Morgunblaðið - 13.08.2010, Blaðsíða 27
Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. ÁGÚST 2010
✝ Edda SvavaMagnusson (Stef-
ánsdóttir) var fædd 2.
október 1933 í
Reykjavík. Hún lést á
Vífilsstöðum 18. júlí
sl.
Foreldrar: Kristín
M. Kristinsdóttir
bankafulltrúi, f. 9.
maí 1905, d. 18. júlí
1990, og Stefán Ó.
Björnsson, stýrimað-
ur og tollvörður. f. 12.
maí 1904, d. 15. októ-
ber 1966.
Maki: John S. Magnusson véla-
verkfræðingur, f. 1. janúar 1929, d.
21. ágúst 2006. Edda og John gift-
ust 24. mars 1956. Börn þeirra eru:
1) John S. jr., vélaverkfræðingur, f.
26. ágúst 1956. John starfar sem
flugstjóri hjá Delta-flugfélaginu og
er jafnframt ræðismaður Íslands í
Minneapolis, Minneasota. Maki:
1959 þar sem hún bjó lengst af. Hún
var aðstoðarkennari í barnaskóla í
Upper Montclair í New Jersey í
Bandaríkjunum mestan hluta af
sinni starfsævi. Hún lét af kennslu-
störfum 1994. Edda sinnti mikið fé-
lagsstörfum, m.a. var hún í stjórn-
um ýmissa norrænna samtaka
vestanhafs, svo sem í ASS (Americ-
an Scandinavian Society) og í stjórn
Íslendingafélagsins í New York.
Edda var ötul við að greiða götur
hljómlistarmanna og annarra lista-
manna meðan hún starfaði innan
ASS. Stofnaður hefur verið sjóður
innan ASS í minningu Eddu og mun
verða veitt úr honum til listamanna
á komandi árum. Edda hlaut ridd-
arakross hinnar íslensku fálkaorðu
fyrir félagsstörf í þágu Íslendinga í
Vesturheimi 17. júní 1997. Á eft-
irlaunaárum þegar Edda og John
voru bæði við fulla heilsu ferðuðust
þau víða og síðustu árin ferðuðust
þau oft til Siglufjarðar til að dvelja
þar til lengri og skemmri tíma, en
þar áttu þau samastað í sumarhúsi
sem þau höfðu fest kaup á fyrir
nokkrum árum.
Útför Eddu fer fram í dag, 13.
ágúst 2010, í Fossvogskapellu og
hefst athöfnin kl. 15.
Jana Stultz Magn-
usson leikbúninga-
hönnuður, f. 2. júlí
1955. Börn þeirra:
Heidi Kristín, f. 2.
mars 1985 og Laura
Suzanne, f. 10. sept-
ember 1987. 2) Stefán
Gunnar jarðeðl-
isfræðingur, f. 19.
febrúar 1960. Stefán
starfar sem yfirmað-
ur áhættustjórnunar
hjá Rabobank Int-
ernational í New
York. Maki: Ellen
Morris, prófessor við Columbia
University, f. 27. september 1960.
Börn þeirra: Evon Gunnar, f. 7.
október 1998, og Victor Herbert, f.
23. mars 2001.
Edda lauk stúdentsprófi frá MR
1954 og cand.phil. 1955 frá HÍ. Var
húsmóðir í Reykjavík og síðan í
New Jersey, en þangað fluttist hún
Ég miða alltaf við að hafa hitt
Eddu og John frænda í fyrsta sinn
19. júní 1986 þegar þau sóttu mig, 15
ára unglinginn, út á Kennedy-flug-
völl. Það myndaðist strax vinátta
okkar á milli, blanda af foreldrum og
trúnaðarvinum. Edda vildi allt fyrir
alla gera. Hún var svo snögg að
greiða mér leið, fyrst í tónlistarsum-
arbúðum í Maine og svo síðar þegar
ég fór út til náms og vinnu. Það eru
ófáir ísarnir að baki hjá Holsteins og
ekki var máltíð lokið hjá Eddu fyrr
en eftir kaffi og „eitt sætt í munninn“.
