Vera - 01.07.1986, Qupperneq 13

Núer þaö eins og venjulega þegar ég ligg og hugsa: allt verður
skýrara, ég minnist fleiri og fieiri atriöa, og minningaflóðið ætlar
aldrei að stoppa. Hvað myndi gerast ef mamma kæmist að þvf sem
gerist á hverju sumri 'f sveitinni hjá Karli frænda? Hann byrjaði fyrir
mörgum árum siðan, þegar ég var bara sex ára. i fyrra var mamma
næstum því búin að komast að því. Hún spurði eitthvað um Karl
frænda og Gerðu, og hún var mjög nálægt þessu hræðilega. Það
er þess vegna sem ég þori ekki að tala við mömmu. Svo kom það
sem ég óttaðist. Hún spurði eitthvað um Karl frænda og ég eldroðn-
aði. Ég gat ekki svarað, ekki hugsað, stóð bara og starði framan í
mömmu sem var einsog í þoku. Þaðsuðaði í eyrunum á mér og ég
heyrði ekki í mömmu. Ég beið eftir uppljóstruninni. Það myndi
byrja með að mamma myndi slá mig utanundir og öskra: — Gála!
Hvernig gastu gert þetta? Hef ég ekki gert allt fyrir þig? Ég slít mér
út fyrir þig. Sfðan myndi hún öskra að ég væri ekki eðlileg og að
hún gæti ekki litið framan í nokkurn mann framar og að hún vildi ekki
lifa lengur.
En það gerðist ekkert. Loksins, eftir langan tíma heyrði ég að hún
var að tala um eitthvað allt annað. Hættan var liðin hjá f þetta skiptið.
En í næsta skipti færi hún að hugsa og man þá hversu undarlega
ég hagaði mér þegar hún talaði um Karl frænda. Það er best að tala
ekkert við mömmu, halda sér í fjarlægð, þvi hún getur lesið allt úr
svip minum, það hefur hún sagt.
I fyrstu kom Karl frændi inn í herbergið mitt, snemma morguns
þegar ég var sofandi. Ég vaknaði við að hann var að þukla í rassin-
um á mér. Mér brá svo að ég vissi ekki hvað ég ætti að gera, svo að
ég lét sem ég svæfi. Síðan lét ég eins og að ég væri að vakna, en
hann skipti sér ekkert af því. Þá sá ég að hann sat á rúmstokknum
og var að toga í typpið á sér á meðan hann þukklaði f rassinum á
mér. Svo fór hann.
Svona var það marga morgna. Og fyrir rest þá lét ég eins og ég
svæfi allan tímann, því ég þorði ekki að þjóta upp, því þegar hann
sá að ég var vakandi þá vildi hann að ég héldi í typpið á sér, eða
gerði eitthvað annað og ég yrði ennþá hræddari.
Mér tókst ekki heldur að vakna og komast úr rúminu áður en hann
kom inn til mín, þvf hann kom alltaf snemma. Yfirleitt vaknaði ég við
að Gerða kom heim eftir að vera búin að mjólka. En hann var á und-
ah henni. Hann fór svo að skríða yfir mig f rúminu og nudda typpinu
á sér milli fóta mér. Ég skammaðist mín svo hræðilega og lá alveg
stíf og hlustaöi eftir fótataki í stiganum. Einu sinni kom einhver á með-
an hann var áð. Þá þaut hann upp úr rúminu mínu og inn í fataskaþ
uppi á háalofti. Ég sá ekki hver það var sem kom, því ég lokaði aug-
unum og.lét sem ég svæfi. Þegar ég kom sfðan niður í eldhús, þá
var Geröa þar, en hún sagði ekkert.
Eg hef verið inni í herberginu þeirra, en þangað fer ég aldrei oftar.
Karl frændi ætlaði að sýna mér eitthvað spennandi sagði hann.
Gerða var í bænum. Hann var með stórt súkkulaðistykki sem hann
bauð mér. Ég sat við hliðina á honum í stóra rúminu þeirra. Sfðan
tók hann fram spil og sagði að ég fengi að sjá þetta sem var svo
spennandi. En það var bara fullt af nöktum konum á spilunum, þó
að þetta liti út eins og venjuleg spil. Hann spurði hvort ég hefði séð
svonaspil, en það hafði ég ekki, en það var ekkert skemmtilegt. Kon-
urnar voru svo hræðilegar. Nokkrar sýndu á sér stóru hvítu brjóstin,
einhver var að fara í sokka. Ein kona var að sleikja stórt typpi, hún
var með lokuð augun eins og hún svæfi, en hún var með tunguna
út úr sér. Eitthvað hvítt rann úr typpinu.
Hann spurði hvort ég vissi hvað hlutirnir á myndunum hétu og vildi
að ég svaraði þvf. En ég skammaðist mín svo mikið og vildi hvorki
horfa á spilin eða halda í þau. Mér fannst herbergið verða svo lítið
°9 ég vissi ekki hvernig ég ætti að komast út úr því. Ég vissi að það
var rangt að vera þarna. Hann vildi að ég væri góð stúlka og ég fengi
meira súkkulaði ef að ég væri kyrr, en mér tókst að komast þaðan,
Pví ég man ekki eftir að neitt hafi gerst þar.
