Húsfreyjan - 01.04.1960, Side 16

Heimilið á Blikastöðum hafði yfir sér
anda sannrar menningar. Þangað náðu
aldrei slaðurstungur. Þar var ekki hlust-
að á sögur um ávirðingar náunganna. Þar
var gestrisni eins og bezt verður á kosið,
allt var blátt áfram, en enginn yfirborðs-
háttur. Það var í frásögur fært, að ef gest
bar að garði, jafnvel þótt barn væri, hafði
húsbóndinn aldrei svo mikið að gera, að
hann mætti ekki vera að því að koma
inn og tala við gestinn. En húsmóðirin
ljúf og einlæg, svo hvert barn gat talað
við hana eins og jafningja sinn.
Engan hef ég vitað, mann eða konu,
sem hefur eins óafvitandi, og af miklu
yfirlætisleysi, ,,gefið öðrum dýrðina“, eins
og Kristínu. M. ö. o. þakkað öðrum allt,
eins og hún sjálf væri ekki til.
Ef maður kom að Blikastöðum á þeim
árum, þegar þar var komið nýtt 30 kúa
fjós en aðrir bændur, sem beztir voru
höfðu 10 kýr, einnig komið nýtt steinhús,
ásamt öðrum stórum byggingum, og tal-
aði um, hvað þetta væri allt mikið, eins
og það sannarlega var, sagði Kristín: Já,
hann Magnús getur nú víst ekki annað en
haldið áfram, á meðan hann lifir, að laga
og bæta jörðina.
Eins var það, ef maður sá vel gerðan
hlut innanhúss, og hafði orð á því, sagði
hún: Systurnar hafa búið þetta til, þær
eru svo myndarlegar.
Ég efa það ekki, að hún sagði þetta
satt. En þessi mikla hógværð var samt
óvenjuleg. Ég held, að henni hafi verið
áskapað að gleyma sjálfri sér.
Konurnar í Mosfellssveitinni kunnu
brátt að meta Kristínu á Blikastöðum.
Þær fengu hana til að koma í sitt unga
kvenfélag. Þær hafa fljótt reiknað rétt,
að það var mikill styrkur fyrir þær að
fá hana, vel menntaða, svo og Magnús
og heimilið að bakhjarli.
Félagið var þá ekki stórt eða mann-
margt. Kvenfélög voru heldur ekki þá í
miklu áliti. Fjárhagur hjá almenningi yf-
irleitt ekki svo góður, að hægt væri að
efla félagið svo, að það gæti látið mikið
af hendi rakna til bágstaddra og þar með
fylgt hugsjón sinni. Það voru því margir,
sem litla trú höfðu á kvenfélagi sem þjóð-
þrifafyrirtæki.
Kristín var í félaginu til dauðadags.
Heiðursfélagi síðustu árin. Hún var for-
maður þess lengur en nokkur hefur verið;
var 14 ár í stjórn. Þar í félaginu kom
fram, eins og annars staðar, hennar yfir-
lætisleysi, að þegar hentaði betur í félag-
inu, hætti hún að vera formaður, en var
þá ritari. Hún hafði mjög fagra rithönd,
svo að hún ber af í bókum félagsins. En
svo tók hún aftur formannssætið, þegar
enginn vildi gera það, og ef til vill leit
erfiðast út með félagið. Kristín var ekki
ráðrík, en ljúf og góð, svo að öllum þótti
vænt um hana. Einnig þar gat hún verið
föst og hreinskilin, fyrir það líka naut
hún óskoraðrar virðingar.
Mörg trúnaðarstörf hafði Kristín fyrir
félagið, t. d. var hún oft fulltrúi á Lands-
sambandsfundum o. fl. Þegar Kvenfélaga-
samband Gullbringu- og Kjósarsýslu var
stofnað 1929, var Kristín þar stofnandi,
fyrsti form. og gegndi því starfi í mörg ár.
Þær eru nú margar farnar á undan
Kristínu, konurnar, sem mest unnu með
henni í Kvenfélagi Lágafellssóknar. En
þær, sem eftir eru, munu minnast hennar
með vinsemd og þökk. Fyrir Kvenfélags-
ins hönd leyfi ég mér að færa henni þakk-
ir, því hún var eins og margar aðrar, fé-
laginu sönn og góð móðir á æskuárum
þess. Einnig má segja þetta frá Kven-
félagasambandi Gullbringu- og Kjósar-
sýslu.
Þegar litið er yfir ævi Kristínar á Blika-
stöðum, verður það efst í huga manns,
hvað hún var mikil gæfukona. Fyrst æska
hennar óvenju björt á þeim tíma. Þar
næst ævistarf hennar á Blikastöðum með
hinn vitra og örugga mann við hlið sér.
Hvernig þau sigruðu alla örðugleika, og
djörfustu vonir þeirra rættust. Svo þegar
hann var horfinn og síðasti áfanginn var
framundan, þessi áfangi á mannsævinni,
sem mörgum sést yfir, en er svo oft erf-
iður þeim, sem háum aldri ná. Kristín var
svo gæfusöm að sjá allt ævistarf þeirra
16
HÚSFREYJAN