Morgunblaðið - 03.08.2010, Qupperneq 22

22 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. ÁGÚST 2010
Kær tengdamóðir
mín er látin, en hún
lést á hjúkrunarheimilinu Eir.
Minningarnar streyma fram við
andlát hennar. Ég kynntist henni
fyrir rúmlega 33 árum þegar ég
gekk með grasið í skónum á eftir
yngstu dóttir hennar, Bryndísi.
Sem betur fer fór það nú allt á
besta veg þannig að ég eignaðist
frábæra tengdamóður, en hún tók
afskaplega vel á móti mér þegar
við Bryndís byrjuðum saman.
Emma var mikil saumakona og
saumaði mjög mikið af fötum á
dætur sínar þegar þær voru yngri,
föt sem þær voru ákaflega stoltar
af ganga í og oft held ég að hún
hafi vakað heilu næturnar við að
klára að sauma á þær. Barnabörnin
fengu líka að njóta þessara hæfi-
leika hennar.
Fljótlega eftir að ég kom inn í
fjölskylduna var ráðist í að byggja
sumarbústað, en tengdaforeldrar
mínir höfðu átt land uppi á Mos-
fellsheiði. Undirstöður voru komn-
ar og tengdapabbi og Victor heit-
inn svili minn báru hitann og
þungann af byggingunni en ég
hjálpaði til og lærði þar heilmikið
um húsbyggingar, sem hefur nýst
mér æ síðan í mínu starfi.
Fyrir Emmu var þessi bústaður
Guðrún Emelía
Brynjólfsdóttir
✝ Guðrún EmelíaBrynjólfsdóttir,
kölluð Emma, fæddist
á Tjörn í Aðaldal 1.
júní 1927. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Eir 15.7. 2010.
Útför Guðrúnar
Emelíu fór fram frá
Fossvogskirkju
þriðjudaginn 27. júlí
2010.
mjög mikilvægur og
voru hún og Halli
tengdapabbi mikið
þar upp frá. Tengda-
móðir mín var nefni-
lega mikil „ræktunar-
kona“ og oft voru allir
gluggar í eldhúsinu
og stofunni á Bugð-
ulæknum fullir af ein-
hverjum græðlingum
sem hún var að rækta
upp af fræjum, sem
hún hafði safnað víða
að. Þessir græðlingar
voru síðan iðulega
settir niður uppi í sumarbústað og í
dag er kominn smá-skógur í kring-
um bústaðinn. Emma hafði unun af
að vera þarna upp frá, vera úti í
náttúrunni, labba um á milli
plantnanna og „dedúa“ eitthvað við
þær.
Annað sem var einkennandi fyrir
hana var að hún gat rætt um alla
hluti fram og til baka og oftast sat
hún í eldhúsinu og rökræddi, en lét
ekki sjónvarpið trufla sig. En þó
hún hafi rætt hlutina fram og til
baka þá gekk nú oft erfiðlega að fá
hana til að skipta um skoðun, hún
stóð fast á sínu. Þegar við Bryndís
eignuðumst síðan tvíburana okkar
þá voru tengdaforeldrar mínir
boðnir og búnir til að hjálpa okkur.
Sama gilti þegar við eignuðumst
yngsta drenginn okkar, aldrei stóð
á Emmu að passa strákana, sækja
þá eitthvað og keyra þá eitthvað ef
á þurfti að halda. Að vísu var hún
ekki með bílpróf og keyrði aldrei
sjálf, en hún leiðbeindi tengda-
pabba og fleiri afskaplega vel með
það hvernig maður ætti að keyra!
Emma hélt ágætri heilsu þangað
til undir það síðasta, en var þó síð-
ustu mánuðina á hjúkrunarheim-
ilinu Eir, þar sem duglegt og hæft
starfsfólk sá mjög vel um hana og á
það miklar þakkir fyrir fagmann-
lega framgöngu og vinalegt viðmót.
Það er heiður að hafa fengið að
kynnast slíkri sómakonu sem
tengdamóðir mín var. Megi hún
hvíla í friði.
Sigurður E. Ragnarsson.
Elsku Emma amma, nú hefur þú
fengið hvíld eftir langa og farsæla
lífsgöngu. Þegar horft er til baka
má minnast margra góðra stunda.
