Morgunblaðið - 06.08.2011, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. ÁGÚST 2011
✝ Margrét Sig-urbjörg Sigurð-
ardóttir, Hólmi,
Mýrum, Hornafirði,
fæddist á Seyð-
isfirði 12. apríl
1930. Hún lést á
Hjúkrunarheim-
ilinu á Höfn 31. júlí
2011.
Foreldrar henn-
ar voru Ingunn
Bjarnadóttir tón-
skáld, f. 1905, d. 1972, og Sig-
urður Kristmar Eiríksson verka-
maður, f. 1893, d. 1970. Systkini
hennar eru: bróðir, samfeðra:
Viggó Ferdinand Sigurðsson, f.
1915, d. 1975. Albróðir: Bjarni
Eiríkur Sigurðsson, f. 1935.
Systkini önnur, sammæðra:
Anna Sigríður Hróðmarsdóttir,
f. 1942, Þórhallur Hróðmarsson,
f. 1942, Óttar Hrafn Hróðmars-
son, f. 1944 og Hallgrímur Hróð-
marsson, f. 1948.
Eftirlifandi eiginmaður Mar-
grétar er Guðjón Sigurður Ara-
son frá Borg á Mýrum, Horna-
firði, f. 11. maí 1921. Foreldrar
hans voru Ari Sigurðsson og Sig-
ríður Gísladóttir Borg. Börn
og síðari manni hennar, Hróð-
mari Sigurðssyni, kennara frá
Reyðará í Lóni, f. 1912, d. 1957.
Árið 1946 flutti Margrét og unn-
usti hennar, Guðjón, til Hvera-
gerðis ásamt móður hennar og
fósturföður. Þar voru þau stutt-
an tíma en fluttu síðan að Borg á
Mýrum og bjuggu þar í sambýli
við foreldra hans. Vorið 1952
fluttu þau að Hólmi á Mýrum og
byggðu upp jörðina, sem staðið
hafði í eyði í um fjögur ár. Þar
bjuggu þau allan sinn búskap.
Margrét var húsmóðir í Hólmi.
Hún gekk í öll störf sem þurfti
jafnt úti sem inni. Í Hólmi var
blandaður búskapur auk garð-
ræktar. Margrét var organisti í
Brunnhólskirkju um árabil og
stjórnaði kirkjukórnum. Hún var
hannyrðakona mikil og hannaði
og prjónaði alls konar flíkur.
Hún var í Félagi eldri borgara
og söng með kór aldraðra á Höfn
meðan heilsan leyfði. Síðasta
æviárið dvaldi Margrét á Hjúkr-
unarheimilinu á Höfn.
Útför Margrétar verður gerð
frá Brunnhólskirkju á Mýrum,
Hornafirði, í dag, 6. ágúst, og
hefst athöfnin kl.14.
Margrétar og Guð-
jóns eru: 1) Ari Sig-
urður, f. 1948, maki
Auðbjörg Þor-
steinsdóttir, þeirra
dætur: Heiður, f.
1971, Friðný, f.
1974, og Ingibjörg,
f. 1977. 2) Ingunn
Hróðný, f. 1951,
maki Hilmar Hró-
arsson, hennar dæt-
ur frá fyrra hjóna-
bandi: Þórveig Benediktsdóttir,
f. 1969, og Margrét Benedikts-
dóttir, f. 1971. 3) Magnús Guð-
jónsson, maki Guðrún Guð-
mundsdóttir, þeirra börn:
Guðjón Örn, f. 1984, Birna Jódís,
f. 1987, og Arndís Ósk, f. 2000. 4)
Sigursveinn Guðjónsson. f. 1967.
sonur hans: Þorlákur Bjarki. f.
1991. Barnabarnabörn Mar-
grétar og Guðjóns eru mörg.
Margrét bjó með foreldrum
sínum á Seyðisfirði fyrstu sjö ár-
in en þá flutti hún með móður
sinni og bróður, Bjarna Eiríki,
að Hólabrekku á Mýrum, Horna-
firði, þegar foreldrarnir slitu
samvistum. Hún ólst upp í Kylju-
holti á Mýrum hjá móður sinni
Elsku amma mín. Ég man að
sem lítill stráklingur læddist ég
til þín á hverjum morgni til að
heilsa upp á þig og afa í næsta
húsi. Best þótti mér þegar þú
spurðir mig hvort ég væri búinn
að fá mér eitthvað að borða og
bauðst mér upp á vatnskakó og
ristað brauð. Síðan tókstu fram
Tinna, Sval og Val eða Múmínálf-
ana og last upp úr þessum bók-
um fyrir mig. Þegar ég var farinn
að læra að lesa réttirðu mér svo
bækurnar um Alfinn álfakóng og
dverginn Rauðgrana. Þegar ég
lít til baka til uppvaxtarára
minna má með sanni segja að
yndislegri æsku getur barn vart
hugsað sér. Alltaf stóðu dyr þín-
ar opnar og til þín og afa gat ég
leitað á hverjum degi, hvort sem
var í leit að fróðleik eða afþrey-
ingu.
Að horfa á þig prjóna var eins
og að horfa á listamann við vinnu
sína, því mikil var vandvirknin.
Mikið hafði ég nú líka gaman af
að hlusta á þig spila á orgelið
þitt, því feilnóta var aldrei slegin.
Þú varst alltaf ákveðin kona,
trú þinni sannfæringu. Þú skildir
aldrei við hálfkláruð verk og
elskaðir það mest af öllu að geta
hjálpað þínum nánustu, hvort
sem það var við leik eða störf.
Léttlynd varstu og barngóð með
eindæmum, enda var ég öfund-
aður af því að eiga svona frábæra
ömmu. Það er staðreynd að eng-
inn gat bakað jafngóðar kleinur
og þú elsku amma.
Ég vil þakka þér fyrir þau fjöl-
mörgu ár sem ég átti með þér,
þau eru mér ógleymanleg. Þrátt
fyrir að finna fyrir tómleika í
hjartanu get ég glaðst yfir að vita
það að nú ertu komin á betri stað.
Þú munt alltaf verða dýrkuð og
dáð af mér.
Blessuð sé minning þín.
Guðjón Örn Magnússon.
Elsku amma mín. Mér finnst
svo óraunverulegt að kveðja þig.
Þú varðst nefnilega aldrei gömul,
þú varðst bara veik. Þú varst svo
ung í anda, með svo bjarta rödd
og smitandi hlátur.
Við brölluðum ýmislegt sam-
an, enda varstu jafn uppátækja-
söm og ég. Þú vildir líka alltaf
allt fyrir mig gera. Hvort sem
það var að prjóna alla heimavinn-
una mína í handmennt, byggja
hús úr pullunum úr sófanum, eða
gefa mér eitthvað gott að borða.
Ég sakna þess að spila „Í Hlíð-
arendakoti“ á orgelið og að
hlusta á þig syngja með. Við vor-
um alltaf jafn ánægðar með
þessa tónleika okkar, jafnvel þó
að enginn hlýddi á nema kött-
urinn. Ég sakna þess líka að fá
símtöl frá þér um miðjan vinnu-
dag og tala við þig um ekki neitt.
Það einkenndi þig að þú vildir
alltaf fylgjast með öllum sem þér
þótti vænt um og sjá til þess að
þeir hefðu það gott. Helst vild-
irðu að þeir hefðu það betra en
þú sjálf.
Ég er þakklát fyrir að hafa al-
ist upp við að hafa þig hjá mér á
hverjum degi, enda eru ekki allir
svo heppnir að eiga eina ömmu
„heima hjá sér“. Ég minnist þín
sem léttlyndrar og hjartahlýrrar,
en um leið mjög ákveðinnar
konu. Ég kveð þig með þakklæti
og miklum söknuði. Ég mun allt-
af geyma þig í hjarta mínu.