En síðan gerðist meira og meira. Ég fór f ökuferð með Karli
fraenda á traktor. Það voru engin önnur börn þarna sem ég gat leikið
mér við. Hann sagði allan tímann að ég myndi fá fullt af sælgæti, eins
mikið og ég vildi, ef að hann fengi að fara ofan í buxurnar hjá mér.
Ég sagði nei, eða svaraði ekki. En dag nokkurn þegar ég var með
honum í smíðakofanum og það rigndi úti, þá þrýsti hann mér upp
að vegg og hélt mér fastri. Hann reyndi að draga niður buxurnar á
mér, en ég hélt í þær. En hann komst samt inn með typpið. Allt í einu
fann ég að það rann eitthvað heitt niður fótleggina á mér og niður
í stígvél. Það virtist ekki vera þetta sem kom frá honum þegar að
hann stundi sem mest. Þegar hann var búinn þá fór ég undan og
leit á fótleggina á mér og í stígvélið og sá þá að þetta var blóð. Ég
varð ofsalega hrædd, en það var ekki svo sárt. Ég sýndi honum fót-
legginn, og hann varð líkaofsa hræddur. En síðan leit hann á typpið
á sér og sá að hann hafði fengið sár á það eftir teygjuna í buxunum
mínum. Ég þurrkaði blóðið af mér áður en ég fór inn til Gerðu.
Hvað er það sem gerir að svona lagað kemur bara fyrir mig? Er
eitthvað athugavert við mig? Kannski er ég svona bráðþroska eða
hef einhvern annan galla sem aðrar stúlkur hafa ekki? Því allsstaðar
hafa menn verið utan í mér. Hvers vegna var Lassi að káfa á mér
sama sumar og ég var sex ára? Allir höfðu verið að synda í vatninu.
Við vorum þreytt og gengum stíginn heimáleið og hann sagði að ég
mætti koma á hestbak. Hann gekk aftast og það var skemmtilegt.
En allt í einu fann ég að hann var að grafa höndunum undir sundbol-
inn minn og þarna í rassinn. Það var svo sárt, ég reyndi að komast
niður af bakinu á honum, en hann hélt áfram og ríghélt í fæturnar
á mér. Hann stakk hörðum fingrunum og beittum nöglum sínum
beint upp í pissugatið á mér, það var svo sárt að ég náði varla andan-
um. Ég bað hann um að sleppa mér, og skammaðist mín ef að þau
sem gengu á undan okkur myndu heyra eitthvað, en þetta var svo
sárt að einhver varð að hjápa mér. Að lokum sleppti hann mér niður.
Ég gat ekki hreyft mig strax, en vildi ekki fara að gráta, svo ég stopp-
aði hjá stígnum og þóttist vera að leita að einhverju. Allir hinir héldu
áfram, og þegar ég kom upp í húsið þorði ég ekki að líta á Lassa.
Ég fór inn og skipti um föt og sá þá að það hafði komið blóð í sund-
bolinn. /Etli hann hafi káfað á mér af því að hann vissi að Karl hafði
gert það? Kannski höfðu þeir talað sig saman um þetta? Mér finnst
ég vera svo einmana, svo einmana.
Eg hata sjálfa mig fyrir að geta ekki komist í burtu frá þessu öllu.
Ég er alltaf að hugsa um það. Þetta hlýtur að vera vegna þess að
ég er svo syndug. En góði Guð, ég hef aldrei trúað að þetta gæti
gerst með minn eigin pabba. Það var svo notalegt að kúra hjá hon-
um á morgnana þegar hann var í fríi, og lesa saman bók. En einn
morguninn byrjaði hann að strjúka á mér magann og síðan þarna
niðri. Ég varð algjörlega stíf, þetta mátti ekki gerast með pabba minn
líka. En hann hélt áfram og mig langaði til að þjóta úr rúminu. Um
leið var ég hrædd um að hann yrði reiður yfir því að ég væri að
hugsa eitthvað Ijótt, þó að hann meinti ekkert meö þessu. En þegar
hann sagði mér með loðinni og breyttri röddu, að ég ætti að snúa
mér við, þá skildi ég að þetta var ekki rétt. Ég hafði legið með fæturn-
ar samanklemmdar svo að hann kæmist ekki að, og ég sneri mér
ekki við, heldur sagði nei. Ég varð, þetta mátti ekki gerast með
pabba líka. Hann varð kyrr fyrir aftan mig og ég þaut upp úr rúminu.
Ég þorði ekki að líta á hann.
Eftir það forðaðist ég að vera ein með honum. En hann er alltaf
á eftir mér hérna heima. En það gerðist seinna og ég komst ekki
undan.
Núer örugglegakomin hánótt. Þaðer slökkt inni isvefnherberg-
inu þeirra. Ég verð að reyna að sofna, annars kemst ég ekki á fætur
á morgun. Hugsasér ef ég verðað sitja eftir einn bekk. Mér líður eins
og ég sé alltaf grátandi, líka þegar ég sef. En það er enginn alvöru-
grátur með tárum. Það er stór klumpur inni í mér. Ég verð að fá að
sofa, góði Guð, fyrirgefðu mér, láttu mig sofna. Taktu mig héðan. Ég
verð einhvernveginn að komast héðan.
Hjálpaðu mérl!!!
D.G. þýddi úr bók Ása Bntasdotter og Britta Stövling: Incest (Wahlström &
Wildstrand, Sthm, 82).
13