Morgunblaðið - 03.08.2010, Qupperneq 18

18 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. ÁGÚST 2010
Lokað
Skrifstofu og afgreiðslu Hafnarfjarðarhafnar verður lokað í dag,
þriðjudaginn, 3. ágúst e.h. vegna útfarar RAGNARS HREINS
ORMSSONAR, hafnsögumanns.
Hafnarfjarðarhöfn.
✝ Ragnar Thor-steinsson fæddist í
Reykjavík 2. apríl
1925. Hann lést á
Droplaugarstöðum
26. júlí 2010.
Foreldrar hans
voru hjónin Geir
Thorsteinsson útgerð-
armaður, f. 4.3. 1890,
d. 26.11. 1967, og Sig-
ríður Hafstein Thor-
steinsson húsfreyja, f.
3.12. 1896, d. 17.11.
1983. Systkini Ragn-
ars: Þorsteinn, f. 14.7.
1919, d. 10.4. 2006, maki Guðbjörg
Elín Þórarinsdóttir, f. 18.9. 1930.
Hannes, f. 5.7. 1921, d. 10.10. 1985.
Kristjana Milla, f. 26.5. 1926, maki
Alfreð Elíasson, f. 16.3. 1920, d. 12.4.
1988. Ragnheiður Guðrún, f. 24.1.
1932, d. 28.6. 2002, maki Sveinn
Björnsson, f. 10.10. 1928, d. 16.9.
1991. Hálfbróðir Ragnars var Viðar
Þórir, f. 15.5. 1914, d. 21.6. 1976.
Hinn 26. júlí 1947 kvæntist Ragn-
ar Elísabetu Maack Thorsteinsson,
f. 23.2. 1925, d. 7.9. 2003. Foreldrar
hennar voru Pétur Andreas Maack
skipstjóri, f. 11.11. 1892, d. 11.1.
1944, fórst með m.b. Max Pemp-
erton, og Hallfríður Hallgrímsdóttir
Maack, f. 7.6. 1885, d. 5.1. 1967. Þau
eignuðust 5 börn. 1) Geir Thor-
steinsson, f. 17.10. 1948, maki Helga
Sigurjóna Helgadóttir, f. 29.8. 1951,
dætur þeirra eru Elísabet, f. 2.10.
1975, maki (skildu) Richard Duc-
hemin, f. 5.1. 1970, sonur þeirra er
Aron Baldwin, f. 8.10. 2004, og
Ragnhildur Helga, f. 24.6. 1981, í
sambúð með Örvari Friðrikssyni, f.
16.2. 1984, sonur þeirra er Kári
Steinn, f. 18.8. 2009. 2) Pétur Thor-
steinsson, f. 23.11. 1950, maki Aðal-
björg Anna Stefánsdóttir, f. 5.11.
1953, dóttir þeirra er Vala, f. 30.12.
1978, í sambúð með Inga Garðari
Erlendssyni, f. 11.3. 1980, börn
þeirra eru Ísold Anna, f. 11.6. 2003,
og Frosti Pétur, f. 22.12. 2009. 3)
Hallgrímur Thorsteinsson, f. 14.9.
1955, maki Ragnheiður Ósk-
arsdóttir, f. 14.2. 1957, dóttir þeirra
er Vera Elísabet, f. 12.12. 1994. Hall-
grímur átti fyrir dótt-
urina Hildigunni Hall-
dóru, f. 16.2. 1980,
maki Óli Steinn Ing-
unnarson, f. 31.7.
1977. Ragnheiður átti
fyrir Ástu, f. 16.5.
1979, sambýlismaður
Jónas Bjarkason, f.
28.4. 1980, börn
þeirra eru Erla Rós, f.
2.8. 2000, og Kristófer
Bergmann, f. 13.2.
2007, og Victor Pétur,
f. 27.4. 1983, dóttir
hans er Björk Dögun,
f. 10.7 2005 . 4) Sigríður Thor-
steinsson, f. 16.11. 1958, maki Þór-
hallur Andrésson, f. 2.10. 1958, börn
þeirra eru Dóra Gígja, f. 10.2. 1984,
sambýlismaður Atli Sævar Guð-
mundsson, f. 3.1. 1980, og Ragnar, f.
