Húsfreyjan - 01.04.1960, Blaðsíða 18

Annar möguleiki er sá, ef fláinn er mik-
ill, að klæða svæðið með runnagróðri
(t. d. margstofna fjallafuru) eða útbúa
þar steinbeð sem tengilið á milli grasflat-
anna. Bygging grjótstalla hefur vissulega
aukinn kostnað í för með sér, miðað við
grasstalla, en til lengdar verða þeir ódýr-
ari en þeir síðarnefndu, auk þess sem
lóðarrýmið nýtist betur (sjá mynd 1) .Það
sakar ekkert þótt grasflatir eða beð séu
ekki alveg lárétt, ef aðeins hallinn er jafn.
Garðurinn heldur sínu gildi fyrir það. Þó
er í flestum tilfellum hagkvæmast, þar
sem hallar strax mjög frá húsi, að mynda
nokkurt lárétt svæði næst húsinu. Breidd
þess svæðis þarf að vera frá 4—6 m, sé
húsið ekki því stærra. Að hafa örmjóan
sem lögun þeirra er háttað. Tröppur, sem
skaga fram fyrir stalla, eru til óprýðis,
þótt þær að öðru leyti kunni að vera vel
gerðar. Bezt er að gera tröppur úr svip-
uðu efni og grjótstallarnir eru hafðir.
Gangstígar. Merkt er fyrir gangstígum,
þegar búið er að jafna til á lóðinni. Gerð
og tilhögun gangstíga fer nokkuð eftir
stærð lóðarinnar, og eftir því, hversu mik-
ið reiknað er með að verið sé í garðinum.
Áður fyrr var algengt að kljúfa garða á
flesta vegu með stígum, er voru malar-
bomir. Nú á tímum er stefnt meira að
því að hafa sem minnst af stígum, eða
aðeins þar sem brýn nauðsyn krefur
vegna mikillar umferðar, og er þá algeng-
ast að helluleggja þá eða steypa. Á öðr-
Mynd 1. Þar sem landi hallar frá húsi, getur verið nauðsynlegt að byggja stalla. Breiddin á
lárétta svæðinu þarf helzt að vera 4—6 m. Stalla má hlaða úr grjóti og nota fyrir stein-
beðsplöntur. Meðfram stöllum má hafa lágt limgerði úr ýmsum runnum.
bekk eða ræmu, eins og sums staðar tíðk-
ast, er ósmekklegt og stingur um of í stúf,
bæði við húsið og umhverfið, og gerir við-
haldið erfitt. Þar sem grasstallar eru hafð-
ir, ætti að gera brúnir þeirra sem mest
ávalar, og fláann mikinn, svo að greiðfært
sé að slá þá með vél. Tröppur eru nauð-
synlegar til að yfirvinna hæð, þar sem
þannig hagar til. Tröppur þurfa að vera
þægilegar til göngu, en eru það sjaldnast
vegna rangra hlutfalla á upp- og innstigi.
Þrep ættu aldrei að vera hærri en 16—17
sm, og heppilegust hæð þeirra er 12—13
sm. Þarf þá innstigið að vera um 40 sm.
Gott er að hafa smá-fall á innstiginu. —
Tröppur á að leggja inn í fláann, hvernig
um stöðum í garðinum, þar sem takmark-
aðrar umferðar má vænta, en þó of mik-
illar fyrir slitþol grassvarðarins, má hafa
svo kallaðar stiklur í stað stíga. Stiklur
eru hellur, er geta verið margvíslegar að
gerð og lögun, sem lagðar eru í grassvörð-
inn með hæfilegri skreflengd milli mið-
punkta. Slíkar gangbrautir eru mjög lítið
áberandi, virka t. d. ekki þannig, að gras-
fletir skerist í sundur; torvelda heldur
ekki slátt, séu þær greyptar í rétta dýpt,
eða þannig, að yfirborð þeirra liggi um
1—2 sm lægra en svæðið í kring. Er þá
auðvelt að renna sláttuvél yfir þær.
Þurfi á reglulegum gangstígum að
Frh. á bls. 30.
18
HÚSFREYJAN