Morgunblaðið - 06.08.2011, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. ÁGÚST 2011
✝ Kristín Hall-dórsdóttir fædd-
ist í Ólafsvík 6. maí
1938. Hún lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 25. júlí
2011.
Foreldrar hennar
voru Halldór Frið-
geir Jónsson frá
Arnarstapa, f. 1904,
d. 1973, og Matt-
hildur Ragnheiður Kristjáns-
dóttir frá Ólafsvík, f. 1903, d.
1962. Systkini Kristínar eru:
Laufey, f. 1923, d. 1925, Jón
Steinn, f. 1926, Kristmundur, f.
1928, d. 1997, Pálína, f. 1930, d.
2009, Leifur Steinar, f. 1934, d.
2011, Edda Sigurveig, f. 1942, d.
2008, Bára, f. 1943, d. 2008,
Bylgja, f. 1943, og Víkingur, f.
1947.
Eftirlifandi eiginmaður Krist-
ínar er Per Sören Jörgensen, f.
11. apríl 1932. Þau gengu í
hjónaband 23. júlí 1966. Dóttir
þeirra er Bjarney Jörgensen, f.
1. mars 1966, eiginmaður hennar
er Jón Þór Lúðvíksson, f. 11. júní
1963. Börn þeirra eru: Gígja, f. 2
febrúar 1988, unnusti hennar er
Jón Björn Vil-
hjálmsson, f. 6.
apríl 1987, Janus,
f. 28. júlí 1989, og
Hilma, f. 14. febr-
úar 1993.
Kristín lauk
hefðbundinni
skólagöngu í Ólafs-
vík. Að því námi
loknu fór hún í
málaskóla á Eng-
landi. Kristín starf-
aði mestan hluta ævi sinnar við
skrifstofustörf, meðal annars í
Kaupfélaginu Dagsbrún, Hrað-
frystihúsi Ólafsvíkur og Stakk-
holti. Síðustu árin vann hún í
Fiskiðjunni Bylgju og undi hag
sínum vel þar. Kristín hafði gam-
an af að ferðast og voru þær ófá-
ar ferðirnar sem hún fór utan.
Kvenfélag Ólafsvíkur var helsti
vettvangur hennar í félagslífi,
auk þess sem hún starfaði með
Leikfélagi Ólafsvíkur. Kristín
hlúði vel að fjölskyldu sinni, og
ekki má gleyma garðinum við
Vallholt 2, en þar naut hún sín
vel.
Kristín verður jarðsungin frá
Ólafsvíkurkirkju í dag, 6. ágúst
2011, og hefst athöfnin kl. 14.
Elsku mamma, mín besta vin-
kona.
Nú er komið að leiðarlokum, en
þó heldur fyrr en ég gerði ráð fyr-
ir. Þú varst stór hluti af lífi mínu,
þar sem ég var þitt einkabarn og
átti þig því alein. Þú varst stoð
mín og stytta og til þín gat ég allt-
af leitað, hvort sem var til að
gleðjast yfir einhverju eða gráta.
Ég mun sakna þess að heyra
fótatak þitt hér á tröppum Enn-
ishlíðar, en hingað varstu vön að
koma í heimsókn, svo að segja
daglega. Kíkja í smá spjall og
kaffisopa. Fjölskyldan var þér
mjög hugleikin og þú barst hag
ættingja og vina fyrir brjósti. Þú
hugsaðir nú vel um hann Jón Þór
minn og enn þann dag í dag minn-
ist hann á fyrstu matarboðin þín.
Þér fannst vissara að hafa mar-
gréttað, ef tilvonandi tengdasonur
væri nú matvandur. Sólargeisl-
arnir þínir þau Gígja, Janus og
Hilma dýrkuðu þig, hún Stína
amma var best. Þú dekraðir vel
við þau og óhætt er að segja að
þau hafi fengið allt sem hugurinn
girntist hjá þér. Þú fylgdist vel
með þeim, bæði í leik og starfi,
gladdist yfir velgengni þeirra og
sigrum og hjálpaðir þegar eitt-
hvað bjátaði á.
Þú varst dugnaðarforkur,
vannst enn fullan vinnudag,
fannst það alveg ótækt að sitja
bara heima og gera ekki neitt,
eins og þú sagðir. Allt sem þú
tókst þér fyrir hendur gerðir þú
vel og varst snögg að öllu. Þú
varst mikil útivistarmanneskja og
göngugarpur, og þeir eru ófáir
göngutúrarnir sem þú hefur farið
í. Margar góðar stundir áttir þú í
garðinum ykkar pabba. Snemma
á vorin varstu komin þangað út,
rótandi í moldinni og allt greri í
höndunum á þér, hvort sem það
voru blóm, tré eða runnar.
