Morgunblaðið - 26.08.2010, Síða 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. ÁGÚST 2010
✝ Hannes ÞórHelgason var
fæddur í Hafnarfirði
9. júlí 1973. Hann lést
á heimili sínu að Háa-
bergi 23, sunnudag-
inn 15. ágúst 2010.
Hannes var sonur
Helga Vilhjálms-
sonar, f. 8. febrúar
1942 og Jónu
Conway, f. 19. ágúst
1941.
Systur Hannesar
eru: a) Kristín Helga-
dóttir, f. 1. apríl 1964,
maki hennar er Gísli Jón Gíslason,
f. 28. desember 1964. Börn þeirra
eru Helgi Már Gíslason, f. 3. októ-
ber 1988 og Sunneva Gísladóttir, f.
28. október 2002. Unnusta Helga
Más er Ása Karen Jónsdóttir, f. 12.
apríl 1990, b) Ingunn Helgadóttir, f.
3. október 1965, maki hennar er
Atli Einarsson, f. 20.
október 1966. Börn
þeirra eru Patrik
Snær Atlason, f. 2.
nóvember 1994,
Nadía Atladóttir, f.
11. nóvember 1999 og
Ísak Atli Atlason, f.
24. janúar 2007. c)
Rut Helgadóttir, f. 6.
mars 1980, maki
hennar er Jóhann
Ögri Elvarsson, f. 17.
nóvember 1983.
Eftirlifandi unn-
usta Hannesar er
Guðlaug Matthildur Rögnvalds-
dóttir, f. 16. júlí 1987.
Hannes var framkvæmdastjóri
Góu-Lindu ehf. og starfaði í þar
tengdum fyrirtækjum.
Útför Hannesar fer fram frá
Víðistaðakirkju í Hafnarfirði
fimmtudaginn 26. ágúst 2010 kl. 13.
Elsku drengurinn okkar.
Þú fagra blóm, þú allra þinna yndi,
ó, elsku barn, þú hvarfst frá oss í
skyndi.
Úr ástarfaðmi föður þíns og móður
þig flutti burtu dauðans engill hljóður.
Þú birtist eins og bjarmi vordags
þýður,
þú burtu hvarfst sem morgunroðinn fríð-
ur;
þú birtist eins og bjartur sólskins-
dagur,
þú burtu hvarfst sem aftangeisli fagur.
Og síðan er svo undur dimmt og
dapurt
og dauðans kalt og ömurlega napurt.
Og síðan finnst oss sól og vorið fjærri
og sjerhver vetrarskuggi miklu stærri.
( Páll J. Árdal.)
Guð geymi þig, ástarkveðja,
pabbi og mamma.
Elsku fallegi og yndislegi strákurinn
minn.
Aldrei hef ég áður kynnst svona
ljúfri og einstakri manneskju eins og
þú varst. Mér finnst ég svo heppin að
hafa fengið að kynnast þér og fengið að
upplifa hluta af lífinu mínu með þér, ég
upplifði lífið algjörlega í nýju ljósi með
þér og fljótlega eftir að ég kynntist þér
þá var ég alveg handviss um að ég og
þú myndum eiga okkur alveg æðislega
framtíð saman, kannski ekki full-
komna, en það hefði án efa verið æð-
islegt!
Þú varst alltaf svo jákvæður og
ávallt glaður og kátur og ef einhver
þurfti á hjálp að halda, þá varst þú nán-
ast alltaf til staðar. Þó að þú sért farinn
frá mér, elsku Hannes minn, skaltu
vita það að ást mín til þín er ennþá á
sínum stað, ég elska þig svo heitt og
söknuðurinn er svo mikill að ég hef litla
sem enga stjórn á tilfinningum mínum,
ég sakna þín mest á morgnana og á
kvöldin, tilfinningin við það að vakna
ein og yfirgefin og berjast við enn einn
daginn án þín hræðir mig. Og það er
svo erfitt að sofna ein á kvöldin vitandi
það að þú verðir ekki hjá mér á morgun
né nokkurn tíma aftur.
Þú varst tekinn frá mér, sem og okk-
ur öllum, allt of snemma, framtíðin sem
við höfðum planað okkur saman hrundi
saman í huga mér og nú hugsa ég:
hvernig á ég að lifa án þín? Ég þarfnast
þín í lífi mínu og við eigum eftir að upp-
lifa svo mikið saman! Þú skildir eftir
tóm þar sem hjartað mitt á að vera,
ekki einu sinni sjálfsblekking og afneit-
un virka til að geta gleymt þessu, af
hverju ætti ég að gefast upp? Af hverju
ætti ég að reyna? Jú, ég held áfram að
reyna, vegna þess að innst inni, ég veit
það vel; ég veit að þú gleymir mér aldr-
ei.
