Morgunblaðið - 07.08.2010, Síða 28

28 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. ÁGÚST 2010
Atvikin höguðu því
svo að fyrir réttum
fimm árum endurnýj-
uðust kynni mín af
frændfólki mínu í Svartárkoti. Fram
að því hafði Tryggvi í Svartárkoti
verið einn af þessum skemmtilegu
frændum úr Bárðardal sem maður
sá alltof sjaldan. Í huga mínum hafði
alltaf leikið nokkur dýrðarljómi um
þennan afskekkta stað við mörk
mannabyggðar og hrjóstrugra
óbyggða og mér fannst gaman að
vera ættaður þaðan. Ég dáðist líka
að því að þau skyldu halda tryggð
við staðinn á tímum þegar afskekkt-
ar byggðir leggjast í eyði.
Það hefur verið ánægjulegt að
vinna að samstarfi fræðimanna úr
Reykjavík og Svartárkotsfólks, við
að byggja upp nýstárlega starfsemi
þar sem reynt er að sá fræjum og
nema ný lönd í heimi fræða og ferða-
mennsku. Tryggvi og Elín gáfu með
störfum sínum fordæmi og sönnuðu
gildi þess að halda svo afskekktum
stað í byggð. Búskapur þar er nán-
ari náttúruöflunum en víðast ann-
arsstaðar og þau héldu sig við lands-
ins gæði með landgræðslu og veiði í
vatninu eftir að þau létu af hefð-
bundnum búskap.
Átthagatryggð þeirra hefur geng-
ið í arf og brautryðjendastarf yngri
kynslóðarinnar er í beinu framhaldi
af landgræðslu hinna eldri. Ólíkt
stórgróðatrúarbrögðum undanfar-
inna áratuga þarf að vinna slík störf
af alúð og þolinmæði og afrakstur-
inn birtist hægt og sígandi og skilar
sér til næstu kynslóða. Þannig er
Tryggvi Harðarson
✝ Tryggvi Harð-arson fæddist í
Víðikeri í Bárðardal
27. maí 1939. Hann
lést 19. júlí 2010 á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri.
Útför Tryggva fór
fram í Lund-
arbrekkukirkju 30.
júlí 2010.
það með góðra manna
störf og um það orti
Stephan G. í frægu
kvæði:
Og sjálfur bóndinn
veit það vel,
sem vildi græða kal-
inn mel,
en hnígur svo að séð
ei fær,
að sveitin af hans
starfi grær.
Enginn þeirra ís-
lensku og erlendu
fræðimanna sem ég
þekki hefur verið ósnortinn af heim-
sókn í Svartárkot. Nú þarf heims-
byggðin að hugsa um lífshætti sína
og sambúð við náttúruna. Þess
vegna eru staðir eins og Svartárkot
svo mikilvægir vegna þess hve ólíkir
þeir eru lífi stórborganna. „Þetta er
svo góður staður til að hugsa um
heiminn,“ sagði kanadískur prófess-
or.
Tryggvi varð að hníga fyrir illvíg-
um sjúkdómi langt fyrir aldur fram
en störf hans og minning lifa. Ég sé
hann alltaf fyrir mér í köflóttri bóm-
ullarskyrtu á gúmmískóm, hlýlegan
og hnyttinn í tali, í essinu sínu þegar
talið berst að óbyggðaferðum og
veiðiskap. „Það er lítið í fljótinu,
þetta er ekki nema kattarmiga“
sagði hann þegar hann lagði af stað
til að sýna leiðina yfir Hrafnabjarg-
arvað. Þrjátíu útlendingar horfðu
óttaslegnir á eftir honum þræða
vaðið og þokast örugglega yfir á
austurbakkann en gátu svo spenntir
en óttalausir treyst sínum bílstjór-
um til að skila sér yfir vaðið í kjölfar
Tryggva.
Ég er þakklátur fyrir kynnin af
Tryggva í Svartárkoti. Megi þessi
leiðsögn hans lifa í störfum okkar.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar og
félaga minna í ReykjavíkurAka-
demíunni sendi ég Elínu og stórfjöl-
skyldunni í Svartárkoti okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Viðar Hreinsson.
Berðu mig þrá sem að hug minn
heillar
heim þar sem nam ég fyrsta
vorsins óm
þar vil ég una uns lífsins birtu bregður
bros þeirra man er mér gáfu fegurst
blóm.
Héðan sem hug minn enginn, enginn
skilur
ætla ég burtu að fylgja barnsins þrá,
sem hreif mig heiman frá yndi og
æskustöðvum
en aldrei mér gaf það sem hjartað þráði
að sjá.
(Dægurlag ársins 1940.)
Móðir svæfir ungan son sinn með
söng. Röddin er mjúk og hljómfalleg.
