Vera - 01.09.1990, Síða 27

úti í 1V2 ár síðast liðin 10 ár enda
eignast þrjú börn og kosið að vera
heima hjá þeim. Hún byrjaði í
læknisfræði og átti eftir eitt próf á
fyrsta ári, þegar hún Ieit upp úr
bókunum einn daginn, sá sólina
og ákvað að þetta væri ekki fyrir
hana. Samkeppnisandinn í deild-
inni átti ekki við hana en til að
nýta námið fór hún í meinatækni.
Árið 1983 fór hún með eigin-
manni og tveimur börnum til
Kanada, hann lærði landslags-
arkitektúr en hún sá um heimilið
og prjónaði lopapeysur til að
drýgja námslánin. Vinir og
vandamenn sendu henni lopa eða
komu með og hún hannaði sínar
eigin peysur sem hún seldi á
bændamarkaði í skítakulda yfir
veturinn. ,,Ég var alltaf með
hnyklana í plastpoka enda mátti
aldrei líta af börnunum og peys-
urnar voru því prjónaðar við
sandkassann eða á markaönum.“
í dag má hún ekki finna lykt af
lopa því að hún fékk alveg nóg af
honum enda kannski ekki að
furða, hún prjónaði tæpar 300
peysur á þremur árum (með smá
barnseignarfríi inn á milli).
Fljótlega eftir að þau komu
heim fór Jóna Björg að sauma
barnaföt fyrir ættingja og vini.
Hún kynntist Ástu í Ceres og
hvatning hennar hafði mikið að
segja. Jóna Björg tekur líka að sér
verkefni, eins og skírnarföt, en
hefur aldrei auglýst starfsemina
nema í bakaríinu í hverfinu. Hún
fór í nokkur skipti í Kolaportið en
gafst upp þegar hún lenti við hlið-
ina á hákarlssala! Nú tekur hún á
móti fólki í þvottahúsinu þar sem
hún á albúm full af myndum af
börnum í fötum frá henni en
,,það skemmtilegasta sem ég veit
er að sjá börn í flíkunum* ‘. Og það
er svo sannarlega gaman að sjá
börn íþessum fallegu og velgerðu
fötum.
Jóna Björg er með nokkrar
grundvallarreglur, t.d. verða öll
snið að vera mjög víð og þægileg,
ísetan á buxum má aldrei vera
styttri en skálmlengdin (útaf
bleyjunni) og sem minnst þarf að
setja yfir höfuðið á barninu. Hún
notar sérstaka teygju sem andar
og börn fá því ekki exem undan
henni og hún setur stroff framan
á allar skyrtur. Jóna Björg saumar
nú silkiblóm í gríð og erg, enda
hægt að gera það fyrir framan
sjónvarpið á kvöldin eða úti ísól-
inni, og setur eitt blóm á hverja
flík, svona nokkurs konar vöru-
merki. Hún keypti lengi tilbúin
blóm, sem eru handunnin af
dönskum körlum, en ákvað svo
að hún gæti vel gert þetta sjálf og
þyrfti því aldrei að sitja auðum
höndum. Þvottaleiðbeiningar eru
á hverri flík og eiginmaðurinn
hannaði vörumerki, sem er teikn-
ing af börnunum þremur.
Samfestingar, gallar, kjólar, húf-
ur, skór, kragar, smekkbuxur,
skyrtur, hnébuxur og síðbuxur í
fallegum litum hanga á slá í
þvottahúsinu og bíða eftir að vera
keypt. Fötin eru öll hönnuð og
saumuð í íhlaupum enda lítur
Jóna Björg ekki á þetta sem at-
vinnu heldur búbót og gleðigjafa.
Kannski er þetta líka undirbún-
ingur undir annað og meira. Jóna
Björg saumar líka allar 20 jóla- og
afmælisgjafirnar og hefur því nóg
að gera. Nú er hún að byrja að
sauma doppótta pollagalla fyrir
haustið og svo þarf að huga að
jólalagernum. Hún hefur verið sí-
saumandi allt sitt líf því að
mamma hennar lét hana hafa
tuskur sem hún saumaði tölur á
„Það skemmtileg-
asta sem ég veit er
aö sjá börn í tlíkun-
um.‘‘
aðeins tveggja ára. Jóna Björg fór
þó ekki að sauma af alvöru fyrr en
hún átti börnin og nú saumar hún
allt á þau: úlpur, kápur, kjóla,
jakka, buxur, boli, jogginggalla og
hvað þetta nú heitir allt saman.
Önnur börn njóta Iíka góðs af
sköpunargleði hennar og ég yfir-
gaf hana með grænan galla undir
hendinni, hver fær hann kemur í
ljós.
RV
27