Eitt sinn fór Edda að skipuleggja
þorrablót Íslendingarfélagsins á
Manhattan og ég var með. Á einu
hótelinu var okkur boðið að þiggja
kaffi og köku og við fengum okkur
sína hvora risa-súkkulaðikökusneið-
ina. Síðar um daginn þegar við erum
á fundi á öðru hóteli þá fáum við báð-
ar eitthvert stórundarlegt súkku-
laðisjokk. Ég hélt að það myndi líða
yfir mig og Edda átti í mestu vand-
ræðum með að halda uppi samræð-
um. Þegar við komum út á götu í
glampandi sól og þessum eina sanna
steikjandi hita á Manhattan fengum
við eitt of okkar ógurlegu hláturköst-
um sem endaði alltaf með því að við
hlógum svo mikið af hvor annarri að
erfitt var að hætta.
Edda var mikil félagsmanneskja
og átti létt með að halda uppi hróka-
samræðum við fólk sem hún þekkti
ekki neitt. Þá stóð John hjá og kímdi.
Hún var formaður og sat í stjórn t.d.
Icelandic American Society, Americ-
an Scandinavian Society og Americ-
an Scandinavian Foundation. Hún
var ósérhlífin í starfi sínu og fór dag
eftir dag með rútu niður á Manhattan
að skipuleggja komandi atburði. Allt-
af tók hún rútuna og strætó innan-
borgar því hún vildi sjá hvert hún
væri að fara.
Stofuborðið á heimili Eddu og
John var ætíð þakið pósti og gögnum
tengdum félögunum. Þar sátu þau og
settu fréttabréf eða tilkynningar í
umslög, svo hundruðum skipti í hvert
skipti. Edda var með veggfastan
síma í eldhúsinu með margra metra
langri snúru og gat maður flækst í
henni ef maður var fyrir þegar mest
gekk á í skipulagningunni. Að koma
til Eddu og Johns var eins og koma
heim til Íslands. Þar breyttist ekkert,
hvorki hefðir né húsbúnaður. John
hjálpaði mér með stærðfræðina við
eldhúsbekkinn á meðan Edda talaði í
símann. Edda tók það hlutverk að sér
óbeðin að finna mér verðugt manns-
efni í Bandaríkjunum. Hún benti mér
á þá sem henni fannst koma til greina
og var þá búin að grennslast fyrir um
þá innan „samfélagsins“. Þegar ég
kynnti Magga minn fyrir henni fékk
ég samþykki hennar. Þegar Eddu
var mikið niðri fyrir greip hún fast
um upphandlegginn á mér, horfði
djúpt í augun og þarna hvíslaði hún
„my, my, he’s so handsome og ég sé
hvað hann er góður maður“.
Þó að samband okkar Eddu hafi
verið lítið undanfarin ár þá á hún
stóran sess í hjarta mínu og allt sem
hún sýndi mér og kenndi er stór part-
ur af því sem ég er.
Við Maggi þökkum þeim heiðurs-
hjónum Eddu og Jóni fyrir samfylgd-
ina og vottum Johnny, Stefáni og
börnum þeirra okkar innilegustu
samúð. Einnig vil ég þakka Dóru og
Pálu fyrir umönnun Eddu síðustu ár
og Bob Chamberlain.
Guðný Erla Fanndal.
Í dag kveðjum við kæra vinkonu
okkar Eddu Stefánsdóttur Magnus-
son. Hún hefur nú lagt upp í ferðina
löngu sem víst bíður okkar allra.
Við minnumst Eddu Stefáns eins
og hún var kölluð á skólaárunum
fyrst í Miðbæjarskóla og síðan í
Menntaskólanum í Reykjavík.
Edda kynntist manni sínum John
S. Magnusson er hann var í hernum á
Keflavíkurflugvelli. John átti ís-
lenska foreldra sem settust að í
Bandaríkjunum fyrir margt löngu.