Þín
Birna Jódís.
Elsku Gréta mín, nú þegar þú
ert farin minnist ég svo margra
góðra stunda með þér, allt frá því
ég var lítil stúlka í sveit hjá ykk-
ur Guðjóni. Fyrst sumarið á
Borg þegar ég var níu ára, þar
bjugguð þið með foreldrum Guð-
jóns og systkinum. Þá var oft
glatt á hjalla og farið í leiki á
kvöldin sem mér krakkanum
þótti ekki amalegt. Þar kynntist
ég líka vinnubrögðum sem voru
að hverfa, eins og að þurrka tað á
túni til að nota sem eldivið, dreifa
lúru á klappir, snúa henni og
þurrka til að njóta seinna með
smjöri sem hleyptri lúru. Dæla
vatni í fjósinu, skilja mjólkina í
mjólkurhúsinu, reka úr túninu og
sækja kýrnar.
Tveimur árum seinna fluttuð
þið í Hólm þrátt fyrir að enn ætti
eftir að ljúka byggingu íbúðar-
hússins. Byrjað var að byggja
húsið um sumarið og ég held að
flestallir karlmenn í sveitinni hafi
komið til að hjálpa þegar steypt
var. Við sváfum í tjaldi og það
var eldað og borðað í gömlum
kofa. Hitað vatn á hlóðum fyrir
þvottinn sem var þveginn á bretti
á hlaðinu og skolað úr í ánni. Það
sumar var mikið ævintýri fyrir
mig en seinna skildi ég hversu
mikinn dugnað og seiglu þið
sýnduð við þessar aðstæður.
Ég man ekki eftir nema góðu
veðri þessi þrjú sumur sem ég
dvaldi hjá ykkur Guðjóni. Við
krakkarnir tókum þátt í bæði
leik og starfi og ógleymanlegt er
þegar öll sveitin fór saman til
berja á Borgartrukknum inn í
Haukafell. Oft settist þú upp á
eldhúsbekk á kvöldin með gítar-
inn og það var spilað og sungið. Í
minningunni eru þessi sumur
eintóm sæla.
Þegar ég bjó með börnunum
mínum á Framnesveginum send-
ir þú okkur kartöflur og rófur á
hverju hausti og alltaf heim-
areykt hangikjöt á jólunum. Oft
var þröngt í búi og hjálpsemi þín
var ómetanleg.
Þú komst oft suður til lækn-
inga því heilsuleysið þjakaði þig
alla tíð og dvaldir oft hjá mér. Þá
var lokið við allt hálfklárað úr
prjónakörfunni minni og alltaf
spurt: „Þarftu ekki að láta prjóna
eitthvað fyrir þig?“ Margar hlýj-
ar peysurnar á ég frá þér, sem
eiga eftir að hlýja mér árin sem
ég á eftir.
Elsku Gréta, þessi seinustu ár
hafa verið erfið hjá þér og það er
mikil synd því þú varst alltaf svo
glöð og bjartsýn. Í þeim ófáu
sjúkrahúslegum sem þú þurftir
að þola varstu mikill gleðigjafi og
eignaðist marga vini sem héldu
tryggð við þig. Kærar þakkir,
elsku systir mín, fyrir allt. Kær-
ar þakkir líka til þín Guðjón sem
hefur staðið eins og klettur við
hlið Grétu alla tíð og ekki síst
núna í þessum síðustu erfiðu
veikindum.
Anna S. Hróðmarsdóttir.
Margrét Sigurbjörg
Sigurðardóttir
var það alltaf partur af prógramm-
inu að koma í heimsókn til þín dag-
inn eftir og lýsa öllu því sem gerst
hafði kvöldið áður og þá var oft
mikið hlegið. Spurningar eins og
„hver söng mest?“, „hver var síð-
astur úr dalnum?“, „voru systurn-
ar ekki í stuði?“ og „var ekki
örugglega blandaður Irish?“
brunnu helst á vörum þér.
