Morgunblaðið - 13.08.2010, Qupperneq 24

24 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. ÁGÚST 2010
Fallega amma mín,
ég er svo rík að hafa
átt þig að. Amma Mar-
grét var sko engin
venjuleg kona og án efa ein af mynd-
arlegri kjarnakonum sem Ísland hef-
ur alið. Amma var eiginlega Wonder-
woman eins og ég ætlaði að verða
þegar ég yrði stór. Hún smitaði alla
með bjartsýni, gleði og góðmennsku
sinni. Það voru sko forréttindi að fá
að alast upp hjá henni. Ung á árum
sínum kynntist hún fjallmyndarleg-
um manni, honum afa Erlendi, og
upplifði þau sannkallað ævintýri. Afi
var ungur þegar hann tók við for-
stjórastól Sambandsins. Amma var
ekki síður forstjórinn, hún stjórnaði
bak við tjöldin. Þrátt fyrir lífið sem
þau gátu veitt sér var amma alltaf
jafn nægjusöm, keypti ekki að
óþörfu heldur nýtti hluti til hins ýtr-
asta. Hún hugsaði mjög vel um alla
hluti, að allt virtist sem nýtt. Það var
ekki að ástæðulausu að við barna-
börnin vorum þvegin í bak og fyrir
áður en við máttum fara fram úr eld-
húsinu. Amma kenndi okkur börn-
unum allt um hreinlæti, þar voru kló-
settferðirnar eða heimsóknir á
elliheimilin ekki undanskilin. Ég bjó
í Englandi fyrstu árin mín, eftir
heimkomu fluttum við í hverfið hjá
ömmu og afa, og var ég því mikið hjá
þeim upp frá því. Fór alltaf til þeirra
eftir skóla til að borða og læra. Það
var sko ekkert slor, ef það var ekki
þríréttað þá var það fjórréttað. Oftar
en ekki hringdi amma í mig kvöldið
áður og bað mig að koma bakdyra-
Margrét Helgadóttir
✝ Margrét Helga-dóttir fæddist í
Seglbúðum í Land-
broti 13. ágúst 1922.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu Grund
2. ágúst sl.
Margrét var jarð-
sungin frá Dómkirkj-
unni mánudaginn 9.
ágúst 2010.
megin því hún var með
200 manns í hádegis-
mat. Amma var svo
mikil ofurkona að hún
átti ekki í vandræðum
með að elda fyrir 200
manns. Hún fékk tvær
vinkonur til að bera
fram en annað gerði
hún sjálf.
Meðan ég lærði sat
amma og stoppaði í
sokka eða fægði silfrið.
Eftir lærdóminn fór ég
oft í skrifstofuleik á
skrifstofunni hans afa.
Ég gat líka týnt mér tímum saman í
að skoða fallegu kjólana hennar sem
keyptir voru víðs vegar um heiminn.
Og allt skartið mátaði ég og raðaði
ofan í skartgripaskúffuna. Eða skó-
skápurinn, ég fékk stjörnur í augun.
Ég gat mátað skóna hennar enda-
laust og „it nearly fit’s“ eins og ég
sagði nýflutt heim. Skemmtilegast
var þegar hún kom að sækja mig í
skólann með Haraldi bílstjóra á flotta
svarta Oldsmo-bílnum. Þá var mín
sko lukkuleg umkringd skólafélögum
sem héldu að sjálfur forsetabílinn
væri kominn.
Á sumrin var farið með afa og
ömmu á Seglbúðir þar sem sumarbú-
staðurinn þeirra, Hraunbúðir, var og
hefur að geyma mínar bestu minn-
ingar. Það var sko engin venjulegur
sumarbústaður, sannkallað ævintýri.
Þegar farið var í veiði var amma allt-
af tilbúin með nesti og góðan morg-
unmat fyrir alla. Við heimkomu var
amma búin að kveikja á sánunni fyrir
okkur, á meðan hafði hún til dýrindis
kvöldverð fyrir alla fjölskylduna.
Laugardagskvöld í Hraunbúðum
þótti alltaf tilefni til þess að gera sig
fínan, oftar en ekki drógu afi og
amma upp kúrekafötin sín sem afi
hafði keypt í Ameríku, svo sæt og fín.
Amma og afi elskuðu hvort annað svo
fallega og tek ég það mér til fyr-
irmyndar. Elsku amma, ég á eftir að
sakna þín mikið en ég veit að þú ert
komin heim til hans afa Erlendar.
