Húsfreyjan - 01.04.1960, Síða 17

SKRCÐGARÐAR
Eftir ÓLA VAL HANNESSON
Stallar. Þegar lokið er við nauðsynleg-
an undirbúning, s. s. að girða, ræsa fram
og aka mold, er hafizt handa um að móta
og jafna til á lóðinni. Víða á lóðum, eða
garðstæðum, kann að vera töluverður
hæðarmismunur og mun það nær jafn
algengt og hitt, að umhverfið sé flatt.
Geta þannig staðhættir að sjálfsögðu
skapað nokkurn vanda um það, hvernig
heppilegast muni að haga mótun garðs-
ins. Sú spurning vaknar t. d., hvort ekki
kunni að vera nauðsynlegt að hlaða upp
einn eða fleiri stalla (kanta) til að draga
úr hallanum, og skapa sem láréttasta
fleti, og jafnframt auðveldari umhirðu.
Satt er, að garðar með sem mestu flat-
lendi, eru mun léttari í meðferð hvað allt
viðhald snertir. En víða getur hæðarmis-
munur verið það mikill, að ekki verður
komizt hjá þvi að hlaða upp marga, og
jafnvel mjög háa stalla, til að ná áður-
nefndu markmiði, og hverfa þá flestir
kostir láréttu flatanna, þegar að hirðingu
og viðhaldi stallanna kemur, sem oftast
eru grasi klæddir. Sú tilhneiging virðist
ákaflega ríkjandi hér að stalla lóðir strax
og minnsti hæðarmismunur kemur í ljós.
Er erfitt að átta’ sig á, á hverju sú fýsn
byggist; hvort t. d. það muni eingöngu
vera gert vegna óska um lárétta fleti, eða
hvort álitið sé að garðurinn geti ekki öðl-
azt hinn rétta svip nema hann sé sundur-
brotinn af stöllum — eða, hvort eitthvað
allt annað leynist þar á bak við.
Oft hafa margar fagurlega lagaðar lóð-
ir verið gjörsamlega eyðilagðar með
stallafyrirkomulagi því, sem flestum virð-
ist í blóð borið. Verri er þó sú staðreynd,
að margir hafa algjörlega misst áhuga
fyrir görðum sínum vegna þess erfiðis,
sem þeir hafa þurft að leggja á sig við
hirðingu þeirra vegna margra stalla. Að
vísu verður ekki komizt hjá stallamynd-
unum á lóðum, þar sem hæðarmismunur
er mikill, hins vegar má ekki misbeita
stallanotkun eins og alltítt er að gera, sízt
af öllu, ef notaðir eru grasstallar.
Það er algengast að byggja upp stalla
af snyddu eða mold, sem síðan er tyrfð
þökum, eða sáð í. Mun heppilegri lausn
má telja, að hlaða þá heldur úr grjóti, og
nýta þá fyrir steinbeðsplöntur og annan
lágvaxinn gróður, sem þrifst hér vel. Um
leið er þá fengið steinbeðið, sem margir
láta sig dreyma um, og sem að öðrum
kosti myndi vera staðsett sem hrúga í
kring um flaggstöngina, eða á einhverj-
um ennþá óheppilegri stað í garðinum.
Og, þótt grjótstallar væru ekki skrýddir
neinum gróðri, myndu þeir engu síður
sóma sér vel, ef þeir væru haganlega
hlaðnir.
hjóna blómgast og haldið áfram af börn-
um þeirra, og gat þá einnig rétt hjálpar-
hönd. Samanber það, sem dóttir hennar
sagði svo fallega: „Þegar hún mamma er
heima, er öllu óhætt.“ Svo, þegar hún
þurfti sjálf á hjálp að halda, já, jafnvel þá
gat hún miðlað yl og birtu.
Nú, þegar hún hefur kvatt fyrir fullt
og allt, vil ég enda þessi orð mín með
hinu gamla fagra versi:
I þína umsjá nú,
ástríki faðir,
felum líf, byggð og bú,
blundum svo glaðir.
K. E .
HÚSFREYJAN
17