Drengurinn er fljótur að róast við
sönginn. Hann er hálfnaður með ann-
að árið og farinn að skríða og ganga
með, en ekki fljótur að sleppa sér al-
veg. Amman hefir áhyggjur af því
hvað hann er seinn. Svo finnst henni
hann daufur til augnanna. „Ætli hann
verði eins og Helgi Blundur?“ segir
hún í hálfum hljóðum. Helgi Blundur
var þjóðsagnapersóna í lifanda lífi.
Hann fór víst mjög hægt að öllu. En
svo kom hann mönnum á óvart þegar
átaka var þörf. Hann var heljar-
menni.
Tryggvi Harðarson varð ekki eins
og Helgi Blundur. Nema hvað hann
gat sífellt komið á óvart. Hann gat
verið mjög rólegur, en hann var líka
heljarmenni. Oftar en einu sinni áttu
gangnamenn honum líf að launa. Eins
og Vaðbrekkubræðrum í Hrafnkels-
dal lærðist honum að lesa í landið.
Þekkja hvern stein, hvern skorning,
vita alltaf hvar hann var staddur,
hvernig sem viðraði.
Kannski var hann ekki dæmigerður
bóndi, en einstaklega natinn og ná-
kvæmur með það sem hann tók sér
fyrir hendur. Svo lék hann á harm-
óniku sér og öðrum til yndis. En gít-
arsóló hans með laginu „Wheels“
stendur upp úr í minningunni.
Ástvinum öllum sendum við Geiri
einlægar samúðarkveðjur og þökkum
samfylgdina.
Hjördís Kristjánsdóttir.
Mig langar í fáum
orðum að kveðja ást-
kæran bróður sem
varð að lúta í lægra
haldi eftir harða bar-
áttu við erfið veikindi.
Eftir standa fjölmarg-
ar minningar um góðan dreng og
frábæran félaga. Er það smáhugg-
un í miklum harmi fjölskyldunnar
sem Ingólfur hélt alla tíð vel utan
um og var honum afskaplega mikils
virði.
Mín minning um Ingólf bróður er
öll á góðum nótum ef frá eru talin
þau skipti er ég, sem eldri bróðir,
var látinn gæta hans. Því það var
erfitt fyrir hann, eins rólegur og yf-
irvegaður og hann var, að fylgja
mér, ærslabelgnum, eftir í mínum
leik. Þá þraut oft þolinmæði mína.
Aldrei varð ég þó var við að Ing-
ólfur erfði þetta við mig og höfum
við alla tíð verið miklir vinir, að ég
tali nú ekki um hve góðir veiði-
félagar við höfum verið. Áhuginn
fyrir stangveiðinni er kominn frá
föður okkar, sem lést fyrir þremur
mánuðum en hann var forfallinn
veiðimaður og tók okkur með í
margan túrinn. Er ég ekki í vafa
um að hann tekur á móti Ingólfi
með veiðileyfi í vasa og stöng í
hendi. Vona ég að þeir hugsi til mín
þegar ég fæ kallið.
Ingólfur var ekki bara trúr og
tryggur sinni fjölskyldu. Hann hélt
alltaf mikilli tryggð við skólafélaga
sína, frá fyrri tíð, gamla vinnu-
Ingólfur Hjartarson
✝ Ingólfur Hjart-arson fæddist 7.
september 1942 á
Eyri við Ingólfsfjörð.
Hann lést hinn 29. júlí
2010.
Útför Ingólfs fór
fram 6. ágúst 2010.
félaga, veiðifélaga og
leikfélaga úr æsku.
Ingólfur var bara
þannig. Alltaf sama
tryggðin, gott til hans
að leita og alltaf tilbú-
inn að sinna manni.
Fyrir þetta þakka ég.
Núna síðustu árin
naut hann barna-
barnanna í ríkum
mæli og var ákveðinn
í því að njóta samveru
þeirra sem mest
næstu árin. En svona
er víst lífið og enginn
veit hvenær kallið kemur. En minn-
ingin lifir og það er gott að geta
leitað smáhuggunar í henni.
Við Ninna vottum þér, Lára mín,
og fjölskyldunni allri, okkar innileg-
ustu samúð á erfiðri stundu.
Hafliði (Haddi).
Nýlega var borinn til grafar vinur
okkar Ingólfur Hjartarson. Hann
var ekki bara vinur heldur yfirmað-
ur á ákveðnum tíma ævi okkar. Við
vorum starfsmenn hans á lögfræði-
stofunni. Aldrei urðum við þó varar
við „húsbændur og hjú heilkennið“ í
fari hans, heldur mætti hann okkur
alltaf á jafnréttisgrunni. Hann var
svo innilega laus við hroka og kom
fram við alla sem við hann áttu er-
indi af virðingu og látleysi. Hann
var líka laus við hleypidóma og
hann hafði mjög góða nærveru.