6.3. 1987. 5) Ragnheiður Thor-
steinsson, f. 28.9. 1965, maki Einar
Þór Rafnsson, f. 28.6. 1951, sonur
þeirra er Máni Geir, f. 7.5. 1998.
Ragnheiður átti fyrir soninn Orra, f.
13.3. 1990. Einar átti fyrir börnin
Önnu Margréti, f. 30.7. 1974, börn
hennar eru Dagur Dan, f. 2.5. 2000,
og Margrét Mirra, f. 30.10. 2003,
Rafn, f. 24.10. 1977, Þorgrím Andra,
f. 20.7. 1980, og Gyðu Dögg, f. 6.4.
1987.
Ragnar gekk í Austurbæjarskól-
ann í Reykjavík, Ágústarskóla og
lauk prófi frá Verzlunarskóla Ís-
lands. Hann hóf störf við útgerðar-
fyrirtæki föður síns Karlsefni hf. í
Reykjavík, sem gerði út samnefndan
togara. Ragnar tók við rekstri tog-
araútgerðarinnar að Geir föður sín-
um látnum og tók virkan þátt í upp-
byggingu greinarinnar. Ragnar
lagði mikla stund á margs konar
íþróttir, sund, skíði, og badminton,
þar sem hann ávann sér fjölda Ís-
lands- og Reykjavíkurmeistaratitla.
Honum fannst fátt betra en að heyra
um líkamsástundun annarra fjöl-
skyldumeðlima, ekki síst þeirra sem
yngri voru og átti virkan þátt í að
stuðla að henni.
Útför Ragnars fer fram frá
Garðakirkju í dag, 3. ágúst 2010, kl.
13.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hafðu þökk fyrir allt og hvíl í friði,
elsku tengdapabbi.
Anna.
Elsku afi minn. Þrátt fyrir að ég
hafi verið nokkuð vel undirbúinn und-
ir þessa stund þá á ég pínulítið erfitt
með að sætta mig við þetta. Mér
finnst leiðinlegt hvernig komið var
fyrir þér undir lokin. Mér finnst leið-
inlegt að ég hafi ekki komið oftar að
heimsækja þig. Mér finnst leiðinlegt
að þér hafi ekki liðið betur.
Þegar ég rifja upp og hugsa til baka
þá átta ég mig á hversu yndislegan
afa ég átti. Öll þau skipti sem ég gisti
á milli þín og ömmu og fékk alltaf
morgunmatinn í rúmið. Amma nennti
meira að segja að skera í kringum
spægipylsuna á brauðinu. Þegar ég
varð eldri og við fluttum á Smáraflöt 2
borðaði ég reglulega hádegismat hjá
ykkur. Ég skildi aldrei hvernig þið
nenntuð að borða fisk á hverjum degi.
Það sem ég man mest eftir voru all-
ir þeir fótboltaleikir sem ég horfði á
með þér. Sama hversu mikið amma
þurfti að horfa á Eastenders þá gát-
um við alltaf talið hana á að leyfa okk-
ur að horfa á leikinn frekar. Svo kom
á daginn að amma öskraði langmest
yfir leiknum.
Þú varst alltaf til í að skutla mér á
æfingar. Það skipti litlu þó ég væri að
hringja í þig 5 mínútum fyrir æfingu,
þú varst alltaf tilbúinn að hlaupa af
stað. Þú vildir gera allt fyrir mig.
Elsku afi minn, ég veit að þú ert
kominn á betri stað. Þú varst löngu
tilbúinn að fara. Ég mun sakna þín
óendanlega mikið.
Orri Eiríksson.
Ég var þrettán ára þegar ég var
boðin velkomin í fjölskyldu Ragnars
og Ellýjar. Mér var strax tekið sem
einu af barnabörnunum, og var ávallt
komið þannig fram við mig. Ragnar
gerði aldrei upp á milli okkar krakk-
ana, og varð strax afi minn, enda
ávallt kallaður Ragnar afi. Börnin
mín minnast hans sem Ragnars lang-
afa. Ég og fjölskylda mín eigum
margar góðar minningar með honum,
og kveðjum þennan góða og örláta
mann með hlýju í hjarta. Ragnar,
takk fyrir tímann sem við áttum sam-
an.
