Morgunblaðið - 03.08.2010, Blaðsíða 23

Minningar 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. ÁGÚST 2010


  


 



 
    
       
Það var fyrir um
ári að kynni mín af
þeim Jakobi og Guð-
björgu hófust er þau
keyptu efri hæðina í
húsinu. Það var gam-
an að fá þau í húsið full af já-
kvæðni og viljug til athafna í sam-
eiginlegum verkefnum
húsfélagsins.
Jakob var jafnan brosandi,
hress, jákvæður og þægilegur í
umgengni.
Það leyndi sér ekki að Jakob
hafði ánægju af útiveru og hreyf-
ingu því hann var duglegur að
hjóla, skokka og synda. Við áttum
líka sameiginlegan uppháhalds-
stað, þ.e. sundlaugarnar í Kópa-
vogi.
Þegar Tinna komst í kynni við
þau Jakob og Guðbjörgu leið ekki
á löngu þar til hún kaus fremur að
fara inn um dyrnar hjá þeim en
mér. Þau urðu góðir félagar og
hefur Tinna notið góðs af velvilja
þeirra Jakobs og Guðbjargar og
átt margar gæðastundir með þeim
og barnabörnunum.
Ég sendi Guðbjörgu og öllum
aðstandendum mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Við þökkum samfylgdina,
Þóra Halldórsdóttir og Tinna.
Við kveðjum í dag kennarann
okkar, Jakob Smára, með mikilli
eftirsjá. Sálfræðideild Háskóla Ís-
Jakob Smári
✝ Jakob Smárifæddist 11. janúar
árið 1950. Hann lést
19. júlí 2010.
Útför Jakobs fór
fram frá Neskirkju í
Reykjavík 28. júlí
2010.
lands verður ekki
söm eftir fráfall Jak-
obs. Fyrir utan að
vera frábær fræði-
maður, var hann hlýr
og hjálpsamur kenn-
ari sem alltaf var
boðinn og búinn að
aðstoða nemendur
langt umfram það
sem skyldan bauð.
Án efa eiga eftir að
koma stundir þar
sem við eigum eftir
að óska þess að geta
leitað til Jakobs eftir
hagnýtum ráðum eða til að dýpka
skilning okkar á fræðunum. Við
erum innilega þakklátar fyrir að
hafa átt þess kost að njóta leið-
sagnar Jakobs og munum ávallt
minnast hans með mikilli hlýju.
Fjölskyldu Jakobs vottum við
okkar dýpstu samúð.
Anna Sigríður Jökulsdóttir
Berglind Hermannsdóttir
Brynhildur Jónsdóttir
Ragna Margrét Norðdahl.
Kveðja frá Háskóla Íslands
Jakob Smári, sálfræðingur og
prófessor við sálfræðideild Heil-
brigðisvísindasviðs Háskóla Ís-
lands, var heilsteyptur og góður
maður, afburða kennari og vís-
indamaður. Við fráfall hans er
stórt skarð höggvið í raðir kenn-
ara skólans. Jakob er syrgður
jafnt af samstarfsfólki og stúd-
entum.
Jakob kom til starfa við Há-
skóla Íslands 1994, en hafði þar
áður starfað sem sálfræðingur á
geðdeild Landspítalans. Jakob
stundaði sálfræðinám í Frakk-
landi og Svíþjóð og lauk dokt-
orsprófi frá Stokkhólmsháskóla
1985. Sérgrein hans innan klín-
ískrar sálfræði fjallar um áráttu-
hegðun og þráhyggju. Jakob vann
öll sín störf af stakri hógværð og
vandvirkni. Hann náði miklum ár-
angri í starfi sem hægt er að
mæla með margvíslegum hætti.
Hann var mikils metinn vísinda-
maður hér heima og á alþjóðavett-
vangi. Þetta staðfestir fjöldi vís-
indagreina sem Jakob hefur birt í
alþjóðlegum tímaritum sem gera
miklar kröfur til höfunda. Styrkur
hans sem vísindamanns sést einn-
ig í fjölda tilvitnana annarra
fræðimanna í rannsóknir hans og í
fjölda virtra samstarfsmanna í
rannsóknarverkefnum. Jakob var
eftirsóttur til setu í ritnefndum
erlendra vísindatímarita og sem
rýnandi á rannsóknir annarra vís-
indamanna. Árangur af starfi Jak-
obs er ekki síður hægt að mæla í
framlagi hans til kennslu ís-
lenskra sálfræðinga og þeirri virð-
ingu og þakklæti sem honum hef-
ur hlotnast fyrir störf sín.
Jakob var einstaklega vinsæll
kennari og eftirsóttur leiðbeinandi
í meistara- og doktorsverkefnum.
