Morgunblaðið - 01.10.2011, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. OKTÓBER 2011
✝ Þóra Gunn-arsdóttir fædd-
ist á Moshvoli í
Hvolhreppi 19.
ágúst 1919. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnun Suðurlands
þann 19. september
2011.
Foreldrar henn-
ar voru Gunnar
Guðmundsson, f.
26. sept. 1879, d. 1.
nóv. 1964 og Guðrún Eiríks-
dóttir, f. 5. jan. 1878, d. 10. des.
1943. Systkini Þóru voru Guð-
mundur Halldór, f. 7. feb. 1910,
d. 26. feb. 1978, Guðlaug f. 21.
feb. 1914, d. 29. apríl 2007, Guð-
mundur, f. 26. mars 1916, d. 27.
mars 2011, Guðni, f. 8. ágúst
1917, d. 19. júní 2001. Eftir lifir
yngsta systirin Jónheiður, f. 20
nóv. 1921. Hinn 31. des. 1944,
giftist Þóra Markúsi Grétari
Guðnasyni frá Kirkjulækjarkoti,
f. 9. feb. 1921, d. 3. apríl 2001.
Barn hennar frá fyrra sambandi
Þeirra sonur er Tim Alexander.
6) Anna María, f. 5 feb 1955,
maki Ólafur G. Jósefsson. Börn
þeirra Guðmundur Vignir,
Svandís Björk, Kristinn Þór,
Birgir Örvar og Sara Andrea. 7)
Margrét, f. 13. sept 1957, maki
Örn Elvar Hreinsson. Margrét á
dæturnar Berglindi og Þóru frá
fyrra sambandi en börn þeirra
saman eru Sunna Dögg og Atli
Már. 8) Gylfi, f. 8. sept. 1959,
maki Christina M. Bengtson.
Þeirra börn eru Emilía
Christina, Eyrún Aníta, Viktor
Bertil, Ívar Karl og Klara Lind.
Þóra á stóran hóp langömmu-
barna og 2 langalang-
ömmubörn. Þóra Gunnarsdóttir
réð sig ung að árum sem vinnu-
kona til Reykjavíkur og var þar
í um 2 ár. Seinna var hún ráðin
sem vinnukona á Efra-Hvoli í
Hvolhreppi og kynnist svo eig-
inmanni sínum Markúsi Grétari,
en þau hefja svo búskap árið
1944 í Kirkjulækjarkoti Fljóts-
hlíð. Þar hefur Þóra búið alla tíð
síðan.
Útför Þóru Gunnarsdóttur
fer fram frá Hvítasunnukirkj-
unni í Kirkjulækjarkoti, í sal
Arkarinnar, í dag, 1. október
2011, og hefst athöfnin kl. 14.
er Þórir Rúnar
Jónsson, f. 26. feb
1941. Maki Kristín
S. Pétursdóttir,
börn þeirra eru
Guðmunda Signý,
Þóra Gréta, Val-
gerður Guðrún,
Þórir Kristján og
Sigurður Rúnar, d.
2006. Börn Þóru og
Markúsar Grétars
eru: 1) Hjörtur
Guðni, f. 10. júlí 1945. 2) Guð-
rún, f. 31. des. 1947. Börn henn-
ar eru Grétar Þór, Valves og
Hilmar. 3) Esther, f. 23. des
1950, maki Árni Jónsson. Börn
þeirra eru Svava Þuríður, Jón,
Sigurður Gétar og Sandra. 4)
Davíð, f. 20. ágúst 1952, maki
Elísabet Björnsdóttir Brown.
Dóttir þeirra er Eva Laxmi,
Davíð á dótturina Álfheiði frá
fyrra hjónabandi og Elísabet á
synina Guðbjörn og Björgvin. 5)
Gunnar Sigurþór, f. 7. des 1953,
maki Britt Eva Irené Klasson.
Yndisleg móðir okkar Þóra
Gunnarsdóttir er látin. Það er
sorg og söknuður í hjörtum okkar
systra en á móti kemur djúpt
þakklæti fyrir móður sem yljaði
og gaf af kærleika sínum fyrir
börnin sín og fjölskyldu og fyrir
það erum við henni ævinlega
þakklát. Þegar við lítum yfir far-
inn veg koma upp í hugann minn-
ingar um móður sem átti sterka
trú á frelsara sinn Jesú Krist sem
hún treysti fyrir velferð fjöl-
skyldu sinnar og vina. Við minn-
umst hennar með kærleika og
þökkum fyrir að hafa fengið að
eiga hana fyrir móður og kveðj-
um hana með söknuði og uppá-
haldssálmi hennar.
