Morgunblaðið - 08.07.2011, Blaðsíða 11

Fátækt Svona var umhorfs í fátækrahverfunum í Nairobi sem hjúkrunarfræðinemanir þurftu að heimsækja.
ar við fórum í heimavitjanir var hætta
á að ráðist yrði á okkur og við rænd-
ar. Því vorum við alltaf með 4-6 ör-
yggisverði með okkur. Fátækra-
hverfin eru mjög þéttbýl og þar er í
rauninni allt troðið af fólki og krökk-
um sem hlaupa á eftir manni og kalla
„how are you“ og mzungu! (hvítur
maður). Það er mjög skítugt þarna –
fólk gerir bara þarfir sínar á milli
húsa í skurði. Stundum var allt fljót-
andi í skólpi og lyktin óbærileg. Okk-
ur var sagt að um 80% kynlífs sem fer
fram í fátækrahverfunum sé án sam-
þykkis kvennanna. Það eru lang-
flestir (ég myndi segja mjög margir)
HIV-smitaðir þarna, en margir vilja
ekki viðurkenna það og fá því ekki
viðeigandi meðferð. Ríkisstjórnin í
Kenýa er farin að gefa lyf við HIV, en
það nýtist fólki ekki ef það er í afneit-
un, það er því miður mjög algengt,“
segir Unnur Ágústa.
Vitni að hrikalegum atvikum
Stelpurnar urðu oft vitni að
hrikalegum atvikum sem þær helst
vildu gleyma. ,,Það var ein 16 ára
stelpa sem kom inn á heilsugæsluna.
Hún hafði eignast barn og það var
ekki vitað hvort frændi hennar eða
bróðir væri faðirinn, en henni hafði
verið nauðgað af þeim báðum. Hún
gat ekki snúið aftur heim því ættbálk-
urinn hennar hefði drepið barnið ef
hún hefði komið með það á heima-
slóðir. Hún var því í marga daga á
heilsugæslunni og starfsmenn voru
lengi að reyna að finna úrræði fyrir
hana þannig að stúlkan og barnið
gætu verið saman. Á endanum þurfti
hún að gefa barnið frá sér og það var
rosalega erfitt fyrir hana og hún grét
mikið,“ segir Unnur.
Á heilsugæslunum er mikið ver-
ið að sprauta fólk við malaríu og
taugaveiki og voru börn stór hluti
þess hóps. Það verður seint sagt að
börn séu miklir aðdáendur fólks í
hvítum sloppum og ef hvíti slopp-
urinn er með sprautu meðferðis
margfaldast hræðslan. ,,Þegar þau
sáu okkur í hvítu sloppunum vera að
fara að sprauta, vissu þau að þetta
yrði vont og fóru mörg hver að gráta.
Börnin voru þá oftar en ekki slegin
utan undir fyrir að gráta,“ segir Unn-
ur.
Stelpurnar fóru út um miðjan
maí og störfuðu við hjálparstörf í
rúmar 3 vikur. Þær héldu úti blogg-
síðunni http://hjukrunikenya.blogg-
ar.is/ og þar er að finna fleiri merki-
legar sögur úr ferðinni. „Við erum
mjög ánægðar með tímann okkar
þarna og lærðum alveg fáránlega
mikið á þessu. Ég held að við eigum
allar eftir að fara aftur út í hjálpar-
starf, og þá vonandi í ennþá lengri
tíma til þess að geta gert ennþá meira
gagn,“ segir Unnur Ágústa að lokum.
Sé áhugi á því að komast út í
hjálparstarf á vegum Provide Int-
ernational-stofnunarinnar, er hægt
að hafa samband við hana á heimasíð-
unni provideinternational.net.
Lítill Unnur Ágústa hitti þennan litla strák þegar hún var í heimavitjun.
Eins og sjá má þá var hann ekki í neinum buxum.