Heimsóknir til ykkar Halla afa á
Bugðulækinn ásamt ferðum í bú-
staðinn sem var ykkar paradís. Þar
ræktuðuð þið garðinn ykkar og þar
fékkstu þín notið sem náttúruunn-
andi. Það er ljúft að sjá skóginn
sem þú ræktaðir uppi í bústað, sá
skógur byrjaði í litlum sáðbökkum
undir rúmi og uppi í gluggum á
Bugðulæknum og er nú orðinn sá
fallegasti í sinni sveit. Það var þér
líkt að byrja smátt og sinna vel því
sem þú tókst þér fyrir hendur.
Þú varst mikil handavinnukona
og ávallt með eitthvað á prjónunum
og nutu strákarnir okkar góðs af
þvi enda alltaf í nýprjónuðum vett-
lingum og sokkum úr þinni smiðju.
Elsku amma, það er til fyrir-
myndar hversu vandvirk og vinnu-
söm þú varst alla tíð. Það var hollt
og gott að fá þína fylgd úr hlaði, við
sem aðrir söknum þín og minnumst
með virðingu. Elsku Halli afi, megi
Guð gefa þér birtu, styrk og megi
minningarnar hlýja þér á erfiðri
stund.
Þínir vinir,
Victor Björgvin,
Sigrún Hrefna,
Victor Örn og Viðar Hrafn.
Eftir því sem aldurinn færist yfir
þá verða kveðjustundir fleiri. Ein
af öðrum hverfa formæður og fyr-
irmyndir okkar í lífinu. Við getum
ekki amast við gangi lífsins, en á
kveðjustund rifjast upp ljúfar
minningar.
Emma var tengdamóðir bróður
míns og hófust því kynni okkar fyr-
ir meira en þrjátíu árum. Það var
fengur fyrir okkar litlu fjölskyldu
að kynnast eðalhjónum eins og
Emmu og Halla og þeirra ættboga.
Það kom fljótt í ljós hvílík kjarna-
kona Emma var. Athafnakona sem
þekkti ekki annað en vinnusemi,
enda þurfti hún ung árum að fara
að sjá fyrir sér. Það vakti athygli
mína hve hlutirnir léku í höndunum
á Emmu. Hún var saumakona af
guðs náð, flíkurnar sem hún saum-
aði voru sannkölluð listaverk og
ekki vantaði nýtnina. Emma hafði
einnig ótrúlega græna fingur og
hafði af eigin rammleik auðvitað
með góðri hjálp Halla síns, komið
upp skógi í sumarbústaðalandi
þeirra. Hún meira að segja sáði til
trjáplantnanna sjálf, ótrúlegt næmi
sem Emma hafði fyrir plöntunum.
Ég hef verið svo lánsöm að eiga
bróður og mágkonu einnig að mín-
um bestu vinum og því samgangur
mikill og við fjölskyldan oft með
Emmu og Halla á góðum stundum.
Emma var alltaf glæsileg í klæða-
burði og með fallegt og vel til haft
hár. Það var einnig gaman að ræða
við Emmu því hún hafði skoðanir á
því sem var að gerast í samfélag-
inu. Yngri kynslóðir hefðu betur
hlustað á og virt skoðanir hinna
eldri eins og Emmu, þá tel ég víst
að ekki væri komið eins illa fyrir ís-
lensku samfélagi. Hún hafði mjög
heilbrigðar lífsskoðanir og á mál-
efnum líðandi stundar.
Ég minnist meðal annars góðra
stunda við sláturgerð með Emmu
og Halla, en það var ekki síst fyrir
elju þeirra og áhuga að við næsta
kynslóð lögðum í að taka slátur og
þá var saumaskapurinn ekki af
verri endanum. Í upphafi voru það
þau sem studdu okkur með ráðum
og dáð, en síðan færðist aldurinn
yfir og hlutverkin breyttust. Yngra
fólkið fór að styðja þau eldri eins
og vera ber og hafa Emma og Halli
notið ríkulegrar umhyggju dætra
sinna og fjölskyldna þeirra. Emma
veiktist fyrir mörgum árum, en bar
sig þó ætíð vel og var æðrulaus, ég
heyrði hana aldrei kvarta, það var
ekki hennar siður. Það var um-
hyggjan fyrir afkomendunum sem
skipti hana mestu máli. Það er ekki
langt síðan minnið fór að bresta hjá
Emmu og hún fékk inni á hjúkr-
unarheimilinu Eir. Það var nota-
legt að sjá hve vel fór um Emmu
þar, yndislegt starfsfólk og hlýlegt
í kringum hana með myndum af
þeim sem henni voru kærastir.