Ég hef augu mín til fjallanna:
Hvaðan kemur mér hjálp?
Hjálp mín kemur frá Drottni,
Skapara himins og jarðar.
Hann mun eigi láta fót þinn skriðna,
Vörður þinn blundar ekki.
Nei, hann blundar ekki og sefur ekki,
hann, vörður Ísraels.
Drottinn er vörður þinn,
Drottinn skýlir þér,
Hann er þér til hægri handar.
Um daga mun sólarhitinn eigi vinna
Þér mein,
Né heldur tunglið um nætur.
Drottinn mun vernda þig fyrir öllu illu,
Hann mun vernda sál þína.
Drottinn mun varðveita útgöngu þín
og inngöngu
Héðan í frá og að eilífu.
(Sálmur 121.)
Þínar dætur,
Guðrún, Esther, Anna
María og Margrét.
Trúfesti er fyrsta orðið sem
kemur upp í hugann þegar ég
hugsa um hana mömmu sem nú
er farin frá okkur. Vissulega
hefðum við viljað hafa hana hjá
okkur miklu lengur, en það er víst
eitthvað sem við getum ekki
stjórnað. Mamma var mjög trúuð
kona sem átti þá von að þegar
þessu jarðneska lífi lyki tæki við
annað og betra á himnum hjá
Guði með þeim sem hafa farið á
undan.
Það er sárt að kveðja þá sem
manni þykir vænt um, en í bland
við söknuðinn hlaðast upp allar
þessar góðu minningar sem eiga
eftir að ylja okkur um ókomin ár.
Og talandi um trúfesti, þá var
leitun að eins trúfastri mann-
eskju og hún mamma var. Allan
sinn búskap í Kirkjulækjarkoti
vék hún ekki frá hlutverki sínu
sem húsmóðir, eiginkona og
mamma. Þegar ég var að alast
upp vissi ég að ég gat gengið að
einu vísu, en það var hún mamma,
sem alltaf var til staðar hvernig
sem allt annað snerist. Ég geri
mér sífellt betur grein fyrir hvað
við systkinin nutum mikilla for-
réttinda að eiga slíka móður.
Oft var kátt á hjalla í kotinu
þegar krakkaormarnir voru litlir
og mikil læti, en aldrei hnaut
styggðaryrði af vörum mömmu
þegar hún trúföst eldaði matinn,
vaskaði upp, bakaði kökur sem
hún var þekkt fyrir, saumaði föt á
krakkana, eða kom þeim í rúmið.
Seinna þegar ég og konan mín
fluttum í gamla húsið við hliðina á
pabba og mömmu héldum við
áfram að njóta af gæðum mömmu
sem ótrauð hélt áfram að miðla og
gefa. Ég minnist sunnudaganna
þegar lykt af steiktu lambalæri
fyllti vitin, kökuhlaðborðsins sem
við fengum svo oft að njóta af, og
svo var auðvitað horft á Húsið á
sléttunni í sjónvarpinu.
Við minnumst líka augnablik-
anna þegar við þurftum að
skreppa að heiman, þá veifaði
mamma úr glugganum eða opn-
aði gluggann og spurði hvert við
værum að fara, því það vildi hún
vita, þó sérstaklega þegar konan
mín, Christina, var að fara, því
ekki gekk að hún gleymdi skyld-
um sínum við heimilið. Seinna
þegar pabbi féll frá og mamma
þurfti að axla ábyrgðina ein gerði
hún það með stakri prýði, hvort
sem um var að ræða innkaup eða
borgun reikninga en það sá hún
um til dauðadags.
Síðustu árin, þegar kraftar
mömmu tóku að dvína, sat hún oft
við bóklestur eða hlustaði á út-
varpið og þá helst Lindina sem er
kristileg útvarpsstöð sem henni
þótti afar vænt um og stundum
þegar vel lá á henni, en það var
oftast þegar bakverkirnir voru
ekki að kvelja hana, þótti henni
gaman að sitja við eldhúsborðið í
góðum félagsskap og hnoða sam-
an vísum. Hér er ein sem hún
samdi að vísu þegar hún ung að
árum var að fara í fjósið snemma
morguns heima á Moshvoli þar
sem hún fæddist og ólst upp:
Á bláum himni tunglið blikar
í skýjabólstra bing,
af stefnufestu það ávallt stikar
sinn aldurvana hring.
En fólkið á jörðu niðri flipar
í ótrúmennsku og lausleik sinn.
En nú er hún mamma farin
sem svo trúföst bað fyrir fólkinu
sínu. Eftir sitja ljúfar minningar
um yndislega konu sem fá aukið
vægi á kveðjustund.
Við blessum minningu hennar.
Gylfi og Christina.
Þóra Gunnarsdóttir, elskuleg
móðir, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
hefur nú kvatt afkomendur sína
og er farin til fundar við Guð sinn.
Hún átti sterka trúarvissu sem
ekkert fékk haggað og Jesús
Kristur var hennar leiðarljós.
Góð kona og grandvör er gengin.
Í Kirkjulækjarkoti í Fljótshlíð
áttu þau hjónin, Þóra Gunnars-
dóttir og Grétar Guðnason,
heimili sitt.
Þóra var frá Moshvoli í Hvol-
hreppi, af Víkingslækjarætt.
Þóra var falleg kona og greiddi
svart hár sitt eftir sömu tísku og
fyrr á árum, þegar hún var ung.
Ég sé hana fyrir mér glæsilega
og bjartleita, þar sem hún stend-
ur úti undir vegg í Kotinu með
birtu sumarsins í augunum, fal-
legur kjóllinn nemur við hné, hún
er ung og á lífið framundan.
Fyrir átti Þóra drenginn sinn,
hann Þóri Rúnar Jónsson. Hann
var um fjögurra ára aldur þegar
móðir hans settist að í Kirkju-
lækjarkoti og þar ólst hann upp
með systkinum sínum. Árin liðu,
börnin urðu níu talsins, mikið
mannkostafólk. Tengdamóðir
mín var mikil húsmóðir og móðir,
sem vakti yfir börnum sínum og
fylgdist vel með þeim á lífsbraut-
inni. Skarpgreind var hún og
fjölhæf. Hún tengdamamma
hafði líka yndislega bjarta og
hreina söngrödd. Hún söng
drottni til dýrðar og sér til
ánægju. Þóra var ekki kona sem
flíkaði tilfinningum sínum, hún
var fremur dul og geymdi innra
með sér það sem hún hugsaði.
Hún átti hreint hjarta og talaði
aldrei illa um nokkurn mann, en
fann öllum eitthvað til ágætis.
Þannig kona var hún tengda-
mamma mín. Mig langar að láta
fylgja hér lítið stef til sem ég
stakk í lófa hennar sl. vor þegar
heilsu hennar var að hraka.
Tengdamóðir
Sól vermi veg þinn
þann er gengur þú enn
og enginn þig ami.
Guð hinn sami
og signdi þig fyrrum
haldi stormunum kyrrum
með birtu vonar og vissu
á efri ár þín
(Kpje.)
Það er með trega sem ég kveð
mína góðu tengdamóður til
fimmtíu ára. Hún var sérstök
kona. Á síðustu stundum lífs
hennar var Biblían hennar lúna
við brjóst hennar. Milli blaðanna
var minningarorð og mynd af
Sigurð Rúnari Þórissyni barna-
barni hennar sem lést fyrir fimm
árum. Hún bar sorgina með okk-
ur, hljóð og orðfá. Ég veit að nú
er hún heima þar sem vinir okk-
ar allir mætast, þeir ganga þar á
grundum eilífðarinnar.
Kristín Pjetursdóttir.
Elsku amma, okkur langar til
að minnast þín með orðum sálma-
skáldsins.
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín,
enda þótt öll sé kross
upphefðin mín.
Hljóma skal harpan mín:
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín.
Lyfti mér langt í hæð
lukkunnar hjól,
hátt yfir stund og stað,
stjörnur og sól,
hljómi samt harpan mín:
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín.
(Matthías Jochumsson)
Guðmunda, Þóra,
Valgerður og Þórir.
Nú eru þau bæði farin, amma
Þóra og Grétar afi. Þegar ég leiði
hugann til þeirra minnist ég góðu
stundanna sem ég hef átt í sveit-
inni. Stundanna við eldhúsborðið,
afi í sætinu sínu og amma að finna
til kræsingarnar sem henni
fannst kannski stundum vera
heldur lítilfjörlegar en samt var
borðið troðið af allskyns góðgæti.
Þannig var hún amma, svo hóg-
vær. Silfurte var drukkið mikið í
sveitinni, gómsætir snúðarnir og
vínarbrauðið og þykku brauðkök-
urnar með hangikjötinu og ekki
má gleyma að minnast á allar
kökurnar hennar. Eitt er víst að
enginn hefur farið svangur heim
úr kotinu, hún amma sá til þess.