Kveðja,
Ásta, Jónas, Erla Rós og
Kristófer Bergmann.
Ragnar Thorsteinsson
Í dag kveðjum við
einn greindasta,
elskulegasta, fjölhæf-
asta og skemmtileg-
asta mann sem ég hef
þekkt.
Ég kynntist Gylfa sem barn því
hann var einn nánasti æskuvinur
föður míns.
Það skipti engu máli hvenær mað-
ur hitti á Gylfa eða undir hvaða
kringumstæðum. Alltaf fór maður af
þeim fundi glaðari og töluvert ríkari.
Ekki var Gylfi einungis með
óvenjulega góða kímnigáfu. Hann
var næmur, listfengur með afbrigð-
um og hafði líka svo sérstaklega
hlýja og góða nærveru.
En hann var augljóslega líka af-
bragðs faðir ef marka má hversu vel
heppnaðar manneskjur eftirlifandi
börn hans, Arngunnur, Bryndís
Halla, Baldur og Yrsa Þöll, eru.
Gunnhildar Sifjar, sem lést af slys-
förum, leit ég sérstaklega upp til
vegna einstakra persónutöfra henn-
ar og svo hversu frábær knatt-
spyrnukona og fiðluleikari hún var.
Ég er þakklátur að hafa þekkt
Gylfa. Ég mun sakna hans og hugsa
oft til hans.
Missir okkar sem þekktum hann
er mikill en missir ástvina hans er
mestur.
Guð geymi minningu hans og gefi
ástvinum hans styrk.
Sigurbjörn Bernharðsson.
Lífið rennur áfram þar til það nær
endamörkum, stundum hratt og
stundum hægt. Maður hittir marga
og vinnur með mörgum á margvís-
legum stöðum á þessu ferðalagi. Það
er dálítið einkennilegt að þegar mað-
ur hefur unnið í tilteknu starfi mjög
náið með einhverjum og svo þegar
því er lokið þá dettur sambandið oft
niður.
Þannig var með okkur Gylfa heit-
inn Baldursson. Við hittumst oft á
kennarafundum Leiklistarskóla leik-
húsanna þegar við vorum að þjálfa
verðandi leikara á áttunda áratug
síðustu aldar. Gylfi var með talþjálf-
un en einnig var hugað að beitingu
og hreyfingu líkamans sem m.a. ég
sá um. Á kennarafundunum var farið
yfir það sem hver og einn kennari
var að gera með nemendum.
Þetta var viðkvæmt starf því ekki
var gert ráð fyrir nema ákveðnum
fjölda sem gæti haldið áfram og
fengið inngöngu í nýstofnaðan Leik-
listarskóla Íslands. Kennararnir
mátu hvern og einn nemanda á þess-
um fundum og oftast vorum við sam-
mála. En það gat verið að einhver
sem hvert og eitt okkar mælti með
lenti upp fyrir og þá tók samnings-
ferlið við. Gylfi var naskur á hvar
leyndust hæfileikar. Hann gat haldið
Gylfi Baldursson
✝ Gylfi Baldurssonheyrnar-
fræðingur var fæddur
8.11. 1937 í Reykja-
vík. Hann lést á heim-
ili sínu laugardaginn
17. júlí sl.
Útför Gylfa fór
fram frá Háteigs-
kirkju 23. júlí 2010.
sinni skoðun hátt á
lofti en svo kunni hann
líka að gefa eftir.
Eftir þessi ár með
Gylfa í Leik-
listarskólanum þá
sáumst við ekki í mörg
ár. En svo flutti Gylfi
og fjölskylda hans í
Garðabæinn og þegar
bæjarstjórn ákvað að
stofnuð væri menning-
armálanefnd Garða-
bæjar þá lentum við
Gylfi aftur saman. Það
var nú ekki amalegt að
fá svona listaáhugamann með sér.
Gylfi hafði mjög góða þekkingu á
tónlistarsviðinu og einnig var hann
vel inni í málunum hvað myndlist
varðaði.