Emma og móðir mín höfðu mikil
samskipti gegnum árin eins og gef-
ur að skilja, meðal annars með
sameiginleg yndisleg barnabörn.
Þær áttu margar góðar stundir
saman og báru gagnkvæma virð-
ingu hvor fyrir annarri.
Mig langar að þakka Emmu og
Halla sérstaklega fyrir alla þá vel-
vild og hlýju sem þau sýndu móður
minni. Emma og Halli hafa svo
sannarlega auðgað líf okkar og ver-
ið góðar fyrirmyndir. Megi heil-
brigðar lífsskoðanir Emmu verða
okkur leiðarljós í framtíðinni.
Við fjölskyldan vottum elsku
Halla, dætrum og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúð.
Helena A. Ragnarsdóttir.
Mikið brá mér, þegar ég heyrði
að þín síðasta stund væri að renna
upp. En sem betur fer náði ég að
komast til þín og kveðja áður en þú
fórst. Margs er að minnast eftir
áratuga vináttu sem aldrei bar
skugga á. Það var gaman að fylgj-
ast með gleði Halla, bróður míns,
þegar hann náði í þig, þessa fallegu
Húsavíkurmey. Saman erum við
búin að ganga í gegnum lífið, eign-
ast marga afkomendur, en alltaf
hefur verið mikil og góð vinátta
milli þessara fjölskyldna.
Elsku Emma, ég vil þakka allar
góðu samverustundirnar og einnig
þakka vinsemd og kærleika ykkar
allra í minn garð.
Elsku Halli, Sigrún, Guðrún,
Bryndís og fjölskyldur, mínar
dýpstu samúðarkveðjur til ykkar
allra. Guð geymi ykkur öll.
Petra G. Stefánsdóttir.
Elsku besta
tengdamamma, hjart-
að mitt brestur að
þurfa að kveðja þig
en ég veit að þú ert komin til
barnanna þinna og ert á góðum
stað. Ég minnist þín með þakklæti,
hlýju og virðingu.
Blessuð sé minning þín.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
Ása Ásthildur
Haraldsdóttir
✝ Ása ÁsthildurHaraldsdóttir
fæddist 9. janúar
1944 í Aðalstræti 16,
Reykjavík. Hún lést
30. júní 2010 á heimili
sínu, Fögrukinn 30,
Hafnarfirði.
Útför Ásu fór fram
frá Hafnarfjarðar-
kirkju 12. júlí 2010.
þér síðar fylgja’ í
friðarskaut.
(V. Briem)
Guðrún Árný
Árnadóttir.
Elsku amma mín,
mikið er erfitt að
kveðja þig.
Þegar pabbi kom til
mín inn í eldhús þar
sem við vorum heima
hjá þér amma, nýbúin
að baka vöfflur og
borða, eiga þessa síðustu stund
með þér eins og þú hefðir viljað, þó
þú værir inni í öðru herbergi, var
það sárt að heyra þegar hann hvísl-
aði að mér að þú værir farin.
Ég er svo heppin að hafa fengið
þann tíma sem ég fékk að eiga með
þér, amma mín. Öll þau sumur sem
ég fór til þín á daginn, fór út að
ramba og þegar ég varð eldri spil-
aði ég fótbolta úti í garði með
frændsystkinum mínum. Komum
svo alltaf inn í kaffi þar sem þú
varst búin að útbúa kakó og kökur.
Það var alltaf svo gaman að koma í
heimsókn til þín, amma mín, á eftir
að sakna þín svo sárt.
Ég á eftir að sakna þín í næstu
matarboðum sem þér þóttu svo
mikilvæg, sérstaklega á jólunum
þar sem gjöfin ykkar afa hitti alltaf
í mark og á páskunum þar sem ein-
staka og flotta nammipáskakarfan
frá ykkur sem innihélt ávallt tann-
bursta beið mín alltaf á stofuborð-
inu, svo eru það jú litlu hlutirnir
sem maður saknar mest.