Þau voru ættuð af Norðurlandi en
kynntust í New York. Edda og Jon
bjuggu í húsi þar sem foreldrar hans
höfðu búið í Upper Mount Clear í
New Jersey og bjuggu þar allan sinn
búskap. John átti einn bróður. Fyrir
rúmlega tuttugu árum keyptu þau
lítið hús í Siglufirði þar sem þau
dvöldu sér til ánægju tímabundið
meðan heilsan leyfði.
Er við fluttum til New York fyrir
25 árum endurnýjuðust gömul kynni.
Edda var eins og hún hafði alltaf ver-
ið glaðlynd, hvetjandi, starfsöm og
með áhuga á svo ótal mörgu. Hún var
lengi í stjórn norræna félagsins í
N.Y., American Scandinavian So-
ciety. Þar var hún góður fulltrúi okk-
ar Íslendinga og hélt uppi miklu
starfsfjöri í félaginu. Lengi var hún
formaður í svo nefndri Program
Committe American Scandinavian
Societiy og vann þar mikið og gott
starf. Seinna varð hún formaður Ís-
lendingafélagsins í New York og eins
og alls staðar þar sem hún kom við
sögu var mikið líf í félaginu.
Fyrir okkur var það ómetanlegt að
eiga Eddu að. Hún útskýrði fyrir
okkur aðkomufólkinu hvernig landið
lægi og hvað bæri að varast í þessum
íslenska og norræna hópi. Þannig
nutum við þess að komast fljótt inn í
hlutina.
Ógleymanleg er sú hlýja sem allaf
streymdi frá Eddu og hvað hún var
óspör á tíma sinn og þannig viljum
við minnast hennar.
Sonum hennar þeim Johnny og
Stefáni og fjölskyldum þeirra send-
um við einlægar samúðarkveðjur.
Sigríður Pétursdóttir og
Úlfur Sigurmundsson
Vinkona mín Edda Magnússon
var ein af þeim fyrirmyndarmann-
eskjum sem auðga heiminn með
nærveru sinni og góðum verkum
öðrum til heilla. Við Styrkár vorum
svo heppin að njóta vinskapar og
góðvildar hennar um margra ára
skeið í New York, fyrst sem náms-
menn og meðlimir í Íslendingafélag-
inu og síðar gegnum sameiginleg
verkefni fyrir American Scandinavi-
an Society. Edda var óþrjótandi
orkubrunnur og hugmyndasmiður
þegar kom að hennar hjartans mál-
um sem í stuttu máli snerust um að
vinna Íslandi og Íslendingum sem
mestan sess í samfélagi þjóðanna í
New York og nærliggjandi ríkjum.
Hún var ávallt tilbúin að gefa af sér
tíma og vinnu til þess að tryggja veg
hvers verkefnis sem best, hvort sem
um var að ræða menningarviðburði,
guðsþjónustur, árshátíðir, 17. júní
hátíðarhöld eða hvað svo sem leitað
var til hennar með. Þá var einatt
hægt að hringja í Eddu til að biðja
um góð ráð í tengslum við hvert það
vandamál sem þurfti að leysa. Fyrir
okkur námsmenn og fjölskyldufólk
var hún ómetanleg stoð og stytta.
Ófáar voru spjallstundirnar við
Eddu bæði í síma og í stofunni henn-
ar í New Jersey þar sem blúndu-
dúkar og postulínsbollar glöddu
gestina og minntu á Ísland, dillandi
hláturinn hennar og jákvæðni eru
eftirminnileg en líka næmi fyrir
mannlegum þáttum í samskiptum
fólks af mismunandi þjóðerni. Edda
var sjálfvalin til forystu og var
studd dyggilega af eiginmanni sín-
um John sem lést fyrir nokkrum ár-
um.
Við Styrkár minnumst Eddu og
Johns með söknuði og þakklæti og
eigum erfitt með að átta okkur á að
kafla úr New York-dvölinni sé lokið.
Nína Margrét og Styrkár.
Edda Svava
Magnusson
✝ Gunnar SigmarEðvaldsson var
fæddur á Siglufirði
16. ágúst 1937. Hann
lést á Sjúkrahúsinu á
Akureyri þann 1.
ágúst 2010.
Foreldrar hans
voru hjónin Lára
Gunnarsdóttir, f.