Hann hvatti nemendur til dáða og
reyndist þeim áfram hollráður eft-
ir útskrift. Jakob hafði jafnframt
einstakt lag á að hvetja nemendur
í grunnnámi til þátttöku í rann-
sóknarverkefnum og gaf þeim
þannig færi á að leggja af mörk-
um í leit nýrrar þekkingar. Það
dýpkaði vitaskuld skilning þeirra
á hinu hefðbundna kennsluefni.
Jakob leit á nemendur sem jafn-
ingja og þótti einlæglega vænt um
þá. Hann annaðist sjúklinga af
mikilli nærgætni og fagmennsku
meðan hann starfaði á Landspít-
ala og var dáður af sjúklingum og
samstarfsfólki. Þá var hann í
virku sambandi við starfandi sál-
fræðinga og lagði mikla áherslu á
að efla tengsl Háskóla Íslands við
stéttina. Árangur af starfi Jakobs
er þannig fjölþættur. Hann lagði
af mörkum til íslensks samfélags
og alþjóðlegs vísindasamfélags og
margir einstaklingar hafa með
beinum hætti notið góðs af starfi
hans. Jakob Smári var kennari,
fræðari og vísindamaður eins og
þeir gerast bestir. Missirinn er
því mikill.
Fyrir hönd Háskóla Íslands
þakka ég Jakobi fyrir afar farsæl
störf í þágu skólans og mikilsvert
framlag til kennslu og rannsókna
á sviði klínískrar sálfræði. Ég
þakka honum fyrir þá alúð og
ræktarsemi sem hann sýndi starfi
sínu, sem varð til þess að mennta
góða sálfræðinga, leggja af mörk-
um í hörðum heimi vísinda og
gera með starfi sínu Háskóla Ís-
lands að betri stofnun.
Ég votta Guðbjörgu eiginkonu
Jakobs, börnum, fóstursyni og að-
standendum öllum innilega sam-
úð.
Kristín Ingólfsdóttir.
Ég vil með nokkrum orðum
kveðja frábæran kennara, leið-
beinanda og ekki síst góðan mann.
Það er aðeins rúmt ár síðan sam-
skipti okkar Jakobs voru hvað
mest er hann var leiðbeinandi
minn við skrif BS-ritgerðar. Alltaf
hafðir þú tíma fyrir mig og leið-
beindir mér á þinn rólega og yf-
irvegaða hátt. Af þínum fundum
fór ég glaðari og með sjálfstraust-
ið á hraðri uppleið.
Hafðu kæra þökk fyrir öll okkar
góðu samskipti. Ég votta aðstand-
endum mína dýpstu samúð.
Guðlaug Marion Mitchison,
nemandi við HÍ.
Þegar ég hóf störf á Kleppi
haustið 1987 eftir margra ára
fjarveru í Þýskalandi hitti ég þar
fyrir kollega mína Jakob og Hörð.
Með okkur tókst einlæg og traust
vinátta sem hélst alla tíð. Við
kynntumst svo Guggu og áttum
margar góðar stundir saman.
Samskipti okkar Jakobs hófust á
því að skipta um skrifstofur, hann
vildi fá þá sem mér var úthlutað,
afsíðis innst á ganginum. Þar
hafði hann meira næði til að sinna
sínum hugðarefnum, ekki bara
sjúklingunum heldur einnig vís-
indunum. Skildir eftir lítinn brag
á þýsku á skrifborðinu mínu,
botnaðir hann: hoffe du wirst im-
mer, zufrieden in diesem Zimmer!
Dæmigert fyrir Jakob, lék á als
oddi á mörgum tungumálum og
húmorinn aldrei langt undan. Allt-
af að lesa, pæla, rannsaka, reikna.
Skaust stundum heim á Skódan-
um þínum í hádeginu til að reikna
eitthvað, betri tæki heima fyrir en
á Kleppi, þetta var á tímum Mack-
intosh SE á stofnuninni.
Síðar stofnuðum við saman Sál-
fræðistofuna en þar entist þú ekki
lengi. Vísindin áttu hug þinn allan
og þú varðst prófessor. Eftir það
dró úr samskiptum okkar en við
hittumst þó alltaf af og til. Þú
sagðir fréttir af börnum og barna-
börnum þínum sem þér var svo
annt um. Fylgdist líka með mínu
fólki.
Þegar ég fór að finna samúðar-
kort til að færa fjölskyldu þinni sá
ég annars konar kort með mynd
af fallegu fiðrildi. Hugsaði með
mér, svona langar mig til að
hugsa um Jakob, floginn af stað
um óravíddir himinsins á leið í
aðra vegferð sem við vitum lítið
um, líkt og barn í móðurkviði sem
veit ekki hvað bíður þess. Nú ert
þú, Jakob minn, laus úr púpunni
sem var farin að þrengja svo að
þér undir það síðasta.