Kysstu afa á kinnina frá mér.
Margrét Rós Einarsdóttir.
Meira: mbl.is/minningar
Amma, þú varst fyrirmyndin mín
og ert það ennþá fyrir að vera já-
kvæð og alltaf glöð og með bros á
vör. Líf þitt var algjör paradís og
vonandi verður líf mitt líka þannig.
Við söknum þín ógurlega mikið við
hérna niðri. Vonandi líður þér vel
þarna uppi hjá afa.
Þegar ég dreymi þá dreymi ég um þig.
Þegar ég sef þá sef ég með þér.
Þegar ég hugsa þá hugsa ég um þig.
Vonandi hugsar þú um mig.
Þegar ég er hetja þá ert þú hetja og
ávallt verður.
Kveðja,
Apríl Mist.
Margrét Helgadóttir hefur kvatt
þennan heim eftir langt og sérlega
farsælt líf. Ég kynntist þeim hjón-
unum, Margréti og Erlendi Einars-
syni, í gegnum ömmu mína, Jósefínu
Antoníu Helgadóttur Zoëga og eig-
inmann hennar Skúla Guðmundsson
alþingismann. Amma mín lét þess oft
getið hvað þau hjónin Margrét og
Erlendur hefðu verið sér og manni
sínum góð. Ég var svo lánsamur
seinna meir að fá að kynnast þeim
hjónum. Gestrisni þeirra, góðvild og
höfðingsskapur var einstakur.
Það voru stórar stundir og
ógleymanlegar að vera boðin í kvöld-
verð til þessara sæmdarhjóna. Mar-
grét var sérlega glæsileg og falleg
kona, en það fegursta í fari hennar
var viðmót hennar allt, fas og útgeisl-
un.
Að sjá hana birtast í bakherbergi
eftir tónleika var einstaklega gefandi
og fallegt.
Það er mikill sjónarsviptir að slíkri
manneskju, en við, sem eftir stöndum
lútum höfði með þakklæti í hjarta.
Við Guðný sendum fjölskyldu og
vinum Margrétar okkar innilegustu-
samúðarkveðjur.
Gunnar Kvaran.
✝ Aðalheiður ErnaArnbjörnsdóttir
fæddist í Keflavík 8.
júní 1961. Hún lést á
líknardeild Landspít-
alans þann 28. júní
sl.
Foreldrar Að-
alheiðar voru Fjóla
Einarsdóttir, hús-
móðir, fædd 25. júlí
1926 og Arnbjörn
Ólafsson, héraðs-
læknir í Keflavík,
fæddur 13. júlí 1926,
dáinn 17. janúar
2001. Bræður Aðalheiðar: 1) Einar
Ólafur Arnbjörnsson, barnaskurð-
læknir, Lundi, Svíþjóð, f. 27. ág.
1950. Kvæntur Runu Kerstin Arn-
björnsson, hjúkrunarfræðingi.
Synir þeirra: a) Sven Arnbjörn, f.
1979, b) Einar Mikael, f. 1984. 2)
Arnbjörn Hjörleifur Arnbjörnsson,
f. 8. jan. 1952, bæklunar-
skurðlæknir, Reykjavík. Kvæntur
Bergþóru Karlsdóttur, hjúkr-
unarfræðingi. Dóttir þeirra er Að-
alheiður Arnbjörnsdóttir, f. 29.
nóv. 1982. Sambýlismaður hennar
er Marteinn S. Mar-
teinsson. Stjúpsonur
Arnbjörns, sonur
Bergþóru, er Bene-
dikt Pálmason, f. 22.
júlí 1975. Sambýlis-
kona hans er Andrea
Árnadóttir og eiga
þau tvö börn. Að-
alheiður lauk stúd-
entsprófi frá Fjöl-
brautaskólanum í
Ármúla 1985. Hún
stundaði nám í Hús-
stjórnarskólanum í
Reykjavík og lauk
matartækninámi frá Fjölbraut í
Breiðholti. Hún tók m.a. námskeið
í tölvum, skrifstofutækni og verð-
bréfum. Aðalheiður vann m.a. í
eldhúsi Landakotsspítala og á
kaffistofu Norræna hússins og
einnig við símavörslu á ýmsum
stofnunum. Seinustu árin annaðist
hún aldraða móður sína. Hún
gekk í Kaþólska söfnuðinn árið
1990.