Amma og afi áttu bæði lifandi trú
á Jesú Krist og veit ég til þess að
þau báðu alltaf fyrir allri fjöl-
skyldunni sinni og trúi ég því að
þær bænir hafi skilað sínu.
Elsku Þóra amma mín, nú ertu
komin á betri stað þar sem þér
líður vel. Bið að heilsa afa.
Kristinn Þór Ólafsson.
Elsku amma mín, það er sárt
að kveðja þig en ég veit að þú ert
komin til afa og ykkur líður vel
saman. Mínar fyrstu minningar
um þig eru þegar ég kom til þín
og afa í kotið og þið tókuð alltaf
svo vel á móti mér. Það var alltaf
svo gaman að koma og leika hjá
ykkur að dótinu í skúffunni í eld-
húsinu sem eflaust flestir muna
eftir. Ég man þegar þið komuð
saman í bæinn og gistuð hjá okk-
ur í Rauðásnum af og til og það
var alltaf jafngaman að fá ykkur í
heimsókn og heyra um allt það
skemmtilega sem þið höfðuð að
segja. Svo má ekki gleyma hlýju
góðu ullarsokkunum sem þú
prjónaðir handa mér. Mikið á ég
eftir að sakna þess að koma til þín
í heimsókn og fá knús frá þér,
yndislega amma mín. Hvíl í friði
elsku amma mín.
Sara Andrea.
Fyrstu minningar mínar um
ömmu mína eru að sjálfsögðu úr
sveitinni, mikið hlakkaði ég alltaf
til þegar við vorum að leggja af
stað austur til ömmu og afa í
sveitinni. Amma var alltaf með
nýbökuð vínarbrauð með sultu og
kanilsnúða sem við krakkarnir
vorum alveg sólgin í og svo var
svo gaman að það var alltaf kvöld-
kaffi eftir matinn. Ég suðaði svo
oft um að fá að vera eftir í sveit-
inni og var alsæl þegar það var
látið eftir enda svo margt
skemmtilegt hægt að gera þar.
Amma var svo indæl og
skemmtileg kona, hún hafði gam-
an af að setja saman vísur og sög-
ur og hún prjónaði fullt af sokk-
um og vettlingum þá bæði handa
mér og systkinum mínum og svo
nú í seinni tíð fyrir dætur mínar.
Hún hafði rosalega gaman af
blómum og naut þess að ganga
með mér um stofuna og segja mér
frá blómunum og nú síðast í af-
mælinu hennar hvað ætti að gera
til að fá orkideu til að blómstra.
Henni fannst líka voða notalegt
að ganga um garðinn sinn og
huga að blómunum og gantaðist
með það fyrir stuttu að hún tók
stunguskóflu og ætlaði að stinga
upp eitt blóm tæplega 92 ára
gömul.
Mér þótti líka gaman að heyra
sögur hjá henni um þegar hún var
ung kona og með börnin sín 9, öll
lítil. Hún var rosalega dugleg að
ala upp öll þessi börn og fór fyrst
á fætur og síðust að sofa, en aldr-
ei heyrði ég hana tala um að þetta
hefði verið erfitt eða neitt svoleið-
is. Hún saumaði fötin á krakkana
og sig sjálfa og hennar tími fór að
mestu í að finna til mat og taka til
og þvo þvott fyrir fjölskylduna.
Það verður sannarlega skrítið
að koma núna í kotið og engin
amma Þóra eða afi Grétar, en nú
eru þau sameinuð á ný í faðmi
Jésu Krists sem þau fylgdu allt
sitt líf.
Amma mín var yndisleg í alla
staði og mun ég sakna hennar
mikið en ég hef þó minningarnar
sem eru ógleymanlegar. Hvíl í
friði, elsku amma mín
Kveðja
Svandís Björk.
Elsku amma, mikið rosalega
finnst okkur skrýtið að þú sért
farin frá okkur, einhvern veginn
fannst manni að þú yrðir alltaf í
kotinu góða. Mikið verður tóm-
legt að koma heim í sveitina og
engin amma í glugganum að veifa
þegar maður kemur gangandi
niður gangstéttartröppurnar og
engin lykt af nýbökuðum flatkök-
um. Við krakkarnir í kotinu vor-
um ekki lengi að þefa það uppi
þegar hún amma var að baka og
tók það okkur ekki langan tíma að
birtast í eldhúsinu og sníkja smá-
bita af bestu flatkökunum í bæn-
um.
