Morgunblaðið - 03.08.2010, Blaðsíða 17

✝ Ragnar HreinnOrmsson fæddist
á Selfossi 12. nóv-
ember 1952. Hann
lést 23. júlí 2010.
Foreldrar hans
eru Helga Helga-
dóttir f. 31. desem-
ber 1922 og Ormur
Hreinsson f. 31. jan-
úar 1927. Systir
Ragnars er Guðrún
Ormsdóttir f. 1951.
Eiginmaður hennar
er Þorsteinn
Bjarnason. Þau eiga
2 börn, Ragnhildi og Bjarna.
Eiginkona Ragnars er Olga
Björg Jónsdóttir félagsráðgjafi,
fædd 20. mars 1954. Foreldrar
hennar eru Soffía Guðmunds-
dóttir og Jón Hafsteinn Jónsson.
Systkini hennar eru Guðmundur
lauk skipstjórnarprófi frá Stýri-
mannaskólanum árið 1975 og
starfaði sem stýrimaður, skip-
stjóri og verkstjóri hjá Sam-
bandinu, síðar Samskipum, til
ársins 1998. Síðasta rúma ára-
tuginn starfaði Ragnar sem
hafnsögumaður hjá Hafnarfjarð-
arhöfn. Ragnar var víðlesinn og
óþreytandi við að afla sér þekk-
ingar um fjölbreytt hugðarefni
sín, hvort sem það var um ætt-
fræði, fornsögurnar, landafræði
eða annað. Hann var mikill fjöl-
skyldumaður og stórkostlegur
afi, hann varð ávallt fyrstur til
að bjóða ættingjum og vinum að-
stoð, hvort heldur var við að
passa barnabörnin, hjálpa til í
málningarvinnu, við smíðar,
flutninga eða annað sem til féll.
Undanfarin ár varði hann drjúg-
um tíma með fjölskyldunni við
að reisa sumarbústað þar sem
hann og fjölskyldan áttu fjöl-
margar ánægjustundir fram á
síðasta dag.
Útför Ragnars fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 3. ágúst
2010, og hefst athöfnin kl. 15.
Karl, Nanna Ingi-
björg og Jón Ingv-
ar. Börn Ragnars
og Olgu eru 1)
Helga Björg f. 1.
janúar 1973. Henn-
ar börn eru Ragnar
Steinn f. 1999 og
Þorsteinn Elvar f.
2000 Þórssynir og
Guðrún Soffía Due
Helgudóttir f. 2008,
2) Jón Hafsteinn f.
17. júlí 1975. Eig-
inkona hans er El-
ísabet D. Erlings-
dóttir f. 13. september 1974.
Þeirra börn eru Hafsteinn Eyvar
f. 1998, Ragnheiður Olga f. 1999
og Ísabella Eir f. 2004, 3) Kjart-
an Orri f. 5. janúar 1984.
Ragnar ólst upp á Selfossi en
fór þaðan 17 ára til sjós. Hann
Enginn maður er svo fullkominn
að gerð að ekki sé honum hollt að
eiga góðan förunaut til leiðsagnar,
aðstoðar, skemmtunar og fyrir-
myndar á lífsbröltinu.
Ég hef átt því láni að fagna að
eiga slíkan förunaut. Förunaut
sem lætur dyr sínar standa opnar,
er reiðubúinn til aðstoðar, hlustar
og svarar, samgleðst og er fróður
ferðafélagi, vekur áhuga á undr-
unum í kringum okkur, er ráðlaus-
um hollráður og gerist jafnvel svo
órómantískur að bera með manni
þvottavélar og ísskápa og mála
veggi.
Slíks förunautar sakna ég nú
þar sem kær vinur minn og mágur,
Ragnar Ormsson, hefur kvatt
langt fyrir aldur fram.
Ragnar kom fyrst inn í fjöl-
skyldu foreldra minna fyrir hátt í
fjörutíu árum og vakti strax at-
hygli fyrir kurteisi, velvilja, hjálp-
semi og iðni. Með okkur tókst góð
vinátta. Hann hafði þó nokkur
áhrif á mig og það var til dæmis
sennilega fyrst og fremst hann
sem vakti hjá mér áhuga á forn-
sögunum. Síðar sóttum við svo
saman fjölmörg námskeið á þeim
vettvangi og ferðuðumst saman
um söguslóðir.
