Vera - 01.09.1990, Blaðsíða 18

Svanfríður Jónasdóttir:
„Því miöur hef ég líka orð-
ió vör viö aó menn gera
beinlínis út ó fordóma í
garó kvenna."
athygli á fundum og karlarnir og
því meiri hætta á að þeirra mál
hverfi í skuggann .“Bentihúnáað
konurnar væru meira í því að
skjóta sínum málum að en héldu
ekki ræður í hvert skipti sem þær
tækju til máls. Framsetning þeirra
hefði ekki sama áhrifavald og
framsetning karlanna.
Það sem Lára kemur þarna inn
á er nokkuð sem allar konur
þekkja sem tekið hafa þátt í
stjórnunar- eða nefndarstörfum
með körlum. Karlar ná meiri
athygli en konur út á atferli sitt,
málróm og framsetningu. Konum
finnst oft eins og þær verði að
flýta sér að koma hlutunum frá
sér áður en þær missi orðið. Og
óðagot er aldrei valdsmannslegt.
Á fundum og málþingum hafa
flestar konur tærnar þar sem karl-
ar hafa hælana enda gefur hefðin
körlum gott forskot. Svanfríður
kom einmitt inn á hefðina. „í því
starfi sem ég gegni hafa alltaf setið
karlar svo það má kannski segja
að ég hafi ekki við neitt að styðj-
ast. Ég hef enga hefð á bak við
mig. Ég hef hins vegar reynt aö
gegna starfinu eins og mér finnst
best og réttast og án þess að hugsa
alitof mikið um hvað sé viðeig-
andi. Ég held að konur séu ekki
eins bundnar af alls kyns formleg-
heitum sem tengjast ábyrgðar-
stöðum og leiti meira samráðs en
karlar. En ég hef ekki orðið vör
við annað en að karlar taki því vel
og ég vil halda því fram að þeir
læri af okkur.“
Lára var sömu skoðunar og
sagði það sína skoðun að fjölgun
kvenna í áhrifastöðum myndi
brey ta þeim viðhorfum og reglum
sem þar giltu.
En hvaða viðhorfum mæta
,,valdako7iur“ hjá samstarfs-
mönnum og þeim sem til þeirra
leita? Viðmælendur VERU voru
sammála um að almennt mættu
þær jákvæðum viðhorfum og
fæstir settu það fyrir sig að þær
væru konur. Lára sagði þó að auð-
vitað væru ákveðnir karlar í
verkalýðshreyfingunni sem
hefðu mikla fordóma í garð
„ungra menntakvenna“ en þeir
væru sem betur fer ekki margir.
Svanfríður sagði að hún yrði
stundum vör við að þeim sem
leituðu til hennar þætti verra að
hún væri kona. „Því miður hef ég
lfka orðið vör við að menn gera
beinlínis út ,á fordóma í garð
kvenna.“' Nýlegt og gróft dæmi
um það er úr deilu ríkisins og
BHMR. í málflutningi í Félags-
dómi minntist fulltrúi BHMR á
bréf sem talið var hafa heldur lítið
gildi og sem undirritað var „af
þremur konum fyrir hönd fjár-
málaráðherra“. Þessar þrjár kon-
ur mynda stjórn samninganefnd-
ar ríkisins. „Ég er hrædd um að
þeir hefðu ekki talað um að ein-
hver karl hefði undirritað bréfið
ef Indriði H. Þorláksson hefði
verið þar að verki. Ætli þeir
hefðu ekki bæði nefnt hann með
nafni og titlað hann formann
samninganefndar ríkisins,“ sagði
Svanfríður.
En eru gerðar meiri kröfur til
kvenna í ,,valdastöðum“ en
karla? Kristjana Milla var ekki í
vafa um að almennt væru konur
dæmdar harðar en karlar. „Ég er
þeirrar skoðunar að það sé tekið
minna tillit til kvenna og kvenna-
stétta en karla og karlastétta. Mér
er minnistætt nýlegt dæmi þegar
flugfreyjur voru í verkfalli og
samningar strönduðu á því að
þær fóru fram á sokkabuxur. Þetta
fannst öllum alveg óskaplega fár-
ánlegt og það var settur einhver
kynferðisblær á þetta mál. En
sannast sagna eru sokkabuxur
bara eins og hver annar vinnu-
fatnaður. Þær skipta flugfreyjur
jafn miklu máli og vettlingar og
hlíföarföt hjá öðrum.“ Það sjón-
arhorn sem þarna kemur fram hjá
Kristjönu Millu segir kannski
meira en mörg orð um ágæti þess
að konur, sem þekkja reynslu
annarra kvenna, séu þar sem ráð-
um okkar er ráðið.
Á haustönn 1990 bjóöum viö kennslu í fjölmörgum greinum. Tóm-
stundanám — Bóklegar og verklegar greinar og prófanám — Grunn-
skóli og framhaldsskóli.
Nánari upplýsingar og innritun í Miðbæjarskóla, Fríkirkjuvegi 1. Skrif-
stofan er opin daglega frá kl. 13—19. Símar 12992 og 14106. Athugið
aö kennslugjaldi er í hóf stillt, en greiöist fyrir fyrstu kennslustund.
Ný námsgrein: Módelteikning. Kennsla fer fram í samráöi viö Mynd-
lista og handíöaskóla íslands.
18