Birtingur - 01.12.1958, Page 79

Helgi Hálfdanarson:
Fjögur kínversk ljóð
Tu Fu:
Á f 1 j ótinu
Bátinn minn læt ég berast niður ána,
og bládjúp heiðríkjunnar sé ég speglast
í fleti vatnsins; fannhvít sumarský
svífa langt niðri framhjá fölum mána;
mér finnst ég sigla um himininn; mig dreymir
að unnustan mín sé að spegla sig
í sjálfs míns hug, sem lygn og djúpur streymir.
Lí Pó:
Letrið eilífa
Ég er að yrkja, og útum gluggann minn
sé ég að þýtur blær í bambusviði
sem bylgjast einsog vatn; og hingað inn
berst kliður, þegar þungu blöðin hvessa
hvert annað, líkt og fossaflaumur niði
í fjarska. Og er ég hripa stafi þessa
á pappírsörk, er eins og fjúki blóm
af aldintrjám og falli niðrí snjó.
En eplablómsins angan, sem er þó
svo áfeng, rýkur burt úr klæðum meyja
er stundir líða, og einnig hjaðnar hrím
er hækkar sól; en ég, hann Lí-Taí-Pó,
er hér að sáldra um autt blað táknum þeim
sem aldrei deyja.