14.9. 1909, d. 2.1.
1996, og Eðvald Ei-
ríksson, f. 7.2. 1908, d.
26.4. 1977. Systkini
Gunnars eru: Helga,
f. 5.2. 1931, Rósa, f.
26.5. 1934, Kári, f.
19.9. 1939, Ari f. 3.2.
1943, Kristbjörg, f.
4.3. 1948, og Sverrir,
f. 8.5. 1952.
Lára, f. 31.12. 1967, maki Ingólfur
Valur Ívarsson og eiga þau 2 börn,
Gunnar Inga, f. 11. nóvember 1997,
og Petru Sif, f. 1. ágúst 1999, auk
þess sem Ingólfur Valur átti tvo
syni fyrir hjónaband. 3) Axel, f. 4.4.
1971, maki Sigríður Gróa Þórarins-
dóttir og eiga þau 2 börn, Önnu
Björk, f. 26. desember 1998, og
Thelmu Rún, 16. febrúar 2005. 4)
Birgir, f. 27.9. 1975, maki Guðrún
Huld Gunnarsdóttir og eiga þau 2
börn, Kristófer Gunnar, f. 10. sept-
ember 2005, og Kötlu Huld, f. 4.
október 2007.
Gunnar fór ungur til sjós en
starfaði lengst af sem yfirumsjón-
armaður með fasteignum Akureyr-
arbæjar eða allt til starfsloka árið
2002. Auk þess starfaði hann með
varaliði Slökkviliðs Akureyrar til
fjölda ára.
Útför Gunnars fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag, 13. ágúst 2010,
og hefst athöfnin kl. 13.30.
Þann 7. júní 1959
kvæntist Gunnar eft-
irlifandi eiginkonu
sinni, Ingigerði Guð-
mundsdóttur, f. á
Húsavík 29. janúar
1938. Foreldrar henn-
ar voru Unnur Sig-
urðardóttir, f. 29.9.
1912, d. 13.7. 1999, og
Guðmundur Ágúst
Aðalsteinsson, f. 31.5.
1910, d. 8.1. 1988.
Gunnar og Ingigerð-
ur eignuðust 4 börn.
Þau eru: 1) Sigurður,
f. 22.3. 1960, maki El-
ín Anna Guðmunds-
dóttir og eiga þau 2
börn, Unni, f. 13. júlí
1986, og Bjarka, f. 6. júní 1992. 2)
Vinur minn Gunnar Eðvaldsson,
fyrrverandi umsjónarmaður fast-
eigna hjá Akureyrarbæ, er fallinn
frá. Mér er bæði ljúft og skylt að
minnast hans. Við hófum störf hjá
Akureyrarbæ um svipað leyti; ég
um 1970 og hann litlu síðar. Kynni
okkar voru ekki mikil til að byrja
með en því meiri er tímar liðu. Störf
hans fólust meðal annars í því að sjá
um viðhald og nýsmíði í Ráðhúsi
bæjarins. Urðum við vitni, sem í
Ráðhúsinu unnum, að dugnaði hans
og snyrtimennsku svo af bar.
Ekki var alltaf hægt að loka skrif-
stofunum þótt unnið væri að fram-
kvæmdum. Gunnar og starfsmenn
hans unnu því oft að nýsmíði og við-
haldi fasteignar um kvöld og helgar.
Þegar skrifstofustarfsfólkið kom
aftur til vinnu eftir breytingar var
allt í röð og reglu af þeirra hálfu,
ekkert rask og ekki að sjá að þar
hefði verið staðið að framkvæmdum.
Kom þá í ljós hve afburðasnjall
verkmaður og stjórnandi Gunnar
var.
Við létum báðir af störfum hjá Ak-
ureyrarbæ um svipað leyti og eftir
það hittumst við annað slagið og
ræddum málin yfir kaffibolla og bar
þá oftast málefni bæjarins á góma,
enda báðir búnir að vinna hjá Ak-
ureyrarbæ yfir 30 ár. Þau voru ófá
verkin sem hann vann fyrir mig á
þessum árum. Ég minnist og þakka
góð kynni og vináttu Gunnars í minn
garð á liðnum árum. Ingigerði og
fjölskyldunni sendi ég einlægar
samúðarkveðjur. Blessuð sé minn-
ing hans. Guð geymi þig. Far þú í
friði.