Útför Arnheiðar fór fram frá
Kristskirkju, Landakoti, 6. júlí
2010.
Elsku æskuvinkona mín. Mikið
brá mér við andlátsfregn þína þína
en svona er þetta líf, við höldum allt-
af að við eigum og höfum nægan
tíma, þetta kennir mér að fresta því
ekki þangað til á morgun sem ég get
gert í dag.
Þú hringdir í mig í vetur og sagðir
mér frá veikindum þínum en gerðir
nú ekki mikið úr þessu og taldir að
þú mundir ná fullum bata. Við áttum
nokkur góð samtöl símleiðis og rifj-
uðum upp gamlar stundir úr æsku
og ákváðum að hittast í sumar og
skoða gamlar myndir.
Ég á eftir að sakna símtalanna frá
þér en alltaf mundir þú eftir afmæl-
inu mínu.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins
blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson)
Mér þótti svo mikið vænt um þig,
elsku Heiða mín. Við hittumst síðar í
ljóssins heimi en þangað til hvíl í
Guðs friði.
Þín æskuvinkona,
Helena Kristmannsdóttir.
Aðalheiður Erna
Arnbjörnsdóttir
Elsku amma mín,
nú ert þú farin frá okkur á mjög
skömmum tíma. Það eru óteljandi
minningar sem hrannast upp þegar
ég hugsa til þín, elsku amma mín.
Ég var mjög oft í pössun hjá ykkur
Halla afa. Halli afi kom að sækja
mig í Ísaksskóla og svo tóku enda-
laus ævintýri við heima hjá ykkur á
Spítalastíg 8. Dvölin hjá ykkur var
yndisleg, ég fékk að leika mér í búð-
arleik á bak við afgreiðsluborðið.
Þar var ég með gamlan búðarkassa
og fékk að leika mér með allar smá-
vörurnar, pakka þeim inn í bréfpoka
eða búðarpappír.
Garðurinn á bak við var yndisleg-
ur, með rólum og fullt af kössum ut-
an af hjólunum, sem við frænd-
Sigurbjörg
Bjarnadóttir
✝ SigurbjörgBjarnadóttir
fæddist 20. október
1924 í Miklaholtsseli,
Miklaholtshreppi.
Hún lést á krabba-
meinsdeild Landspít-
alans við Hringbraut
föstudaginn 30. júlí
2010.
Útför Sigurbjargar
fór fram frá Dóm-
kirkjunni föstudaginn
6. ágúst 2010.
systkinin máttum búa
til hús úr. Oft vorum
við fleiri en eitt í pöss-
un hjá ykkur í einu og
fórst þú létt með að
sinna okkur, afgreiða í
búðinni og taka á móti
gestum. Bernhöft-
sbakarí var þá í kjall-
ara við næsta götu-
horn og var ég
ósjaldan send þangað
til að bæta við kökum
og kræsingum þegar
gestir komu. Það var
mjög mikið líf í kring-
um ykkur afa og manni leiddist
aldrei.
Eftir að afi féll frá og ég flutti
heim frá Svíþjóð kom ég mánuði á
undan fjölskyldunni og bjó hjá þér.
Þá gekk ég til prests í Dómkirkj-
unni og þú fórst með mér í kirkjuna
og hjálpaðir mér með allt sem ég
þurfti að læra. Seinna komst þú oft
heim til okkar systkinanna og hugs-
aðir um okkur og heimilið á meðan
mamma og pabbi fóru til útlanda.
Ég man eftir því hvað þú varst allt-
af jákvæð og blíð, sama hvort þú
varst að eiga við unglingauppreisn-
ina hjá mér eða barnalætin og
slagsmálin hjá bræðrum mínum. Þú
varst alltaf svo hugulsöm, traust og
góð, þú lést mig meira að segja fá
lykil að húsinu þínu þegar þú fórst
til útlanda, svo að við vinkonurnar
gætum haft afdrep í miðbænum ef
þess þyrfti.
Á mínum fullorðinsárum varst þú
ekki minni partur í lífi mínu. Það
var alltaf svo gott að tala við þig og
fá ráðleggingar hjá þér. Þú varst
alltaf glöð og kát, leist alltaf svo vel
út og lífsgleðin geislaði af þér. Þeg-
ar við vorum í veislum eða innan um
annað fólk hafði það iðulega orð á
því hvað þú litir vel út og hvað þú
værir hress. Ég var alltaf svo stolt
af því að eiga þig sem ömmu. Ég
þakka Guði fyrir að hafa verið stödd
á landinu síðastliðnar vikur, þannig
að við gátum átt góðar stundir sam-
an áður en þú fórst.
