
hagsmunum, tilfinningatengdum
rökleysum, órökstuddum fullyrð-
ingum, tilbúningi og útúrsnúning-
um en sniðgengur um leið grund-
vallaratriði samræðunnar, þ.e.
rökstuðning, sanngirni og fagleg
vinnubrögð. Skrif Ómars Ragnars-
sonar flugrekanda bera öll þessi
einkenni.“
Þetta eru sko rök sem segja sex
og málefnaleg í ofanálag!
Hjálmtýr Guðmundsson
(ekki flugrekandi, ekki flugmað-
ur, hef þarna engra hagsmuna
að gæta og flýg næstum aldrei
innanlands)
Flugvöllurinn – djásn í Vatnsmýri
Í samræmi við 3. gr. þjónustu-samnings milli sveitarfélag-
anna um rekstur skíðasvæðanna
sem undirritaður var 21. júlí
2008, hefur stjórn skíðasvæð-
anna hafið undirbúning að upp-
byggingu snjóframleiðslu. Einn
liður í þeim undirbúningi var að
óska eftir því við SSH að gert
yrði áhættumat fyrir Bláfjalla-
svæðið sem nú liggur fyrir.
Á aðalfundi SSH sem haldinn
var í byrjun nóvember lagði und-
irritaður, ásamt fleirum, fram
tillögu þess efnis að með eflingu
vetrarferðaþjónustu að leiðar-
ljósi yrðu kannaðir möguleikar
á samstarfi við ráðuneyti ferða-
mála um uppbyggingu snjófram-
leiðslu í Bláfjöllum. Tillagan var
samþykkt.
Í kjölfarið skapaðist lífleg
umræða í samfélaginu um málið
sem náði svo botninum þegar
Viðskiptablaðið tók umræðuna
úr samhengi, sagðist hræðast
það sem frá Álftanesi kæmi og
spurði lesendur sína að því hvort
Álftnesingar kynnu ekki að
skammast sín!
Þegar núverandi meirihluti tók
við í umboði íbúa Álftaness um
mitt ár 2010 blöstu við erfið við-
fangsefni í fjármálum sveitar-
félagsins eftir óráðsíu í rekstri
og fáránlega skuldasöfnun
frá 2006. Með samstilltu átaki
bæjar yfirvalda, starfsmanna og
íbúa hefur á þessu eina og hálfa
ári tekist að snúa við rekstri
sveitarfélagins. Á þessum tíma
hefur hver einasta útgjaldakróna
þurft að færa rök fyrir sér.
Bláfjöll eru rekin af sjö
sveitar félögum og er Álftanes
þar á meðal. Eins og með öll
önnur útgjöld þurfa að vera rök
fyrir því að Álftnesingar setji
krónur í rekstur skíðasvæða höf-
uðborgarsvæðisins. Eftirfarandi
liggur fyrir: Það er ekki rekstr-
argrundvöllur fyrir skíðasvæði í
snjólausum brekkum, undanfarn-
ir vetur hafa verið snjólitlir og
opnunardagar fáir, litlar tekjur
hafa verið af skíðasvæðunum,
hver auka opnunardagur skilar
einni milljón króna í tekjur á
móti sokknum rekstrarkostn-
aði, snjóframleiðsla er gerleg og
getur fjölgað opnunardögum um
allt að fjörutíu á ári, sveitarfélög
standa misvel fjárhagslega og
eiga sum erfitt með að fjárfesta
í snjóframleiðslubúnaði (þ.m.t.
Álftanes) þrátt fyrir að slíkur
búnaður geti treyst rekstrar-
grundvöll skíðasvæðisins til
framtíðar. Nýverið kynnti Katrín
Júlíusdóttir ferðamálaráðherra
átakið „Ísland allt árið“ sem
er markaðsverkefni til að efla
vetrarferðaþjónustu á Íslandi
og hefur ríkisstjórnin ákveð-
ið að verja allt að 300 milljónum
árlega næstu þrjú árin til verk-
efnisins. Fátt er jafn tengt vetr-
arferðaþjónustu og skíðaíþróttin.
Með eflingu vetrarferðaþjónustu
að leiðarljósi er því rökrétt, og
ekkert til að skammast sín fyrir,
að óska eftir samstarfi við ráðu-
neyti ferðamála um uppbyggingu
snjóframleiðslu í Bláfjöllum með
það að markmiði að fyrsti áfangi
í uppbyggingu snjóframleiðslu
gæti hafist sem fyrst enda öll
skilyrði uppfyllt.
