Birtingur - 01.12.1958, Blaðsíða 88

Ben.) Aðdáunarvert hve vel prófessorinn
talaði íslenzku, þetta er fyrsta ferð hans
hingað, ekki veit ég til hann hafi haft
samband við íslendinga utan hvað hann
lærði eitthvað í íslenzku hjá Sigurði Þór-
arinssyni dr. í Svíþjóð fyrir nokkrum ár-
um. Prófessorinn flutti nefnilega fyrir-
lestur á ágætri íslenzku, hann talaði um
leiklistarlífið í Frakklandi í dag. Það er
nýtt fyrir okkur að heyra málfræðilegan
sérfræðing tala með tilþrifum um lifandi
líf í menningunni, oftast hugsum við okkur
svoleiðis fólk bak við járnsteyptar örygg-
ishurðir í rannsóknarstofum sínum skeyt-
andi saman dauð slitur í von um að ráða
með því lífsgátuna, þangað beri ekki óm-
inn af því sem lifir í veröldinni í dag.
Fyrirlestur þessa franska prófessors var
svo notalega kryddaður fyndni og svo
laus við hlúnkandi skólamannahátíðleika
sem leiðir huga manns stundum að stirð-
um hreyfingum þeirra risadýra fortíðar
sem lífið hefur löngu afþakkað. Það er
nefnilega hægt að fræða fólk án þess að
byrja á því að bera vélpumpu að vitum
sér og þenja sig sjálfan allan út í ballón-
istiskt og húmorlaust mikilvægi.
Æskufjör í Háskóla
Og þegar ég heyrði þennan fyrirlestur
fór ég að hugsa um hvað Háskóli Islands
orkar lítið á líf fólks í landinu fyrir utan
það að senda því embættismennina marga
hverja hálfvánkaða af barnalegu póli-
tisku ofstæki dinglandi á spotta einhverra
stjórnmálaforingja sem eru einangraðir
og innilokaðir í margföldum hring ung-
menna sem gala það í eyru þeirra sem þau
ætla að hljómi sætlegast í hlustum valds-
ins. Háskóli Islands virðist klakstöð fyrir
ákveðna tegund stjórnmálamanna sem
86 Birtingur
veður uppi nú á dögum í landinu. Þeir
skoppa áfram eins og ósökkvandi gúmmí-
tappar eftir hentugum byr með einhvern
flokkspappír fyrir segl og sæta lagi að
sigla frá höfn eins bitlings í þá næstu,
aldrei seinkar neinn þungi sannfæringar
ferðinni um sælu-plan framans þar til hin
hnöttóttu ungmenni hafna á miðjum
aldri í hárimum þjóðfélagsins með elli-
slappan líkama þrátt fyrir laxveiðar og
golf og hugurinn svo óendanlega fátækur
og hjartað svo snautt, og valdið svo mik-
ið.
Stundum má i-ekja næstum ákveðna
rútu til stjórnmálaframans og upp-
hafningarinnar: formennska í Orator,
laganemafélaginu góða, formennska í
stúdentaráði, formennska í Heimdalli,
síðan í sambandi sjálfstæðra unglinga
sem mig minnir að heiti Suss, ritarastarf
i Stúdentafélagi Reykjavíkur, formennska
í Stúdentafélagi Reykjavíkur, þar með má
segja að þeir séu gonewith thewind,
horfnir út úr þeim metabólisma sem ein-
kennir líf tegundanna allt frá því sem
greint verður í næmustu smásjám upp
að þessari takmarkalínu.
Fyrir hentugleika nefndi ég áðan ein
stjórnmálasamtökin en reyndar er þetta
allt sama geðlausa súpan. Hugsjóna-
kraftur stúdentsæsku okkar bifar ekki
björgum. Hann ógnar ekki hinum prúðu
hærum bifurkollunnar heldur. I öllum
öðrum löndum þykja stúdentarnir ekki
alltof leiðitamir, og víða skipa þeir sér í
fremstu sveitir þegar barizt er fyrir rétt-
indamálum og hugsjónum, þaðan koma
hinir snörpustu baráttumenn gegn kúg-
un, og víða um heim þarf að loka há-
skólum til að hemja bráðlæti þeirra. En
í Háskóla íslands má varla á milli sjá
hvorir eru ellimóðari í andanum stúdent-