Þú varst alltaf svo myndarleg í
höndunum, prjónaðir og saumaðir
út og þau ófáu pör af ullarsokkum
sem þú prjónaðir á mig héldu tán-
um mínum alltaf heitum. Þú varst
líka svo dugleg að baka og bakaðir
margar kökur fyrir hvert einasta
afmæli, hverja einustu fermingu og
bakaðir svo oft tvær auka eplakök-
ur fyrir mig því þú vissir að þær
væru í uppáhaldi hjá mér.
Ég er svo heppin að hafa átt þig
sem ömmu, þú varst alltaf svo
hress og kát og gerðir allt svo vel.
Það var líka alltaf svo gott að leita
til þín og núna veit ég og finn að þú
ert enn nálægt og hjálpar mér í
gegnum lífið eins og þú gerðir áður
en þú kvaddir þennan heim. Ég
elska þig amma og þú munt alltaf
lifa í minningum mínum.
Elsku amma, nú fékkstu loks frið,
eftir stutta en jafnframt erfiða bið.
Ég veit að þú horfir á okkur, niður,
ég veit að í hjartanu ríkir nú friður.
Nú tómið í myrkrinu hræðist ei
lengur,
ég veit það ert þú sem þarna
gengur.
Ég gleðst yfir ótal minningum af þér,
ég veit að þú munt ávallt vaka yfir
mér.
(Halla Þórarinsdóttir)
Elsku amma, minningarnar lifa.
Hvíl í friði.
Ásthildur Bára Jensdóttir.
Elsku amma Ása mín. Ég á svo
erfitt með að skilja að þú sért ekki
lengur hjá mér, ég finn svo vel ná-
vist þína og á svo auðvelt með að
heyra hlátur þinn þegar ég minnist
þín og tala við þig á kvöldin áður en
ég fer að sofa. Ég elska þig og þú
ert í hjarta mínu. Þú varst yndisleg
og góð amma. Orðin þín „See you
later aligator, ó, ó, ó“ fá mig alltaf
til að hlæja.
Árni Björn Jensson.
HINSTA KVEÐJA
Söngur þinn, hlýi faðmur,
góði ilmurinn af þér og fallega
brosið þitt mun alltaf fylgja
mér, elsku amma mín.
Gunnar Alex Jensson.
Nýlega var til mold-
ar borinn Þorleifur
Guðmundsson húsa-
smiður.
Mig langar með
nokkrum orðum að minnast hans og
þakka fyrir langt og farsælt sam-
starf.
Okkar kynni fóru aldrei mjög
langt út fyrir starfið, en þetta sam-
starf, sem stóð í meira en tvo áratugi
sannaði mér hvern mann hann hafði
að geyma.
Það kom einhvern veginn af sjálfu
sér að hann leiddi þau verk sem unn-
ið var að og þá kom í ljós að þar fór
afburðafagmaður
Þorleifur Kr.
Guðmundsson
✝ Þorleifur KristinnGuðmundsson
fæddist á Þverlæk 4.
ágúst 1932. Hann lést
á hjúkrunarheimilinu
Skógarbæ hinn 5. júlí
síðastliðinn.
Útför Þorleifs fór
fram 14. júlí 2010.
Það eru mikil for-
réttindi að hafa slíkan
starfsmann og geta
þegar þannig stendur
á algjörlega treyst því
að verk séu unnin á
þann besta máta sem
verða má.
Þorleifur sóttist
ekki eftir mannafor-
ráðum eða vegtyllum
en lét verkin tala svo
ekki fór á milli mála að
þar fór maður sem
mátti ekki vamm sitt
vita í neinu.
Með fráfalli Þorleifs Guðmunds-
sonar hafa húsasmiðir misst einn
allra hæfasta mann stéttarinnar.
Ég votta eiginkonu, sem staðið
hefur eins og klettur við hlið manns
síns um árabil í hans erfiðu veikind-
um, og fjölskyldunni allri mína
dýpstu samúð.
Megi minningin um góðan dreng
verða ykkur styrkur í sorginni.
Hvíl þú í friði, góði vinur.
Haraldur Sumarliðason.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins.
Smellt á reitinn Senda inn efni á
forsíðu mbl.is og viðeigandi efn-
isliður valinn.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar en
á hádegi tveimur virkum dögum
fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar