Morgunblaðið - 03.08.2010, Blaðsíða 19

Minningar 19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. ÁGÚST 2010
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, systir,
amma og langamma,
SIGRÍÐUR UNNUR KONRÁÐSDÓTTIR,
Didda,
Langholtsvegi 142,
sem lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 22. júlí, verður jarðsungin frá
Langholtskirkju miðvikudaginn 4. ágúst kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hennar er bent á Rjóðrið, heimili fyrir langveik börn, reikningsnúmer
0130-15-391861, kt. 681205-1870.
Ægir Vigfússon,
Viktor Ægisson, Guðrún Baldursdóttir,
Konráð Ægisson, Þórunn Björg Birgisdóttir,
Lúðvík Berg Ægisson, Guðrún Júlína Tómasdóttir,
Aldís Björk Ægisdóttir,
Guðlaug Konráðsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Útför ástkærs vinar okkar,
ÓLAFS SIGURÐSSONAR,
frá Syðri Gegnishólum,
Gaulverjabæjarhreppi,
sem lést laugardaginn 17. júlí, verður gerð frá
Gaulverjabæjarkirkju miðvikudaginn 4. ágúst
kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Kumbara-
vog.
Svala H. Steingrímsdóttir,
Margrét Ívarsdóttir
og aðrir vandamenn.
✝
Elskulegi eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
VIGFÚS WAAGFJÖRÐ
vélstjóri,
Herjólfsgötu 10,
Vestmannaeyjum,
lést á Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja
miðvikudaginn 21. júlí.
Útförin fer fram frá Landakirkju föstudaginn
6. ágúst kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á líknarfélög í Vestmannaeyjum.
Þórdís Friðsteinsdóttir,
Kristín Jóna Vigfúsdóttir, Kristján Ágústsson,
Friðsteinn Vigfússon, Freyja Ellertsdóttir,
Kári Vigfússon, Þórkatla Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir, amma og
langamma,
BJÖRG AÐALHEIÐUR EIRÍKSDÓTTIR,
Dídí,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli miðvikudaginn
28. júlí, verður jarðsungin frá Grensáskirkju
fimmtudaginn 5.ágúst kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á MND
félagið.
Höskuldur Guðmundsson,
Eiríkur Örn Höskuldsson, Eyrún Guðnadóttir,
Valur Höskuldsson,
Guðmundur Kristinn Höskuldsson, Sigrún Víglundsdóttir,
Höskuldur Reynir Höskuldsson, Sigríður Herdís Pálsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Gunnar MárHjálmtýsson
fæddist í Reykjavík
16. febrúar 1920 og
lést á Elli- og hjúkr-
unarheimilinu Grund
þann 24. júlí sl.
Gunnar var sonur
hjónanna Lucindu
Francisku Wilhelmínu
Hansen, húsmóður,
fædd í Reykjavík 13.
mars 1890, látin 17.
júní 1966 og Hjálmtýs
Sigurðssonar, kaup-
sýslumanns sem var
fæddur á Stokkseyri 14. apríl 1878
og látinn 5. júlí 1956. Lucinda var
dóttir hjónanna Maríu Katharínu
Bernhöft sem var fædd 14. mars
1865, látin 27. október 1937 og Lud-
vigs Hansen sem var fæddur 29. maí
1860 og látinn 4. júlí 1910. Hjálmtýr
var sonur hjónanna Gyðríðar Hjalta-
dóttur sem var fædd 11. maí 1853 og
látin 14. febrúar 1925 og Sigurðar
Sigmundssonar sem var fæddur 14.
fæddur 1933, látinn 2002, maki Mar-
grét Matthíasdóttir, fædd 1936, látin
1995, áttu 7 börn.
Þegar Gunnar Már Hjálmtýsson
fæddist í Reykjavík hinn 16. febrúar
árið 1920 voru Íslendingar með hug-
ann við sjálfstæðisbaráttuna og á
merkum fæðingardegi hans var
stórt skref stigið í frekari átt til
sjálfstæðis þegar Hæstiréttur Ís-
lands tók formlega til starfa þann
sama dag. Þegar hann var á fyrsta
ári veiktist hann og urðu veikindin
til þess að þroska hans seinkaði. Það
var við slíkt áfall sem æðri mátt-
arvöld hefðu valið Gunnari foreldra
og systkini því umhyggjan við hann
frá þeirra hendi var honum og hans
heilsu ómetanleg.