Þótt Ragnar hafi kvatt skilur
hann mikið eftir. Þeirrar auðlegð-
ar, sem aldrei verður metin til ver-
aldlegs glingurs, munu allir sem
honum kynntust njóta í ríkum
mæli.
Fyrir hönd fjölskyldunnar
þakka ég Ragnari samfylgdina.
Jón Ingvar Jónsson.
Föstudagurinn 23 júlí var mild-
ur dagur hér í Montreal. Þar sem
við hjónin sátum og nutum veð-
urblíðunnar hringdi síminn. Í sím-
anum var Helga Björg með þær
fréttir að pabbi hennar hefði
veikst fyrirvaralaust og látist í
vinnunni fyrr um daginn. Í einu
vetfangi breyttist þessi dagur í
drunga og myrkur. Við urðum
skyndilega orðlaus og illa beygð.
Ragnar, Olga ásamt Kjartani Orra
höfðu verið hjá okkur í heimsókn
hress og kát nokkrum vikum fyrr,
og þá var gaman. Á kvöldin var
setið, sagðar sögur og hlegið. Rætt
um sumarhúsin okkar og hvað við
fjölskyldurnar ættum eftir að gera
mikið saman í framtíðinni. Nú hef-
ur almættið gripið inn í og breytt
þessum áformum. Eftir standa
yndislegar minningar um einhvern
besta mann og mesta höfðingja
sem við höfum kynnst á lífsleið-
inni.
Eftir áratuga vináttu er margra
góðra stunda að minnast, ekki síst
áramótanna 27 þar sem dvalið var
til skiptis hvort hjá öðru. Árið
1980 fórum við fjölskyldurnar á
tveimur smábílum hlöðnum upp í
topp með börnin sitjandi á far-
angrinum í ferðalag um Norður-
land. Dvöldum við í Aðaldalnum og
ferðuðumst um. Í einni ferðinni
var ákveðið að konurnar keyrðu en
karlarnir hefðu það gott, veiddu og
gæddu sér á eðalbjór. Einhvern
veginn komust börnin í bjórinn og
þótti góður, það sem eftir lifði
ferðarinnar sungu þau, trölluðu og
léku við hvern sinn fingur. Þá hló
Ragnar mikið og oft síðan að þess-
ari uppákomu. Seinna var ákveðið
að skoða Dettifoss. Ókum við með
Jökulsá að vestanverðu. Fljótt
gerðist vegurinn ógreiðfær. Þegar
stoppað var við fossinn mætti okk-
ur tröllvaxinn bíll fullur af útlend-
ingum. Horfðu þeir í forundran á
smábílana fulla af börnum. Áfram
var haldið áleiðis á hringveginn.
Alltaf versnaði vegurinn þar til
hann hvarf og við tóku þúfur og
melar. Þegar á hringveginn var
komið blasti við okkur sérstakt
viðvörunarskilti þar sem greini-
lega var tekið fram að þessi slóði
væri eingöngu ætlaður torfæru-
tækjum. Þá var aftur hlegið mikið.
Í minningunni hjá börnunum okk-
ar var alltaf talað um þetta ferða-
lag sem sumarfríið. Jafnvel þó far-
ið væri til útlanda með börnin í frí
þá voru þau ekki fyrr komin heim
en þau fóru að tala um hvort ekki
ætti að fara sumarfrí.
Með Ragnari var alltaf gaman,
allar samverustundir ánægjulegar
sem mótuðust af góðu skapi hans,
greiðvikni og endalausum höfð-
ingsskap í veitingum. Engan mann
þekkjum við sem er jafn vel lesinn
og fróður, og frásagnargleðin var
mikil. Það er víst að það bíður
hlaðborð og hlátur þegar okkar
tími kemur að hitta hann aftur.
Elsku Olga og fjölskylda, missir
ykkar er óendanlega mikill að sjá
á eftir þessum skemmtilega, glað-
lynda, greiðvikna og flotta pabba
og afa. Manninum sem hlakkaði
svo til að eyða efri árum sínum
með barnabörnunum sex í ykkar
fallega sumarhúsi og sveitinni. Það
er einlæg von okkar að ykkur megi
takast að vinna ykkur út úr þessu
áfalli svo halda megi hugsjónum
og merki Ragnars sem hæst í
framtíðinni. Hugurinn er óskiptur
hjá ykkur á þessum erfiðu tímum.
Blessuð sé minning Ragnars.
Hallgrímur og Sigurbjörg.
Elsku Raggi okkar.
Ekki hefði okkur órað fyrir því
að þetta yrðu okkar síðustu sam-
verustundir í sumarbústaðnum í
júlí með þér og Olgu. Þetta var
sælureiturinn ykkar. Að vera í ná-
lægð við Nonna, Elísabetu og
börnin sem gátu hlaupið yfir til
ömmu og afa og alltaf ljómuðuð
þið þegar Helga kom líka með sín
börn.
Við Olga höfum verið vinkonur
frá því að við vorum litlar stelpur
á Akureyri. Síðan þegar Raggi og
Kiddi komu inn í spilið myndaðist
frábær vinátta milli þeirra líka.
Við fjögur náðum mjög vel saman.
Margar voru sumarbústaðaferð-
irnar með börnin vítt og breitt um
landið. Svo ekki sé minnst á allar
utanlandsferðir með og án
barnanna og hin árlegu þorrablót
okkar.
Það eru margar skemmtilegar
og fyndnar minningar úr bústaða-
ferðum eins og þegar smáhlátur
byrjaði í einu herberginu sem
leiddi svo út í að allir byrjuðu að
hlæja yfir skemmtilegum atvikum
dagsins.
Minning um góðan og ástkæran
vin mun lifa í hjörtum okkar um
ókomna tíð.
Elsku Olga, Helga, Nonni,
Kjartan Orri og fjölskyldur, við
vottum ykkur okkar innilegustu
samúð.
María (Maja), Ástmundur
(Kiddi), Sigríður (Didda)
og Friðjón.
Það voru hræðileg tíðindi sem
fjölskyldu okkar voru færð föstu-
daginn 23. júlí að elsku vinur okk-
ar, hann Ragnar, væri látinn.
Fyrsta hugsun var: „Það getur
ekki verið.“ Hann Raggi sem lifði
svo heilbrigðu lífi, alltaf svo glaður
og góður við alla. Það er yndislegt
að þekkja svona góða fjölskyldu
eins og Ragga, Olgu og þeirra
börn. Við fórum í margar
skemmtilegar ferðir saman, t.d. í
Hamborgarferðina ógleymanlegu
og einnig sjóferðina þar sem Raggi
var skipstjóri. Þetta voru ógleym-
anlegar stundir. Þau forréttindi að
eiga Ragga sem vin voru ekkert
smá lán. Elsku Raggi okkar, takk
fyrir alla hjálpsemina, gleðina og
fallega hláturinn. Þú varst einstak-
ur. Við eigum eftir að sakna þín,
elsku vinur. Elsku Olga, Helga,
Nonni, Elísabet, Kjartan og barna-
börn. Innilegar samúðarkveðjur.
Ykkar vinir,
Ólafur, Margrét og börn.
Föstudagskvöldið 23. júlí vorum
við hjónin stödd á Hvammstanga.
Veðrið var eins yndislegt og það
getur orðið á norðlensku sumar-
kvöldi. Miðfjörðurinn og Húna-
flóinn skörtuðu sínu fegursta og
stemningin eins og lýst er í upp-
hafi bókar nóbelsskáldsins „Feg-
urð himins“. Á slíku kvöldi er ekki
von válegra tíðanda og það var því
í hróplegu ósamræmi við fegurð
kvöldsins þegar yfirmaður okkar
Ragnars hringdi og flutti þá
harmafregn að Raggi hefði fengið
hjartaáfall og látist þá um kvöldið.
Það var erfitt að trúa því að þessi
hái og spengilegi og glaðsinna
maður sem mætti til vinnu á
morgnana með epli, banana, skyr
eða jógúrt og gerði gys að okkur
þyngri mönnunum sem aðhyllt-
umst síður slíka fæðu, gæti átt við
hjartveiki að etja. En svona er líf-
ið, maður veit aldrei hverjum
klukkan glymur.
Það er margt sem leitar á hug-
ann þegar kveðja á vin, félaga og
samstarfsmann til 40 ára. Leiðir
okkar Ragga lágu fyrst saman
þegar hann 17 ára kom til starfa
hjá Skipadeild SÍS á ms. Mælifelli.
Í áhöfn Mælifellsins var þá margt
ungra manna og var glatt á hjalla.