Mikið eigum við eftir að sakna
þess að geta ekki hlaupið yfir til
ömmu hvenær sem er dagsins
bara til þess eins að spjalla um
daginn og veginn, henni fannst
oftast við hafa þarfari hluti að
gera en hanga heima hjá henni að
spjalla, svona eins og að hjálpa
mömmu með húsverkin. En við
vitum að þú hafðir lúmskt gaman
af því þegar við krakkarnir kom-
um yfir til þín og héldum þér fé-
lagsskap á meðan þú sast með
prjónana á höndunum að prjóna
sokka handa öllum barnabörnun-
um þínum til þess gefa í jólagjöf,
og mikið fannst okkur nú gott að
fá nýja lopasokka eða vettlinga
frá ömmu og afa.
Í jólapakkanum leyndist alltaf
það sama, lopasokkar eða vett-
lingar og koníakssúkkulaði. Þið
höfðuð ekki hugmynd um hvers
kyns súkkulaðið væri fyrr en við
gáfum ykkur einn mola að
smakka og var mikið fussað og
sveiað yfir súkkulaðinu sem við
höfðum fengið öll þessi ár.
Okkur systrunum fannst alltaf
svo gaman að koma og leika í
stóra rauða húsinu hjá ömmu og
afa, það var svo mikið af her-
bergjum og fullt, fullt af
skemmtilegum felustöðum og var
það nú oftar en sjaldnar að þú
heyrðir hlátursköst frá okkur
systrunum og skildir ekkert í því
hvaðan hljóðin bárust, við vorum
nefnilega vanar að lauma okkur
inn um dyrnar þegar þú varst inni
í eldhúsi að útbúa mat fyrir afa
þannig að þú hafðir ekki hug-
mynd um að við værum í feluleik
inni í kústaskápnum undir tröpp-
unum eða inni á baði að láta renna
í bað handa okkur, þar sem okkur
langaði svo mikið í bað og
mamma hafði ekki leyft okkur að
fara í bað heima þá var náttúrlega
bara tekið á það ráð að hlaupa yf-
ir til ömmu og afa. En best af öllu
fannst okkur að fá að kúra heima
hjá ömmu og afa og heyra fallegu
söngröddina þína þegar þú
söngst fyrir okkur vögguvísur.
Mikið eigum við eftir að sakna
þín, kotið verður ekki það sama
án þín, en við reynum að hugga
okkur við það að þú sért komin
heim til afa á himnum og sért laus
við þjáningarnar í bakinu. Við
kveðjum þig, elsku amma, með
miklum söknuði og munt þú ávallt
vera í huga okkar.
Þínar sonardætur,
Emilía, Eyrún og Klara.
Þóra
Gunnarsdóttir
Grand hótel Reykjavík,
Sigtúni 38, sími 514 8000.
erfidrykkjur@grand.is • grand.is
Grand
erfidrykkjur
• Hlýlegt og gott viðmót
á Grand hótel.
• Fjölbreyttar veitingar
lagaðar á staðnum.
• Næg bílastæði og gott
aðgengi.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, bróðir,
mágur, afi og frændi,
EGILL S. INGIMUNDARSON,
lést á Landspítalanum Fossvogi þriðjudaginn
27. september.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju þriðju-
daginn 4. október kl. 13.00.
Eygló Ýr Egilsdóttir, Jón Ingi Gunnarsson,
Egill Ingi Egilsson,
Jórunn E. Ingimundardóttir, Pétur Hartmannsson,
Valur S. Ingimundarson, Guðný Friðriksdóttir,
Oddný Ingimundardóttir, Hermann Guðmundsson,
Sigurður Þ. Ingimundarson, Halldís Jónsdóttir,
Kristinn Ingimundarson, Jónína G. Óskarsdóttir,
barnabörn og systkinabörn hins látna.
✝
Ástkær móðir okkar, stjúpmóðir, tengda-
móðir, amma, langamma og langalangamma,
INGVELDUR MAGNÚSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
áður á Patreksfirði,
verður jarðsungin frá Víðistaðakirkju í Hafnar-
firði mánudaginn 3. október kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er vinsamlegast bent á að láta
líknarstofnanir njóta þess.
Hafsteinn B. Sigurðsson,
Ásgerður Ágústsdóttir, Guðmundur J. Bergsveinsson,
Ásthildur Ágústsdóttir, Gunnar Ragnarsson,
Helgi Ágústsson, Hervör Jónasdóttir,
Emil P. Ágústsson,
barnabörn, langömmubörn og langalangömmubörn.