Birtingur - 01.12.1958, Blaðsíða 87

okkar, og einkum hefuv hann verið flest-
um öðrum næmari á að finna fyrirheitin
og stuðla að því að þau megi rætast þeg-
ar allflestir aðrir eru öndverðir, styrkja
þegar mesi liggur við.
Ekki vanþakka ég bók Bjarna frá Hof-
teigi um Þorstein Erlingsson né ljóða-
safnið með þýðingum erlendra samtíða-
skálda eftir ung skáld okkar (reyndar veit
eg ekki hversu lengi ber að telja menn
ung skáld, hér er það svo lengi að stund-
um virðist mega ætla að um síbernsku
væri að ræða). Þar má sjá hversu hin
unga kynslóð er hér komin æði langt frá
Steingrími og hinum svásu morgunvind-
um rómantíkurinnar sem feðrum okkar
þótti svo vænt um. Þýðendur hafa reynt
sig við ýmis höfuðskáld nútímans og
verður misjafnlega mikið úr þeim skáld-
um þegar þau fara í gegnum þýðingar-
sáldið. Um þessa bók er skrifað annars-
staðar í þessu hefti. Uppsetningu hefur
verið hagað þannig að það þarf þraut-
seigju vísindamannsins til þess að grafa
það upp hver þýddi hvað. Kannski það
sé gert til þess að gera fordómum ógreið-
ara að spilla matinu á verki þýðandans,
mér líkar ekki sú brella. Þarna eru þýð-
ingar eftir flesta þá sem helzt hefur bor-
ið á undanfarið í sambandi við það ergi
sem rímþursar hafa orðið fyrir: rímlausa
kveðskapinn. I bókinni er talsverð fjöl-
breytni, þýdd eru ljóð eftir svo sundur-
leit skáld eins og Neruda, Södergran, Mao
Tse Tung, Nezval hinn tékkneska, Lorca
og Brecht og Eluard og svo Pasternak.
Það getur verið gott að slá upp í
leikdómasafni Ásgeirs Hjartarsonar.
Tjaldið fellur heitir bókin en nafnið
táknar vonandi ekki að gagnrýnandanum
þyki hlutverki sínu lokið með útkomu
þessa greinasafns. Hannes Sigfússon sýndi
livað hann er ágætur þýðandi með skáld-
sögunni Um ástina og hafið eftir
Jorge Amado sem Mál og menning gaf út
nýlega og í þessum flokki er önnur bók
þýdd af Hannesi, eftir Kínverjann Maó
Tun, en í formála greinir frá svo umfangs-
miklum mannvirðingum sem maðurinn
hefur lilotið að ég hef eltki ennþá lagt í
bókina því að ég hef aldrei heyrt þess
getið að neinn menntamálaráðherra hafi
fætt af sér skáldskap. Afsakið, þetta eru
fordcmar af fyrstu gráðu. Og svo er síð-
ara bindi af Veginum til lífsins
eftir þann fræga uppeldisfræðing Makar-
enko, skáldsaga eftir Óskar Aðalstein
Guðjónsson, Ljóð og þýðingar eftir Her-
mann Pálsson lektor sem annast með
ágætum menningartengslin við frændur
okkar Kelta. Margir verða fegnir því að
nú skuli Mál og menning halda áfram út-
gáfunni á Jóhanni Kristófer eftir
Romain Rolland, eftir nokkurra ára hlé
cg fergið ágætan mann til að vinna verk-
ið, Sigfús Daðason.
Bókaflokkur Máls og Menningar hefur
áreiðanlega verið þýðingarmikill á und-
anförnum árum og vonandi gefst Krist-
inn Andrésson ekki upp við hann þótt svo
virðist nú sem annað sé óseljanlegt en
lygnar minningabækur ævikvöldanna eða
skáldsögur um platónskar ástir í töðu-
ilmi, eða lostespandi bírópennaerótík. Já,
maður talar nú ekki um sadistatímaritin
og glæpasögurnar.
Franskur prófessor í heimsókn
I haust kom liingað prófessor Gravier
frá Sorbonneháskóla. Fyrir Islendingum
er sú stofnun Svartiskóli, eitthvert furðu-
legt galdraból þar sem: „Voðagátur geims
Gg tíma/ galdi'afingur bleikir ríma“. (E.
Birtingur 85