Þið pabbi voruð mjög samrýnd
og máttuð vart hvort af öðru sjá.
Þú varst ekki bara eiginkona
hans, heldur einnig besti vinur.
Ég veit að pabbi á góðar minn-
ingar, en missir hans er líka afar
mikill.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(V. Briem)
Elsku pabbi, megi guð gefa þér
styrk til að takast á við sorgina og
vinarmissinn.
Takk fyrir allt elsku mamma.
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Þín dóttir og fjölskylda,
Bjarney, Jón Þór, Gígja,
Janus og Hilma.
Það er erfitt að hugsa til þess
að Stína hans pabba sé farin svo
allt of fljótt eins hraust og full af
orku og hún var. Fyrstu alvöru-
kynni okkar Stínu voru þegar ég
fór vestur til Ólafsvíkur 1972, þá
þrettán ára, í mína fyrstu sumar-
dvöl af mörgum til pabba og Stínu
að vinna í fiski. Eftir á að hyggja
hefur það ekki verið auðvelt að
taka á móti unglingsstelpu sem
hún þekkti lítið en Stína var ein-
stök og tókst henni vel að ná döm-
unni til vinskapar og margt lærði
ég af henni. Hún var einlæg, góð-
ur leiðbeinandi, sérstaklega sam-
viskusöm og dugnaðarforkur til
verka svo gustaði af henni, því
verð ég henni ævinlega þakklát
fyrir það hversu góð hún var og
hafa átt þátt í því að koma mér til
manns, eins og sagt er.
Elsku Stína, þótt samveru-
stundunum hafi fækkað síðustu
árin var samband okkar alltaf
ánægjulegt og fann ég ávallt fyrir
væntumþykju þinni í minn garð.
Blessuð sé minning þín.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku pabbi, Bjarney, Jón Þór,
Gígja, Janus og Hilma, megi góð-
ur Guð styrkja ykkur í sorginni.
Þuríður (Þurý).
Mín ástkæra systir, Kristín
Halldórsdóttir, hefur kvatt þenn-
an heim og mun hún skilja eftir sig
djúp spor. Í dag mun ég þó ekki
aðeins kveðja systur mína, því hún
Kristín var mér meira en systir,
það var hún sem tók mig að sér
eftir að móðir okkar lést.
Stína, eins og hún var ávallt
kölluð, var kjarnakona, henni er
erfitt að lýsa í nokkrum orðum. En
það sem fyrst kemur upp í hugann
þegar ég hugsa til hennar er dugn-
aður, styrkur, vinnusemi, um-
hyggja og kærleikur. Vinnusemin
leyndi sér ekki hjá henni Stínu, ef
hún var ekki í vinnunni var hún að
hugsa um garðinn sinn sem hún
lagði mikinn metnað í enda var
hann ávallt fallegur og snyrtileg-
ur. Hún hugsaði vel um þá sem
stóðu henni næst og ef eitthvað
kom upp á var hún ávallt tilbúin að
rétta fram hjálparhönd.
Mér finnst ég varla heill né hálfur maður
og heldur ósjálfbjarga, því er verr.
Ef værir þú hjá mér vildi ég glaður
verða betri en ég er.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Ég kveð systur mína í dag með
söknuði en umfram allt fullt af
góðum og fallegum minningum
um yndislega konu. Ég og fjöl-
skylda mín viljum að lokum votta
aðstandendum samúð okkar og við
vitum að minning um góða konu
mun lifa.
Víkingur Halldórsson,
Sólbrún Guðbjörnsdóttir
og börn.
Þegar þú ert sorgmæddur
skoðaðu þá huga þinn
og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín
(Úr Spámanninum, Kahlil Gibran)
Þegar fjölskyldumeðlimur og
kær vinur er kvaddur koma upp í
hugann margar góðar minningar
sem eru gulli betri.