Snjóframleiðsla
í Bláfjöllum
Yfirgengileg hækkun Orku-veitunnar á inntaksgjöldum
hefur ekki farið fram hjá neinum.
Allavega ekki þeim sem neyðst
hefur til að versla við þetta einok-
unarfyrirtæki sem þessa dagana
hefur verið afhjúpað sem eitthvað
sem helst líkist sirkus, stjórnað af
trúðum.
Með þessum gríðarlegu hækk-
unum á inntaksgjöldum t.d. er
verið að velta afleiðingunum af
fíflaskapnum yfir á varnarlaust
fólk sem má sín lítils gegn skrið-
dreka Orkuveitunnar. Þar sem
þessi rúma þreföldun á upphæð
gjaldanna á einu bretti bitnar á
fólki sem þvingað hefur verið til
að skipta úr rafhitun og yfir í hita-
veitu er um hreina eignaupptöku
að ræða, brot á eignaréttinum og
þar með mannréttindum.
Aðferðin á mannamáli er sú
að sagt er við fólk: Annað hvort
skiptir þú yfir í hitaveitu góði
minn eða við tvöföldum hjá þér
kyndikostnaðinn. Meðsekir í þess-
um glæp eru stjórnendur ríkis og
sveitar sem standa á bak við ránið
og skipulögðu það með gríðarleg-
um ábata eins og kom fram í frétt
nýverið.
Þessi sama aðferð er þekkt úr
dimmum húsasundum skugga-
legra glæpahverfa stórborga. Hún
er þannig að til þín kemur glæpa-
maður og segir: „Láttu af hendi
peningana þína eða þú hefur
verra af.“ Örlítið annað orðalag
en sama aðferð og sami gerning-
urinn í raun. Hún er líka þekkt í
undirheimum hérlendis. Þú færð
handrukkara í heimsókn og hann
segir þetta sama við þig: „Pen-
ingana eða þú hefur verra af.“
Og hinir blönku eru þvingaðir út
í banka til að taka út sparnaðinn
sinn eða slá lán.
Eins hegða sveitarfélög sér
sem og Orkuveitan gagnvart
hinum almenna borgara þar sem
um hitaveituvæðingu svæða er
að ræða þar sem þegar er fyrir
hendi innlendur orkugjafi á við-
unandi verði, raforka. Vinnu-
brögðin í orkuvæðingu „köldu
svæðanna“ eru eins og handrukk-
arans þótt fáir virðist koma auga
á það. Báðir aðilar segja: „Láttu
af hendi peningana þína eða þú
hefur verra af.“
Siðleysið í vinnubrögðum við
orkuvæðingu „köldu svæðanna“
eða rafkyndingarsvæðanna öllu
heldur verður augljóst í þessu
samhengi, hvernig brotið er á
eignaréttinum og hvernig þar
með er framið mannréttindabrot
á fólki sem þvingað er út í útgjöld
sem geta slagað hátt í milljón per
heimili. Framlag orkuveitunnar
nú á þessum sorphaugi íslenskr-
ar stjórnsýslu og stjórnunar er
svo að þeir sem áttu í erfiðleikum
með að borga þegar OR hentaði
lenda í því sama og þeir sem lenda
í sömu vandræðum í „viðskiptum“
við handrukkara, reikningurinn
er margfaldaður.
Mannréttindabrot
Orkuveitunnar?
Lögreglumál
Gerður
Berndsen
teiknari
Reykjavíkur-
flugvöllur
Hjálmtýr
Guðmundsson
ráðgjafi
Skíðasvæði
Kjartan Örn
Sigurðsson
bæjarfulltrúi
Orkumál
Heimir Laxdal
Jóhannsson
háskólanemi
Tilgangur laganna frá 2008 er eingöngu
sá að veita embættismönnum ríkis-
saksóknara vernd fyrir brot í starfi vegna
vanhæfi, að yfirlögðu ráði eða öðrum orsökum.
Aðferðin á
mannamáli er sú
að sagt er við fólk: Annað
hvort skiptir þú yfir í
hitaveitu góði minn eða
við tvöföldum hjá þér
kyndikostnaðinn.