Á einum stað stendur: „Ég hef
gert dauðann að sendiboða gleð-
innar til þín. Hvers vegna syrgir
þú?“ Ég veit samt að margir
syrgja. Missir íslensks sálfræði-
samfélags er mikill en mestur er
þó missir fjölskyldu hans. Ég
votta Guggu og fjölskyldunni allri
mína dýpstu samúð.
Margrét Bárðardóttir.
Þeir deyja ungir
sem guðirnir elska
stendur einhvers
staðar. En það voru ekki bara guð-
irnir sem elskuðu Tomma – heldur
við öll hin sem eftir sitjum og
syrgjum þennan sómapilt.
Ég kynntist Tomma ungum, árið
1979 á Vindheimamelum. Þá var
Tommi smápatti en orðinn einn sá
albesti í kappreiðum. Það þurfti
engan speking til þess að sjá að
þarna var fágætt efni á ferð. Á
Landsmótinu 1982 var hann á ferð
með Keldudalshrossin þá aðeins 16
ára og gleymist engum sem sá.
Síðan lá leið okkar saman á Evr-
ópumótinu í Roderath þar sem
hann kom, sá og sigraði. Þaðan
átti hann að fara á Wiesenhof til
Bruno Podlech í tamningar. Hann
var ekki alveg á því að fara einn
svo við ákváðum að fara báðir. Við
áttum yndislega mánuði saman á
Wiesenhof, bæði við vinnu og leik
og tókst með okkur mikil vinátta
sem aldrei bar skugga á. Seinna
kom Tommi svo að vinna hjá mér á
Hrafnsholti. Ég lærði mikið af
Tomma. Hann var orkugjafi mikill
og leið manni alltaf vel í návist
hans.
Tommi var Michael Jackson ís-
lenskrar hestamennsku, var bók-
staflega í annarri deild, eldklár og
næmur. Með tímanum varð hann
einn virtasti fagmaðurinn, besti
dómarinn og um leið sá skemmti-
legasti. Tommi var dáður af öllum,
jafnvinsælum manni hef ég aldrei
Tómas Ragnarsson
✝ Tómas Ragn-arsson fæddist
6. september 1965 í
Hafnarfirði. Hann
andaðist 16. júlí
2010 á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi.
Tómas var jarð-
sunginn frá Hall-
grímskirkju 22. júlí
2010.
kynnst. Frábær
sögumaður sem hafði
einstakt lag á að
gæða allt lífi í kring-
um sig. Ég gæti
skrifað heila bók um
kynni okkar Tomma
en það bíður betri
tíma.
Ég kveð þig,
Tommi minn, með
miklum söknuði, ég
er hryggur og líka
sár yfir örlögunum
sem svo oft eru
ósanngjörn og ill-
skiljanleg. Þú ert og verður í mín-
um huga einn sá besti maður sem
ég hef kynnst. Hvað bíður þín fyr-
ir handan vitum við ekki en ég
gæti trúað því að þið Jói Vakri
ættuð eftir að taka í skeiðgírinn
saman.
Elsku Ragnar og fjölskylda, ég
er hjá ykkur á þessari stundu. Guð
blessi ykkur.
Herbert Óskar Ólason – Kóki.
Kæri Tommi, okkur vini þína
langar til að skrifa þér nokkrar
línur. Betri og traustari vin en þig
er vart hægt að hugsa sér. Ávallt
tilbúinn til þess að miðla af þekk-
ingu þinni, aðstoða og hjálpa, sama
hvaða tími sólarhringsins það var,
alltaf varstu til staðar. Hafðu inni-
lega þökk fyrir.
Fáum mönnum höfum við fé-
lagarnir kynnst áhugasamari og
vinnusamari í öllu því sem þú tókst
þér fyrir hendur. Dýravinur,
mannvinur, afreksmaður í hesta-
íþróttum, farsæll og sanngjarn
dómari sem naust trausts allra og
síðast en ekki síst vinsæll kennari,
þjálfari og uppalandi fjölda barna,
unglinga auk allra þeirra fullorðnu
knapa sem leituðu til þín um að-
stoð og tilsögn.
Margar góðar samverustundir
áttum við félagarnir saman í faðmi
fjölskyldna okkar og vina, fjöl-
mennar áramótaveislur með flug-
eldasýningum af stærri gerðinni,
samverustundir í Latabæ þar sem
þú varst hrókur alls fagnaðar. Þær
eru óteljandi hestaferðirnar sem
við höfum farið saman, bæði stutt-
ar í nágrenni Reykjavíkur og að-
eins lengri ferðir sem oft gátu snú-
ist upp í nokkurra daga
óvissuferðir sem gátu jafnvel end-
að í Rangárþingi eystra, á Brekk-
um eða í Grenstanga.