Karl Jörundsson.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún.)
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Sigurður, Lára, Axel og Birgir.
Gunnar Eðvaldsson
Elsku afi, nú ertu
kominn til ömmu
Maggí. Mikið er gott
til þess að vita að hún
tekur á móti þér nú
þegar þú hefur kvatt
okkur og þið verðið sameinuð á ný.
Þið voruð sem órjúfanleg heild með-
an hún lifði og missirinn var mikill
hjá þér og okkur öllum þegar amma
fór. Við skynjuðum það sterkt
hversu mikið þú saknaðir hennar og
því vitum við að á vissan hátt þá er
þér létt að vera kominn til hennar á
ný. Þú varst heill í öllu því sem þú
tókst þér fyrir hendur. Vinnufús,
duglegur með eindæmum og áttir
afar viðburðaríka ævi. Sérstaklega
fannst okkur gaman þegar þú sagð-
ir okkur gamlar sögur frá því þegar
þú varst strákur en fáir vita að þú
hefur unnið titil í fótbolta með yngri
flokkum Vals og sólaðir Gvend Jaka
upp úr skónum oftar en einu sinni
og lékst þér með mönnum eins og
Alberti Guðmundssyni þegar þú átt-
ir heima á Hverfisgötunni.
Aðeins sextán ára varstu byrj-
aður á sjó og þá var ekki aftur snúið
og hófst vinnusöm ævi, m.a. til sjós,
hjá Lýsi, við byggingu Kísilverk-
smiðjunnar á Mývatni og byggingu
Stigahlíðar og Vatnagarða sem þú
byggðir upp nánast einn þíns liðs.
Það sást greinilega hvað þú misstir
mikið þegar þú veiktist og hættir að
geta unnið síðasta haust. Það var
Gústaf Gústafsson
✝ Gústaf Gústafssonfæddist í Reykja-
vík 16. ágúst 1926.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Skóg-
arbæ 24. júlí sl.
Útför Gústafs fór
fram frá Háteigs-
kirkju 5. ágúst 2010.
einfaldlega ekki þinn
stíll að liggja upp í
rúmi aðgerðarlaus.
Þér var annt um fjöl-
skyldu þína og rækt-
aðir fólkið þitt afar vel
á þinn hátt. Þú þurftir
alltaf að vita hvað
hver og einn var að
gera þá og þá stund-
ina og ef eitthvað
bjátaði á varstu alltaf
tilbúinn að styðja við
bakið á fjölskyldunni.
Þú varst stoltur af
fjölskyldunni og hversu stór hún
var orðin og hafðir gaman af því að
sjá nýjasta langafabarnið þitt í lok
júní þegar þú og Leifur komu við í
Drápuhlíðinni.
Stríðinn varstu og með góðan
húmor. Alltaf var gaman að heyra
söguna þína þegar þú áttir erfitt
með að vekja Garðar bróður þinn
þegar þið bjugguð á Hverfisgötunni
sem strákar. Þá tókstu upp á því að
setja gamla vekjaraklukku í stóran
stálbala og settir á náttborðið hjá
honum og fórst síðan í vinnuna.
Þegar þú komst heim spurði ná-
granni ykkar hvað hefði eiginlega
gengið á um morguninn í íbúðinni
þar sem glumdi í öllu húsinu.
Það verður skrýtið að fara upp í
Stigahlíð og sjá þig ekki þar og
ræða við þig í símabekknum við
gluggann. Þeirra stunda munum við
sakna. Nú er erfiðu veikindatímabili
þínu lokið og við vitum að það er vel
tekið á móti þér. Það er okkar
huggun. Þakka þér fyrir árin öll. Þú
varst góður afi. Hvíldu í friði elsku
besti afi, við munum ávallt sakna
þín.
Halldór Ólafur Halldórsson
og Jónas Elvar Halldórsson.