Þegar ég talaði síðast við Stínu
svilkonu mína og Per mág minn
laugardaginn 23. júlí áttu þau 45
ára hjúskaparafmæli. Hvernig átti
mér að koma til hugar að það yrði
mitt síðasta samtal við Stínu? Hún
lést aðfaranótt 25. júlí. Per og fjöl-
skyldan komu til okkar hjóna þá
um kvöldið. Þegar þau voru farin
settist ég við stofugluggann og
horfði á vesturhimininn yfir Snæ-
fellsnesinu, þar sem heimahagar
Stínu voru alla tíð. Hvílík litadýrð;
gylltir, rauðbleikir og eldrauðir lit-
ir. Og ég sagði við Bent: „Ætli
þarna sé eilífðin og sál Stínu þar
núna?“
Það var alltaf mjög náið sam-
band milli þeirra fjölskyldu og
okkar. Mörg sumur vorum við
með þeim í Fróðárhúsinu í góðu
yfirlæti í nokkra daga í einu, við
veiðar í ánni og ósnum og fleiru
skemmtilegu, og þetta dásamlega
útsýni yfir Breiðafjörðinn. Þaðan
eigum við ógleymanlegar minn-
ingar. Einnig hittumst við alltaf
við merkisatburði í fjölskyldunni.
Það var mikill gleðigjafi fyrir
Stínu og Per að einkadóttir þeirra
og hennar maður búa í Ólafsvík.
Barnabörnin þrjú, sem þau elsk-
uðu og dáðu, fengu ómældan
skammt af umhyggju þeirra. Þur-
íði stjúpdóttur sinni reyndist Stína
alltaf vel, einnig Alfreð Bjarna,
sem við þökkum henni af alhug.
Elsku Per, Bjarney og fjöl-
skylda. Um leið og við Bent og
fjölskylda okkar þökkum Stínu
samfylgdina vottum við ykkur
innilega samúð og biðjum Guð að
styrkja ykkur við fráfall ástríkrar
eiginkonu, móður, tengdamóður
og ömmu – sem öllum vildi gott
gera.
Guðrún Kr. Jörgensen.
Þegar mér barst sú harmafregn
að hún Stína frænka væri látin var
eins og eldingu slægi niður í huga
minn. Ég á erfitt með að trúa því
að hún sé farin. En það var alveg
eftir henni að drífa þetta bara af
en þannig var hún.
Stína var mér afar kær alveg
frá barnæsku og fram á þennan
dag. Hún reyndist mér mjög vel
og var mér afar góð í uppvexti og
alla tíð. Við áttum margar góðar
stundir saman og þrátt fyrir að ég
flyttist ung til Þýskalands hafði
það engin áhrif á samband okkar.
Alltaf þegar ég kom heim var ég
ekki búin að vera lengi heima þeg-
ar ég skrapp yfir til Stínu frænku.
Stína var trygglynd manneskja og
stóð eins og klettur við hliðina á
þeim sem henni þótti vænt um án
þess þó að flíka tilfinningum sín-
um. Á milli okkar var djúp vinátta
og væntumþykja sem ég veit að
ég á eftir að sakna.
Eftir að Stína gifti sig bjó hún á
ská á móti foreldrum mínum við
Grundarbrautina. Það kom sér oft
vel, eins og þegar móðir mín veikt-
ist en þá var hún henni og okkur
systkinunum mjög mikil og ómet-
anleg hjálp. Fyrir það verð ég
henni eilíflega þakklát.
Elsku Per, Bjarney og fjöl-
skylda. Ég votta ykkur mína
dýpstu samúð og bið Guð að gefa
ykkur kraft í þessari miklu sorg.
Sigrún Sigurðardóttir.
Í dag er til moldar borin Krist-
ín Halldórsdóttir eða Stína
frænka. Hún var mikilvægur
hlekkur í stórfjölskyldu Stakk-
holtsfólks. Hún var sú sem leit til
með öðrum og veitti stuðning þar
sem á þurfti að halda. Var ávallt
boðin og búin að hjálpa og vinna
þau verk sem þurfti að fram-
kvæma. Dauða hennar bar snögg-
lega að og er fráfall hennar mikill
harmur fyrir fjölskyldu hennar.
Það einkenndi líka Stínu frænku
að hún var snögg að öllu, harð-
dugleg og hraust. Kenndi sér
aldrei meins nema daginn sem
hún fékk óvænt fyrir hjartað og
var dáin skömmu síðar.
Við systkinin minnumst hennar
sem sterkrar og alvörugefinnar
konu sem var annt um fjölskyldu
sína og heimahagana. Hún var
natin og gerði allt vel sem hún tók
sér fyrir hendur. Heimili hennar
og Pers ber af í Ólafsvík fyrir
smekkvísi og snyrtimennsku og
garðurinn sá fallegasti. Hún var
alin upp í Stakkholti í Ólafsvík í
stórum systkinahópi og var
snemma gefið hlutverk við að
hjálpa móður sinni með yngri
börnin og heimilisstörfin. Þar
mótaðist ábyrgðartilfinning henn-
ar sem fylgdi henni alla tíð og við
ættingjar hennar fengum að
njóta.