DAGLEGT LÍF 11
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. JÚLÍ 2011
Ég man sérstaklega veleftir því þegar ég varníu ára. Ég veit ekkihvort fólk man almennt
eftir þeim aldri en það var svo æv-
intýralegur tími hjá mér að ég man
óendanlega mörg atvik, tilfinningar
og uppgötvanir. Á þessum aldri er
engin skýr lína á milli ævintýra og
raunveruleika. Maður er nógu ung-
ur til þess að leyfa ímyndunarafl-
inu að ná völdum yfir manni og
ekki nógu gamall til þess að láta
umhverfið takmarka þá möguleika
sem eru fyrir hendi. Bakvið öll
horn leynist eitthvert stórkostlegt
ævintýri og óendanlega spennandi
atburðarrás. Allt sem verður á vegi
manns hefur sögu að geyma, frá
rifsberjarunna til gamals trés sem
varð fyrir eldingu og hefur tekið á
sig skrímslaform. Maður trúir því
að gull sé að finna undir vatna-
gróðri í köldum skógarlæk og að
norn búi í gamla húsinu hinum
megin við götuna. Á þessum aldri
bjó ég á fjarlægum slóðum þar
sem sumrin voru steikjandi heit og
þurr, frelsið var ljúft og tíminn
óendanlegur. Ævintýri dagsins gat
falist í að bjarga litlum flækings-
kettlingum yfir í að hlaupa frá
risastórum loðnum krabba á
ströndinni vegna þess hann var
raunverulega stórhættuleg
kónguló.
Litla skottan mín var ein-
mitt að verða níu ára nýlega
og það er gaman að fylgjast
með því að hún er að upp-
lifa heiminn með þessum
hætti, nema að mér finnst
hún auðvitað vera yngri en
ég, þegar ég var níu ára.
Þá fór ég að hugsa um
hvort umhverfið sem
börnin leika sér í sé
nógu spennandi.
Getur ímynd-
unaraflið
blómstrað eins
mikið þegar
þau eru
fyrir
framan
tölvuna,
sjónvarp-
ið … eða ein-
faldlega inni? Miklu
meiri líkur eru á því
að finna ævintýri úti.
Að vera sem mest
úti í fjölbreyttu um-
hverfi og frjáls eins og fuglinn, úti
í náttúrunni þar sem börn skapa
sinn eigin heim. Ég er alla vega
þakklát í dag fyrir að hafa fengið
það frelsi á þessum tíma því að
þetta eru skemmtilegustu minn-
ingar sem ég hef úr barnæsku.
Annað sem á það til að kalla sér-
staklega góðar minningar fram og
aðeins góðar minningar er góð
lykt. Lykt af góðum mat. Ef ég
finn lykt af kanil rifjast upp fyrir
mér fólk sem mér þótti vænt um,
veislur og gamlir vinir. Ef ég finn
lykt af sjávarseltu og sítrónu rifj-
ast upp fyrir mér margar af-
skekktar strendur og mér finnst ég
heyra í öldunum. Lykt kallar fram
minningar og bara góðar minn-
ingar. Þetta segir manni að lykt-
arskyn spilar stórt hlutverk í heila-
búinu nálægt langtímaminninu og
segir manni líka að góðan mat eigi
alltaf að borða. Lyktin mun varð-
veita minningar okkar betur í
framtíðinni. Þess vegna hugsa ég
mikið þessa stundina um
að elda góðan mat, svo að
krílin mín finni
góða lykt og muni
betur allar góðu
stundirnar þeg-
ar þau eru orð-
in fullorðin og
farin að keppa
við tímann
eins og við
hinir full-
orðnu höfum
svo svaka-
lega mikla til-
hneigingu til að
gera.
»Ævintýri dagsins gatfalist í að bjarga
litlum flækingskettlingum
yfir í að hlaupa frá risastór-
um loðnum krabba á
ströndinni vegna þess
hann var raunveru-
lega stórhættuleg
kónguló.
Heimur Maríu
María Elísabet
Pallé
mep@mbl.is
- nýr auglýsingamiðill
 569-1100finnur@mbl.is
...þú leitar og finnur