Morgunblaðið - 13.09.2011, Blaðsíða 24

Morgunblaðið - 13.09.2011, Blaðsíða 24
24 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. SEPTEMBER 2011 ✝ Guðrún Sigurð-ardóttir var fædd á Vatni í Haukadal, Dalasýslu, 24. októ- ber 1939. Hún lést 6. september 2011. Foreldrar hennar voru Sigurður Jör- undsson bóndi, f. 23. júlí 1903, d. 23. júní 1965, og Sveinbjörg Kristjánsdóttir kenn- ari, f. 2. júlí 1904, d. 26. október 1980. Systkini Guð- rúnar eru Bogi Sigurðsson, f. 21. ágúst 1936, Sigríður Sigurð- ardóttir, f. 24. október 1938, Jök- ull Sigurðsson, f. 24. október 1938, d. 20. febrúar 1994, og Fríður Sigurðardóttir f. 15. mars 1944, d. 26. ágúst 2000. Guðrún giftist Halldóri Þor- steinssyni, sjómanni, f. 29. ágúst Styrmi, f. 26. ágúst 2010. Guðrún ólst upp á Vatni til 9 ára aldurs en þá flutti hún til Reykjavíkur þar sem hún gekk í Laugarnesskóla. Að loknu lands- prófi eða árið 1959 hóf Guðrún nám í Hjúkrunarskóla Íslands og lauk námi í mars 1962. Að loknu námi vann hún á Fjórðungs- sjúkrahúsinu á Akureyri og vann þar í tæp tvö ár eða til ársins 1963. Þá fór Guðrún til vinnu til Svíþjóðar og vann þar í rúmt ár. Hún flutti aftur heim til Íslands um áramót 1965 og hóf þá störf á Landspítalanum í Reykjavík þar sem hún vann til ársins 1967. Það sama ár flytur Guðrún til Nes- kaupstaðar og hefur störf á Fjórðungssjúkrahúsinu í Nes- kaupstað. Fyrst starfar hún þar við almenna hjúkrun en tekur við starfi hjúkrunarforstjóra árið 1968. Sem hjúkrunarforstjóri starfar hún til ársins 2009 er hún hætti störfum sökum aldurs. Útför Guðrúnar verður gerð frá Norðfjarðarkirkju í dag, 13. september 2011, og hefst athöfnin kl. 14. 1940. Börn þeirra eru 1) Sveinbjörg, f. 3. október 1969. Eig- inmaður hennar er Kári Þormar org- anisti, f. 23. maí 1968. Þau eiga syn- ina Konráð, f. 15 júlí 2000, og Halldór Svanberg , f. 3. októ- ber 2005. 2) Þórunn f. 30. júlí 1972. Eig- inmaður hennar er Ragnar Eðvaldsson, f. 16. nóv- ember 1958. Þórunn á Þulu Guð- rúnu, f. 20. júní 2000, faðir henn- ar er Árni Skarphéðinsson. Börn Þórunnar og Ragnars eru Jónas Þorsteinn, f. 25. apríl 2005, og Anna Margrét, f. 21. janúar 2008. 3) Snorri, f. 28. ágúst 1975, sam- býliskona hans er Sigrún, f. 11. apríl 1977. Þau eiga soninn Með örfáum orðum vil ég minnast minnar kæru mágkonu. Það eru rúmlega 50 ár síðan við kynntumst, hún var þá að læra hjúkrun. Ung flutti hún til Nes- kaupstaðar og hóf búskap með Halldóri Þorsteinssyni. Vann á sjúkrahúsinu fyrst sem hjúkrun- arkona og síðar sem hjúkrunar- forstjóri þar til hún hætti fyrir nokkrum árum. Ég bjó á Vatni í Haukadal með bróður hennar Jökli. Það var okkur alltaf sérstök ánægja þeg- ar Gunna og Dóri komu í sum- arfríinu með börnin sín, fyrst í sumarbústaðinn Sunnuhlíð og seinni ár í fjölskyldubústaðinn Fögruhlíð. Oftar en ekki voru börn, barnabörn og skyldfólk með þeim þar. Slegið var í dýr- legar veislur, sagðar sögur, farið með ljóð og lausavísur, en Gunna kunni eins og margir í hennar ætt ógrynni af vísum og ljóðum. Ég minnist með gleði og þakk- læti ferðalaga með þeim bæði ut- anlands