Fleiri minningar koma upp þeg-
ar við hugsum til þín. Eins og
hvernig myndavélin var alltaf rifin
upp við hvert tækifæri og þá settu
allir upp sparibrosið, en þegar
myndirnar komu úr framköllun
var ekki oft auðséð hverjir voru á
myndinni, því oftar en ekki var
ljósakrónan í aðalhlutverki.
Þú gerðir fjölskylduna að því
sem hún er í dag. Takk fyrir allt
það sem þú gafst okkur, þú spilaðir
stórt hlutverk í lífi okkar allra og
við munum minnast þín með bros á
vör, þú varst alltaf svo hlý og góð.
Þú hefur þerrað mörg tár og kallað
fram endalaus bros. Við söknum
þín.
Frænkurnar,
Herdís, Guðný og Sara.
Núna er elsku amma mín látin.
Ég sit hér og minnist hennar með
mikilli virðingu og þakklæti.
Amma mín var alltaf glæsileg-
ust kvenna, jafnvel þegar hún var
orðin veik. Hún gekk alltaf um eins
og drottning, bein í baki með höf-
uðið hátt, maður varð einhvern
veginn aldrei var við veikindin.
Amma var alltaf vel tilhöfð og
heimili hennar alltaf fallegt og vel
hugað að öllu.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar um hana ömmu. Minnisstæð-
ast er lífsgleðin og lífskrafturinn
sem hún bjó yfir. Það var alltaf líf
og fjör í kringum ömmu. Henni
þótti langskemmtilegast að safna
öllum börnunum og barnabörnun-
um sínum saman, syngja saman og
hafa gaman. Hún kenndi okkur
skemmtileg lög og söng með okk-
ur, það skapaði ríka sönghefð í
okkar fjölskyldu. Söngur er mitt líf
og yndi og amma hvatti mig alltaf
áfram og lét mig vita hversu stolt
hún var af mér, ég er henni óend-
anlega þakklát. Það verður skrítið
að fara ekki með upptökur eða
fréttir af því hvernig gekk að
syngja hér og þar til hennar í fram-
tíðinni.
Amma og myndavélin voru
mestu mátar, minnist þess þegar
hún sneri henni vitlaust og fékk
flassið beint inn í augað, við gátum
mikið hlegið að því. Myndavélin fór
aldrei langt frá ömmu og hún var
alltaf svo dugleg að taka myndir.
Ég sé hana fyrir mér brosandi og
trekkjandi upp myndavélina, það
var algeng sjón. Það er ómetanlegt
að sitja heima hjá ömmu og afa og
fletta í gegnum öll myndaalbúmin,
til eru myndir af öllum tilefnum.
Síðasta myndin af okkur saman
var á brúðkaupsdaginn minn þeg-
ar við Hilmar komum upp á spítala
til þín eftir athöfnina, með ljós-
myndarann í eftirdragi til að fá
myndir af okkur saman, því ekki
mátti vanta ömmu á þessum
merka degi.
Elsku amma mín, ég mun alltaf
minnast þín með bros á vör, því
gleði, hlátur og bros var það sem
þú gafst. Ég veit að þú ert á góðum
stað núna þar sem þér var tekið
fagnandi og með opnum örmum.
Söknuðurinn og sorgin hellist
yfir mig, en ég veit að þú verður
alltaf hjá mér og lifir í hjarta mínu.
Hvernig er hægt að þakka,
það sem verður aldrei nægjanlega
þakkað.
Hvers vegna að kveðja,
þann sem aldrei fer.
Við grátum af sorg og söknuði
en í rauninni ertu alltaf hér.
Höndin sem leiddi mig í æsku
mun gæta mín áfram minn veg.
Ég veit þó að víddin sé önnur
er nærveran nálægt mér.
Og sólin hún lýsir lífið
eins og sólin sem lýsti frá þér.
