Húsfreyjan - 01.10.1962, Side 42

orgelið og lék hvert lagið af öðru og söng
og tóku orlofskonur undir.
Að loknu kaffi þennan dag var komið
saman og frú Laufey Sigurðardóttir flutti
glöggt erindi um orlofin — tilgang þeirra
og tilhögun. Var að erindi þessu hin bezta
fræðsla. A eftir mælti frú Páta Pálsdóttir
nokkur orð um orlofin, kvennasamtökin í
landinu og sitthvað fleira. En frú Pála er
áhugasöm um þessi mál og formaður skag-
firzka kvennasambandsins.
Að kvöldi stóð frú Grethe Asgeirson fyrir
þætti, er hún nefndi: „Spurt og spjallað á
Löngumýri". Bar þar margt á góma og ýms-
ir tóku til máls.
Að loknu kvöldkaffi bauð frk. Ingibjörg,
forstöðukona, gestunum inn í einkaíbúð sína,
sem er sérstaklega vel búin og vinaleg. Þar
var skrifað í gestabók staðarins og að síðustu
höfð helgistund. — Kvöldið eftir sáu orlofs-
konur sjálfar um kvöldvökuna. Farið var með
kvæði, stökur og þulur og einnig var fluttur
gamanþáttur. Að síðustu var svo að sjálf-
sögðu helgistund.
Svo rann upp síðasti orlofsdagurinn,
fimmtudagur 28. júní. Strax að loknum
morgunverði kallaði forstöðukonan gesti sína
saman og þegar allir voru mættir, flutti hún
morgunbæn og fór með fagra draumsögu og
mælti síðan nokkur orð út frá því efni. Mun
flestum hafa hitnað fyrir brjósti við að hlýða
á mál hennar og stundin varð auðug að djúp-
um áhrifum. Að lokinni þessari samveru-
stund innan fjögurra veggja var gengið út
í morgunblíðuna og forstöðukonan skýrði
umhverfið eftir því sem til sást. Þarna var
mikil fræðsla veitt á skammri stund og fram
borin með ánægjulegum hætti. Mun marg-
ur hafa hlustað hugfanginn og orðið að
verulegu leyti auðugri eftir og séð fegurð og
tign Skagafjarðar í nýju ljósi.
Væri óskandi að uppvaxandi æska ætti
sem víðast völ á annari eins fræðslu um land
sitt — þá myndi fleira fara þar efdr.
Að enduðum hádegisverði þennan dag
fóru orlofskonur að taka saman farangut
sinn og búast til ferðar.
Þegar miðdagskaffið var drukkið, voru
flutt ávörp, þar sem frk. Ingibjörgu forstöðu-
konu og starfsliði hennar voru fluttar þakkir
fyrir ógleymanlegar móttökur og yndislega
samverudaga og Löngumýrar minnzt með
verðugu lofi. En forstöðukonan þakkaði og
flutti fögur kveðjuorð. — Stundin var auð-
ug að innileika og strengir hjartnanna titr-
uðu í ljúfu samræmi — og eins var kveðju-
stundin úti á hlaðinu. En kl. 6 var Löngu-
mýri kvödd og lagt af stað til Akureyrar. —
Bíllinn nam staðar við Ferðaskrifstofuna.
Þar fóru kveðjur fram og hver hélt heim til
sín. Onnur orlofsvika kvenna á Akureyri
var á enda. Vináttubönd höfðu hnýtzt og
valdar perlur bæzt í sjóð minninganna.
Þátttakendur þessa orlofs munu sammála
um, að mjög vel hafi tekizt með framkvæmd
þess. En orlofin eru þakkarverð nýbreytni,
markvert atriði, sem vert er að taka með
gleði heils hugar, og þau samtök, sem hafa
hrundið þeim af stað, eiga þakkir skilið.
Síðan horfið var heim frá Löngumýri, hef
ég hitt að máli allmargar af orlofskonum.
Þá er talinu óðara vikið að Löngumýri og
minningar raktar.
Orlofskonur vilja allar flytja heilhuga
þakkir til forstöðukonunnar á Löngumýri,
frk. Ingibjargar Jóhannsdóttur, matráðs-
konu, frú Erlu Björnsdóttur og alls starfsliðs
staðarins.
Frá þeirra hendi var allt á eina lund, svo
að þeir sem nutu, munu geyma orlofsdag-
ana í hlýrri minning — sem jœluvikn í sól-
mánuði.
Akureyri, 14. ágúst 1962,
Jórunn Ólafsdóttir
frá Sörlastöðum.
Ath.: Slðan þetta var ritað, var farin á vegttm
Orlofsnefndar Akureyrar, eins dags skemintiferð, sem
margar konur (um hálfur sjötti tiigur) tókti þátt í,
sér til mikillar ána'gju. — J. Ó.
42
Húsfreyjan