og innan, nú síðast fyrir tveimur árum þegar við Jón Þór fórum með þeim um Karabíska hafið. Hinn 3. september vorum við Gunna og Dóri í 50 ára afmæli dóttur minnar og tengdasonar, ásamt fjölda ættingja og vina, þar var Gunna hrókur alls fagnaðar eins og hún átti vanda til. Mánudaginn 5. september hringdi ég í hana, hún var þá í Dölunum á leiðinni heim. Nú er hún öll og það er mikill missir. Störin á flánni er fölnuð og nú fer enginn um veginn annar en þú. Í dimmunni greinirðu daufan nið og veist þú ert kominn að vaðinu á ánni. (Hannes Pét.) Kæri Dóri, Sveinbjörg, Þór- unn Björg, Snorri, Kári, Ragnar, Sigrún og barnabörn. Innilegar samúðarkveðjur frá okkur. Jón Þór og Hugrún. Oft er stutt á milli gleði og sorgar. Gunna föðursystir okkar var hrifin á brott skömmu eftir að hún fagnaði með stórfjölskyld- unni stórafmæli og brúðkaupi Sigrúnar Sóleyjar og Óla Bjarna á Álftanesi. Eins og ævinlega létu þau Gunna og Dóri ekki eftir sér að ferðast langan veg til að geta glaðst með sínum nánustu þetta kvöld. En svona er lífið. Enginn fær örlög sín flúið eins og við Hugrúnar- og Jökulsbörn frá Vatni þekkjum vel. Gunna var virt og mikils metin af öllum sem henni kynntust. Hún bjó yfir alvöru og rósemi sem um leið var rót léttleikans sem einkenndi hana. Hún var sögumaður góður og sagði skemmtilega frá og var mjög ljóðelsk. Hún sagði okkur frá fyrri tímum á Vatni. Það var allt- af stutt í húmorinn og hún sá spaugilegu hliðarnar á öllu. Skemmtileg saga af strákapörum Jörundar sem dvaldist hjá þeim hjónum sumartíma á unglingsár- um sýnir hversu fljót hún var að fyrirgefa – að minnsta kosti Jör- undi sem auðvitað bar nafn afa Gunnu. Þegar Jöri notaði út- saumsdúkinn hennar fyrir tusku eftir vel heppnaða skemmtun og nokkur spælegg slapp hann með skrekkinn og fékk vinsamlega lexíu um hver væri munurinn á útsaumsdúk og tusku, nokkuð sem hann gleymdi seint en hún henti lengi gaman að. Gunna var söngelsk mjög og mundi allan kveðskap og ljóð- skáld. Kunni alltaf vísur og söng- texta sem hæfðu tilefninu. Stór- fjölskyldunni sinni var hún alltaf traust, örlát, og kærleiksrík, en stundum helst til hörð af sér. Það amaði aldrei neitt að henni að eig- in sögn. Minningin um hjónaband þeirra Gunnu og Dóra lifir með okkur björt og fögur. Þau tvö voru samstiga og samrýmd hjón. Þau tvö voru ávallt nefnd í sömu andránni. Þau stóðu saman eins og klettur, virtu hvort annað og gengu aldrei í berhögg við vilja hvort annars. Þau eignuðust þrjú myndarleg börn, þau Svein- björgu, Þórunni og Snorra, og barnabörnin sex, sem alltaf munu eiga í hjarta sínu minningu um góða mömmu og ömmu. Gunna naut lífsins með Dóra sínum síðustu árin; Þau ferðuð- ust mikið bæði innanlands og til útlanda. Þegar þau voru í bú- staðnum í Fögruhlíð voru þau umvafin gestum, systkinum Dóra, börnum og barnabörnum. Í Fögruhlíð tóku þau hjónin alltaf til hendinni og dyttuðu að hlutum og gerðu fínt. Gunna var yfir- frænkan sem lét hlutina ganga, ekki síst þegar þurfti að taka erf- iðar ákvarðanir. Nú er komið að því að kveðja frænku sem var okkur afar kær. Við biðjum