Okkur vini þína langar til að
þakka þér fyrir allar samveru-
stundirnar í gegnum árin sem eru
margar og góðar. Á heimilum okk-
ar, í Latabæ, á Brekkum, í Gren-
stanga og víðar þar sem við hlust-
uðum hvor á annan segja sögur.
Minnumst við þess hve gaman var
að hlusta á þig segja frá hestum
og hestamönnum, enda frásagna-
stíllinn ávallt skemmtileg blanda
af húmor og fróðleik.
Nú skiljast leiðir í bili, kæri vin-
ur, við félagarnir erum þess full-
vissir að við hittumst á ný og
kæmi það okkur ekki á óvart ef
hestar og hestamenn væru þá
skammt undan. Þakka þér fyrir
sanna, góða og trausta vináttu.
Fyrir okkur hefur það bæði verið
þroskandi reynsla og yndisleg til-
finning að hafa þig að vini, félaga
og samferðamanni. Minningin um
góðan vin mun lifa um ókomna tíð.
Saknaðarkveðjur,
Vilhjálmur Skúlason og
Ingjaldur Valdimarsson.
Fallinn er frá félagi okkar Tóm-
as Ragnarsson langt fyrir aldur
fram. Tómas hefur verið félagi í
Hestamannafélaginu Fáki frá unga
aldri og unnið marga sigra á stór-
mótum fyrir hönd félagsins og eins
á völlunum í Víðidalnum, nú síðast
þegar hann sigraði svo eftirminni-
lega á Hruna frá Breiðumörk, í
Firmakeppninni sem haldinn var á
sumardaginn fyrsta nú í apríl.
Tómas starfaði fyrir félagið um
áraraðir, sat í nefndum og stjórn
félagsins og var frumkvöðull í ung-
lingastarfinu þegar hann, ásamt
öðrum, stofnaði TR-klúbbinn sem
ætlaður var börnum og unglingum
og er sá tími ógleymanlegur þeim
sem voru þátttakendur í því æv-
intýri. Alltaf var hægt að leita til
hans þegar unga fólkið í félaginu
þurfti á leiðsögn að halda fyrir
Landsmót og önnur stórmót, þar
var hann óspar á krafta sína. Hann
leit á alla menn jafnt og naut virð-
ingar í hestaheiminum bæði innan-
lands sem utan.
Tómas ásamt Þóru fyrri konu
sinni stofnaði Reiðskólann Faxaból
og gæddi með því félagssvæðið lífi
á þeim tíma þegar flestir hestar
voru í haga. Við sjáum nú á eftir
kærum vini og félaga sem aldrei
missti lífsgleðina og húmorinn
þrátt fyrir áföll í lífsins ólgusjó.
Tómas háði baráttu við illvígan
sjúkdóm og varð að lúta í lægra
haldi fyrir honum hinn 16. júlí sl.
Við vottum eiginkonu, börnum,
foreldrum, systkinum og öðrum
sem syrgja Tómas Ragnarsson
okkar dýpstu samúð og biðjum
Guð að gefa þeim styrk á erfiðum
tímum. Tómasi eru hér þökkuð
störf í þágu félagsins í gegnum ár-
in. Far þú í friði, kæri vinur – með
þökk fyrir allt og allt.
Í morgunljómann er lagt af stað.
Allt logar af dýrð, svo vítt sem er
séð.
Sléttan, hún opnast sem óskrifað
blað,
þar akur ei blettar, þar skyggir ei
tréð.
– Menn og hestar á hásumardegi
í hóp á þráðbeinum, skínandi vegi
með nesti við bogann og bikar með.
Betra á dauðlegi heimurinn eigi.
Ef inni er þröngt, tak hnakk þinn og
hest
og hleyptu á burt undir loftsins
þök.
Hýstu aldrei þinn harm. Það er
best.
Að heiman, út, ef þú berst í vök.
Það finnst ekki mein, sem ei
breytist og bætist,
ei böl sem ei þaggast, ei lund sem
ei kætist
við fjörgammsins stoltu og sterku
tök.
Lát hann stökkva, svo draumar þíns
hjarta rætist.
(Einar Benediktsson.)
F.h. Stjórnar Hestamanna-
félagsins Fáks.
Helga B. Helgadóttir og
Ýlfa Proppé Einarsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Í dag kveðjum við gleðigjaf-
ann, knapann, sögumanninn,
töffarann en fyrst og fremst
vininn og ljúflinginn Tomma.
Við þökkum fyrir að hafa
fengið að kynnast Tomma,
þökkum fyrir góðar stundir úr
Árbænum.
Aðstandendum öllum vottum
við okkar dýpstu samúð.
Gamla klíkan,
Elín, Íris Rut, Nanna,
Rósa, Ragna, Íris Ingunn
og Ragna Björg.