Eitt af fyrstu verkefnum nefnd-
arinnar var að standa fyrir sam-
keppni um lag við söngtexta Fjöl-
brautaskólans í Garðabæ. Við
fengum send mörg lög ýmist á nót-
um eða sungin á spólum. Til að gera
langa sögu stutta mætti nefndin
kvöld eftir kvöld í tónlistarstofu
Garðaskóla þar sem Gylfi lék lögin á
flygilinn og annar nefndarmaður
Sigurður Björnsson óperusöngvari
söng textann. Við hin hlustuðum af
athygli. Nokkur lög voru áberandi
best svo það var farið yfir þau með
sama hætti aftur næstu kvöld þar til
við vorum sammála um lag. FG fékk
svo afhentan skólasönginn. Það var
gaman hjá okkur, við unnum þessi
störf með gleði í huga og þar kom
maður nú ekki að tómum kofunum
hjá Gylfa með sinn sérstaka húmor.
Gylfi var í menningarmálanefndinni
þar til hann flutti frá Garðabæ. Hans
var sárt saknað en líklega býr
Garðabær enn að því sem Gylfi gaf af
sér til uppbyggingar menningar í
bænum. Vert er að þakka fyrir það.
Ég sendi börnum Gylfa og fjöl-
skyldunni allri sem var honum svo
kær innilegar samúðarkveðjur. Góð-
ur Guð blessi minningu Gylfa Bald-
urssonar.
Lilja G. Hallgrímsdóttir.
Það er óhjákvæmilegt að þeir sem
fæðast munu einhvern tíma deyja.
En það sem við minnumst best er
hvað gerist þar á milli.
Gylfi kom fyrst til Nova Scotia
fyrir mörgum árum og tók þátt í
stærsta bridsmóti okkar, Can-At.
Allir veltu fyrir sér hver þessi
ókunnugi maður var, og fljótt spurð-
ist út að hann væri frá Íslandi.
Brátt gerðu allir sér grein fyrir
því að maðurinn í hjólastólnum væri
afburða bridsspilari.
Því betur sem við kynntumst
Gylfa sáum við að hann var ekki að-
eins góður bridsspilari, heldur einn-
ig afar greindur maður með yndis-
lega kímnigáfu. Ég heyrði hann
aldrei sýta hlutskipti sitt í lífinu og
fjölskyldan var honum ákaflega
hjartfólgin. Eftir að hann missti
dóttur sína í voveiflegu slysi fluttist
fjölskyldan aftur til Íslands. Gylfa
verður sárt saknað af öllum sem
þekktu hann í Nova Scotia, bæði af
fyrrum samstarfsfélögum og brids-
spilurum.
Mér gafst tækifæri til að kynnast
Gylfa betur þegar ég kom til Íslands
til að spila í Flugleiðamótinu sem
makker hans. Þá komst ég að því að
hann var jafn góður í skák og brids,
víngerðarmaður, píanóleikari og af-
ar sjálfstæður. Kímnin var ætíð til
staðar fyrir þá sem þekktu hann
Gylfi Baldursson var mikilmenni.
Risi í víðum skilningi. Verðugur
fulltrúi Íslands, frábær manneskja
og góður vinur.
Við söknum hans öll. Okkar
dýpstu samúðarkveðjur sendum við
fjölskyldu hans með þökk fyrir að fá
að kynnast honum. Við erum öll rík-
ari í anda fyrir að hafa fengið að
kynnast Gylfa.
Virðingarfyllst,
Ralph Fisher
Nova Scotia.
Að vetrarlagi, um nótt, töluvert
krap og ferðin gekk seint frá Gamla
Garði yfir á Tómasarhaga 11. Leigu-
bílstjóranum hafði ekki litizt á blik-
una, þegar Gylfi kom út af Garðballi
á bakinu á vini sínum. Hélt þeir væru
að gantast við sig og harðneitaði að
taka farþegana upp í bílinn. „Þá
það,“ sagði Gylfi, „þá leggjum við
bara í hann á tveimur jafnfljótum“ –
og þeir lögðu af stað. Skammt á veg
komnir fór Gylfi að tauta afbökun í
eyra vinarins, eflaust til að stappa í
hann stálinu: „Í Víðikerum var ei
nokkur vel fær nema Jarpur sveins á
Tómasarhaga“. Þeir komust á leið-
arenda, en Gylfi var með harðsperr-
ur í handleggjunum í nokkra daga.
