Húsfreyjan - 01.04.1960, Qupperneq 9

og ýmis önnur heimiíisstörf, en að láta
færa sér heim til sín fræðsluna um þessi
efni, og hún skyldi láta blessaðan biskup-
inn heyra það, að konur vildu læra ný-
ungar og auka við þá litlu kunnáttu sína,
sem fyrir væri.
Mér fannst þessi kona koma til að
glæða skilning og styrkja lifandi sam-
band milli kennarans og nemendanna.
Námskeiðið á Halldórsstöðum endaði
með veizluhaldi. Nemendurnir matreiddu
sjálfir og nutu stundarinnar við borð-
haldið með miklum -fögnuði og glaðværð.
Næsti kennslustaður var Varðgjá við
Eyjafjörð, hjá Aðalbjörgu og Stefáni, og
fór kennslan þar fram á sama hátt og á
Halldórsstöðum. Eitt sinn á meðan nám-
skeiðið stóð yfir á Varðgjá, kom Stefán
bóndi heim úr ferð til Akureyrar og segir
þá við mig: ,,Nú eru þeir komnir í blöðin
með kennsluna þína í Kinninni." Eftir
þetta stóð ekki á beiðni um, að ég héldi
námskeið í sveitunum. En sumum karl-
mönnum að minnsta kosti þótti þó nóg
um allt þetta skólahald og kostnaðinn
við það.
Þetta ár (1903) kenndi ég þó aðeins
á þessum tveimur bæjum.
En nú var risin vakningaralda, sem
ekki varð stöðvuð.
Á næstu tveimur árunum hafði ég nám-
skeið í öllum sveitum Suður-Þingeyjar-
sýslu. Og ég held, að mér sé óhætt að
segja við sívaxandi ánægju og áhuga
kvenna að njóta fræðslunnar og lyfta sér
upp frá hversdagsstritinu og fábreytninni
þessa fáu daga, sem námskeiðið stóð á
hverjum stað.
Til þess að staðfesta það, sem ég sagði,
að sumum hefði þótt nóg um þessar til-
tektir og skólabrölt okkar kvennanna, vil
ég segja ykkur, hvað vel greindur og
skáldmæltur kunningi minn, efnabóndi,
sagði við mig: ,,Þú kveikir alls staðar
þessar týrur.“ Þessi orð segja sína sögu.
En þarna kveikti hann sjálfur á týru i
huga mínum.
Ég tók nú að velta því fyrir mér, hvort
ekki mundi vera tiltækilegt að koma þess-
ari kennslu í form og líkingu við hús-
stjórnarskóla. Og þegar ég var á leiðinni
að Stóruvöllum í Bárðardal veturinn 1905,
til þess að hafa þar matreiðslunámskeið,
fór þetta naumast nokkra stund úr huga
mér. Og þegar ég hafði skýrt konunum
í Bárðardal frá hugmynd minni, voru þær
ekki lengi að velta því fyrir sér að hefjast
handa um undirbúning að stofnun hús-
mæðraskóla í héraðinu. Það voru traust-
ar konur í orði og verki.
Vegna þess, hve langt er á milli bæja
í Bárðardal, gistu konurnar á Stóruvöll-
um meðan námskeiðið stóð yfir. Gafst því
góður tími til að ræða skólamálið. Þær
sendu öllum kvenfélögum sýslunnar bréf
og skýrðu þar frá hugmyndinni og hvöttu
til að hrinda málinu í framkvæmd. Stofn-
uð voru kvenfélög í sveitunum, þar sem
þau voru ekki áður. Á sínum tíma komu
svo fulltrúar frá kvenfélögunum saman
á fund á Ljósavatni, til þess að stofna
Samband þingeyskra kvenfélaga.
Mér finnst mega segja, að konurnar í
Bárðardal hafi breytt týrunni minni í
skært lampaljós, það er Samband þing-
eyskra kvenfélaga.
En lampaljósið varð að enn skærara
ljósi — rafljósi, það er stofnun Hús-
mæðraskólans á Laugum. Frá honum
leggur skæra birtu um allar sveitir Þing-
eyjarsýslna og víðar. Sú skólastofnun var
mikið átak. Og engin mistök urðu með
skólann. Til forstöðu hans var valin mik-
ilhæf og vel menntuð kona, fr. Kristjana
Pétursdóttir frá Gautlöndum. Þótt skól-
inn sé ekki stór, hefur ljós þekkingar í
bóklegum og verklegum fræðum breiðzt
út frá honum til blessunar héraðsbúum
á beinan hátt og þjóðarheildinni á óbein-
an hátt.
Ég vil svo að lokum tjá þakkir mínar
og virðingu öllum þeim fjölmörgu og
mikilhæfu konum, lífs oð liðnum, sem
ég kynntist á ferðum mínum um sýsluna
fyrr á árum á námskeiðunum, er ég hafði
í sveitunum. Mér fannst námskeiðin óslit-
in veizlugleði, og frá þeim stafar björtum
Frh. á bls. 13.
HÚSFREYJAN
9