Vera - 01.09.1990, Síða 29

merkilegt heldur v;irð það ein-
hverskonar tómstundagaman hjá
mér að læra ljóð. Ellefu ára gömul
fengum við það fyrir verkefni í
skólanum að læra Minni íslands,
og ég spurði í einfeldni minni
hvort það væri ekki í lagi ef ég
lærði Helgu Jarlsdóttur í leiðinni,
en það kvæði er 22 erindi. Hugs-
aðu þér, núna get ég nánast ekki
lært texta utan að. En ég hef lært
að lifa með þetta skerta minni."
Eftir aðgerðirnar fór „versti kúf-
urinn af“ eins og Guðný orðar
það, efnahagurinn batnaði,
yngsta barnið var orðið nokkuð
sjálfbjarga og tækifæri gafst til að
byrja í skóla.
„Árin í öldungardeildinni fann ég
mest fyrir mígreninu, sem varð til
þess að ég var síðan bara einn vet-
ur í Háskólanum. Ofnæmi, jirek-
leysi og þess háttar grasseraði
auðvitað áfram. Upp úr j^essu var
kornið að seinni sprettinum í lífi
mínu, þó það sé erfitt að tímasetja
jtetta nákvæmlega."
Guðný fór aö læra húðráðgjöf og
Jiar sem ekkert slíkt menntunar-
kerfi er fyrir hendi hér á landi var
nauðsynlegt að sækja þekkinguna
erlendis.
,,Á einu námskeiðinu kynntist ég
sænska heilsuráðgjafanum Elisa-
bet Karlde. Það má segja að hún
opnaöi fyrir mér nýjan heim.
Hún kenndi mér að byggja upp
ónæntiskerfið og vísaði mér á
sænskar og finnskar bókmenntir
og tímarit. Aðferðirnar sem ég
komst í snertingu viö á þessurn
tíma eru óhefðbundnar án j^ess
þó að vera dularfullar á nokkurn
hátt, og segja má að þær byggi á
vísindalegum vinnubrögðum.
Þar með hafði ég fengið nýjar
brautir til að hugsa eftir og til
gamans má nefna að þessir
straumar komu afgerandi inn í líf
mitt um svipað leyti og ég fór að
starfa í Kvennalistanum
Með þessa nýju reynslu í fartesk-
inu má segja að Guðný hafi byrjað
nýtt líf.
,,Eg fór að vera meðvituð um
streituþætti, eins og kvíða, reiði
29