Þrátt fyrir harðneskjulega fötlun frá
barnsaldri, komst hann alltaf á leið-
arenda, hvað sem hann tók sér fyrir
hendur. Honum virtist allt fært.
Hugurinn bar hann hálfa leið, gáfur
og viljastyrkur það sem á vantaði,
ásamt léttri lund og óbilandi og smit-
andi skopskyni. Sá alltaf broslegu
hliðarnar á tilverunni. Fylgdi jafn-
öldrum sínum í skóla og skauzt
reyndar fram úr þeim flestum, þrátt
fyrir langar fjarvistir vegna dvalar á
sjúkrahúsum heima og erlendis.
Svo er sagt um ýmsa, að þeim sé
margt til lista lagt, en sá vitnisburð-
ur er eins og sérsniðinn fyrir Gylfa.
Hugur og hönd áttu einstaka sam-
leið. Það lék allt í höndunum á hon-
um. Hann teiknaði, málaði, lék lista-
vel á píanó. Hann og Hrafnkell
Thorlacius skiptu Faunu ’56 nokk-
urn veginn á milli sín með frábærum
árangri. Sterkur skákmaður, enn
sterkari briddsspilari og afburða-
músíkalskur tónlistarunnandi, eins
og sannreynt var á eftirminnilegan
hátt í Kontrapunkti. Listagenin
erfðu börnin hans í ríkum mæli.
Hrókur alls fagnaðar í góðra vina
hópi, vinsæll og vinmargur og hafði
einstakt lag á að gera eftirbáta að
jafningjum. Slíkt er vart á færi ann-
arra en afburðamanna. Fór allra
sinna ferða og hafði yndi af ferðalög-
um. Honum var minnisstæð hópferð
á Spáni undir góðri leiðsögn al-
skeggjaðs Kristins R. Ólafssonar.
Sat fremstur í rútunni við hlið Krist-
ins, þegar ekið var inn í ónefnda
borg, náði hljóðnemanum og kvað:
Í borg þar sem bartskeralistin
af blóðheitum Spanjólum flyzt inn,
þar er horfin sú list,
sem er helvíti trist,
annars hefðu þeir rakað hann Kristin.
Hvort sem þetta er síðasta limran
sem hann orti eða ekki, lýsir hún
græskulausri kímnigáfu hans betur
en langt mál.
Gylfi átti ríkt líf bæði í einkalífi og
í sérgrein sinni á starfsvettvangi.
Eignaðist fimm hæfileikarík börn
með konu sinni og náði frama í fagi
sínu, ekki sízt erlendis. Þrumuskýið í
lífi hans var ekki fötlunin, heldur
dótturmissirinn.
Þeim sem þessar línur ritar er
þakklæti efst í huga fyrir að hafa
notið gjöfullar vináttu hans allt frá
skólaárunum í MR og æ síðan.
Arngunni Ýr, Bryndísi Höllu,
Yrsu Þöll, Baldri og öðrum ástvinum
votta ég hlýja samúð.
Sé Gylfa fyrir mér taka sprettinn í
nýjum heimkynnum beint í fangið á
Gunnhildi Sif.
Jakob Þ. Möller.
(Mistök urðu við vinnslu þessarar
greinar sem birtist í blaðinu 23. júlí
og er hún því birt aftur.)
Elsku Siggi.
Ég sendi þér kæra
kveðju
nú komin er lífsins
nótt,
þig umvefji blessun og bænir
Sigurður
Guðjón Gíslason
✝ Sigurður GuðjónGíslason fæddist á
Hrauni 5. maí 1923.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Víði-
hlíð 30. júní 2010.
Útför Sigurðar fór
fram frá Grindavík-
urkirkju 9. júlí 2010.
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt
hjarta
þá sælt er að vita af
því,
þú laus ert úr
veikinda viðjum
þín veröld er björt á
ný.
(Þórunn Sigurð-
ardóttir.)
Með þökk fyrir allt
og allt.
Hvíldu í friði.
Vilborg
Hannesdóttir.