Vera - 01.03.1988, Side 24

Andrea Gylfadóttir fæddist í Reykjavík 13. september 1962,
fluttist fljótlega til Akureyrar og þaðan til Akraness 7 óra, þar
sem hún byrjaði að nema það sem hún er nú þekktust fyrir
. . . þ.e.a.s. tónlist. Reyndar byrjaði hún ekki ó söngnum fyrir
alvöru fyrr en hún að óeggjan Guðmundu Elíasdóttur, sem
hún segir hafa gefið sér mikið, fór í Söngskólann í Reykjavík.
Andrea lauk þaðan lokastigi í fyrra, um leið og hún var að
stíga sín fyrstu skref með hljómsveitinni Grafík. Vera sótti
Andreu heim í líki nöfnu hennar til að glugga í þessi ólíku (?)
söngmól og annað það sem hugsanlega bæri ó góma.
„Hafði ekki
meiri áhuga
á rokki en
hver annar...“
,,Ég er eiginlega í biöstööu núna . . . annars er ég dálítið að
fást við að syngja djass, eftir klassíkina og poppið, og vil gjarn-
an halda því áfram. . . Grafík er hætt að starfa, að minnsta kosti
tók ég því þannig. Mörgum finnst synd að þessi hljómsveit skuli
leggjast niður og það voru reyndar skiptar skoðanir innan
hljómsveitarinnar um það en samþykkt að lokum.“
— Hvað fannst þér sjálfri?
,,Ja, mér finnst þetta dálítið endasleppt, gæti alveg hugsað
mér að starfa áfram í rokkbandi, en tímabundið reyndar. Það er
mjög lýjandi — maður vinnur þegar aðrir eru að skemmta sér.
Ég varð til dæmis alveg hissa hvað það er mikil áreynsla að
koma fram . . . maður syngur svona í klukkutíma hvíldarlaust,
og oft lengur, kófsvitnar, og svo er allt búið eins skyndilega og
það byrjaði . . . sjálfur er maður dauðþreyttur, en hátt stemmd-
ur — mjög skrítin tilfinning. Og svo er fleira samfara þessu sem
ég hafði ekkert hugsað um áður, eins og að fylgjast meö vin-
sældalistum og hlusta eftir hverskonar lög fólk vill heyra . . . ég
þurfti að setja mig inn i svona mál.
Áður en ég byrjaði í Grafík hafði ég ekki meiri áhuga á rokki
en hver annar . . . eiginlega minna en það — ég átti ekki einu
sinni plötuspilara og á ekki enn — bara kasettutæki og ómerkt-
ar kasettur. Aðalsamskipti min við svona tónlist hafa verið þau
að ég byrjaði snemma að syngja með útvarpinu og hef ennþá
þann ósið — þurfti alltaf að radda allt sem ég heyrði . . . hef
24
alltaf átt auðvelt með að læra laglínur, en fór ekki að hlusta
sérstaklega eftir textunum, fyrr en nú i seinni tíð.“
—Hefurðu aldrei átt þér neinn uppáhaldsflytjanda — mér
dettur t.d. í hug að Nina Hagen gæti hafa haft áhrif á þig. . . ?
,,Ég hef alltaf haft gaman af Ninu en skil nú ekki að okkur
skuli líkt saman — það eina sem við eigum sameiginlegt er að
hafa lært klassískan söng. Annars hef ég mjög víðan músik-
smekk — það er til bæði falleg og leiðinleg tónlist á öllum
sviðum — hundleiðinleg ekkert síður í klassísku deildinni en
annars konar músik. Eina tegundin sem hefur ekki náð til mín
er diskóið."
— Nú hefur þú bæði sungið klassík og dægurlög — er annað
formið auðveldara viðfangs en hitt?
,,Nei, þetta getur allt verið erfitt, en auðvitað er munur á
hverju formi. Klassiskur söngur er agaðra form, fágaðra og jafn-
framt afmarkaðra — eftir vissri formúlu. í rokki, djassi eða blús
er leikið meira að rödd og laglínu —söngvarinn stjórnar ferðinni
meira sjálfur — í klassíkinni fer hann eftir hefðum. En það er
svo auðveldara að fela það í annars konar söng en klassískum
ef maður er illa upp lagður."
— Hvað finnst þér um þá fordóma sem unnendur klassiskrar
tónlistar hafa oft gagnvart rokki og öfugt?
,,Ég hef ekki orðið vör við þannig fordóma gagnvart sjálfri
mér, en held að þeir stafi af þekkingarskorti — öll músik er