almættið að styðja Dóra sem nú sér á eftir lífsföru- naut sínum, elskunni sinni og besta vini. Einnig Sveinbjörgu, Þórunni og Snorra og þeirra fjöl- skyldur sem nú kveðja yndislega, hlýja og góða móður, tengdamóð- ur og ömmu. Missirinn er ykkur og okkur öllum mikill en góðu minningarnar munu ávallt lifa með okkur. Guð veri með þér og varðveiti þig, kæra frænka. Þín frændsystkin frá Vatni, Sigrún Sóley, Jörundur, Sigurður Hrafn og Auður Edda. Guðrún Sigurðardóttir Þig faðmi liðinn friður guðs og fái verðug laun þitt góða hjarta, glaða lund og göfugmennska í raun. Vér kveðjum þig með þungri sorg, og þessi liðnu ár með ótal stundum ljóss og lífs oss lýsa gegnum tár. Vér munum þína högu hönd og hetjulega dug, og ríkan samhug, sanna tryggð og sannan öðlingshug. Guð blessi þig! Þú blóm fékkst grætt, og bjart um nafn þitt er. Og vertu um eilífð ætíð sæll! Vér aldrei gleymum þér. (Jón Trausti.) Elsku pabbi og tengdapabbi. Hvíldu í friði, takk fyrir allt. Eyþór og Soffía. Elsku afi Gunnþór, mig langar að kveðja þig með nokkrum orð- Gunnþór Ragnar Kristjánsson ✝ Gunnþór Ragn-ar Kristjánsson fæddist á Gásum í Glæsibæjarhreppi 20. júlí 1918. Hann lést á Sjúkrahúsi Akureyrar 4. sept- ember 2011. Útför Gunnþórs var gerð frá Ak- ureyrarkirkju 9. september 2011. um. Þegar ég hugsa til baka þegar þið amma bjugguð í Skarðshlíðinni rifj- ast upp margar góð- ar minningar. Allar eru þær uppfullar af þeim kærleika og þeirri hlýju sem mætti manni frá barnæsku og alla tíð á heimili ykkar. Stundum var spilað, oft skoðaðar gamlar myndir og sagðar sögur. Einnig minnist ég vel bíltúra um sveitina en þeim fylgdu gjarnan tilheyrandi sögu- skýringar sem ég vildi gjarnan muna betur í dag. Þegar gesti bar að garði þótti þér alveg sérstaklega gaman að bjóða upp á súkkulaði en áttir stundum erfitt með að finna það í eldhússkápunum. Þá hafði amma fundið því nýjan stað í þeirri veiku von að eitthvað yrði til næst þegar bakstur yrði á dagskrá. Amma þurfti því stundum að gefa þér upp nýjan og vel heppnaðan felu- stað vegna auðfúsugesta sem litu inn í Skarðshlíðinni. Elsku afi, þú skilur eftir þig ótal ógleymanlegar minningar sem kalla fram húmor þinn, hreinskilni og hjartahlýju. Kærar þakkir fyr- ir allar góðu stundirnar og allar fallegu og skemmtilegu minning- arnar sem þú skilur eftir hjá okk- ur sem kveðjum þig dag. Hvíl í friði. Helgi Örn Eyþórsson. Sem barn fannst mér Gunnþór afi merkilegur fyrir margra hluta sakir. Hann átti kindur sem hann hélt í fjárhúsi rétt utan við bæinn og var mikil gleði að fá að líta þangað í heimsókn. Ég öfundaði hann af sambandi hans við kind- urnar, þær hræddust mig en voru spakar í kringum afa. Mér fannst líka mikið til koma að hann væri frá Gásum, það var frægur staður og þessi tengsl köstuðu að mínu mati svolitlum frægðarljóma á afa, ekki að hann hafi deilt þeirri skoðun minni. Öll barnabörnin fengu að fara í sunnudagsrúnt með afa á Skod- anum og seinna Lödunni, leiðin lá nær alltaf á Gáseyri, ég minnist þess að hafa gengið lafhrædd með honum undir árásum kríanna, afi vopnaður priki. Hann tók mig líka með í gömlu síldarverksmiðjuna á Dagverðareyri þar sem hann kynntist ömmu. Mér fannst ég ná- in afa á þessum stundum. Annað sem afi var frægur fyrir innan fjölskyldunnar var að hrjóta hátt, okkur barnabörnunum þótti óskiljanlegt að amma gæti sofið við þessi ósköp. Síðast en ekki síst var það ástin á súkkulaði sem var slík að amma mátti fela það fyrir honum ef hún vildi ganga að því sem vísu á sínum stað. Ekki vissi ég um neinn annan afa sem lét svona. Eftir að afi hætti að vinna hafði hann nægan tíma til að spjalla og spila og sennilega höfum við barnabörnin átt fleiri gæðastundir með honum en hans börn þegar þau voru ung. Hann hafði gaman af börnum og það kom vel í ljós þegar hann fór að hafa nægan tíma fyrir okkur barnabörnin. Afi naut þess að spila og átti ég ófáar spilastundir með ömmu og afa þegar ég bjó í nágrenninu og var daglegur gestur hjá þeim. Oftar en ekki spiluðum við manna, það hentaði í þriggja manna hóp, en ef vel stóð á með spilafélaga tókum við líka vist. Það þurfti að hafa auga með afa þegar hann stokk- aði, hann átti það til að fylgjast með hvaða spil var neðst í stokkn- um. Þetta fannst mér fyndið og ömmu eflaust líka, svona í laumi. Afi var greiðvikinn mjög og þess naut ég þegar hann hjálpaði mér að komast í vinnu. Hann var þá að vinna á sláturhúsinu og lagði inn orð fyrir mig á kjötiðnaðar- stöðinni. Annað dæmi eru allar þær stundir sem hann aðstoðaði pabba við smíðar. Það stóð ekki á honum að leggja hönd á plóg, jafn- vel kominn um áttrætt. Hann var líka iðinn við gönguferðir og fór helst daglega út að ganga. Kannski hefur þetta átt sinn þátt í því hvað hann hélst unglegur. Á níræðisaldri leit hann út fyrir að vera tuttugu árum yngri, hárið nánast ekkert farið að grána enda mátti heyra að fólk úti í bæ héldi stundum að hann væri einn af bræðrunum. Það fannst honum síður en svo leiðinlegt. Síðustu árin var hann á Kjarna- lundi og bar sig alltaf vel. Þegar ég kvaddi hann í sumar sat það sterkt í mér að þetta væri líklega í síðasta sinn sem ég sæi hann og það var erfitt að kveðja. Hann kvaddi að vanda með kossi og knúsi, þakklátur fyrir innlitið. Sárt þykir mér að hafa ekki getað fylgt honum síðasta spölinn sem hinsta þakklætisvott fyrir allt sem hann var mér og allt sem hann gerði fyrir mig en hann lifir með mér og mun fylgja mér alla ævi. Hafdís Inga Haraldsdóttir. Meira: minning@mbl.is Helga Sæunn Sigurðardóttir lést 4. ágúst síðastliðinn eftir erfið og ströng veikindi. Ekki var hún Helga að kvarta og kveina, aldeilis ekki og alltaf var viðkvæðið ef maður spurði um líðan hennar, jú, jú ég er bara nokkuð hress. Þó sagði hún við mig í síðasta samtali okk- ar: Inga, ég mundi bara ljúga því ef ég segðist vera hress, ég ligg nú bara oftast í rúminu núorðið, er orðin ansi lúin. Helga mín ég þakka þér fyrir öll árin sem við unnum saman á Leikhólum. Oft var glatt á hjalla þegar við starfsstúlkurnar gerð- um okkur dagamun eins og með ferðum á KEA og Hringver og suðurferðunum. Ekki skemmdi fyrir þegar þið Lauga tókuð lagið Jólahjól á litlu jólunum hjá okkur starfsfólkinu. Helga Sæunn