Teningur - 01.06.1989, Síða 41

landið, og hinn samansoðni gallerístíll
Súm í Reykjavík varð upphaf skiln-
ings á landi og þjóð. Upp frá þessu fór
ég að heimsækja ísland oftast nær
árlega, og stundum tvisvar á ári. Oft
hef ég dvalið marga mánuði í senn.
Ég hef ekki blandað miklu geði við
íslendinga, það sést á því að við
tölum nú saman á ensku. Ég hef
frekar fært mér í nyt það sem þetta
land hefur uppá að bjóða með náttúru
sinni og afskekktum stöðum eins og
Flatey á Breiðafirði eða Hjalteyri. Að
dvelja einhvers staðar einn og vinna
að mínum verkum, að horfa út um
gluggann og hlusta á hugsanir mínar,
skrifa þær niður, eða rissa upp mynd
af því hvernig hlutirnir virðast sam-
settir, það er það sem enn þann dag í
dag er að gerast hjá mér. í Flatey á
áttunda áratugnum, og nú hér á Hjalt-
eyri á níunda áratugnum.
Enn taka verk mín á sig mynd bóka
frekar en málverka eða teikninga. Og
jafnframt því að lifa af athöfnum
mínum, hef ég á síðustu tuttugu árum
leikið það hlutverk af fingrum fram að
vera listamaður sem ekki er við-
staddur opnanir I galleríum þeirrar
borgar sem hann er búsettur í. Það
hæfir mér betur að vinna verk mín á
fremur óháðan hátt utan snobbliðsins.
Að mæta á mínar eigin opnanir og
vina minna er mér nóg.
Jæja, þetta er allt sem ég man núna
úr fortíð minni, með hliðsjón af því að
hafa oft dvalið á íslandi.
- En þú býrð mestmegnis í Hol-
landi?
- Já, já, síðan '75 eða ’76 hef ég
búið með hollenskri konu sem hefur
þýtt það að ég hef sagt skilið við
Þýskaland. (Samt hef ég enn íbúð í
Berlín, þó ég sé þar sjaldan, en fyrir
tíu árum síðan skipti ég um bæki-
stöðvar í Þýskalandi frá Dusseldorf til
Berlínar). Ég er miklu oftar í Amster-
dam, og þar sem það er hefð fyrir því
að íslenskir listamenn leggi leið sína
til Amsterdam, hef ég um árabil fylgst
með einni grein nýjustu eða yngstu
listar íslands þar í borg. Eins og ég
hef áður sagt fór ég að taka eftir nýrri
íslenskri list í Reykjavík, snemma á
áttunda áratugnum, og ég fylgist enn
Seekuh(nde)". mótív frá 1979
Úr bókinni „ Change
39