Einhvern tíma græt ég mínum síðustu
tárum vegna þín,
þó svo að ég komist aldrei yfir þig.
Einhvern tíma verða öll þessi tár
ekki hér,
þó svo að ég muni aldrei gleyma þér.
Minning þín mun lifa áfram í mínu
hjarta, alveg þangað til við verðum
saman á ný.
Þín
Matthildur.
Núna er búið að taka þig frá okkur,
elsku Hannes frændi. Skrítið að kalla
þig frænda þar sem þú hefur nú verið
mér meira eins og bróðir og besti vin-
ur alla tíð.
Það mun líklegast aldrei verða fyllt
tómarúmið sem hefur myndast við
brotthvarf þitt. Sama hvað var þá gat
ég alltaf hringt í Hannes frænda og
beðið þig að koma og hjálpa mér,
hvort sem það snerist um að hjálpa
mér að smíða kofa, fara á Haukaleik,
ferðast, eða einfaldlega tala við mig
þegar mér leiddist. Það fór nú ekki
framhjá neinum hvað við eyddum
miklum tíma saman í símanum, sama
hvar í heiminum við vorum, þar sem
metingurinn okkar á milli var mikill
um það hvor væri á betri stað, á þeirri
stundu, en það kom á daginn, að við
höfðum það best saman.
Þær munu aldrei gleymast allar
gömlu góðu stundirnar okkar saman
og hvað hjá okkur var alltaf gaman.
Það verður seint tekið af þér að þú
vildir öllum vel, og vildir allt fyrir alla
gera.
Þín verður sárt saknað.
Helgi Már.
Elsku bestu frændi minn.
Þrátt fyrir sorgartár læt ég hug-
ann reika til sælla minninga um glað-
an frænda og vin. Í huga minn koma
skemmtilegar minningar frá æskuár-
um þar sem við leikum okkur í garð-
inum á Skjólvangnum. Þú varst eins
og ofurhetja þar sem þú gast stokkið
niður klettana aftur og aftur. Ég
minnist sumarsins sem við unnum
saman á Selfossi og ævintýra sem við
áttum þetta sumar, sumarið sem við
urðum bestu vinir. Mikill kærleikur
og virðing hefur alla tíð verið okkar á
milli, við vorum svo ánægð að eiga
hvort annað að. Vinkonur mínar
þekktu þig flestar og hafa síðustu
daga rifjað upp góðan tíma með þér.
Þú tókst öllum vel enda vinmargur og
kær í huga okkar allra.
Þegar ég dvaldi í Ameríku komst
þú auðvitað að hitta frænku þína, þá
fórum við saman í „spring break“ á
Daytona Beach, en við höfðum lengi
talað um þá ferð. Margar eru minn-
ingar mínar frá þessari ferð en þó
sérstaklega frá rennibrautagarðinum
sem við fórum í. Það tók mig marga
daga að jafna mig eftir allar braut-
irnar sem þú taldir mig á að fara með
þér í. Það var alltaf svo skemmtilegt
hjá okkur og mikið hlegið.
Elsku Hannes minn, þú varst ein-
stakur og engum líkur, hjartahlýr og
skemmtilegur.
Ég veit við hittumst síðar, og þá
veit ég að þú tekur mér fagnandi eins
og þú hefur alla tíð gert.
Þar til mun ég minnast þín sem
eins traustasta vinar sem ég hef átt.
Hulda frænka.
Elsku frændi minn.
Ég bíð enn eftir að vakna upp af
þessum ljóta og hræðilega draumi.
Draumi um að þú sért farinn frá okk-
ur.
Ég get hreinlega ekki trúað því.
Þetta eru þyngstu og erfiðustu
dagar sem ég hef upplifað. Tómarúm-
ið sem þú skilur eftir þig er stærra og
sárara en ég get með orðum lýst og
verður aldrei fyllt.
Þvílíkur harmleikur. Þetta á eng-
inn að þurfa að ganga í gegnum og að
upplifa.
Elsku frændi. Söknuður, sorgin
ásamt mikilli reiði sem hefur hellst
yfir okkur. Að svona illska skuli vera
til. Þú sem sást alltaf það besta í öll-
um og vildir öllum vel.
Vá… Hvað ég sakna þín sárt. Að ég
skuli ekki geta tekið upp símann og
hringt í þig og spurt hvort við getum
farið upp á Efri-Hamra að sortera
hross eða fara með merarnar undir
stóðhesta og velta okkur upp úr nöfn-
um sem hægt væri að gefa folöldun-
um. Enginn Hannes lengur… Vá,
hvað þetta verður erfitt! Ég veit að þú
verður áfram með mér og pabba þín-
um í hestamennskunni, bara á öðrum
stað, ekki í framsætinu á Fordinum.
Bless, elsku frændi minn, ég mun
hlúa að öllum sem þér þykir vænt um.
Kristján frændi.
Hörmungaratburður skekur okkar
litla samfélag og skilur aðstandendur
Hannesar Þórs Helgasonar eftir í
djúpri sorg. Það er þyngra en orð fá
lýst að sjá á eftir svo góðum dreng og
félaga.
Mig langar með örfáum orðum að
minnast Hannesar frænda míns. Við
bræðrasynirnir kornungir náðum
strax vel saman í æskuleikjum og
með árunum óx vinátta okkar og sam-
heldni jafnt og þétt í leik og starfi.
Margs er að minnast frá æskuárum
okkar og ekki síður er við sem full-
orðnir menn fórum að fóta okkur í líf-
inu. Á stund sem þessari leita fallegar
minningar á hugann og ylja í sorg-
inni. Við áttum mjög margt sameig-
inlegt bæði varðandi vinnu og frí-
stundir. Við áttum auðvelt með að
tala saman og alltaf átti Hannes tíma
fyrir mig þyrfti ég á ráðgjöf hans eða
annarri hjálp að halda. Hann var úr-
ræðagóður, hjálpsamur og tryggur
vinur. Samband okkar var alla tíð
mikið og náið og skilur Hannes eftir
sig mikið tómarúm í lífi mínu og fjöl-
skyldu minnar. Hans er sárt saknað.
Að leiðarlokum kveð ég elskulegan
vin minn, þakka fyrir tímann sem við
fengum saman og bið honum bless-
unar á nýjum stað.
Guð blessi og varðveiti minningu
hans og veiti aðstandendum hans
styrk í sorginni.
Minningin um góðan dreng lifir.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði.)
Pétur frændi.
Elsku yndislegi frændi minn.
Ég sit hér og hugsa um þig og trúi
ekki að ég sé að skrifa minningar-
grein til þín. Ótal spurningar ásækja
hugann en ég fæ engin svör. Ég
hugsa um þegar ég hitti þig seinast
hvað það var gaman hjá okkur og ég
talaði alla vikuna um það að núna ætl-
aði ég að fara að vera í meira sam-
bandi við þig. En svo fær maður frétt-
ir að þú sért farinn frá okkur og á
svona óhugnanlegan hátt. Það er
manni gjörsamlega óbærilegt. Þú
sem varst alltaf svo góður við mig og
við alla.
Ég hugsa um allar þær skemmti-
legu stundir sem ég átti með þér og
hvað við gátum oft spjallað mikið. Það
var gaman að eiga frænda eins og þig.
Ef eitthvað kom upp á þá datt manni
alltaf í hug að hringja í þig, þú varst
alltaf tilbúinn að hlusta á mann sama
hvað klukkan var, held þú hafir haft
smá gaman af því líka. Það var svo
gaman að hitta þig og alltaf varstu
svo hlýr og góður við mig, gafst mér
alltaf tíma og hlustaðir á mig. Þér var
aldrei sama um mann og ég fann það
alltaf. Það situr svo í mér seinast þeg-
ar ég talaði við þig hvað við áttum
yndislegt spjall. Það er mér svo dýr-
mætt.
Ég vildi að ég gæti spólað til baka
og endurtekið þetta. Ég er svo þakk-
lát fyrir hvað þú sagðir fallega hluti
við mig og þetta snerti mig svo mikið.
Þú varst frábær persóna og ég á mik-
ið af skemmtilegum uppákomum með
þér og það er svo sárt að geta ekki
leitað til þín aftur, elsku Hannes.
Minning þín lifir að eilífu í hjarta
mínu og ég er svo stolt að hafa átt þig
sem frænda. Takk fyrir að vera vinur
minn og taka alltaf vel á móti mér.
Það er enginn eins og þú. Ég mun
sakna þín óbærilega mikið. Takk fyr-
ir allt, elsku Hannes. Guð geymi og
styrki Helga, Pattý og alla fjölskyld-
una, ég veit að þau eiga um sárt að
binda enda varstu engum líkur. Þín
frænka,
Maggý Mýrdal Guðmundsdóttir.
Elsku frændi.
Ég bíð ennþá eftir því að það verði
pikkað í mig og ég vakin upp frá þess-
ari hræðilegu martröð. En það virðist
ekki ætla að gerast. Þessi hörmung
virðist vera blákaldur raunveruleik-
inn. Hvernig gat þetta gerst? En eftir
sitja minningar um þig sem við deil-
um og enginn getur tekið frá okkur.
Það er svo sárt að sjá sorgina umvefja
fjölskylduna svona þétt.
Einhvers staðar segir að tíminn
lækni öll sár en ég veit ekki hvort það
á við í þessu tilfelli. Þú varst engum
líkur og mig langar svo að segja þér
að ég hef alltaf litið upp til þín og ver-
ið stolt af því að eiga þig sem frænda.
Takk fyrir að hafa alltaf verið til
staðar. Takk fyrir allar stundirnar og
allt spjallið sem við áttum. Takk fyrir
allt.
Þín frænka,
Ingunn Mýrdal.
Ég skrifa þessi orð til að kveðja
Hannes frænda minn fyrir hönd Lilla
móðurbróður, systkinabarna af
Njálsgötunni og fjölskyldna þeirra.
Þegar ég spurði þau hin hvað þeim
þætti minnisstæðast var alltaf sama
svarið; hann var svo ljúfur. Þá varð
mér hugsað til allra þeirra skipta sem
verið var að tala um fjölskylduna og
man eftir að sama orðræða hefur
ávallt verið viðhöfð um Hannes.
„Hann Hannes er nú svo ljúfur.“
Varla er hægt að hugsa sér betri eft-
irmæli en óumdeilda ljúfmennsku.
Hannes var líka mikill húmoristi og
er mér minnisstætt þegar ég kom til
hans í Háabergið eftir að hann flutti
þar inn. Ég spurði hvernig gengi að
koma sér fyrir og hann brosti sposkur
á svip og sagðist ekki þurfa mikið að
hafa áhyggjur af því. Systur hans
sæju um það og eftirlit með hreinlæti.
Máli sínu til stuðnings benti hann
mér á að kíkja inn í bílskúr þar sem
voru hillur upp í loft með skóm af
systrunum við einn vegginn. Það var
augljóst að hann hafði gaman af.
Stundum var haft á orði að Hannes
gæti verið sérvitur. Það fannst mér
nú ekki persónulega en þó runnu á
mig tvær grímur eitt sinn þegar við
vorum í mat á Skjólvanginum. Hann-
es tók þá upp flösku af tómatsósu og
tilkynnti mér að ekki aðeins væri
þetta nauðsynlegt á nautalundirnar
sem voru í matinn, heldur bara með
flestöllum mat. Síðan hef ég ávallt
notað Hannes frænda sem dæmi þeg-
ar verið er að ræða skrítnar matar-
venjur.
Lilli, móðurbróðir Hannesar, fékk
símtal á sextugsafmælinu sínu nú í
sumar frá Hannesi og varð mjög
glaður við. Hann sagði: „Mikið var nú
gaman að heyra frá Hannesi, hann
sem er svo hlédrægur að þetta var
óvænt ánægja.“ Þeir spjölluðu þó allt-
af mikið saman þegar þeir hittust um
vélar og framleiðslutæki enda sam-
eiginlegt áhugamál beggja. Þó verður
aldrei sagt um Hannes að hann hafi
verið málgefinn og okkur frænkunum
kom alltaf saman um að hann hlyti að
vera svo ákaflega feiminn.
Það er erfitt að skrifa þessi kveðju-
orð til Hannesar því það er vart hægt
að trúa því að hann sé farinn frá okk-
ur. Hans andlát var ekki einungis
ótímabært, heldur óraunverulegt á
allan máta. Þetta er líkt og slæm mar-
tröð sem ég held stundum að við
vöknum upp af. Við fjölskyldan frá
Njálsgötunni kveðjum nú yndislegan,
ljúfan dreng og biðjum Guð að
styrkja Pattí, Helga og ástvini í gegn-
um þessa hræðilegu tíma.
Herdís Sigurðardóttir.
Elsku fallegi Hannes okkar.
Þessar hörmulegu fréttir skullu
hart á okkur, þetta er versti dagur í
lífi okkar. Það er svo sárt að þurfa að
kveðja þig, og erum við alltaf að bíða
eftir að vakna upp við vondan draum,
en þessu verður ekki breytt. Þú ert
farinn frá okkur.
Betri manneskju er ekki hægt að
finna. Þú varst alltaf svo yfirvegaður,
góður við alla, allir voru jafningjar í
þínum augum. Þú varst örlátur við
alla, og þú lagðir þig fram við að
hlusta á og tala við fólk, hvenær sem
var sólarhrings. Tókst alltaf vel á
móti öllum, þú hafðir þann mátt að
öllum leið vel í kringum þig.
Þú lést vandamálin verða að engu
eftir spjall með þér. Hvert sem við
fórum með þér, var alltaf svo vel tekið
á móti okkur – það segir svo mikið um
þig og hvað öllum líkaði vel við þig.
Það tala allir um að við höfum misst
mikinn leiðtoga, þú varst leiðtogi okk-
ar allra.
Við höfum oft talað um það hvað við
vorum náin, við vorum næstum eins
og systkini og ég var alltaf svo stolt af
því.
Við þökkum svo innilega fyrir
þessa yndislegu kvöldstund sem við
áttum með þér, viku fyrir þennan
hörmulega atburð. Hún er ómetan-
leg. Með henni munum við lifa og öll-
um hinum minningunum um þig.
Þar til við hittumst aftur, elsku fal-
legi Hannes okkar,
Ingunn og Eiríkur.
Það eru góðar minningar sem við
æskufélagar Hannesar eigum. Við
vorum níu félagarnir, allir jafn gamlir
og ólumst upp í Norðurbænum í
Hafnarfirði. Við félagarnir höfum
fylgst að frá því við munum eftir okk-
ur, lékum okkur saman áður en við
byrjuðum í grunnskóla. Leið okkar lá
fyrst í Engidalsskóla og því næst í
Víðistaðaskóla. Þegar rifjaðar eru
upp minningar frá grunnskólaárun-
um tengjast þær flestar Hannesi á
einhvern hátt. Æskuheimili Hannes-
ar, fyrst á Miðvangi og síðar á Skjólv-
angi, stóð okkur alltaf opið og eigum
við þaðan góðar minningar. Hópurinn
hefur alla tíð verið í miklu sambandi
og er það ekki síst Hannesi að þakka
því að hann var sá okkar sem var í
tengslum við alla í hópnum og var
alltaf fyrstur með fréttirnar. Eftir að
unglingsárunum sleppti höfum við
hist einu sinni í mánuði og snætt sam-
an, slíkar stundir eru okkur mjög
mikilvægar og yfirleitt mæta allir.
Einu sinni á ári höfum við farið
veiðiferð. Margar góðar minningar
eigum við frá þessum ferðum. Í fyrstu
veiðiferð okkar var Hannes svo
spenntur, strax og komið var á stað-
inn, að hann hljóp á klossunum sínum
beint á árbakkann og landaði strax
fiski sem var sá eini sem veiddist í
þeirri ferð.
Hannes var mikið ljúfmenni, alltaf í
sama góða skapinu, kvartaði aldrei og
hafði góða nærveru. Honum var ekki
illa við neinn og gerði sér ekki manna-
mun, vinir hans og kunningjar komu
úr öllum áttum. Hann var alltaf boð-
inn og búinn að hjálpa þeim sem
þurftu, var mikill vinur vina sinna og
kom það best í ljós þegar eitthvað
bjátaði á hjá okkur félögunum. Hann
gaf sér alltaf tíma til að spjalla, það
skipti ekki máli hvenær hringt var í
hann, hvað hann var að gera eða hvar
hann var staddur í heiminum.
Hannes hafði mikið keppnisskap
og allt sem hann tók sér fyrir hendur
var gert af alvöru og ekki til neins
nema að sigra. Gott dæmi um það er
þegar hann og einn úr hópnum fóru í
megrunarkeppni og þegar allt leit út
fyrir, í síðustu vikunni, að hann ætti
enga möguleika á sigri, hætti hann að
borða og hélt til í gufubaði síðasta
daginn og vann.
Nú eru tímamót í vinahópnum,
Hannes mun ekki fylgja okkur leng-
ur, en minningarnar um hann verða
rifjaðar upp þegar við félagarnir hitt-
umst. Hans verður sárt saknað í
næstu veiðiferð sem búið var að
skipuleggja og farin verður í byrjun
september.
Elsku Pattý, Helgi og fjölskylda,
við sendum ykkur innilegar samúðar-
kveðjur á þessum erfiðu tímum.
Stefán, Björn, Birgir,
Jón Þór, Róbert, Einar,
Sveinn Ómar og Björgvin.
Það var um hádegisbil sunnudag-
inn 15. ágúst sem ég fékk símtal um
Hannes Þór Helgason