Sigurðardóttir ✝ Helga SæunnSigurðardóttir fæddist 31. maí 1948. Hún lést 4. ágúst 2011. Útför Helgu Sæ- unnar fór fram 15. ágúst 2011. Og undirbúning- urinn fyrir bandý- mótin var frábær sem og mótin sjálf. Jarðarberjabúning- urinn sem við saum- uðum, engin smá- vinna við hann, en mikið vorum við búnar að hlæja í það skiptið. Helga mín ég kveð þig að sinni. Hver lítil stjarna, sem lýsir og hrapar, er ljóð, sem himininn sjálfur skapar. Hvert lítið blóm, sem ljósinu safnar, er ljóð um kjarnann, sem vex og dafnar. Hvert lítið orð, sem lífinu fagnar, er ljóð við sönginn, sem aldrei þagnar. (Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.) Elsku Sissi, Sigga, Matti, Þröstur, Sævar tengdabörn og barnabörn. Það er ég viss um að hún Helga hefur verið stolt af sínu fólki með jarðarförina og sönginn ykkar sem var yndislegur og ekki skemmdi söngur nöfnunnar fyrir. Sendi ykkur mínar innilegustu samúðarkveðjur og vona að Guð gefi ykkur kraft á þessum erfiðum tímum. Ingibjörg Ásgríms. ✝ Þökkum af alhug samúð og vinarhug við andlát og útför okkar kæru MARÍU PÁLSDÓTTUR, Furulundi 11D, Akureyri. Sérstakar þakkir til starfsfólks Heima- hlynningar á Akureyri og lyflækningadeildar Sjúkrahússins á Akureyri fyrir einstaka umhyggju og umönnun í veikindum Maríu. Páll Jónsson, Kolbrún Björk Ragnarsdóttir, Lovísa Jónsdóttir, Óskar Þór Halldórsson, Steingrímur Jónsson, Árún K. Sigurðardóttir, Jón Árni Jónsson, Sigríður Stefánsdóttir, Stefán Jónsson, Yean Fee Quay, Þóra Jónsdóttir, Björn Halldórsson, barna- og barnabarnabörn. ✝ Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og útför elskulegrar móður minnar, tengdamóður, ömmu og langömmu, BJARGHILDAR GUNNARSDÓTTUR, Sólvöllum 3, Selfossi, sem lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi sunnudaginn 28. ágúst og var jarðsungin frá Selfosskirkju þriðjudaginn 6. september. Þökkum öllu því góða fólki sem annaðist hana í veikindum hennar. Sérstakar þakkir til líknardeildar Landspítalans í Kópavogi fyrir yndislega umönnun og hlýhug. Mjallfríð Sigríður Jakobsdóttir, Páll Jónsson, Bjarghildur Pálsdóttir, Eyjólfur Jarl Einarsson, Jóna Magnea Pálsdóttir, Jakob Pálsson, Alda Guðrún Jónasdóttir og barnabarnabörn. Morgunblaðið birtir minn- ingargreinar endurgjalds- laust alla útgáfudaga. Skil | Þeir sem vilja senda Morg- unblaðinu greinar eru vinsam- lega beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðs- lógóið í hægra horninu efst og viðeigandi liður, "Senda inn minningargrein", valinn úr felli- glugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/ sendagrein Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dög- um fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað get- ur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út. Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda ör- stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síð- una. Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu að- standendur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað útförin fer fram. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.