Gunnar var ungur maður þegar
hann hóf störf sem götusópari í
Reykjavík og sópaði hann götur og
stræti borgarinnar í yfir 50 ár. Það
er óhætt að fullyrða að hann var
einn sá virtasti í faginu. Hann vann
vinnu sína af mikilli samviskusemi
og var mættur eldsnemma á morgn-
ana. Gunnar hafði gaman af harm-
onikkuspili sem og góðum bíómynd-
um. Þá saumaði hann fjöldann allan
af púðum.
Útför Gunnars Más fer fram frá
Dómkirkjunni í dag, þriðjudaginn 3.
ágúst 2010, og hefst athöfnin kl. 15.
ágúst 1850 og látinn
17. janúar 1933.
Systkini Gunnars:
María Gyða Heiðdal,
fædd 1913, látin 1991,
maki Vilhjálmur Heið-
dal, fæddur 1912, lát-
inn 2005, áttu 5 börn,
Ludvig Leopold,
fæddur 1914, látinn
1990, maki Kristjana
Pétursdóttir, fædd
1918, látin 1992, áttu 2
börn, Ásta Guðmunda,
fædd 1917, látin 1999,
maki Guðmundur Sig-
urðsson, fæddur 1907, látinn 1996,
áttu 2 syni, Sigurður Örn, fæddur
1918, látinn 1994, maki Erna Geir-
laug Árnadóttir Mathiesen, fædd
1928, látin 2003, áttu 4 börn, Ásdís
Lucinda, fædd 1921, maki John A.
Callaghan, fæddur 1915, látinn
2005, eiga 3 börn, Jóhanna Hrafn-
hildur, fædd 1924, maki Axel Thor-
arensen, fæddur 1921, látinn 1999,
eiga 2 börn og Hjálmtýr Edward,
Brosandi andlit, skellihlæjandi,
furðandi sig fullur aðdáunar á hvað
Benny Hill vinur hans í tækinu gæti
endalaust verið fyndinn. Þannig gat
Gunnar föðurbróðir minn stytt sér
stundir við grín og glens þrátt fyrir
að farið væri að halla undan fæti.
Það ríkir söknuður í hjörtum okkar
þegar Gunnar frændi kveður saddur
lífdaga, og þakklætið fyrir samvist-
irnar er ekki langt undan. Gunnar
fæddist inn í glaðværan og góðan
systkinahóp og átti einstaka foreldra.
Gunnar ólst upp í Reykjavík en bjó
ásamt fjölskyldu sinni um nokkurra
ára skeið austur á Stokkseyri. Á fyrri
hluta fjórða áratugar tuttugustu ald-
ar var Gunnar fluttur ásamt fjöl-
skyldu sinni að Sólvallagötu 33 en
Sólvallagata 33 átti er fram liðu
stundir eftir að verða mikið fjöl-
skylduhús þar sem mörg syst-
kinabörn Gunnars stigu sín fyrstu
skref og önnur bjuggu til lengri tíma.
Gunnar var ungur maður þegar
hann hóf störf sem götusópari í
Reykjavík og sópaði hann götur og
stræti borgarinnar í yfir 50 ár. Það er
óhætt að fullyrða að hann var einn sá
virtasti í faginu. Borgin tók miklum
breytingum á þessum árum en Gunn-
ar gekk alltaf til vinnu með sama góða
hugarfarinu sem engin breyting varð
á, en viðhorf hans til starfsins koma
vel fram í viðtali frá árinu 1982 þar
sem hann er titlaður Sópari borgar-
innar númer eitt.
Gunnar frændi bjó hjá ömmu og
afa meðan þeirra naut við. Amma var
mikil móðir, en gat þrátt fyrir annríki
verið góð þeim sem minna máttu sín.
Hugarfar ömmu var veganesti barna
hennar út í lífið. Þegar amma lést í
júní 1966 fluttist Gunni til systur
sinnar Jóhönnu (Blíu) og bjó við gott
atlæti á heimili hennar og fjölskyldu í
24 ár eða allt þar til hann flutti á
Grund fyrir tæpum 20 árum. Á
Grund naut Gunnar lífsins áfram í
starfi og leik. Þar hitti hann marga
samferðamenn en einum þeirra
tengdist hann sterkari vinaböndum.
