Vera - 01.02.1985, Side 30

Vera - 01.02.1985, Side 30
Meiri háttar mannamyndir Konan hér á sjálfsmyndinni heitir ekki Elísa Níelsdóttir og er ekki á íslensku elliheimili held- ur heitir hún Alice Neel og er 85 ára gömul, bandarísk og málar. Hefur málað í rúma 6 ára- tugi. Myndefni hennar hefur löngum verið hefð- bundið: andlitsmyndir, uppstillingar, útsýnið út um gluggana heima hjá henni, einstaka lands- lagsmynd en fyrst og fremst fólk. Hún málar sín- ar andlitsmyndir yfirleitt í einni lotu meðan manneskjan situr fyrir. Slíku fylgir meiri spenna en því að vinna eftir Ijósmyndum, og kannski næst sterkari tilfinning í málverkið en um það eru þó skiptar skoðanir. í fyrra sá ég tvær yfirlitssýningar á verk- um Alice Neel í New York sem segir mikið til um hve vinsæl hún er um þessar mund- ir. í gegnum tíðina hafa verk hennar ekki verið helstu „smellirnir” á veggjum safna og gallería í New York. Reyndar hefur Neel löngum verið höfð að háði og spotti vegna mynda sinna. Það hefur verið bent á hendurog fæturog spurt hvort konan viti ekki hvernig mála eigi útlimi? Liðamót hafa þótt í tognara lagi og hendurnar eins og á liðagigtarsjúklingum. En auðvitað er Alice Neel ekki að kortleggja hnéskeljar og fingurkjúkur heldur að tjá tilfinningu sína gagnvart fyrirmyndunum og notar til þess þá myndrænu möguleika sem bjóðast. Vinnumáti hennar er sá að hún teiknar með bláum þunnum lit línuteikningu af fyr- irmyndinni beint á strigann. Þá setur hún liti í og/eða yfir teikninguna. Hún notar oft sterka liti og skilur oft stóra fleti léreftsins ómálaða. Þessir stóru Ijósu fletir virka oft vel með sterkum litum og einfaldri mynd- byggingu. Það eru aðallega hennar nánustu sem Alice hefur málað svo og nágrannar og aðrir listamenn. Hún hefur búið á Manhatt- an síðan 1927 og þvi kynnst fjölda lista- manna. Enginn skortur á fólkinu þar á eyj- unni Manhattan. Ég hef séð hana leika með málurunum Larry Rivers og Al Leslie í 8 mm kvikmyndinni ,,Pull My Daisy” frá 1959. Sprenghlægileg mynd sem lifir ein- ungis á því að fyrir utan fyrrtalda leikara þá voru i myndinni Frank O’Hara og Allen Ginsberg. Og myndina gerði Robert Frank sem hefur hálfguðsstatus í Ijósmyndun í júessei. Neel var beðin um að leika í mynd- inni af því að hún liti út eins og hefðbundin íhaldskona. Þegar hún mætti til leiks var þar Allen Ginsberg og hún lét sér detta til hugar að hann hefði verið beðinn að leika í myndinni á sömu forsendum og sagði ,,Nú, svo þú átt að leika hlutverk Allen Ginsberg?” ,,Ég er Allen Ginsberg” var svarið. Hann hafði ekki sama húmor og Alice Neel. Líf Neel hefur ekki verið eintómur tangó- dans á rósum sí og æ. Hún fæddist fátæk- um foreldrum árið 1900 á austurströnd Bandaríkjanna. En bittinúnú, hún getur þó alla vega rakið ættir sínar til eins þeirra manna er undirrituöu Sjálfstæðisyfirlýs- ingu Bandaríkjanna og slíkt er nú enginn smáklassi í landinu því. 25 ára lauk hún B.A. prófi í myndlist frá sæmilegum skóla og giftist kúbönskum bóhem og málara og fluttist með honum til Kúbu. Þar eignaöist hún dóttur og flutti fljótlega meö hana og manninn til New York. Þar dó dóttirin og önnur fæddist ári síðar en hana fór Kúban- inn með til Kúbu og sást mest lítið meir. Af- leiðing þessa var að Alice fékk taugaáfall og gerði sjálfsmorðstilraun og var um tíma á geðsjúkrahúsi. Síðan hefur gengið á ýmsu hjá henni og hún búið með afar skrautlegum mönnum. Einn eyðilagði fjöl- mörg verk hennar með hnífum eða eldi. Annar hrelldi annan son hennar. Sá þriðji P.S. Alice Neal lést s.l. haust forðaði sér með annarri konu er Alice lá á sæng. Hvernig stendur á þvlað svona klár kona gat ekki skipulagt líf sitt betur? Sú spurning er tóm tjara því það er meðal annars þessi lífsreynsla sem gerði hana að þeim málara sem hún varð. Algengasta myndefni Alice Neel eru synir hennar tveir og fjölskyldur þeirra. Strákarnir ollu rómantískri móður sinni nokkrum vonbrigðum. Hún lét sig dreyma um að annar yrði balletdansari og hinn konsertpíanisti en nú eru þeir lögfræðing- ur og læknir og hafa engan hug á að skipta um greinar. Hún málar þá nú í jakkafötum og allegræer og aldrei með börnum sín- um. ,,Nú þeir eru aldrei með þau” segir hún aöspurð. Ekki svo aö skilja að hún sé ósátt við lífiö. Hún segir að þegar hún hafi veriö ung og átt lífið framundan hafi hún reynt að stytta sér líf, en nú þegar hún sé orðin gömul og dauðinn nálægur þá vilji hún endilega lifa sem lengst. Kannski er hún að mála núna nýjar sjálfsmyndir, átta- tíu og fimm! Svala Sigurleifsdóttir. 30

x

Vera

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vera
https://timarit.is/publication/858

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.