(Sigga Dúa)
Hvíl í friði elsku amma mín.
Þín
Sigríður.
• Hlýlegt og gott viðmót
á Grand hótel.
• Fjölbreyttar veitingar
lagaðar á staðnum.
• Næg bílastæði og gott aðgengi.
Grand erfidrykkjur
Grand hótel Reykjavík,
Sigtúni 38, sími 514 8000.
erfidrykkjur@grand.is
grand.is
✝
Okkar innilegustu þakkir viljum við færa
öllum þeim fjölmörgu sem stóðu þétt við
bakið á okkur og gáfu okkur styrk og
stuðning við hræðilegt fráfall okkar elskuðu,
BERGÞÓRU BACHMANN,
Basel, Swiss,
áður Grundarhúsum 30,
Reykjavík.
Fjölskylda, vinir og vinnufélagar hjálp ykkar hefur verið okkur
ómetanleg, að ógleymdum öllum þeim sem hafa rétt okkur
hjálparhönd við að koma Tecklu aftur til Íslands.
Æðri máttarvöld blessi ykkur öll.
Eyrún Þóra Baldursdóttir Bachmann,
Ingi Steinn Bachmann,
Guðríður Jónsdóttir Bachmann,
Ástrós Jónsdóttir Bachmann,
Sóley Rut Jónsdóttir Bachmann.
✝
Við sendum alúðarþakkir öllum þeim sem
heiðruðu minningu ástkærrar eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
JÓHÖNNU G. GUÐBRANDSDÓTTUR,
og sýndu okkur samúð, hlýhug og vinarþel
við andlát hennar og útför.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk hjúkrunarheimilisins Skógar-
bæjar fyrir kærleika og frábæra umönnun síðustu æviár
hennar.
Sigurður Þorkelsson,
Þorkell Sigurðsson, Sigríður Ólafsdóttir,
Guðbrandur Sigurðsson, Ásdís Þórbjarnardóttir,
Árni Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og vináttu við
fráfall og jarðarför elskulegrar móður, tengda-
móður, ömmu, langömmu og langalang-
ömmu,
MÖRTU HANNESDÓTTUR,
Sólvallagötu 60,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Hjúkrunarheimilinu Grund
fyrir góða umönnun hennar og hlýjan hug.
F.h. aðstandenda,
Margrét Jónsdóttir, Árni Ingólfsson,
Gunnar Jónsson, Kristín Kristinsdóttir,
Lárus Jónsson, Sonja Egilsdóttir,
Ágúst Jónsson, Ingibjörg Benediktsdóttir,
Guðrún Jónsdóttir, Ari Guðmundsson.
✝
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð, hlýhug, stuðning og
aðstoð vegna andláts og útfarar elskulegs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa,
bróður og mágs,
BJÖRNS STEFÁNSSONAR,
Hlíðarbyggð 29,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki deilda 12G og 12E á
Landspítalanum við Hringbraut og líknardeildar Landspítalans í
Kópavogi fyrir einstaka umönnun og hlýju.
Hrefna Jónsdóttir,
Ragnheiður Kristín Björnsdóttir, Elís Kjartansson,
Berglind S. Björnsdóttir,
Stefán Þór Björnsson, Elfa Dögg Finnbogadóttir,
Jón Ingi Björnsson, Hugrún Valtýsdóttir,
Hrafnhildur Stefánsdóttir Cummings,
Páll M. Stefánsson, Jóhanna Hauksdóttir
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu
okkur samúð og vináttu við andlát og
útför elskulegrar móður minnar, tengda-
móður og ömmu,
ÖLDU ANDRÉSDÓTTUR,
Hæðargarði 29,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á deild A6, Landspítala í
Fossvogi, fyrir frábæra umönnun.
Auður Þórarinsdóttir, Bjarni Jóhannesson,
Þórarinn Árni Bjarnason,
Bryndís Bjarnadóttir.