Kristján Kristjánsson (Danni) var
með honum í handavinnunni og voru
þeir félagar afbragðs púðasaumarar
en við þá var haft viðtal í dagblaði
vegna dugnaðar þeirra við þá iðju.
Gunnar saumaði púða á meðan heils-
an leyfði og njóta margir, bæði
frændfólk og vinir, afraksturs hans í
dag.
Gunnar frændi var hvers manns
hugljúfi, gæfunnar maður, hann naut
ástríkra foreldra, systkini hans voru
honum ljúf og góð, fjölskyldur þeirra
og afkomendur elskuðu hann og
virtu. Hann var sannur sonur
Reykjavíkur. Wilhelm Bernhöft bak-
ari var langafi hans í móðurætt og
vann Gunnar lengstan starfsaldur
sinn í miðbænum þar sem móðurfólk
hans hafði sest að við komuna til
landsins vorið 1834.
Minning Gunnars frænda míns
mun lifa eins og forfeðra hans en í
Morgunblaðið 31. desember 1988,
skrifar P.P.: „En það er einnig fagn-
aðarefni að hingað norður í myrkur
og fásinni skuli hafa leitað flokkur
manna, sem hefir kryddað tilveru
heldur hnípinnar þjóðar með suð-
rænni hlýju í skaphöfn og léttri lund
og jákvæðu lífsviðhorfi.“
Ég og fjölskylda mín þökkum
ánægjulega samfylgd og sendum Íju,
Blíu og fjölskyldunni allri innilegar
samúðarkveðjur.
Valgerður Sigurðardóttir.
Með Gunnari Má föðurbróður mín-
um er genginn maður sem setti svip á
miðbæ Reykjavíkur á sinni tíð og var
elskaður af öllum sem kynntust hon-
um. Gunni frændi var fimmti í röðinni
af átta systkinum. Á fyrsta ári veikt-
ist hann alvarlega af kíghósta og var
ekki hugað líf, en fyrir einstaka
umönnun móður sinnar náði hann
bata, en bar alla tíð síðan merki þess-
ara veikinda. Gunni starfaði áratug-
um saman sem götusópari í miðbæ
Reykjavíkur, auðþekktur með vagn-
inn sinn, svolítið hægfara og haltr-
andi, en alltaf glaður og brosandi og
dró ekki af sér við vinnuna, nema ef
hann þurfti að tala við fólk og hlæja
að einhverju skemmtilegu. Meðan
ömmu naut við fylgdi hann henni, en
eftir að hún lést bjó hann lengst af hjá
Jóhönnu systur sinni, þar til hann
flutti á elli- og hjúkrunarheimilið
Grund þar sem honum leið vel og
hann naut góðrar umönnunar. Systk-
inin og fjölskyldan öll báru Gunna á
höndum sér og hann naut þess að
vera miðpunktur þegar fjölskyldan
kom saman. Oft yfirgnæfðu hlátra-
sköllin í Gunna alla aðra þegar góð
saga flaug um stofuna, en glaðværð,
æðruleysi og einlægni voru honum í
blóð borin og öfluðu honum vina hvar
sem hann kom.
Gunni var einstaklega frændræk-
inn. Hann fylgdist vel með framgangi
fjölskyldunnar og spurði alltaf hvern-
ig þessi hefði það eða hinn. Honum
var ekki síst umhugað um fjölskyldu
systur sinnar sem býr í Bandaríkj-
unum, en myndir, blaðaúrklippur og
teikningarnar, sem héngu uppum alla
veggi í herberginu hans á Grund,
báru ekki aðeins vott um áhuga hans
sjálfs, þær voru líka vitnisburður um
elsku og virðingu fjölskyldunnar og
annarra sem í kringum hann voru.
Þegar við Nína heimsóttum Gunna
stuttu fyrir andlát hans var mjög af
honum dregið. Hann virtist þó þekkja
okkur og við kvöddumst. Benny Hill
var að grínast á skjánum, en það var
skrúfað niður í hljóðinu. Ég veit að ef
þeir Benny og Gunni hittast fyrir
handan verður mikið hlegið, ekki síst
ef Maja, pabbi, Ásta, Siggi og Ebbi
verða með.
Með þakklæti og söknuði.