Margar góðar minningar eigum
við frá samskiptum við Ingólf hvort
sem það var í vinnu eða utan henn-
ar í gleði og gleðskap. Í vinnu var
hann hinn mikli mentor sem leið-
beindi og kenndi og notaði til þess
jákvæða skilyrðingu. Að eiga von á
hrósi frá Ingólfi hvatti mann virki-
lega til dáða. Hann var mjög kröft-
ugur og afkastamikill í starfi og
alltaf á miklum hraða. Eitt sinn
hafði það þær afleiðingar að ein að-
alsamstarfskona hans Lillý, slasað-
ist. Þau voru bæði alltaf á sama
hraðanum á skrifstofunni og í eitt
sinn er hún geystist inn í skrifstof-
una til hans, kom hann á sama
hraðanum út. Það skipti engum tog-
um að Lillý tábrotnaði. Það reynd-
ist ekki slæmt og var oft brosað að
þessari uppákomu. Hann tók þátt í
mörgum saklausum hrekkjum okk-
ar starfsfólks hvert við annað og er
sterkt í minningunni þegar við sett-
um á svið rannsókn á athyglisgáfu
þeirra yfirmannanna. Þeir voru
tveir karlmennirnir á skrifstofunni
og herskari af konum. Við töluðum
oft um að það væri alveg greinilegt
að þeir horfðu aldrei á okkur nema
sem starfsmenn. Til þess að sanna
það settum við upp rannsóknina.
Einn starfsmaðurinn sat með neon-
græna hárkollu megnið af deginum
án þess að henni væri gefinn sér-
stakur gaumur af hálfu yfirmann-
anna. Þarna fengum við sönnun á
því sem við höfðum haldið fram.
Þessu hafði Ingólfur virkilegan
húmor fyrir.
Margar góðar starfsmannaferðir
voru farnar á starfstíma okkar.
Þessar ferðir eru perlur í hafsjó
minninganna. Ingólfur og Lára
kona hans voru einstök heim að
sækja og er heimsókn á Mýrarnar í
bústaðinn þeirra ein af þessum
perlum.
Ákveðinn kvennahópur sem vann
hjá Ingólfi hittist reglulega og fyrir
tæpum tveimur árum kom Ingólfur
í jólahittinginn okkar. Sú samveru-
stund var einstaklega gefandi og er
gimsteinn sem við munum varðveita
og fægja reglulega. Við færum fjöl-
skyldu Ingólfs innilegar samúðar-
kveðjur,
Margrét Gunnars, Svala,
Lára, Kolbrún, Inga Þóra,
Sigurbjörg, Margrét Vala,
Anna Sigríður, Brynhildur.
✝
Við þökkum innilega fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför bróður okkar og mágs,
ÁGÚSTS SIGURBJÖRNS SIGURÐSSONAR,
Kjarrhólma 28,
Kópavogi.
Systkini og fjölskyldur.
✝
Þökkum auðsýnda samúð við andlát föður míns og
stjúpföður,
BJARNA JÓNSSONAR
fyrrv. leigubifreiðarstjóra,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks dvalarheimilisins
Kjarnalundar.
Rósa Bjarnadóttir,
Guðrún Siguróladóttir og fjölskylda.
✝
Elskulegur bróðir okkar,
PÉTUR BJÖRGVINSSON,
Hjúkrunarheimilinu Fellsenda,
Dalasýslu,
sem lést þriðjudaginn 27. júlí, verður jarðsunginn
frá Neskirkju þriðjudaginn 10. ágúst kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda.
Anna Dís, Svala, Selma og Margrét Björgvinsdætur.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð vegna
andláts og jarðarfarar,
JÓHANNESAR EMILSSONAR,
Lundargötu 15,
Akureyri.
Börn og barnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, fósturmóðir, tengdamóðir,
amma, langamma og langalangamma,
RÓSFRÍÐUR EIÐSDÓTTIR,
Helgamagrastræti 27,
Akureyri,
sem lést á dvalarheimilinu Kjarnalundi, föstudaginn
30. júlí, verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju
miðvikudaginn 11. ágúst kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélagið.
Helgi Ásgrímsson,
Kristrún Þórhallsdóttir, Þorvaldur Hallsson,
Valgeir Sverrisson,
ömmubörn, langömmubörn
og langalangömmubörn.
✝
Innilegar þakkir til þeirra sem sýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför systur okkar,
mágkonu og frænku,
MAGNÚSÍNU KRISTÍNAR JÓNSDÓTTUR,
frá Efri Engidal,
Ísafirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki þjónustu-
deildar Hlífar og öldrunardeildar Heilbrigðis-
stofnunar Ísafjarðar fyrir alúð og góða umönnun.
Jón Jóhann Jónsson, Ásta Dóra Egilsdóttir,
Halldór Jónsson, Guðný Indriðadóttir,
Magdalena Jónsdóttir, Ögmundur Einarsson
og fjölskyldur.