Elsku amma mín, takk fyrir að
hafa alltaf verið svona yndisleg, hlý
og góð. Ég kveð þig með miklum
söknuði en gleðst jafnframt yfir því
að þú fáir loksins að vera með Halla
afa aftur.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Hún hafði ásjónu engils
sem frá stafaði ilmur
umhyggju og vináttu,
ástar og kærleika.
Hún var farvegur kærleika Guðs,
kærleika sem ekki krafðist
endurgjalds.
Hún var vitnisburður
um bestu gjafir Guðs,
trúna, vonina, kærleikann og lífið.
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson.)
Ég elska þig, amma mín.
Sunna Björg Sigurjónsdóttir.
Við kveðjum kæran
föðurbróður okkar
Þór. Fyrstu árin ólst
hann upp hjá foreldr-
um sínum og systk-
inum en hann var
fimmti í röðinni af níu systkinum.
Einnig voru tvö fóstursystkini og
var heimilið fjölmennt og mikið
um að vera. Barn að aldri fór Þór
til móðursystur sinnar Guðnýjar
og dvaldi hjá henni þar til hann
fór að vinna fyrir sér ungur að ár-
um. Guðný var barnlaus og var
Þór henni sem sonur alla tíð og
var hún honum og fjölskyldunni
mjög kær.
Á unglingsaldri kynntist hann
konu sinni Þórhildi sem alltaf var
kölluð Tótla. Þór og Tótla voru
einstaklega samhent og glæsileg
hjón. Þau eignuðust þrjár dætur
sem bera foreldrum sínum gott
vitni. Þegar stelpurnar þeirra
voru stálpaðar fóru þau að ferðast
erlendis og nutu þess mjög. Gam-
an var að heyra þau segja frá því
sem fyrir augu bar og greinilegt
að þau áttu þar sameiginlegt
áhugamál. Tótla lést á fimmtug-
asta og áttunda aldursári og var
það mikið áfall fyrir Þór og fjöl-
skylduna.
Þór og Tótla voru miklir vinir
foreldra okkar og mikill samgang-
ur á milli heimilanna. Öll tilefni
notuð til að vera saman og gleðj-
Þór
Jakobsson
✝ Þór Jakobssonfæddist í Reykja-
vík 2. júní 1930. Hann
andaðist á Landspít-
alanum við Hring-
braut 28. júlí 2010.
Útför Þórs var gerð
frá Fossvogskirkju 5.
ágúst 2010.
ast hvort heldur var
í sveitinni eða í
bænum. Það var til-
hlökkun á sumrin
þegar von var á
þeim og stelpunum
þeirra í sveitina. Í
minningunni var
auðvitað alltaf gott
veður og mikið
starfað þann tíma
sem dvöl þeirra
stóð. Þór gekk í öll
verk með föður
okkar og þeir nutu
þess að vera saman
og ræða um lífið og tilveruna.
Þór var einstakt snyrtimenni
sem kom fram í störfum hans og
umgengni allri. Þau hjónin voru
okkur systkinunum börnum Óð-
ins sérstaklega góð og hugulsöm.
Þau höfðu einstakt lag á því að
gleðja með ýmsu móti eins og
taka okkur með í ferðir og
ógleymanlegar eru sendingarnar
í sveitina.
Þegar aldurinn færðist yfir og
Óðinn faðir okkar var orðinn
veikur brást það ekki að Þór
kom til hans í hverri viku. Gam-
an var að fylgjast með þeim
bræðrum þegar þeir ræddu sam-
an. Þeir voru eins og tveir smá-
strákar, en báðir hægir og róleg-
ir en mjög stutt í galsann og
jafnvel smástríðni.
Að leiðarlokum viljum við
systkinin og fjölskyldur okkar
þakka Þór fyrir allar ánægjulegu
stundirnar, kærleikann og um-
hyggjuna sem við nutum alla tíð
og biðjum góðan Guð um að
styrkja fjölskyldu hans. Minning
hans lifir.
Guðrún, Jakob Heimir
og Þóra Hrönn.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla útgáfudaga.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins. Smellt á
reitinn Senda inn efni á forsíðu mbl.is og viðeigandi efnisliður valinn.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að
hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar