Organistablaðið - 01.11.1980, Blaðsíða 17

Árið 1957 fluttust þau hjónin til'Hafnarfjarðar og síðar til Reykjavíkur, þar sem
Ingólfur starfaði síðast hjá Búnaðarfél. Islands.
Ingólfur var fjölhæfur gáfumaður, með hagnýta menntun og hlaut því að
leggja mörgum góðum málum lið, en það þeirra. sem honum var öðrum fremur
kært að eiga hlut að, var söngur og hljóðfærasláttur. Var hann ekki síður þekktur
fyrir organleikarastarf sitt, en mörg önnur.
Undirstöðumenntun í organleik fékk Ingólfur hjá Einari á Þjótanda, þá 17 ára
að aldri. Bárust strax að honum böndin með það að spila við guðsþjónustur í
sóknarkirkjunni - að Laugardælum. Auk þess að vera síðan organisti við þá kirkju
í nær þrjá áratugi, spilaði hann einnig oft við athafnir í öðrum kirkjum, einkum
Hraungerðiskirkju.
Ingólfur hafði yndi af tónlist og söngmaður var hann einnig góður. Gjarnan
söng hann við athafnir, jafnframt þv.í sem hann lék á hljóðfærið,- og stundum
jafnvel einn.
Ingólfur var einn af félögum kirkjukórsins á Selfossi þegar hann var stofnaður
og söng bassa. Átti hann einnig á annan hátt mikinn þátt í að efla tónlistarlífið á
Selfossi, t.d. við stofnun tónlistarfélagsins.
Þegar kirkjukórasambandið var stofnað I947, varð Ingólfur einn af
stjórnarmönnum þess. Var hann ritari í mörg árog berfundargjörðabókin glöggt
vitni um snotra rithöndog smekkvísan stíl. Var hannfljótur aðskrifa og reit ávallt
beint í gjörðabókina.
Ingólfur var ætíð reiðubúinn að fórna tíma og vinnu fyrir málefni, sem hann
taldi vera til mannbóta, og stuðluðu að farsælla lífi.
Þau Guðlaug og Ingólfur eignuðust fimm börn. Fyrsta barn sitt, Brynjólf,
misstu þau tveggja ára. Á lífi eru: Þorsteinn, Elín, Auðurog Sverrir. Guðlaug lifir
mann sinn og eru henni hér fluttar samúðarkveðjur og þakkir.
Ingólfur Þorsteinsson lést I7. ágústs.l. og var því á áttugasta og öðru aldursári.
Hann var jarðsunginn frá Neskirkju í Reykjavík.
Blessuð sé minning hans
ORGANISTABLAÐIÐ 17