Birtingur - 01.12.1958, Blaðsíða 12

þar að fyrirmyndum í Fjallinu og draumnum og Vorkaldri jörð. Mér
er eiður sær, að hver einasta persóna í þessum sögum er hugarsmíð
mín og landslagið einnig. Sama máli gegnir reyndar um persónur í
öðrum bókum mínum. Það mundi svo sem létta undir með rithöf-
undum, ef hægt væri að kippa fólki eins og það kemur fyrir inn í
sögur, en því miður er slíkt ógerningur. Sú ímyndun er líka algeng,
að höfundur hljóti að vera að tala um sjálfan sig og sína reynslu, ef
v hann segir sögu í fyrstu persónu. Þeir sem halda fram svo barnalegri
firru, ættu að forðast að skrifa um bækur.
Þú trúir líklega ekki á innblástur? Eða guðmóð?
Ja, ég er nú ekki frá því, að ég fái stöku sinnum aðkenningu af inn-
blæstri, einkum á vorin. Mér er sagt að skáld fyllist guðmóði, ef þau
fara rakleitt úr kampavínsveizlu að horfa á grásleppur synda í tungls-
Ijósi. Eina nótt þegar tungl var fullt reyndi ég að koma auga á þessar
ágætu grásleppur, en sá þá ekki spannarlengd ofan í sjóinn, enda
hafði ég ekki verið í kampavínsveizlu. Ég er því ófróður um guðmóð.
Stundum sá ég sjömílnakvæði eftir þig í blöðum. Yrkirðu ennþá
kvæði ?
Það er gamall og góður þjóðiegur siður að yrkja vísur og jafnvel
kvæði. Ég hef gert það síðan ég var drengur, en aldrei lagt við það
neina rækt og ekki heldur látið mér til hugar koma að fara fram á
neinskonar löggildingu sem ljóðskáld. Fyrir stríð orti ég talsvert af
óstuðluðum og rímlausum kvæðum, sem sumir kölluðu prósalýrikk.
Eitt þeirra kom síðar fyrir almenningssjónir, en mýs átu hin í kjall-
arageymslu og flýðu brott að því loknu.
Ertu að skrifa framhald af Gangvirkinu?
Ekki beinlínis framhald, en ég hef í smíðum aðra bók um ömmu-
drenginn og blaðamanninn Pál Jónsson. Því miður hefur margt orðið
til að tefja fyrir henni, meðal annars þrálátur kvilli.
Hvað viltu segja um ritstörf þín að lokum?
Æ, hversvegna í ósköpunum ættum við að halda áfram að fjölyrða
um jafn h'tilfjörlegan hlut? Langfæstir rithöfundar, kannski engir,
ná því á pappírinn sem fyrir þeim vakir, hvernig sem þeir leggja sig
í framkróka. Ég get sagt þér í fyllstu hreinskilni, að ég er yfirleitt
óánægður með verk mín, sem eru öngvan veginn mikil að vöxtum,
sætti mig helzt við sumar smásögurnar og nokkra kafla í skáldsög-
unum. Hinsvegar reyni ég stundum að hugga mig við, að ég hafi
hvorki innrætt lesendum mínum ótuktarskap á þessari grimmu öld né
10
Birtingur