Minnisstætt verður sumarið 1970
þegar yfirmenn fóru í verkfall og
skipinu var lagt við Torfunes-
bryggju á Akureyri. Þar voru ör-
lög Ragga ráðin því þar fann hann
Olgu sem hefur verið honum sam-
tvinnuð síðan.
Raggi fór í Stýrimannaskólann
og lauk þaðan prófi 1975 og sigldi
eftir það sem stýrimaður og skip-
stjóri á skipum SÍS og síðar Sam-
skipa þar til hann fór í land og
gerðist verkstjóri í Holtagörðum.
Á þessu tímabili störfuðum við
saman sem stýrimenn og einnig
naut ég þess að hafa hann sem
stýrimann og afleysara sem skip-
stjóri. Eftir að hann fór í land þá
áttum við samstarf og samvinnu
við afgreiðslu þeirra skipa sem ég
hafði skipstjórn á. Það var mér
gleðiefni þegar Raggi falaðist eftir
plássi hjá mér fyrir Jón son sinn
og sannaði Jón að hann hafði til að
bera alla kosti foreldra sinna.
Bæði börnin mín urðu þess aðnjót-
andi að starfa hjá Ragga við skipa-
afgreiðslu og minnast hans með
hlýhug og þökk. Ég vissi því að
hverju ég gekk þegar ég fékk
hann til starfa sem hafnsögumann
hjá Hafnarfjarðarhöfn fyrir tíu ár-
um síðan.
Í störfum sínum ávann hann sér
virðingu og traust allra sem með
honum störfuðu og áttu við hann
samskipti. Um það vitna öll þau
símtöl og samúðarkveðjur sem
borist hafa til okkar vegna fráfalls
hans. Raggi var hreinskiptinn
maður með sterkar skoðanir sem
hann hann hélt fram án fyrir-
gangs. Var vel lesinn í fornum og
nýjum bókmenntum. Hann var sá
samstarfsmaður og félagi sem gott
var að hafa á hverjum vinnustað.
Ég og fjöldskylda mín viljum
kveðja góðan dreng með tilvitnun í
Spámanninn þar sem talað er um
vináttuna:
„Þú skalt ekki hryggjast, þegar
þú skilur við vin þinn, því að það
sem þér þykir vænst um í fari
hans, getur orðið þér ljósara í fjar-
veru hans, eins og fjallgöngumað-
ur sér fjallið best af sléttunni.“
Olga, Helga, Jón, Kjartan og
aðrir aðstandendur, megi minning
um góðan dreng verða ykkur
huggun og veita ykkur ljós inn í
framtíðina á þessum erfiðu tímum.
Kristinn
Aadnegard.
Ragnar Hreinn
Ormsson
Minningar 17
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. ÁGÚST 2010
Okkar ástkæra,
HELGA HAUKSDÓTTIR
frá Kvíabóli,
lést á Dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri, 29. júlí
síðastliðinn.
Sigurður Marteinsson,
Marteinn Sigurðsson, Kristín Björg Bragadóttir,
Gísli Sigurðsson, Þórunn Sigtryggsdóttir,
Aðalbjörg Sigurðardóttir,
ömmu- og langömmubörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
JÓNÍNA S. BJARNADÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
Bólstaðarhlíð 46,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu þann 28. júlí.
Hún verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
föstudaginn 13. ágúst, klukkan 13.00.
Steinunn Agla Gunnarsdóttir, Karsten Sedal,
Guðrún Gunnarsdóttir, Hörður Björnsson,
Steinunn Ylfa Harðardóttir,
Hafrún Sjöfn Harðardóttir,
Björn Hjörvar Harðarson.
Ástkær eiginkona, móðir, dóttir, systir og
tengdadóttir
REGINA VIKTORSDÓTTIR
lést laugardaginn 31. júlí
Ólafur Ólafsson,
Ólafur Einar Ólafsson,
Tatjana Lavrenova,
Vladislav Lavrenov, Ellina Baykova,
Ólafur E. Ólafsson, Sólveig Grímsdóttir.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma, langalangamma,
langalangalangamma,
MARGRÉT KRISTINSDÓTTIR,
Seyðisfirði,
sem lést á Sjúkrahúsi Seyðisfjarðar 5. júlí, verður jarðsungin frá
Seyðisfjarðarkirkju fimmtudaginn 5. ágúst.
Börn, tengdabörn, barnabörn,
barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.