Húsfreyjan - 01.10.1962, Side 40

Orlofsvika
húsmæðra að Löngumýri
Orlofsvika húsmæðra á Akureyri, önnur í
röðinni, var á Löngumýri í Skagafirði, dag-
ana 22.—28. júní s. 1.
Orlofsins nutu að þessu sinni 18 konur
og 2 börn. Konurnar voru á aldrinum 34—
81 árs — meiri hluti eldri konur, sem búnar
voru að ljúka miklum störfum, sumar
margra barna mæður, en gátu nú loksins
tekið sér frí og nutu þess líka sannarlega.
Daginn, sem orlofið hófst, föstudaginn
22. júní, var iagt af stað frá Akureyri kl.
10 að morgni. Var ferðast með bíl frá Sleitu-
stöðum í Skagafirði, hinum bezta farkosti.
Vestur í Löngumýri var komið um hádegis-
bil. Forstöðukona og húsmóðir á Löngumýri,
frk. Ingibjörg Jóhannsdóttir, stóð fyrir dyr-
um úti, er bílinn bar að og fagnaði ferða-
fólkinu af einlægri alúð og leiddi það til
salarkynna staðarins.
Var byrjað á að bera inn farangur og koma
sér fyrir í herbergjum. Var það að nokkru
búið, þegar hringt var til hádegisverðar.
Borðin í borðstofunni voru smekklega
skreytt með blómum og kertaljósum og vin-
arblær yfir öllu. Vistir voru kjörnar að kost-
um og reyndist svo allan tímann.
Yfir borðum bauð frk. Ingibjörg forstöðu-
kona gestina velkomna með hlýjum orðum,
en frú Laufey Sigurðardóttir, sem var með
konunum af háifu orlofsnefndar, þakkaði.
Að lokinni máltíð var horfið inn í „garð-
stofuna", en það er mjög fallegt og róman-
tískt herbergi, fullt af blómum og fallegum
munum og með góðum sætum. Þarna var
drukkinn molasopi og rabbað saman og hin
fyrsta kynning hófst.
Síðan leituðu orlofsgestir til herbergja
sinna og hvíldust fram að kaffi, sem var bor-
ið fram kl. um 3,30.
Að loknu kaffi fóru sumir út og fengu sér
hressingargöngu. Kvöldverður var kl. 7. Um
kl. 9 mættust heimafólk og gestir í „garð-

ágæta álasúpa kóngamatur haldinn, og hef-
ir þeim flestum gott af orðið er hennar hafa
neytt; mun því rangur hugarburður (frem-
ur) enn egin reynsla auka þeim viðbjóð við
álafæðunni, sem henni hallmæla. Alasúpan
er tilreidd allt eins og önnur fiskasúpa. All-
inn er slægður, hreinsaður og roðið af-fleg-
ið, en mjóu beinin lík hárum, sem finnast á
hrygg hans og kviði eru klippt af, hitt brytj-
að. Höfðinu er burtsnarað."
Fylgir nú uppskrift af einum álarétti sem
gæti staðið í nýrri matreiðslubók.
„Alamusl eður álafrikkase heitir þegar
állinn er hreinsaður, fleginn, og klipptur eins
og áður er sagt, er brytjaður smátt og soðinn
í pönnu eður potti með svo miklu af vatni
að yfir stykkin fljóti aðeins, litlum urtavendi
í, sé hann til og nokkru af salti. Þegar vel sýð-
ur er urtavöndurinn upp úr tekinn, en seyð-
ið jafnað með hveiti, og sýrt með nokkru af
hvítu víni. I þessu musli má og sjóða ef vill
dálítið af steyttu engifer eður og negulnögl-
um. En fæða þessi er ágæt."
Margar aðrar skemmtilegar uppskriftir er
hægt að finna í bókinni, sem er eins og sést
af þessum dæmum skrifuð í kansellistíl þeirra
tíma. Uppskriftirnar miðast að sjálfsögðu við
þær aðstæður sem þá voru. Kemur framfara-
hugur Magnúsar Stephensen greinilega í ljós,
þegar hann mælir með álaneyzlu. En skildi
hann hafa órað fyrir því, að pönnukökur
yrðu seinna meir bornar á borð á hverju ís-
lenzku heimili?
40
Sigríður Haraldsdóttir.
Húsfreyjan