Pétur Lúðvígsson.
Hinsta kveðja til Gunna frænda.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Þínar frænkur,
Lucinda Svava, Theódóra og
Ólafía Friðbjörnsdætur.
Gunnar Hjálmtýsson var ávallt
kallaður „Gunni frændi“ í fjölskyld-
unni, af skyldum jafnt sem óskyldum.
Hann var hugljúfi allra. Á barns-
aldri veiktist hann alvarlega og því
náði hann aldrei fullum andlegum
þroska og ekki varð um skólagöngu
eða starfsnám að ræða. Hann bjó í
foreldrahúsum framan af ævi meðan
foreldrarnir lifðu, en alla sína starfs-
tíð vann hann hjá Reykjavíkurborg,
fyrst hjá Rafmagnsveitunni, við
skurðgröft fyrir rafmagnslagnir, síð-
ar hjá Hreinsunardeild borgarinnar,
ók þá sinni grænu kerru um götur
miðbæjarins og sópaði götur og
gangstéttir og tæmdi ruslafötur á
staurum. Þetta starf átti vel við
Gunna. Sjálfur var hann kattþrifinn,
ávallt vel til fara, hreinn og snyrti-
legur. Það hafði hann úr foreldrahús-
um.
Í miðbænum kynntist Gunni fjölda
fólks, meðan miðbærinn var og hét.
Menn áttu þar leið í pósthús og
banka, í bókabúðir, á Hressó eða
Borgina. Margir spjölluðu þá stund-
arkorn við Gunna og oft nefndi hann á
síðari árum kunningjana úr miðbæn-
um. Nú er sá bæjarbragur horfinn,
sem svo margt annað.
Miðbærinn var í rauninni hans
heimur. Á sunnudögum gekk hann í
sparifötunum niður í bæ, spjallaði við
kunningja, virti fyrir sér mannlífið og
stundum var farið í þrjúbíó.
Gunni fékk þá náðargáfu sem
einna dýrmætust er allra, góða skap-
gerð og ómælt glaðlyndi. Ávallt var
hann glaður og hýr í bragði, ekki sízt
er þessi stóra fjölskylda kom saman.
Þá var oft gantazt og hlegið að göml-
um minningum, atburðum úr daglega
lífinu eða skringilegheitum sem upp á
komu. Gunni hló þá hjartanlegast
allra, jafnvel þótt hann áttaði sig ekki
alltaf á tilefninu. Kátína annarra hreif
hann með. Ekki þurfti nema eina
setningu til að Gunni skellti upp úr og
spryngi af hlátri.
Gunni var ókvæntur og barnlaus.
Eftir lát foreldra sinna bjó hann hjá
Jóhönnu (Blíu) systur sinni og Axel
Thorarensen manni hennar, sem
veittu honum hið sama góða atlæti og
hann fékk í foreldrahúsum. Síðari ár-
in dvaldist hann á Elli- og hjúkrunar-
heimilinu Grund og þar andaðist
hann, rúmlega níræður að aldri. Síð-
ustu árin var hann bundinn við hjóla-
stól, fæturnir bilaðir eftir sífelldar
göngur í starfi fyrr á árum. Hann
fékk afar góða umönnum á Grund og
batzt vináttuböndum við starfsfólkið
þar og starfsmenn Grundar létu hlý
orð falla um hann er hann var látinn.
Fyrir alla þessa umönnum, bæði Blíu
og Axels og barna þeirra sem og á
Grund, stendur fjölskyldan í mikilli
þakkarskuld, sem og umhyggju Ás-
dísar bróðurdóttur hans síðari árin.
Betur varð honum ekki gert.
Í mörg ár heimsótti Gunni okkur
hjónin á laugardagsmorgnum. Með-
an stutt var á milli kom hann gang-
andi en síðar í strætisvagni, ávallt
með sama vagni á sama tíma. Líf
hans var í föstum skorðum alla tíð og
ekki breytt út af um daglega hluti.
Spjallað var yfir kaffibolla og litið í
blöðin, því að Gunni gat lesið og skilið
fyrirsagnir þótt ekki læsi hann lengri
texta. Oft varð þá tilefni einhvers
spaugilegs til umræðu.
Gunni frændi lætur eftir sig marg-
ar hlýjar minningar.
María og Þór.
Gunnar Már
Hjálmtýsson