Okkar kærustu minningar um
Stínu frænku eru úr Dalakofanum
þar sem þrjár fjölskyldur veiddu
saman við Miðá í Dölum um ára-
bil. Þar vorum við sem ein stór
fjölskylda í litlum kofa sem var án
rafmagns og hita. Krakkarnir
voru 8-10 talsins og í nógu að snú-
ast fyrir mæður okkar.
Stína frænka átti bara eitt
barn, hana Bjarneyju, sem var
alltaf til fyrirmyndar, en hún
sinnti okkur öllum jöfnum hönd-
um á við mæður okkar. Bakaði
brauð og kökur til vikuvistar, setti
plástur á putta, losaði spúna úr
lopapeysum, færði blaut börn í
þurr föt og passaði uppá að allir
væri bestu vinir samhliða því að
vera ávallt með tuskuna á lofti.
Þau Per áttu á þessum árum
forláta Bronco-jeppa, brúnan 8
cylindra, með hvítum leðursætum
og sjálfskiptan sem þekktist varla
þá. Það var hápunktur veiðiferð-
arinnar hjá okkur krökkunum að
fá að sitja í hjá Per og fara nokkra
hringi um túnin. Þau hjónin áttu
þátt í því að móta okkar bestu
æskuminningar.
Stína og Per voru mjög sam-
rýnd hjón og einkenndist sam-
bandi þeirra af virðingu og vin-
áttu. Þau fylgdust að í sínum
áhugamálum og voru yfirleitt
bæði nefnd í sömu andrá.
Elsku Per, nú er komið að
hinstu kveðju. Við vottum þér,
dætrum þínum og fjölskyldum
þeirra okkar dýpstu samúð. Stína
frænka á sinn sess í hjörtum okk-
ar allra.
Úlfhildur, Matthildur,
Þorgrímur og Steingrímur.
Kristín
Halldórsdóttir ✝Eiginmaður minn,
BIRGIR ÞORGILSSON
fv. ferðamálastjóri,
er látinn.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Ragnheiður S. Gröndal.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
STEINUNN JÓNSDÓTTIR,
lést í Svíþjóð 25. júlí.
Kristján Arinbjarnarson,
Inger Persson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín,
ELÍN JÓNSDÓTTIR
frá Nýjabæ á Seltjarnarnesi,
til heimilis að Lindarbraut 31,
sem lést sunnudaginn 31. júlí, verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
9. ágúst kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á líknarfélög.
Fyrir hönd aðstandenda,
Almar Gestsson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
GUNNAR J. FRIÐRIKSSON
iðnrekandi,
Skúlagötu 10,
Reykjavík.
andaðist á Landakotsspítala miðvikudaginn
3. ágúst.
Sálumessa og útför hans fer fram 11. ágúst
kl. 15.00 í Kristskirkju, Landakoti.
Elín M. Kaaber,
Friðrik Gunnar Gunnarsson, María Helgadóttir,
Einar Lúðvík Gunnarsson, Kristín Sigurðsson,
Ragnar Jóhannes Gunnarsson, María Ingibergsdóttir,
Haukur Jón Gunnarsson,
Oddný María Gunnarsdóttir,
Gunnar Pétur Gunnarsson, Isabella Frank,
Eiríkur Knútur Gunnarsson, Inger S. Steinsson,
börn og barnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar og afi,
MAGNÚS BERGMANN KARLSSON
vélstjóri,
síðast til heimilis að Hlévangi,
Faxabraut 13,
Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja 3. ágúst.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn
16. ágúst kl 13.00.
Skúli Þór Magnússon,
Magnús Bergmann Magnússon,
María Magnúsdóttir,
og afabörnin, Helga Heiðdís, Hilmar Rafn,
Hinrik Örn og Hlynur Almar.
✝
Okkar ástkæri,
HILMAR ÞÓRIR ÓLAFSSON,
lést á Líknardeild Landspítalans í Kópavogi
26. júlí síðastliðinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð,
kærleika og vinarhug.
Öllu því góða fólki sem kom að hjúkrun hans og umönnun
sendum við okkar bestukveðjur og þakkir.
Í minningu Hilmars hefur verið opnaður styrktarsjóður fyrir
dóttur hans:
0301-13-701578 kt: 030196-4149.
Fyrir hönd ástvina,
Nina Ásdís Hilmarsdóttir Peutzer,
Hrefna Hjálmarsdóttir,
Bergþóra Eggertsdóttir,
Ólafur Friðrik Baldursson.